واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > دانش، مهرزاد - درباره نامزدهای منتخب هیأت داوران انجمن منتقدان از جشنواره 29 فیلم فجر اعلام نتایج مقدماتی داوری دوستان و همکاران مان در هیأت داوری انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی در خصوص نامزدهای فیلم های جشنواره بیست و نهم فیلم فجر، نشان از یک دید تخصصی و هنری درست دارد که شکل و شمایلی حرفه ای را به این هیأت بخشیده است. این نتایج به خوبی نشان می دهد که منتقدهای واجد بینش و دانش مناسب، تا چه میزان فارغ از جوزدگی های پیرامونی و بده بستان های غیرسینمایی، درک درستی از مختصات ممتاز آثار سینمایی دارند. قطعا نگارنده خود به عنوان یک منتقد، ممکن است با برخی نام های موجود در این فهرست چندان هم رأی نباشد؛ کما این که در دوره ی قبلِ داوریِ این انجمن، که خود عضوی از هیأت داوران بود، نظر فردی اش با برآیند نهایی آراء جمعی در پاره ای موارد، تفاوت داشت. اما آن چه در این زمینه مهم است، روح کلی حاکم بر فرایند و نتایج داوری است و نه تمرکز خُردنگرانه روی یکی دو اسم و عنوان. اجازه دهید برای پرهیز از کلی گویی و مبهم نویسی، چند امتیاز مهم را که در آراء داوران امسال به چشم می خورد بازگو کنیم. نخست آن که دوستان منتقد، تحت تأثیر نام های بزرگ نبوده اند. در سینمای ما و از جمله در همین جشنواره اخیر، اسامی و شخصیت آدم های بزرگی همچون مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی، همواره قابل احترام است و تأثیری که اینان در بهبود و ارتقای کیفی سینمای ایران گذاشته اند، از مسلمات است. اما این واقعیت انکارناپذیر دلیل نمی شود که اگر صاحبان این اسامی بزرگ فیلم ضعیف هم بسازند، از فیلم شان تعریف و تمجید به عمل آید. این ضعف بزرگی بود که در داوری هیأت داوران جشنواره بسیار مشهود بود، اما منتقدها نشان دادند که برای شان کیفیت اثر مهم است و نه عظمت و ابهت نام سازنده اثر. دوم آن که هیأت داوری انجمن، به دنبال کسب رضایت عمومی از طریق توزیع جوایز بین اغلب فیلم ها نبوده اند. این آفت بزرگی است که در بسیاری از داوری های محافل سینمایی ما جاری است. انگار قرار است به جای ارزیابی بهترین ها، به دنبال تألیف قلوب باشیم! این آفت معنای رقابت را از بین می برد و مسابقه را تبدیل به این می کند که دور هم باشیم و خوش بگذرانیم. دوستان منتقد با برگزیدن های مکرر یک سری نام واحد در گزینه های خویش ( مثل مورد جدایی نادر از سیمین که در زمینه های مختلف اثر درخشانی است)، نشان داده اند که دنبال این جور ادابازی های غیرحرفه ای و متظاهرانه نبوده اند و سینما برایشان جدی تر از به دست آوردن دل این و آن است. سوم آن که نگاه دوستان مبتنی بر معیارهای تخصصی است. اگر قرار است بهترین کارگردانی و یا فیلم نامه و یا فیلمبرداری انتخاب شود، تا حد امکان متناسب با شاخصه های استاندارد این فنون است. برای همین هم هست که برخلاف نتایج بسیاری از داوری های غیر حرفه ای مرسوم، عنوان هوش ربایی در فهرست مشاهده نمی شود. مهم تر آن که این نگاه تخصصی شامل برخی عناوین هم که شاید در یک برداشت گذرا از فیلم های جشنواره به چشم نیایند، شده است. این را مقایسه کنید با رویه معکوسی که در داوری جشنواره به چشم می خورد و در اقدامی به شدت غیرحرفه ای و لجبازانه، فیلم مهمی همچون یه حبه قند نادیده انگاشته شد. به این نکته ها می توان بندهایی دیگر نیز افزود که شاید مهم ترین آن دوری داوری دوستان از عناصر غیرسینمایی ای همچون تزریق علائق ایدئولوژیک و ...به انتخاب های شان بوده است؛ یعنی همان سم مهلکی که درک زیبایی شناسانه را نابود می سازد و به جایش تقید به شعارها و تابلوهای سیاسی را می نشاند. این نشان از پیرایگی و خلوص هنری ای دارد که لازمه کار هر منتقدی است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 169]