واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: نفسي كه عاقبت بخيري به همراه داشت درگذشت آیت الله مجتهدی حضرت آيت الله مجتهدي تهراني از علماي برجسته و صاحب نام تهران، در سن 85 سالگي در بيمارستان بازرگانان تهران درگذشت. برخاستن بسياري از علماي برجسته از مدرسه علميه حاج ملامحد جعفر تهران كه به حوزه علميه آيت الله مجتهدي معروف بود، براي ارادت قلبي بسياري از علما نسبت به مقام شامخ اين عالم جليل القدر كفايت مي كرد. خاطره شيرين درس اخلاق حضرت آيت الله پس از نمازهاي مغرب، هميشه در خاطر شاگردان وي خواهد ماند. در ادامه به گوشه هايي از زندگاني پر بركت آن عالم بزرگوار به قلم رضا ابروش پرداخته شده است: آيت الله مجتهدي در نهمين روز از مهر سال 1302 ه ش برابر با دوم رجب 1343 ه ق در تهران چشم به جهان گشودند. پدر ايشان، مرحوم محمد باقر از كسبههاي معروف و متديّن تهران و جدّ ايشان مرحوم ميرزا احمد از تجار مشهور و از متديّنين عصر خود بودند. بعد از اين دو بزرگوار، اجداد آيت الله مجتهدي در كسوت روحانيت و از علماي جليلالقدر و مبلّغان اسلام و از ائمه جماعات مشهور كاشان بودند. حجج اسلام، حاج ملا محمد علي مجتهد و حاج ملا محمد باقر مجتهد و حاج ملا محمد صادق مجتهد كاشاني از اجداد آيت الله مجتهدي بودند. ايشان در سال 1362 قمري برابر 1321 هجري شمسي در 19 سالگي به كسوت روحانيت درآمدند و قبل از آن در بازار تهران به شغل ميرزا نويسي (منشيگري) اشتغال داشتند. بر اثر علاقهِ فراوان به علم و دانش ، به طلبگي روي آوردند و در لباس روحانيت به تحصيل علم پرداختند. در سال 1367 هجري قمري برابر 1326 هجري شمسي ازدواج كردند. ايشان در ضمن تحصيل به تدريس كتب حوزوي هم ميپرداختند و شبها در مسجد امين الدوله تهران كه مرحوم حاج شيخ محمد حسين زاهد در آن جا مشغول تدريس و اقامهِ نماز بودند، استاد هم، صبح و عصر به امر تدريس اشتغال داشتند. مهمترين اساتيد ايشان عبارتند از حضرات آيات: شيخ علي اكبر برهان، شهيد صدوقي، شيخ محمد جواد خندق آبادي، علامه طباطبايي، سيد شهابالدين مرعشي نجفي، سيد حسين بروجردي، سيد محمد رضا گلپايگاني، سيد احمد خوانساري، سيد حسين فاطمي قمي و... آيت الله مجتهدي از نگاه ديگران در جلسهاي كه شوراي مدرّسين حوزه علميه قم، با حضرت امام خميني(ره) داشتند، امام از وضع آينده اظهار نگراني كردند. آيت الله العظمي صافي گلپايگاني به ايشان عرض كردند كه در تهران مدرسهاي هست كه اگر در آينده، مجتهدي بيرون بيايد، از آن جا است، امام (ره) فرمودند: ميدانم، ميدانم. شخصي از حضرت امام استفتا كرد كه پسرم ديپلم گرفته است و ميخواهم او را به حوزه علميه بفرستم؛ كدام حوزه علميه مناسب است؟ امام فرمودند: حوزهِ آقاي مجتهدي. رهبر انقلاب، حضرت آيت الله خامنهاي حفظه الله، فرمودند: اگر مدرسه علميه ايشان نبود، متحير بودم فرزندانم را به كجا بفرستم. روزي شخصي نزد مقام معظم رهبري در مورد حوزهِ علميه آيت الله مجتهدي انتقاداتي كرده بود كه معظم له در جواب آن شخص فرمودند: اتفاقاً بنده قصد دارم فرزندانم را براي تحصيل به مدرسه ايشان بفرستم. حضرت آيت الله جوادي آملي در جواب شخصي كه پرسيدند در تهران به درس اخلاق چه كسي برويم، فرمودند: به درس اخلاق آقاي مجتهدي برويد. حضرت آيت الله وحيد خراساني فرمودند: در مدرسه ايشان، انسان تربيت ميشود. حضرت آيت الله فاضل لنكراني در جواب اين سؤال كه به كدام حوزه برويم، فرمودند: به حوزهِ آقاي مجتهدي. حضرت آيت الله مكارم شيرازي فرمودند: ما براي طلاب ايشان، احترام خاصي قائل هستيم. حضرت آيت الله شبيري زنجاني فرمودند: طلابي كه در محضر آقاي مجتهدي هستند، نفس ايشان (و مراقبتهاي دائمي از درس و اخلاق طلاب) آنها را عاقبت به خير ميكند. فعاليتهاي علمي عمده فعاليتهاي آيت الله مجتهدي، پرورش و تربيت طلاب و فضلاي جوان و تبليغ و بيان مسائل و احكام شرعي و رسيدگي به امور حسبيه مردم، دريافت وجوهات شرعي و تحويل به مراجع معظم تقليد بود. از ايشان سه رساله به نامهاي «محرم و نامحرم»، «گناهان كبيره» و «احكام الغيبه» به جاي مانده است. اين سه رساله در يك كتاب در چند نوبت با تيراژ بالا چاپ شده است. از ديگر فعاليتهاي ايشان ميتوان به برگزاري كلاسهاي احكام، تفسير قرآن، تفسير نهج البلاغه، تفسير صحيفه سجاديه، سخنراني و بيان روايات و احاديث معصومين(ع) اشاره كرد. انديشهها و نصيحتها آيت الله مجتهدي به مسأله ولايت و محبت اهل بيت (ع)، توجه زيادي داشتند و براي برقراري و تداوم ارتباط روحي و معنوي طلاب با خاندان عصمت و طهارت (ع)، بعد از كلاس درس به مدت 5 تا 10 دقيقه به ذكر مصائب اهل بيت (ع) ميپرداختند. برخلاف روش مرسوم در حوزههاي علميه كه روز شهادت معصومين (ع) درس و بحث تعطيل ميشود، در مدرسه ايشان درس و بحث به روش ديگري كه سوگواري و عزاداري ميباشد، ادامه مييافت. آيت الله مجتهدي در اينباره ميفرمودند: «روز شهادت معصومين (ع)، جلسهِ درس ما تعطيل نميشود، بلكه درس و بحث عوض ميشود و طلاب در روز شهادت معصومين(ع)، با ولايت ائمه اطهار پيوند ميخورند.» ايشان تأكيد ميكردند كه طلاب در روز شهادت معصومين(ع)، در مراسم سوگواري و عزاداري مدرسه شركت كنند و با انجام مراسم عزاداري و سينهزني و گريه بر مصائب اهل بيت رابطهاي قلبي و معنوي با ائمه(ع) برقرار كنند. بر همين اساس ميفرمودند: «باغبان، نهالها و درختها را قلمه ميزند. ما نيز طلاب مدرسه را با ولايت در روز عزاداري و شهادت قلمه ميزنيم.» و نيز تصريح ميكردند: «در اوايل، روزهاي شهادت تمام معصومين (ع) مراسم عزاداري و سينه زني داشتيم، جز روز عاشورا. زيرا با خود ميگفتم: روز عاشورا در همه جاي ايران مراسم عزاداري و سينه زني براي سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين (ع) برگزار ميشود و ديگر نيازي به اقامهِ عزا در روز عاشورا در مدرسه ما نيست؛ تا اين كه شبي در عالم روِيا ديدم كه مرا به زيارت قبور مقدسه ائمه اطهار (ع) برده و قبور آنان را به من معرفي ميكنند. هر چه دقت كردم ديدم مرا به نجف، كاظمين، سامراء... بردهاند و ليكن به كربلا نرفتم و صحن و سراي حرم امام حسين(ع) را به من نشان ندادند. وقتي از خواب بيدار شدم با خود انديشيدم كه به چه دليل به زيارت حرم امام حسين (ع) نايل نشدم، سرانجام دريافتم كه چون براي تمام ائمه غير از امام حسين(ع) مراسم عزاداري و سينه زني در مدرسه اقامه ميكنيم مرا به زيارت ائمه معصوم غير از امام حسين (ع) بردند. از آن واقعه به بعد هر سال در مدرسهِ ما مراسم تاسوعا و عاشورا با شور و شوق زيادي برگزار ميشود و جمعيت زيادي هم در اين مراسم شركت ميكنند.» ايشان با توجه به اين كه حوزهِ علميه را سرپرستي ميكردند، به منش و زيطلبگي كه در بطن واقعيات در واجبات طلبگي است، اهميت داده و همواره طلاب و فضلاي جوان را به رعايت آن سفارش ميكردند و طلاب را روحانياني انديشهور، آگاه، جذاب، مبلّغ و مردمدار بار ميآوردند. براي مثال، ايشان طلاب را به امر معاش و مراودات اجتماعي و پوشش مناسب و ظاهري آراسته و... رهنمون و از رفاه بيش از حد در زندگي بر حذر ميداشتند. به جنبهِ علمي طلاب هم توجه ويژهاي داشتند. ايشان در گزينش طلاب، بسيار دقت ميكردند. وقتي طلاب پس از گذراندن دورهِ مقدمات، تمايل داشتند به كسوت روحانيت درآيند، بايد توسط اساتيد و دفتر مدرسه، تأييد اخلاقي مي شدند و در نهايت اجازه ملبّس شدن را دريافت مي كردند و سرانجام طي يك مراسم به يادماندني، به دست ايشان به اين لباس شريف، ملبس ميشدند. آيت الله مجتهدي طلاب را به داشتن رگ عوامي ترغيب ميكرده و ميفرمودند: «يك طلبه و يك اهل علم، علاوه بر تحصيلات علوم، بايد يك رگ عوامي هم داشته باشد. يعني مثل عوام الناس باشد. مبادا اين علم و تحصيلات براي ما حجاب شود و ما را متكبر كند و خود را بالاتر از همه بدانيم. علامه طباطبايي در حرم امام رضا(ع) در نماز آيت الله ميلاني شركت ميكردند و در صفهاي آخر نماز در كنار مردم عادي به نماز ميايستاد. ايشان، طلاب را به احترام و تعظيم استاد سفارش كرده، ميفرمودند: «اگر ميخواهي علمت بركت داشته باشد، استاد را تعظيم كن و به او احترام بگزار. اگر استاد را احترام و اكرام نكني، ديگر به درد طلبگي نميخوري و علمت، بركت نخواهد داشت. تجربهِ نيم قرن به من ثابت كرده است كه اگر اساتيد از تو راضي نباشند، به جايي نخواهي رسيد؛ اگر چه در اين راه استقامت داشته باشي، و تعظيم استاد و فقط تعظيم و احترام ظاهري نيست، بلكه بايد در باطن نيز استاد را تعظيم نمايي. طلاب بايد كتاب منيه`المريد شهيد ثاني را تهيه كرده و بخوانند و عمل نمايند.» آيت الله مجتهدي دربارهِ پرهيز از دوست و رفيق بد، طلاب را راهنمايي كرده و ميفرمودند: «استاد ما آيت الله حاج شيخ علي اكبر برهان (رحمه`الله عليه) نقل ميكردند: دو كيلو قند و يك كيلو زعفران را شب بگذار كنار پيت نفت. صبح كه شد ديگر نميشود از آنها استفاده كرد، رفيق بد هم همينطور است.» در پايان بايد اشاره كرد كه ايشان به مناعت طبع، علو همت، قيافهاي در خور و شأن طلبه، فرار از مريد بازي، احسان به ديگران، داشتن وقارو بردباري، دوري از وسواس و رذائل اخلاقي بسيار اهميت و طلاب را مورد سفارش قرار ميدادند. دوستداران و علاقهمندان جهت آشنايي با بيانات و سخنان ايشان، ميتوانند به كتاب آداب الطلاب مراجعه كنند. منبع:رجانیوز
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 403]