واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: از كم حرفي او به ستوه آمده ام
27 سالم است و دو سال قبل ازدواج كردم، همسرم از بستگان مادري ام است او دختري بسيار كم حرف و خجالتي است.
به گمان اين كه به مرور زمان بهتر خواهد شد با او زندگي مشترك خود را آغاز كردم اما بر خلاف انتظار چنين نشد.
وقتي از سر كار بر مي گشتم توقع داشتم با آغوش باز از من استقبال كند و از من بخواهد تا ماجراهايي را كه در طول روز برايم اتفاق افتاده برايش تعريف كنم ولي او نه تنها سر صحبت را با من باز نمي كرد بلكه به حرف هايم چندان گوش نمي داد.
احساس مي كردم با حرف زدن هايم حوصله اش را سر برده و اذيتش مي كنم ولي همچنان دنبال راهكارهايي بودم كه بيشتر با او صميمي شوم تا حرف دلش را به من بگه، اميد داشتم كه هر چه از زندگي مون بگذره وضعيت بهتر خواهد شد ولي اين طور نشد و او نه تنها داخل خونه خيلي بي حوصله و دمق بود بلكه خارج از خونه هم همين طوري بود.اصلا علاقه اي به بيرون رفتن نداشت اگر خانواده هامون مهموني يا تفريحي ترتيب مي دادند جون به سرم مي كرد تا راضي مي شد كه چند ساعتي بيرون بريم.
دعوت فاميل براي ديد و بازديد را هم با اكراه و به سختي قبول مي كرد بارها به اين فكر مي افتادم كه نكنه با اجبار با من ازدواج كرده و يا اين كه اصلا به من علاقه اي نداره چندين بار كه زير زبونش رو از خودم كردم متوجه شدم اون با من مشكلي نداره و واقعا به من علاقه منده.
ولي اين رويه زندگي ديگه داشت كلافه ام مي كرد هيچ علاقه اي نداشتم كه زود بيام خونه سعي مي كردم بيشتر اوقات را بيرون از خونه با دوستان و همكارام سر كنم حتي اين دلخوري هام را بارها با خودش مطرح كردم ولي او علاقه اي به حل مشكلمون نشون نمي داد حتي اين مسئله را خيلي پيش پا افتاده مي دونست.كم كم از او بيزار شده بودم دلم مي خواست همسرم پر جنب و جوش و خوش صحبت و اجتماعي باشه اما او فقط خلوت خودش را دوست داشت وقتي از چند تا مشاور راهنمايي خواستم اونا گفتند كه اين تصور غلط است كه بعد از ازدواج مشكلات به خودي خود بر طرف مي شود اگر من به همسري پرجنب و جوش علاقه داشتم و همسر ايده آل خود را اين گونه تصور مي كردم پس نبايد به اميد اين كه دختر مورد علاقه بعدها و با شروع زندگي مشترك بهبود پيدا خواهد كرد و آن گونه كه من مي خواهم تغيير خواهد كرد با او ازدواج مي كردم.
به گفته مشاوران كمرويي از صفات شخصيتي است كه فرد را در روابط اجتماعي دچار مشكل مي كند البته اين مشكل قابل حل است و موضوع حادي هم نيست اما به شرط آن كه به شيوه اصولي عمل شود.
آن ها به من توصيه كردند با همسرم صحبت كنم و انتظارات خود را با او درميان بگذارم و به او اطمينان دهم كه مشكلش را حل مي كنم چون بي ترديد همسرم هم از اين مسئله رنج مي برد من به اين نتيجه رسيدم كه تغيير صفات شخصيتي به زمان احتياج دارد و بايد در اين زمينه صبر و پشتكار داشت.
بايد مشكلاتمان را در اين خصوص به طور مداوم پيگيري كنيم تا به نتيجه برسيم و من از آن جايي كه به زندگي ام علاقه دارم و به هيچ قيمتي حاضر نيستم زندگي آينده من و همسرم تباه شود بنابراين تمام تلاش خودم و همدلي و همكاري همسرم را جلب مي كنم تا به موفقيت برسيم و بر مشكلاتمان فائق آييم.
يکشنبه 14 مهر 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 225]