واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - زندان گوانتانامو بسته شد اما تکلیف دیگر پایگاه های مخوف آمریکا در سرتاسر جهان چه خواهد شد؟ زندان آمریکایی گوانتانامو در خلیجی به همین نام در کوبا در زمان ریاست جمهوری جورج بوش به منظور نگهداری دستگیرشدگان مشکوک به اعمال تروریستی ساخته شد و به دلیل دربند کردن زندانیان تحت بدترین شرایط روحی و فیزیکی و بعضا در قفسهای باز در فضای آزاد تحت شرایط جوی سرد و گرم، لکه ننگ دوران ریاست جمهوری بوش پسر محسوب می شود. اما این پایان ماجرا نیست. در پی حمله آمریکا به افغانستان در سال 2001، این کشور اقدام به تاسیس یک مرکز بازداشت موقت در پایگاهی نظامی- هوایی واقع در شهر بگرام در شمال شرق کابل کرد که تا کنون حدود 630 زندانی را در خود جای داده است. البته تا پیش از این که بگرام به تصاحب آمریکایی ها درآید، این شهر پایگاه ارتش اتحاد جماهیر شوروی سابق در افغانستان بود. بنا به گفته مسولان آمریکایی به دلیل این که پروازها به مقصد بگرام بدون هیچ مشکلی قابل دسترسی هستند، بسیاری از زندانیان گوانتانامو پس از اینکه از قندهار و دیگر مراکز زندانهای امنیتی افغانستان انتقال یافته اند، در زندان بگرام هم محبوس شده اند. شماری از ناظران بین المللی بر این عقیده اند که در زندان بگرام نیز همچون زندان گوانتانامو برخوردهایی زننده همچون بدرفتاری با زندانیان و شکنجه آنها و بسیاری دیگر از شواهد مبتنی بر زیر پا گذاشتن حقوق بشر به چشم می خورد. بعد از برملا شدن این راز در سال های 2002 و 2003 میلادی و طرح بررسی نظامی آن که به جزئیات در سال 2005 در نیویورک تایمز مطرح شد، حساسیت این موضوع به حدی رسید که تحقیقات توسط مقامات مسئول بر سر مرگ دو زندانی افغان، یک راننده تاکسی 22 ساله و ملاحبیب الله برادر فرمانده سابق طالبان، که در طول بازپرسی به دلیل ضرب و شتم بسیار شدید جان باخته بودند، آغاز شد. پس از رسیدگی به این موضوع سرانجام در ژانویه 2008 به زندانیان این پایگاه اجازه داده شد که هر دو ماه یک بار با اقوام نزدیک خود آن هم بوسیله ویدئوکنفرانس ملاقات داشته باشند و در ژوئن همان سال طرحی مبنی بر تشکیل کمیسیون ناظر به منظور بازبینی شرایط زندان هر شش ماه یک بار، البته مطابق با تصمیمات دیوان عالی آمریکا به تصویب رسید. با این حال پس از اتخاذ تمامی این تصمیمات، هنوز هم زندانیان درشرایط بسیار سختی به سر می برند و فهرست بندی نشدن اسامی زندانیان بعد از هشت سال جنگ در افغانستان، دربند کردن بسیاری از آنها بدون هیچ اتهامی و حتی آزاد شدن بسیاری از آنها بی آنکه رنگ دادگاه ویا وکیلی را به خود ببینند، گواه محکمی بر اثبات شرایط وخیم زندگی و پایمال کردن حقوق انسانی در این زندان است. هر چند که از تابستان سال گذشته تلاش هایی به منظور مدرنیزه کردن بیشتر این مکان از جمله ساخت سالن هایی برای به بحث و گفتگو نشستن زندانیان و اضافه کردن اماکنی با امنیت بسیار بالا برای زندانیان خطرناک در زندان بگرام با صرف میلیون ها دلار صورت گرفته است اما این همه بها دادن آن هم به یک زندان موقت در پایگاه نظامی ، تنها یک فکر را از ذهن می گذراند و آن این که آیا احتمال افزایش زندانیان بگرام وجود دارد؟ با تمامی این شرایط دولت آمریکا تنها به دلیل واقع شدن این زندان در میدان جنگ، هرگونه شباهت آن را به زندان گوانتانامو را رد کرده و با توجه به پاسخ مسئولان کابینه جدید دولت آمریکا مبنی بر این که تا شش ماه دیگر هیچ تصمیمی در مورد این زندان گرفته نمی شود، ترس از این که آیا زندان بگرام ، گوانتاناموی دوران ریاست اراک اوباما خواهد بود، نگرانی های تازه ای را در افکار عمومی ایجاد کرده است. ترجمه: لیدا هادی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 307]