مديريت سرمايه اجتماعى ناتوى فرهنگى و چگونگى مقابله با آن

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: مديريت سرمايه اجتماعى ناتوى فرهنگى و چگونگى مقابله با آن
محمدعلى برزنونىهر كشورى تلاش مى كند با استفاده از قدرت فرهنگى ـ روانى، بر ذهن و روان و اراده ديگر كشورهاى در سطوح سه گانه راهبردى، عملياتى و تاكتيكى تاثير گذارد.مفاهيم متنوعى نظير تهاجم فرهنگى، تهديد نرم، عمليات روانى، ناتوى فرهنگى و … در واقع بيانگر بخش هايى از صحنه تقابل قدرت نرم فرهنگى ـ روانى در عرصه بين المللى است.قدرت نرم، مفهوم كاملا جديدى است كه در دهه اخير به وجود آمده است. در اين نوع قدرت، مخاطب نه از روى جبر و اكراه بلكه با رضايت مندى قدرت را مى پذيرد و به خواسته قدرتمند تن در مى دهد. عصر اين نوع قدرت، بعد از فروپاشى اتحاد جماهير شوروى شروع شده و امروز در ادبيات استراتژيك جهان وارد شده است.در قدرت نرم بر روى ذهن ها سرمايه گذارى مى شود و با تغيير در ذهنيت ها نوعى عينيت مجازى توليد مى شود. نوعى اثر روانى با تبليغات متنوع رسانه اى كه موجب حصول رعب ذهنى از امكانات دشمن يا ساختن تصويرى اغراق آميز از او مى شود.در قدرت نرم، شكل آمرانه قدرت كه با تهديد عينى همراه بود، تبديل به قدرت متقاعد كننده مى شود و از اين رو، اطلاعات، شبكه هاى اطلاع رسانى، رسانه ها و زيرساخت هاى ارتباطاتى و اطلاعاتى، ابزار مهم قدرت نرم هستند.بر اين اساس، قدرت نرم توانايى شكل دهى ترجيحات ديگران و قدرت جذب كنندگى آنان است كه از ابزار متفاوت نوينى براى ايجاد جذابيت، تصويرسازى ذهنى و ترغيب و تهييج عمومى بهره مى برد تا نتايج مطلوب به دست آيد. يعنى كارى مى كند كه ديگران همان چيزى را بخواهند كه فرد صاحب قدرت مى خواهد. به ديگر بيان، قدرت نرم، ديگران را به تبعيت از هنجارها و نهادهاى مورد نظر يا موافقت با آنها قانع مى كند. بنابراين به طور گسترده اى متكى بر قدرت اقناع و متقاعدسازى از طريق ارائه اطلاعات فراوان و جهت داده شده است. در واقع، قدرت نرم با استفاده از ارتباطات، اطلاعات، انفورماتيك، الكترونيك، رسانه هاى ديجيتالى، ماهواره ها، ابر رسانه هاى خبرى، اينترنت، مطبوعات و امواج راديويى و تلويزيونى به تبليغات در جهت متقاعد كردن رقيب يا دشمن و تغيير نگرش او مى كوشد. وجه مشخصه اصلى قدرت نرم كه آن را از ساير قدرت ها متمايز مى كند، همين متقاعد كردن است كه با شيوه اى كاملا متفاوت در ابزار متقاعدكنندگى، اهميتى فراوان يافته است. قدرت نرم همان امپرياليسم فرهنگى است كه از طريق نرم افزارگرايى در بسط هژمونى فرهنگى خود مى كوشد.اگرچه تاريخ پيدايش اين نوع قدرت مربوط به زمان هاى بسيار دور است، اما ادبيات مكتوب در اين زمينه، جديد است. توصيف و تبيين جوزف ناى در سال ۱۹۹۱ از جمله تلاش هاى جديد درباره بررسى اين مفهوم نوين است.قدرت نرم را در سه سطح جداگانه مى توان تجزيه و تحليل كرد: ( ناى ۱۳۸۴؛ ناى ۱۳۸۳)سطح اول: سطح راهبردى كه سطح قدرت نرم نخبگان و رهبران محسوب مى شود. اين سطح، بالاترين سطح رويارويى و متاثر از فرهنگ استراتژيك يك كشور و بخشى از استراتژى امنيت ملى كشورها است كه در آن، تعامل و تقابل ميان اراده هاى سياسى رهبران و نخبگان دو يا چند كشور صورت مى پذيرد و بر برداشت و تصميم رهبران اثرگذار است.در اين سطح، عمليات روانى راهبردى صورت مى پذيرد و هدف از آن، تاثير بر شناخت و تحليل آنان و در پى آنان، تاثيرگذارى بر برآوردهاى استراتژيك نخبگان و نيز عزم و اراده آنان و تاثير منفى بر روحيه و قدرت ايستادگى آنان است.مى توان هدف اصلى اين سطح از قدرت نرم را افزايش قدرت هنجارسازى در محيط بين المللى و تضعيف قدرت تاثيرگذارى حريف دانست. از اين رو، به هر ميزانى كه رهبران و نخبگان يك كشور بتوانند در يك سطح، قدرت ايجاد كنند و حريف را از ميدان خارج سازند، از موازنه قدرت بالاترى برخوردارند و بنابراين، شانس پيروزى نيز بيشتر خواهد بود.سطح دوم: سطح ميانى سطح قدرت نرم مردم است. تاكيد اين سطح بر عنصر مردمى قدرت ملى يك كشور است كه در جهان معاصر جزو بالاترين قدرت محسوب مى شود. اساسا اين سطح مهم پشتوانه مردمى، نشانگر مشروعيت نظام سياسى و سياست هاى نخبگان و رهبران است و از اهداف راهبردى و تاكتيكى يك كشور پشتيبانى مى كند. يكى از منابع مهم قدرت نرم در اين سطح، فرهنگ عمومى يك كشور است كه منبع اصلى قدرت ملى نيز محسوب مى شود. فرهنگ عمومى در زمينه هاى متنوعى نقش آفرينى دارد. اين فرهنگ، نمايش مشروعيت نظام سياسى و ثبات كشور است. بر ميزان حمايت از سياست هاى نظام و روحيه بخشيدن به نخبگان تاثير مى گذارد و بر ميزان حمايت عاطفى ـ روانى از سياستمداران و رزمندگان نيز تاثيرگذار است. ضمن اين كه بر ميزان بازدارندگى و بسيج مردمى اثرگذارى دارد، تحمل فشارهاى نظامى، اقتصادى و انسانى ناشى از جنگ را براى مردم آسان مى سازد.دراين سطح كوشش مى شود تا با ترغيب مردمى، بسيج و حمايت عمومى آنان را به دست آورند. تامين نيروى انسانى مورد نياز درگيرى ها در همين سطح از قدرت نرم تعقيب مى شود. عمليات روانى حريف در اين سطح، تلاش براى جداسازى مردم از رهبران و ايجاد بى ثباتى است كه به شدت براى انگيزه زدايى و روحيه زدايى مى كوشند.هدف اصلى قدرت نرم در سطح ميانى در محيط ملى خودى با محيط حريف متفاوت است. قدرت نرم در محيط ملى، تلاش بر اين است كه اولا جمعيت هاى همراه را حفظ كنند و همراهى آنها را تحكيم كنند؛ ثانيا جمعيت هاى بى تفاوت را تبديل به جمعيت هاى همراه نمايند؛ ثالثا و در مرحله آخر، اگر ممكن بود جمعيت هاى معارض و مخالف را به جمعيت هاى همراه بدل سازند يا در نهايت، آنان را در زمره جمعيت هاى بى تفاوت بياورند، اما قدرت نرم حريف در سطح مردمى با هدف كاملا مغاير با اهداف فوق مطرح مى شود. تلاش دشمن اين است كه اولا استحاله فرهنگى پديد آورد و جمعيت همراه و خودى در كشور را به جمعيت خنثى تبديل نمايد؛ ثانيا جمعيت خنثى را به جمعيت مخالف و معارض بدل سازد، ثالثا جمعيت هاى مخالف و معارض را حفظ كنند و مخالفت ها و دشمنى هاى آنها را نسبت به كشور خودشان تحكيم نمايند.سطح سوم: سطح تاكتيكى است كه سطح قدرت نرم نيروهاى مسلح يك كشور محسوب مى شود. اين سطح را مى توان به نوعى پايين ترين سطح رويارويى قدرت نرم دانست كه تحت تاثير فرهنگ دفاعى يك كشور با هدف ايجاد روحيه مقاومت و فداكارى در جبهه خودى شكل مى گيرد. اين سطح، بخش قابل توجهى از توان رزم و قدرت نظامى است و در آن نوعى تقابل ميان اراده و روحيه جنگى دو نيروى رزمنده خودى و حريف در ميدان نبرد است.حريف در اين سطح از قدرت نرم مى كوشد تا اراده مقاومت را از نيروهاى خودى سلب نمايد و انگيزه و روحيه جنگى آنان را تضعيف نمايد.۱-:۵ ناتوى فرهنگىتعريف مقام معظم رهبرى از ناتوى فرهنگى به قدر كافى گويا است. ايشان آن را مجموعه زنجيره به هم پيوسته رسانه هاى گوناگون و اينترنت، ماهواره ها، تلويزيون ها و راديوها مى دانند كه در جهت مشخصى حركت مى كنند تا سررشته تحولات جوامع را به عهده بگيرند … اينها صهيونيست ها و سرمايه دارهايند و عمدتا هم در آمريكا و در اروپايند. همان شبكه و همان ناتوى فرهنگى در مجموعه خود، بسيارى از اين دانشمندان، متفكران، هنرمندان، ادبا و امثال اينها را هم دارد.( آيت الله خامنه اى ۱۸/۸/۱۳۸۵)به نظر مى رسد اين تعريف كافى باشد، اما به هر حال، منظور ما از ناتوى فرهنگى عبارت است از: سازمان فرهنگى بلوك غرب به عنوان كاركرد جديد سازمان پيمان آتلانتيك شمالى، جهت ترويج فرهنگ و الگوهاى رفتارى ليبرال دموكراسى و سركوب مبانى و نابودى هويت هاى فرهنگى معارض و نهضت بيدارى اسلامى، با به دست گرفتن سر رشته تحولات جوامع و سيطره بر منابع انرژى و مناطق حياتى و ژئوپلتيك جهان با هدف تحقق پروژه جهانى كردن فرهنگ و ايده نظم نوين جهانى.بنابراين، ماهيت فرهنگى ناتو، جدا و متفاوت از رويكرد نظامى آن نيست. ماهيت فرهنگى ناتو صورت تكامل يافته و رشد داده شده و بالغ ناتوى سابق است كه جنبه نظامى و ميليتاريستى آن، جزيى كوچك و بخشى خرد از حركت كلان نظام سلطه براى تضمين آينده براى خود است. در اين رويكرد، ابزارهاى ارتباطاتى و اطلاعاتى، هنر و رسانه ها سربازهاى ناتو محسوب مى شوند كه با پشتيبانى قدرت اقتصادى به نبرد با انديشه مقاوم در مقابل نظام سلطه مشغولند. وجه غالب ناتو، ماهيت ضدفرهنگى دارد و اساس آن بر تخريب پايه ها و بنيان هاى فرهنگى و ايدئولوژى كشورهاى مقاوم در مقابل نظام سلطه بنا شده است. در اين بخش براى تخريب روند بيدارى جهان اسلام، دامن زدن به اختلافات شيعه و سنى، ترويج فساد و ابتذال اخلاقى، تبليغ و ترويج عرفان هاى انحرافى و مسلك هاى منحط و استعمار ساخته، تبليغ آيين هاى خودساخته نظير وهابيت و بهائيت و نيز تخريب باورهاى ملى و دينى به شدت تلاش مى شود.وجه ديگر آن ماهيت اقتصادى دارد كه در آن با چپاول و غارت ثروت ملل و ايجاد فقر مادى و در نتيجه فقر فرهنگى و نيز ايجاد نوعى وابستگى در كشورهاى ديگر و تضعيف و مانع شدن از رشد اقتصادى كشورها همراه با ابزارى نظير تحريم اقتصادى، مى كوشد ناتوى فرهنگى را پشتيبانى نمايد.وجه ديگر آن نقش زمينه سازى را ايفا مى نمايد، ماهيت نظامى و ميليتاريستى دارد كه نمونه هاى آن در افغانستان و بعد عراق و نيز جنگ ۳۳ روزه لبنان را مى توان ديد.در كنار همه اينها، جنگ روانى شديدى در جريان است كه غالبا در حوزه موضوعى خاص عملياتى مى شود. براى نمونه در چند سال گذشته، موضوع انرژى صلح آميز هسته اى در جمهورى اسلامى ايران و دسترسى بومى به اين فن آورى نوين در چهارچوب عمليات روانى نوعى بازتاب داده شده است كه ايران را به عنوان كشورى كه قصد توليد بمب اتم و نابودى جهان را دارد، معرفى كرده است.به هر حال، رويكرد اصلى ناتوى فرهنگى، جنگ نرم و هدف اصلى آن نيز نابودى فرهنگ و هويت ملى جوامع و به ويژه مقابله با ايمان انسان هايى است كه مصرند از هويت ملى و دينى خود شرافتمندانه دفاع كنند. پشتيبانى اقتصادى و چاشنى عمليات نظامى و روانى حمايت گر آن رويكرد اصلى است.برخى واژه ها و مفاهيم را مى توان مكمل و مترادف ناتوى فرهنگى دانست. پروژه قرن آمريكايى جديد، جهانى شدن، جهانى سازى، نظريه برخورد تمدن ها، ايده هژمونى غرب، طرح صلح خاورميانه، دولت سازى، ملت سازى، ليبراليزه كردن جهان غيرليبرال، انقلاب هاى رنگى يا مخملين، نظريه تغيير رژيم، مدرنيزه كردن اسلام، نظريه پايان تاريخ، طرح خاورميانه بزرگ، ايده نظم نوين جهانى، استراتژى امنيت ملى آمريكا، طرح نقشه راه، راهبرد مهار، ترويج دموكراسى، نظريه پيشبرد اصلاحات و دين سازى از آن جمله است.برخى ايده ها و طرح ها نيز در ادبيات غرب وجود دارد كه مى توان مكمل و مترادف ناتوى فرهنگى دانست، برخى از آنها به قرار ذيل است: جنگ سرد، جنگ پنهان، جنگ نرم، جنگ سرخ، جنگ سياسى، جنگ رسانه اى، جنگ اطلاعات، تهاجم فرهنگى، استعمار فرانوين، جنگ اعصاب، جنگ ذهن ها، جنگ ديجيتالى، جنگ ديپلماتيك، جنگ سبز، جنگ افكار، جنگ مذهبى، عمليات روانى، جنگ عقيدتى و ايدئولوژيك، جنگ عقايد و انديشه ها و جنگ تبليغاتى. تعريف اين واژه ها را به فرصتى ديگر مى نهيم.۲- ناتوى فرهنگى در عصر استعمار فرانوينويژگى هاى ناتوى فرهنگى در عصر استعمار فرانوين به شرح زير است:۲-:۱ غيررسمى و غيرمستقيم بودن: اين نوعى از استعمار است كه برخلاف استعمار پيشين كه به طور رسمى و مستقيم صورت مى پذيرفت، به طور غيررسمى و البته غيرمستقيم دنبال مى شود. ضمن اين كه استعمار كهن آثار ملموس داشت؛ در حالى كه استعمار فرانو آثار غيرملموس دارد.۲-:۲ نامريى، پنهان و غيرآشكار بودن: اين استعمار برخلاف پيشين، آشكار نيست، بلكه به صورت پنهانى، نامريى و نامحسوس دنبال مى شود؛ به گونه اى كه حتى بعضى اوقات، وجود اصل استعمار هم مورد ترديد قرار مى گيرد.۲-:۳ پايدار بودن: اين شكل از استعمار نسبت به استعمار ديروزين از نوعى پايدارى نسبى برخوردار است. دليل آن را بايد در نوع رويكرد اين شكل از استعمار بررسى كرد.۲-:۴ نبود تحميل سياست خارجى و داخلى: در اين شكل استعمار امر ونهى ظاهرى و علنى و تهديد توسط دولت هاى استعمارى سابق وجود ندارد. لذا سياست تحميل خارجى و داخلى هم در ظاهر ديده نمى شود.۲-:۵ وجود روابط ظاهرى رسمى و تشريفاتى بين دولت استعمارى با دولت هاى تحت سلطه: در شكل نوين استعمار، روابط رسمى و تشريفاتى، ميان دولت استعمارگر با دولت هاى تحت سلطه وجود دارد. در ظاهر دو كشور با شرايط مساوى با يكديگر رابطه ديپلماتيك دارند؛ اگرچه كه امر از واقعيت ديگرى حكايت دارد.۲-:۶ بهره گيرى از ديپلماسى عمومى و تبليغات فراگير جمعى به جاى ديپلماسى رسمى: منظور از ديپلماسى عمومى، حفظ منابع ملى قدرت استعمارى از طريق وسايل ارتباط جمعى به منظور اطلاع رسانى ويژه و هدفدار سياست هاى مورد نظر خود براى تاثيرگذارى بر مخاطبان و گسترش گفت وگو ميان شهروندان و نهادها و سازمان هاى غيردولتى دو كشور است. سازمان هاى غيردولتى در سطح ملى هم بركات و هم آسيب ها و آفاتى دارند.البته در يك بررسى دقيق اين مطلب به دست مى آيد كه بسيارى از اين سازمان هاى به ظاهر غيردولتى، دولتى هستند و در واقع شبيه مسيونرهاى مذهبى دوران استعمار پيشين عمل مى كنند. آمريكا در جنگ موسوم به خليج فارس از جنبه اطلاعاتى و خبرى، دنيا را تحت پوشش خود درآورد. استعمار فرانو بيش از همه زيرساخت هاى اطلاعاتى و رسانه اى كشورهاى ديگر را هدف قرار داده است تا مغزها را با روش هاى اجتماعى كنترل نمايد.( مولانا ۱۳۸۳)اهميت و نقش استراتژيك كليه رسانه ها و به ويژه فن آورى هاى جديد ارتباطى، اطلاع رسانى و تبليغى را در اين زمينه نمى توان ناديده گرفت. عصر انفجار اطلاعات و ظاهرا مبادله اطلاعاتى و تبادل ميان به اصطلاح كارشناسان و … كه بايد در واقع آن را جريان يك سويه انتقال اطلاعات ناميد و نه تبادل. مسير يك سويه اى كه اطلاعات خاص با حجم و تنوع داده هاى اطلاعاتى هدفمند را به كشور هدف سرازير مى نمايد. نوعى تهاجم شتاب آلود فرهنگى، هنرى و تبليغى براى استحاله فرهنگى كشور هدف كه بر اساس آن، اجازه تبادل دوسويه اطلاعات، خارج از چهارچوب هاى پذيرفته شده خود داده نمى شود.براى نمونه، مردم ايران و نه دولت جمهورى اسلامى ايران مورد خطاب قرار مى گيرند، آن هم با لحنى مهربان و آميخته با دلسوزى همراه با هجوم تبليغاتى براى در دست گرفتن افكار عمومى و خواسته هاى جمعى و متاثرسازى آن و در نتيجه، تغيير فكر با بمباران تبليغاتى صورت مى پذيرد.با ديپلماسى عمومى به عنوان ابزار قدرت سياسى و امنيتى استعمار، براى اعمال سياست هاى خاص و تامين منابع ملى كشور سلطه جو اقدام مى شود. ديپلماسى عمومى در واقع نوعى از الگوى جنگ نامتقارن و جنگ روانى است. با اين نوع از نبرد غيرمستقيم كه براى دوران طولانى و درازمدت ساماندهى مى شود، ساختار نظام مورد هدف نابود مى گردد و در فرهنگ آن استحاله ايجاد مى شود. آخرين نكته اين كه بهره گيرى از تكنيك هاى نرم افزارى در اين عرصه به وفور است. مى توان از آن به عنوان قدرت نرم نام برد. دولت آمريكا بعد از جنگ سرد، از منابع نرم قدرت بهره گيرى فراوان دارد كه در نتيجه، پيامدهاى خاصى را براى هويت امنيتى و فرهنگى كشورهاى مخاطب به همراه داشته و دارد. منابع نرم قدرت را مى توان عبارت از فرهنگ آمريكايى، نظام اقتصادى ليبرال و نيز شبكه هاى جهانى اطلاع رسانى دانست.(كيوان حسينى ۲۲۲:۱۳۸۳)۲-:۷ به كار بردن گسترده واژه هايى با مفاهيم مبهم: يكى از ويژگى هاى استعمار فرانو، نگاه خاص آنان به شعارهايى مثل دموكراسى، حقوق بشر، جامعه مدنى، آزادى و … است. مفهوم اين واژه ها چندان آشكار و روشن نيست و هر جامعه اى از آنها برداشت خاص خود را دارد.پافشارى بر شعار پيشبرد دموكراسى و حقوق بشر از سوى آمريكا نشان از اين واقعيت دارد. تفسير خاص نظام سلطه از اين شعارها براساس مبانى غربى و استفاده كاملا ابزارى از آنها در برخورد با ديگر كشورها، از عجايب تلخ روزگار ما است. قرنى كه به تعبير استاد شهيد آيت الله مرتضى مطهرى به دروغ آن را قرن حقوق بشر ناميده اند.قصه پر غصه اين روزگار اين است كه غرب آنجا كه بخواهد بر دموكراسى تاكيد مى ورزد و در جاى ديگر، آن را به فراموشى مى سپارد و از تعويق آن سخن مى گويد. براى نمونه مى توان به كشورهاى خاورميانه نگريست.هدف از طرح شعار دموكراسى، تغيير ساختار سياسى كشورهاى مسلمان و در واقع، آمريكايى كردن حاكميت آنهاست. توجه بيش از حد به تشكل هاى غيردولتى و حمايت از جامعه مدنى به همين دليل است. اجرايى ساختن طرح دموكراسى در ايران كه حمايت اكثر نهادها و نخبگان آمريكايى را به دنبال دارد، در همين راستا ارزيابى مى شود.آمريكا حتى تلاش در ايجاد نوعى تعارض اجتماعى و دامن زدن به آن را دارد. طرح انقلاب مخملين، طرح همه پرسى و نيز تعامل فعال بين اپوزيسيون داخل و خارج بخشى از توطئه هاى آمريكا در اين زمينه است.مقام معظم رهبرى در اين زمينه فرموده اند: آمريكايى ها در تحقق نقشه كامل استكبارى خاورميانه بزرگ در صددند حكومت هايى را در خاورميانه روى كار بياورند كه داراى بزك دموكراسى باشند و در عين حال صد در صد در پنجه سياست هاى آمريكا و كمپانى سرمايه دارى غرب باشند و متاسفانه برخى كشورهاى خاورميانه نيز كه طعمه همين دام هستند به واشنگتتن در تحقق اين اهداف شوم كمك مى كنند.( پيام به كنگره حج ۱۳۸۳)۲-:۸ طرح شعار جهانى سازى: شعار فريبنده جهانى شدن با هدف سلطه فكرى، مشابه سازى فرهنگى و يكپارچه كردن بازارها، در واقع همان جهانى سازى يا آمريكايى سازى است. جهانى شدن در اصل بدين معنى است كه خارج از مرزها و فراتر از آن، عناصر و نيروهايى قوى پيدا شده اند كه مى توانند قالب هاى محلى و فرهنگ بومى را به نحو فوق العاده اى تحت تاثير قرار دهند. نوعى فرآيند است. اما جهانى سازى پروژه اى برنامه ريزى شده از سوى آمريكا و صهيونيسم بين الملل است.براى اين منظور به فساد فرهنگى و اخلاقى دامن زده مى شود و با اين كار امنيت اخلاقى را از بين مى برد و اعتقادات عمومى را تضعيف مى كند. مراد از جهانى سازى، نوعى يكسان سازى و يا همان غربى سازى است كه طى آن قداست زدايى مى شود و مقاومت ارزشى ملت ها در هم شكسته مى شود. حتى به نوعى مى توان گفت كه جهانى سازى، پروژه تهاجم فرهنگى است. از جمله نمودهاى خاص فرآيند جهانى سازى، مى توان به حاكميت انسان به جاى خدا، اصالت فرد، سرمايه دارى، سودپرستى، خصوصى بودن ايمان، تسامح و تساهل و … نام برد. جهانى سازى فرهنگ، سياست و اقتصاد باعث تشديد فاصله طبقاتى و گسترش فقر، عدم وجود امنيت واقعى، نابودى محيط زيست و مسابقه تسليحاتى مى شود كه به ناامنى بين المللى عمومى دامن مى زند.۲-:۹ ترويج سكولاريسم يا ضديت با دين به ويژه اسلام: اساسا اسلام به عنوان دينى زنده و پويا كه انتظار ظهور منجى را نيز به طور قوى در خود دارد(برزنونى :۱۳۸۳ ۱۱-۴) كاملا با سياست هاى استعمارى مخالف است. شيوه زندگى دينى بسيار متفاوت با معيارها و ارزش هاى رايج در غرب است. تلاش بسيار استعمار اين است كه فرهنگ و ارزش هاى مبتنى بر اين دين را مورد هجوم خود قرار مى دهد و مسلمانان را نسبت به مسايل سياسى و اجتماعى بى تفاوت نمايد. طرح نظريه جنگ تمدن ها به جاى گفت وگوى تمدن ها نيز در همين راستا ارزيابى مى شود. به جاى جنگ سرد، جنگ تمدن ها مطرح مى شود تا با اسلام در پوشش مبارزه با تروريسم درگيرى داشته باشد.۲-:۱۰ طرح خاورميانه بزرگ: تلاش نظم نوين سلطه يا استعمار فرانوين در تك قطبى كردن جهان به صورت هاى مختلف در جريان است. ابتدا طرح خاورميانه جديد در سال ۱۹۹۲ ميلادى مصادف با ۱۳۷۱ شمسى توسط شيمون پرز ارائه شد. اين طرح پيشنهاد مى كند كه مذاكرات با اعراب شروع شود و بازار مشترك اقتصادى خاورميانه با عضويت تمامى كشورهاى منطقه به جز ايران ايجاد شود. هدف اصلى از اين طرح، در هم شكستن مقاومت فلسطينيان و انتفاضه، در دست گرفتن بازار كشورهاى منطقه و در نهايت، حفظ امنيت مطلق اسراييل بود. چندى پس از آن، پروژه جديدى تحت عنوان خاورميانه بزرگ و شمال آفريقا توسط سه تن از استراتژيست هاى آمريكايى وفادار به صهيونيسم، دونالد رامسفلد، پل ولفوويتز و برنارد لوئيس تهيه شد و به تصويب مقامات آمريكايى رسيد. هدف از اين طرح، هموار شدن سلطه فرهنگ، اقتصاد وسياست سرمايه دارى غربى و حذف اسلام از صحنه هاى اجتماعى وسياسى است.سياست رياكارانه آمريكا با تغيير شعارها را مى توان به طور محسوس ديد. تاكيد بر رفاه، توسعه، سرمايه گذارى، تربيت نيروى انسانى كارآمد، جامعه مدنى و برابرى حقوق زن و مرد از جمله مباحثى است كه آمريكا در سياست تزويرى خود براى كشورهاى منطقه استراتژيك خاورميانه دنبال مى كند. اجراى طرح خاورميانه بزرگ به عنوان راهكار مقابله با بحران فرهنگى و اجتماعى جارى در كشورهاى مسلمان اين منطقه به شدت از سوى آمريكا دنبال مى شود.۲-:۱۱ تلاش براى استحاله فرهنگى: در استعمار فرانوين، استحاله فرهنگى ايجاد مى شود. منظور، ترويج فرهنگ و ارزش هاى غلط خود و تعميم نا بجاى استانداردهاى مادى، غيرمعنوى و ضد دينى براى همه جهان است. براى اين منظور يكى از راهكارهاى اساسى آنان اين است كه با مراكز آموزشى و فرهنگى غيردولتى ارتباط برقرار مى شود تا تحول مورد نظر آنان در برنامه هاى آموزشى و نيز تغيير نظام ارزشى و باورهاى دينى كشور هدف صورت پذيرد. اين استحاله از طريق انگاره سازى و تصويرسازى سمعى، بصرى و مكتوبى توسط فيلم ها و … نيز صورت مى پذيرد. محمد قطب در كتاب خويش به نام جاهليت قرن بيستم، ويژگى هاى جاهليت نوين را با عناوين فساد در تصور، فساد در سلوك، فساد در سياست، فساد در اقتصاد، فساد در اجتماع، فساد در اخلاق، فساد در روابط جنسى، فساد در هنر و بالاخره فساد در همه چيز تبيين كرده است. اين ويژگى ها به وضوح حكايت از رواج فساد در همه اركان غرب دارد.( نك. قطب ۱۳۵۹) استعمار غرب تلاش دارد همين جاهليت را در همه جهان سارى و جارى كند.۳- ناتوى فرهنگى در عملموارد مهمى كه حكايت از ايجاد سازمانى غيررسمى در حوزه فرهنگ تحت عنوان ناتوى فرهنگى توسط دنياى غرب با اتكاى به قدرت نرم خود دارد، به شرح زير است:۳-:۱ ايجاد شبكه مطبوعاتى و روشنفكرى جهان شمولسيا در چهارچوب عمليات جنگ سرد فرهنگى، شبكه مطبوعاتى جهان شمولى ايجاد كرد كه از ايالات متحده تا لندن، اوگاندا، خاورميانه و آمريكاى لاتين گسترش داشت. بررسى ها نشان مى دهد كه در تمام اين دوران مطبوعات روشنفكرى متنفذى مانند پارتيزان ريويو، كنيان ريويو، نيوليدر، انكارونتر، درمونات، پرووه، تمپو پرزنته، كوادرانت و غيره از سيا كمك هاى مالى مستقيم يا غيرمستقيم بسيارى دريافت مى كردند. همين اقدامات در بسيارى از كشورهاى منطقه خاورميانه صورت مى پذيرد و رگه هايى از آن با هدف از بين بردن ايمان مردم، مستقيم يا غيرمستقيم در جوامع اسلامى مشاهده مى شود.
دوشنبه 22 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 165]