واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: امام صادق (ع) احياگر اسلام ناب محمدي (ص )
25 شوال المكرم مصادف است با سالروز شهادت غم بار موسس و رييس مذهب جعفري حضرت امام جعفر صادق (ع) كه همه عمر با بركت خود را با علم و بصيرت و عصمت الهي در راه گسترش اسلام ناب محمدي (ص ) و تشريح فرهنگ غني و پرمايه قرآن مبين صرف كرد.
آن بزرگمرد با علم توام با عمل و تربيت شاگردان بسيار و برجسته ، حيات تازه اي به اسلام و مسلمين بخشيد و فرهنگ ناب تشيع را كه از متن اسلام ناب محمدي (ص ) و سيره امام اميرالمومنين علي (ع) نشات گرفته بود، به جهانيان عرضه كرد.
امام صادق (ع) در ظلمت بحران ها و آشوب ها، دنياي شيعه را به فروغ تعاليم خويش روشني بخشيد و حقيقت اسلام را از آلايش انحرافات و گزند فريبكاران حفظ كرد و در حفظ موجوديت شيعه نقش اساسي ايفا كرد و از جمله خدمات آن امام به تدوين يك "فقه" شيعي براي اولين بار مي توان اشاره كرد.
او آن قدر فقه و دانش اهل بيت (ع) را گسترش داد و زمينه ترويج احكام و بسط كلام شيعي را فراهم ساخت كه مذهب شيعه به نام او به عنوان مذهب جعفري شهرت يافت.
امام صادق (ع) با تربيت شاگردان بسيار در آن زمان حساس تاريخ، مقابل كج- رويهاي ديني و شبهات ايستادگي كرد و با تاسيس مراكز علمي و مدارس علميه و تربيت شاگردان فرهيخته و دانشمندي مانند "جابربن حيان"، "هشام بن حكم" و "زراره بن اعين" شرايط مساعدي را در جهت تحقق انقلاب علمي - فرهنگي در جهان اسلام و مذهب تشيع ايجاد كرد.
آري آن حضرت غدير و فرهنگ غدير را زنده كرد و به آرمان و محتواي خطبه حضرت زهرا (س ) عينيت خاصي بخشيد و به عنوان صادق آل محمد (ص ) مقابل دروغ سازان و نيرنگ بازان اموي و عباسي، چهره راستين اسلام و فقه آل محمد (ص ) را نمايان ساخت.
حضرت امام جعفر صادق (ع) در روز جمعه هفدهم ربيع الاول سال 83 هجري مصادف با ولادت ختم رسل پيامبر گرامي اسلام (ص ) در شهر مدينه منوره ديده به جهان گشود، پدرش امام"محمد باقر(ع)" امام پنجم شيعيان و مادرش فاطمه (ام فروه ) دختر قاسم بن محمد بن ابي بكر بود.
از جمله كنيه ها و القاب آن حضرت مي توان به "صادق"، "مصدق"، "محقق"، "كاشف الحقايق"، "فاضل"، "طاهر"،"قائم"،"منجي" و "صابر"، "ابوعبدالله"، "ابواسماعيل" و "ابوموسي" اشاره كرد.
معروف ترين اصحاب امام صادق "ابان بن تغلب"، "اسحاق بن عمار"، "بريد"، "صفوان بن مهران"، "ابوحمزه ثمالي"، "حرير بن عبدالله سجستاني"، "زراره بن اعين شيباني"، "عبدالله بن ابي يعفور" و "عمران بن عبدالله اشعري قمي" بودند.
در زمان ولادت پر بركت آن حضرت پدرش 26 ساله بود و 12 الي 15 سال از عمر شريفش را دركنار جدش امام سجاد (ع) و 19 سال را در كنار پدرش امام باقر (ع) سپري كرد و در سال 114 هجري قمري و در سن 31 سالگي به امامت رسيد.
دوران امامت آن امام همام 34 سال بود كه با اواخر حكومت امويان و اوايل حكومت عباسيان مصادف است و از اين ميان حدود هجده سال آن يعني (132-114 ه.
ق ) همزمان با حكومت امويان و 16 سال آن (148 -132) همزمان با حكومت عباسيان بود.
امام صادق (ع) با پنج تن از خلفاي بني اميه يعني هشام بن عبدالملك، وليد بن يزيد بن عبدالملك، يزيد بن وليد بن عبدالملك، ابراهيم بن وليد و مروان بن محمد و دوتن از خلفاي بني عباس يعني ابوالعباس معروف به سفاح و ابوجعفر معروف به منصور دوانيقي معاصر بود.
عصر امام صادق (ع) به عنوان يكي از طوفاني ترين ادوار تاريخ اسلام با اغتشاش ها و انقلاب هاي پياپي گروه هاي مختلف، به خصوص از طرف خونخواهان امام حسين (ع) مانند انقلاب ابوسلمه در كوفه معاصر بود.
عصر معاصر آن حضرت عصر برخورد مكتب هاو ايدئولوژي ها و تضاد افكار فلسفي و كلامي مختلف بود كه از برخورد امت اسلام با مردم كشورهاي فتح شده و روابط مراكز اسلامي با دنياي خارج ، بوجود آمده و در مسلمانان نيز شور و هيجاني براي فهميدن و پژوهش پديد آورده بود.
امام صادق (ع) كه همواره مبارزي نستوه وانقلابي در ميدان فكر و عمل بود، كاري كه امام حسين (ع) به صورت قيام خونين انجام داد، را در لباس تدريس و تاسيس مكتب و انسان سازي انجام داد و جهادي راستين كرد.
در دوره امامت امام صادق (ع) مسلمانان بيش از پيش به علم و دانش، روي آوردند و در بيشتر شهرهاي قلمرو اسلام بويژه در مدينه، مكه، كوفه و بصره مجالس درس و مناظره هاي علمي داير و از رونق خاصي برخوردار شد.
از عصر امام صادق (ع) مي توان به عنوان زمان تزلزل حكومت بني اميه و فزوني قدرت بني عباس ياد كرد، اين دو گروه مدتي در حال كشمكش و مبارزه با يكديگر بودند.
از زمان هشام بن عبدالملك، تبليغات و مبارزات سياسي عباسيان آغاز و در سال 129 وارد مرحله مبارزه مسلحانه و عمليات نظامي شد و سرانجام در سال 132 به پيروزي رسيد.
بني اميه در اين مدت، گرفتار مشكلات سياسي فراواني بود، لذا فرصت فشار و اختناق نسبت به شيعيان را نداشتند و عباسيان هم چون از نيل به قدرت در پوشش شعار طرفداري از خاندان پيامبر وگرفتن انتقام خون آنان عمل مي كردند، فشاري از طرف آنان مطرح نبود.
ازاين رو اين دوران، دوران آرامش و آزادي نسبي امام صادق (ع) و شيعيان بود و آن حضرت ازاين فرصت استفاده كرده و تلاش فرهنگي وسيعي را آغاز كرد و آن حضرت در چنين دوراني به فكر نجات افكار توده مسلمان از الحاد و بدبيني و كفر و نيز مانع انحراف اصول و معارف اسلامي از مسير راستين بود.
امام صادق (ع) در اين مقطع حساس از توجيهات غلط و وارونه دستورات دين به وسيله خلفاي وقت جلوگيري مي كرد و آن اندازه كه دانشمندان و راويان از دانش امام بهره برده و از ايشان حديث نقل كرده اند ، از هيچ يك از ديگر ائمه نقل نكرده اند.
در اين دوره علوم و فلسفه ايراني، هندي و يوناني به حوزه اسلامي راه يافت و بازار ترجمه علوم گوناگون از زبان هاي مختلف به زبان عربي گرم و پر رونق شد.
شاگردان امام باقر (ع) پس از درگذشت آن حضرت به گرد شمع وجود امام صادق (ع) حلقه زدند، امام نيز با جذب شاگردان جديد به تاسيس يك نهضت عظيم فكري و فرهنگي و بالنده مبادرت كرد، به گونه اي كه طولي نكشيد كه مسجد نبوي در مدينه منوره و مسجد كوفه در شهر كوفه به دانشگاهي بزرگ تبديل شد.
درگيري شديد بني عباس و بني اميه، آنان را آن چنان به خود مشغول كرده بود كه فرصتي طلايي براي امام صادق (ع) و يارانش به دست آمد وآن حضرت با استفاده از اين فرصت به بازسازي و نوسازي فرهنگ ناب اسلام پرداخت و شيفتگان مكتب حق از بصره، كوفه، واسط، يمن و نقاط مختلف حجاز به مركز اسلام يعني مدينه سرازير شدند.
شاگردان دانشگاه امام صادق (ع) منحصر به شيعيان نبودند، بلكه پيروان و بزرگان اهل سنت مانند مالك بن انس، ابوحنيفه، سفيان ثوري، سفيان بن عيينه ، ابن جريح و روح ابن قاسم از شاگردان آن حضرت بودند.
اما طولي نكشيد كه بني عباس پس از تحكيم پايه هاي حكومت و نفوذ خود، همان شيوه ستم و فشار بني اميه را پيش گرفتند و حتي از آنان هم گوي سبقت را ربودند، وضع به حدي ناگوار شد كه همگي ياران امام (ع) را در معرض خطر مرگ قرار داده بود.
سرانجام امام جعفر صادق (ع) در سن 65 سالگي در 25 شوال سال 148 هجري به دست منصور دوانيقي بوسيله زهر مسموم شد و به شهادت رسيد و در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد.
ك/4 7490/589/ 607 شماره 044 ساعت 10:19 تمام
شنبه 4 آبان 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 145]