تبلیغات
تبلیغات متنی
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
دلایل ممنوعیت استفاده از ظروف گیاهی در برخی کشورها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1860675912
گزيده سرمقالههاي روزنامههاي صبح امروز تهران
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: گزيده سرمقالههاي روزنامههاي صبح امروز تهران روزنامههاي صبح امروز تهران در سرمقالههاي امروز خود به مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه گزيده برخي از آنها در زير مي‌آيد. اعتماد ملي روزنامه اعتماد ملي در سرمقاله امروز خود با عنوان رمز ماندگاري آورده است: حضرت آيت‌ا...العظمي شيخ يوسف صانعي از مراجع عظام تقليد در ملا‌قات صميمانه خود با مهدي كروبي دبيركل حزب اعتماد ملي ضمن پرداختن به موضوعات اساسي و مهم كشور درباره انتخابات به طرح مساله مهمي مبادرت نمودند. عبارت: «بايد نظارت بر انتخابات به مانند دوران حيات امام(ره) باشد تا اينكه جمهوريت نظام كاملا در كنار اسلا‌ميت محفوظ بماند»، بسيار معنادار و تعيين‌كننده است. آيت‌ا...العظمي صانعي از ياران و همفكران و مريدان حضرت امام(ره) بودند. وي يكي از شاخص‌ترين چهره‌هايي است كه در كل دوران تحصيل، مبارزه، انقلاب و عصر مسووليت، يادآور استاد و پير و مقتداي خويش بود. از آن روز تا امروز كه از وي يك مرجع عاليرتبه ساخته، نظرات و ديدگاه‌هايش مي‌تواند شفاف‌ترين پيوند را با آموزه‌هاي امام راحل(ره) برقرار نمايد. يكي از اصلي‌ترين دغدغه‌هاي امام(ره) تشكيل و استقرار نظام جمهوري اسلامي بود. امام(ره) به هيچ‌عنوان راي و نظر مردم را زينتي و تشريفاتي نمي‌خواست. وي به جمهوري اسلامي به عنوان يك كانون رهايي و الهام‌بخش مي‌نگريست. اسلام امام(ره) بيش و پيش از آنكه از حوزه فقه سلفي و اسلام سنتي مشروب شود، دل در گروي آموزه‌هاي فقه جواهري همراه با دخالت دادن عامل زمان و مكان داشت. گذري تحليلي بر ادبيات سياسي و حكومتي امام(ره) مويد انطباق نگرش ايشان با آموزه‌هايي بود كه هيچگونه منطبق با گرايش‌هاي مرجئي و يا حتي خلا‌فتي نبود. امام(ره) به قدرت اسلام در پاسخ به نيازهاي زمانه باور داشت و البته به ايمان و اعتقاد راسخ جمهور در تبعيت از احكام نوراني اسلام پايبند بود. از آغاز طرح نظريه ولايت فقيه تا تشكيل نظام جمهوري اسلامي، دو دسته همواره در تشكيل حكومت دو نگره افراطي و تفريطي را ترويج مي‌كردند. متعصبين و سنت‌گرايان سلفي‌‌انديش هيچ علا‌قه و اعتقادي به نقش جمهور نداشته، حكومت را تابع قاعده <الحق لمن غلب> يا امارت استيلا‌ئي مي‌دانستند. آنها خلا‌فت اسلامي را تداوم ميراث سلفي مي‌دانستند كه پس از عصر پيامبر و خلفاي صدراسلا‌م در مقاطعي مختلف تكرار شده بود.در مقابل نوانديشان به اصطلا‌ح عرفي، كساني قرار داشتند كه از صميم دل به برهانيت دين حنيف در امر جامعه و سياست باورمند نبودند. دين را در بهترين حالت به مكتبي اخلا‌قي تشبيه كرده، خواهان تحقق جمهوري دموكراتيك بودند. اما امام(ره) و در كنارش شاگردان و همراهان هم‌راي او معتقد بودند كه بايد طرحي نو درانداخت. در جامعه‌اي كه اكثريت آن را مومنان مسلمان شيعه تشكيل مي‌دهند، نمي‌توان حكومتي در تعارض با خواست عموم بنا نهاد. از سويي همان قاعده اكثر حكم مي‌كند، در شكل و انواع تمايلات سياسي به راي اكثريت ايمان داشته باشيم. اينكه ايشان انتخابات را رقابتي و در چارچوب قواعد روشن برمي‌تافتند و نظارت را تنها در حوزه نظارت بر سلامت انتخابات و نه مداخله و اجرا تفسير مي‌كردند، امر بديعي نيست. آيت‌ا...العظمي صانعي به عنوان يكي از شارحان و مفسران نظر استاد خود امام(ره) كه هم با سيره و هم با سنت ايشان آشنا بود، اين انذار را مي‌دهد كه مبادا انتخابات جمهوري اسلامي فراتر و يا فروتر از آني رود كه خواست بنيانگذار كبير آن بود؛ نظامي كه از چشمه اسلام زلا‌ل آب مي‌نوشد و قاطبه جامعه اسلامي را قادر به تمييز خوب از بد مي‌داند؛ اين است رمز ماندگاري كلا‌م امام رحمت‌ا... عليه. جمهوري روزنامه جمهوري در سرمقاله امروز خود با عنوان اين هشدار را جدي بگيريد آورده است: با پايان يافتن ماموريت كارشناسان آژانس بين المللي انرژي اتمي كه با انجام چند سفر به تهران و مطرح ساختن سئوال ها و ابهامات خود و دريافت پاسخ ها و توضيحات لازم در زمينه فعاليت هاي هسته اي ايران از كارشناسان ايراني و همچنين انجام دور چهارم مذاكرات هيئت عالي رتبه شوراي عالي امنيت ملي كشورمان با خاوير سولانا مذاكره كننده ارشد اتحاديه اروپائي و نماينده گروه 1 +5 كه در روزهاي آخر هفته گذشته در ايتاليا برگزار شد اكنون همه چيز براي اظهارنظر نهائي دكتر محمد البرادعي مدير كل آژانس و ارائه گزارش آژانس به شوراي امنيت سازمان ملل مهياست. اگر به آنچه در جريان مذاكرات و كارشناسي ها رخ داده خوشبينانه نگاه كنيم و همانگونه كه بعضي مسئولان كشورمان اظهار مي كنند اظهارنظر كنيم و حتي واقعيت عملكرد ايران در عرصه فناوري هسته اي را در نظر بگيريم قطعا دستاورد مذاكرات و كارشناسي ها چيزي غير از مختومه شدن پرونده اتمي ايران نخواهد بود. اين همان مطلبي است كه البرادعي مدير كل آژانس بين المللي انرژي اتمي نيز بارها اعلام كرده و هفته گذشته نيز يكبار ديگر آنرا مورد تاكيد قرار داده است . اما نكته اصلي در اين مبحث اينست كه آمريكا و اروپا در ماجراي پرونده هسته اي ايران كاري به عملكرد واقعي ايران و نتيجه كارشناسي ها و مذاكرات ندارند آنها ميخواهند هر طور شده ايران را از فناوري هسته اي محروم نمايند. به همين دليل است كه نمي توان به نتايج كارشناسي ها و مذاكرات اميدوار بود. در طرف ديگر ماجرا روسيه و چين قرار دارند كه هر دو در رقابت هاي بين المللي با آمريكا هر جا كه منافعشان ايجاب كند بر سر هر چيزي از جمله پرونده هسته اي ايران معامله خواهند كرد. اين واقعيت تلخ را از مقاله يك تحليل گر روسي كه هفته گذشته در روزنامه « نوويه ايزوستيا » به چاپ رسيده مي توان به روشني دريافت . هر چند روسيه و چين در برابر تحريم هاي جديد آمريكا عليه ايران موضع گرفتند و اين اقدام را نادرست خواندند اما در عمل همواره نشان داده اند كه به اين قبيل شعارها پاي بند نيستند و هرجا منافعشان ايجاب كند با آمريكا معامله مي كنند. باريس يونانوف نويسنده روزنامه « نوويه ايزوستيا » در تحليلي كه از موقعيت كنوني پرونده هسته اي ايران ارائه داده سه مطلب را مطرح نموده است . اول آنكه كناره گيري علي لاريجاني از دبيري شوراي عالي امنيت ملي از نتايج سفر ولاديمير پوتين رئيس جمهور روسيه بوده كه البته ادعاي غلطي است . زيرا اين ماجرا به حداقل دو هفته قبل از سفر پوتين به تهران مربوط مي شود و ريشه در اختلاف نظرهائي ميان آقاي لاريجاني و رئيس جمهور در شيوه برخورد با مسائل اجرائي پرونده اتمي دارد كه هيچ ربطي به سفر رئيس جمهور روسيه به تهران ندارد. يونانوف در مقاله خود مدعي شده است رئيس جمهور روسيه به مقامات ايراني پيشنهاد كرد چرخه سوخت اتمي خود را متوقف كنند و باضمانت روسيه از اروپا سوخت دريافت نمايند و چون مسئولان ايراني به دليل بي اعتمادي به روسيه و ديگران اين پيشنهاد را نپذيرفتند آقاي لاريجاني از سمت خود استعفا كرد! از اين ادعاي نادرست كه بگذريم بخش ديگر تحليل « باريس يونانوف » در روزنامه « نوويه ايزوستيا » مطلب ديگري است كه ميگويد : « مسكو براي آنكه واشنگتن را از استقرار سپر ضد موشكي در لهستان و چك منصرف كند و يا حداقل اين اقدام را تا سال 1394 (2015 ميلادي ) به تعويق بياندازد حاضر است براي ايران همه آنچه را براي نيروگاه اتمي مورد نياز است بسازد. واشنگتن به مسكو پيام داده كه استقرار سيستم دفاع ضد موشكي در لهستان و چك مي تواند به تعويق بيفتد بشرط آنكه ايران برنامه هسته اي خود را متوقف كند » . اين مقاله اين نكته را هم اضافه مي كند كه : « اين مطلب در ديدار طولاني « آنجلا مركل » صدر اعظم آلمان با پوتين در « ويسبادن » نيز مورد تاكيد قرار گرفت بطوريكه طرفين به اين نتيجه رسيدند كه پيوند دادن دو موضوع سپر دفاع ضد موشكي و مساله هسته اي ايران ضرورت دارد » . سومين نكته تحليل روزنامه روسي « نوويه ايزوستيا » اينست كه روسيه از توقف فعاليت هاي مستقل هسته اي ايران سود مي برد; زيرا « تهران ميخواهد طي 20 سال بيش از 10 نيروگاه اتمي بسازد كه براي آن ها حدود 65 ميليارد دلار اختصاص مي يابد . با در نظر گرفتن تجربه ساخت نيروگاه اتمي در بوشهر و نيز جو كلي همكاري روسيه حق دارد مدعي تصاحب اين موجودي باشد » . با اينحال اين روزنامه در همين بخش از تحليل خود اين نكته را اضافه مي كند كه : « مسكو بايد كاملا در جريان برنامه هاي آمريكا در رابطه با ايران باشد. بدون حل مشكل هسته اي ايران آمريكا نمي تواند به خود اجازه بدهد از عراق خارج شود » . با دقت در اين نكات كاملا روشن است كه اولا روس ها به چيزي غير از منافع خود نمي انديشند ثانيا آمريكا فقط به توقف برنامه هسته اي ايران مي انديشد و ثالثا ولاديمير پوتين رئيس جمهور روسيه براي جلب منافع كشورش بويژه براي جلوگيري از استقرار سپر دفاع موشكي آمريكا در لهستان و چك يا به تعويق افتادن آن حاضر است با آمريكا براي وادار ساختن ايران به توقف برنامه هاي هسته اي خود همكاري نمايد. از طرف ديگر جمهوري اسلامي ايران نمي تواند از حق قانوني خود كه برخورداري از فناوري هسته ايست بگذرد و مسئولان ايراني ميدانند كه عقب نشيني در برابر زورگوئي آمريكا و غرب عواقب زيانباري دارد كه بهيچوجه بامنافع ملي سازگار نيست . بنابر اين از هم اكنون روشن است كه گزارش مدير كل آژانس باتوجه به نفوذ آمريكا و غرب در اين نهاد بين المللي به نفع ايران نخواهد بود و شوراي امنيت سازمان ملل نيز با توجه به زدوبندهاي سياسي ميان آمريكا و روسيه قطعنامه سوم را صادر خواهد كرد و آمريكا نيز با استفاده از اين فرصت به تهديدهاي خود ادامه خواهد داد. تحريم هاي يكجانبه جديد آمريكا عليه ايران كه آخر هفته گذشته اعلام شد در واقع بخشي از اين قبيل اقدامات خصمانه آمريكاست . در اين ميان وظيفه مسئولان مقاومت مدبرانه در برابر تهديدها و وظيفه رسانه ها و افراد صاحب نفوذ تلاش براي تقويت هرچه بيشتر وحدت اقشار مختلف مردم و همبستگي با مسئولان است . اين بيان مهم رهبر معظم انقلاب كه در ديدار كارگزاران نظام با محتمل دانستن حمله نظامي دشمن فرمودند اين احتمال هرچند اندك است اما با توجه به اهميتي كه دارد بايد جدي گرفته شود يك هشدار مهم است كه بايد مورد توجه همه باشد. حفظ فناوري هسته اي و وادار ساختن دشمن به عقب نشيني فقط با تدبير و وحدت ملي ميسر خواهد بود. بنابر اين امروز وظيفه همه اينست كه اين هشدار رهبري را جدي بگيرند و البته مطمئن نيز باشند كه دشمن در برابر هوشياري تدبير و همبستگي ما كاري از پيش نخواهد برد. كيهان روزنامه كيهان در سرمقاله امروز خود با عنوان موج خون در دل لعل به قلم حسين شريعتمداري آورده است: 1- حكايت كرده اند كه در گرماگرم يكي از جنگ ها، سربازي با سر و روي خاك آلود و در حالي كه يك قبضه از تيربارهاي دشمن را در دست داشت خود را به فرمانده لشگر رساند و به او خبر داد كه اين «تيربار» را در جريان يك جنگ سخت و تن به تن از دشمن به غنيمت گرفته است. فرمانده لشگر كه از شجاعت و جسارت سرباز در پوست نمي گنجيد به نشانه قدرداني از اين سرباز فداكار او را سه روز به مرخصي فرستاد. يك ماه بعد، همان سرباز فداكار! با يك قبضه تيربار ديگر به فرمانده مراجعه كرد و چند روزي مرخصي تشويقي گرفت و اين ماجرا چند بار تكرار شد. سرانجام، فرمانده لشگر از سرباز شجاع خواست تاكتيك مورد استفاده خود را براي ساير نظاميان بازگو كند تا آنها نيز با استفاده از اين تاكتيك ويژه! دمار از روزگار دشمن برآورند و سرباز شجاع! در توضيح تاكتيك خود گفت «جناب فرمانده! در اردوگاه دشمن يك نظامي كودن! وجود دارد كه هر از چندگاه يك تيربار به من مي دهد» فرمانده با تعجب پرسيد؛ «در مقابل اين تيربار، از تو چه مي خواهد؟» و سرباز جواب داد «هيچي قربان! چيز قابل داري! نمي خواهد، فقط هر دفعه يكي از تانك هاي لشگر خودمان و چند ورق كاغذ را كه گمان مي كنم، نقشه عمليات جنگي خودمان است به او مي دهم»!... در ادامه اين حكايت آمده است آن سرباز شجاع! و زرنگ! كه ديگر در آن لشگر نيست، هنوز هم از تاكتيك كذايي خود با افتخار! ياد مي كند و معتقد است اگر چند سال - مثلاً 4 سال- ديگر بر سر كار بود، با تاكتيك هنرمندانه! خود دمار از روزگار دشمن برآورده و بساط جنگ را برچيده بود!... و البته، عده اي نيز به افتخار او كف مي زنند و سوت مي كشند و... 2- روز جمعه- 4 آبان ماه- حزب مشاركت دهمين كنگره خود را همزمان با دهمين سالگرد تاسيس اين حزب و با حضور آقاي سيدمحمد خاتمي و تني چند از اعضاي مركزيت احزاب و گروه هاي مدعي اصلاحات از جمله اعضاي نهضت آزادي، سازمان مجاهدين انقلاب، حزب كارگزاران و... برگزار كرد. در اين مراسم، دبيركل حزب مشاركت طي سخناني به تشريح مواضع حزب متبوع خود پرداخت كه هرچند نكته تازه اي در آن نبود، اما سخنان ايشان و برخي ديگر از سخنرانان عليه سياست خارجي دولت نهم به تحليل هاي هميشگي پستونشينان چشم بسته شبيه بود و آنجا كه از سياست خارجي دولت آقاي خاتمي تجليل و تقدير مي كرد، ماجراي آن سرباز كذايي را به خاطر مي آورد كه خنده دار بودن تحليل ايشان، راه را بر ابراز تاسف مي بست. دبيركل حزب مشاركت كه براي اعتراض به سياست خارجي دولت نهم هيچ دليل و سندي در چنته نداشت به اين جمله بسنده كرد كه «چه كسي مي تواند مدعي توفيق سياست خارجي دولت نهم باشد»؟! دبيركل حزب مشاركت با چشم بستن عمدي بر نمايش اقتدار ايران اسلامي در عرصه بين المللي كه جهان اسلام و ملت هاي محروم از سر شوق و دشمنان از سر ناچاري به آن اعتراف دارند، اين سؤال را بي پاسخ گذاشت كه «چه كسي مي تواند توفيق و درخشش سياست خارجي دولت نهم را انكار كند»؟ كاش مشاركتي ها و ساير احزاب و گروه هاي مدعي اصلاحات كه در مراسم آن روز حضور داشتند به جاي تاخت و تاز در ميدان بي رقيب و سخنراني هاي تكراري و يك طرفه، براي اثبات نظر خود در نفي سياست خارجي دولت نهم و تقدير از ديپلماسي خارجي دولت اصلاحات، دليل و سند و شاهد و قرينه اي ارائه مي دادند و به روش «خود گويم و خود خندم، خود مرد هنرمندم!» بسنده نمي كردند. مثلا با ذكر چند نمونه، توضيح مي دادند كه دولت اصلاحات غير از وادادگي و انفعال در برابر زورگويي ها و اقدامات خصمانه آمريكا و متحدانش چه هنر ديگري از خود نشان داده است؟!... انتظار زيادي است؟ نيست! پس چرا لب فروبسته و نمي فرمائيد كه هنرتان چه بوده و چيست؟! 3- آيا شما نبوديد كه در اوج فشار آمريكا و متحدانش براي وادار كردن ايران به پذيرش پروتكل الحاقي، طرح سه فوريتي - دوباره بخوانيد، طرح سه فوريتي!- تهيه كرده بوديد تا ايران اسلامي را ملزم به پذيرش بي قيد و شرط پروتكل الحاقي كند؟ آيا شما نبوديد كه در همان روزها از تريبون مجلس ششم با آمريكا و اسرائيل همزبان شده و در مقابل حيرت توأم با خشم مردم اعلام كرديد كه ايران در فعاليت هسته اي 19ساله خود به غرب و آژانس دروغ گفته است؟! از طرح گفت وگوي تمدن هاي آقاي خاتمي با افتخار ياد مي كنيد و اولاً؛ توضيح نمي دهيد كه تهيه كننده اصلي اين طرح آقاي داريوش شايگان- عضو دفتر فرح پهلوي- بوده است و طرح مزبور را در دوران طاغوت و از سوي بنياد فرح پهلوي ارائه كرده بود... يادتان كه هست؟! بعيد است فراموش كرده باشيد! و ثانياً اين طرح چه خاصيتي داشت؟ البته مجمع عمومي سازمان ملل در سال 2001 به اتفاق آراء اين طرح را تصويب كرد و معلوم بود كه تصويب مي كند، زيرا هيچ كشوري حاضر نيست در ظاهر و به طور علني جنگ تمدن ها را بر گفت وگوي تمدن ها ترجيح بدهد، اما نتيجه چه بود؟ در همان سال 2001، جرج بوش ايران را يكي از سه كشور «محور شرارت»! ناميد و آقاي خاتمي در اولين مصاحبه خود با CNN از «شهيد آبراهام لينكلن»!! تجليل كرد. در همان سال بوش به افغانستان حمله كرد و مدعيان اصلاحات از ضرورت همكاري با طالبان سخن گفتند - همان طالبان كه آنهمه عليه آن داد سخن مي داديد- و... راستي مگر شما نبوديد كه در مطبوعات وابسته به خود با افتخار مي نوشتيد «مبارزه با اسرائيل مبناي فقهي ندارد»! و تاكيد مي كرديد كه ايران بايد از سازش ساف با اسرائيل سرمشق بگيرد! و از اسرائيل به عنوان يك كشور دموكراتيك كه حقوق همه مسلمانان در آن رعايت مي شود ياد مي كرديد! و... آيا شما نبوديد كه شهادت طلبي رزمندگان اسلام- يعني آنان كه نفس كشيدن خود را مديون آنها هستيد- را خشونت گرايي مي ناميديد؟ و مي نوشتيد «جامعه ولايي، انحصارگر و مستبد است و ارزشي براي توده ها ندارد»! و «ولايت فقيه يعني حكومت توتاليتر و ضد مردمي»! و «نظام اسلامي با اصلاحات و مدرنيته منافات دارد»! و «همجنس بازي نبايد ممنوع باشد»! و مي نوشتيد «هيئت هاي مذهبي منشأ خشونت اند و بسيجي ها اعضاي تشكيل دهنده اين هسته ها مي باشند»! و «حجاب و حياي زنان نماد عقب افتادگي است»! و «رزمندگان جبهه ها از عوامل اصلي خشونت در ايران هستند»! و... شرح مفصل اين ماجرا به درازا مي كشد و چيزي كه «عيان است» را «حاجت به بيان» نيست و نكته درخور توجه آن كه بسياري از اظهارات ياد شده از جانب كساني مطرح شده است كه روز جمعه در كنگره حزب مشاركت حضور فعال داشته اند. 4- با توجه به مواضع و عملكرد 8ساله مدعيان اصلاحات كه آنچه به آن اشاره شد فقط مشتي از خروارها و اندكي از بسيارهاست و تمامي آنها مستند و موجود است، بايد از آقايان پرسيد، مگر آمريكا و اسرائيل از طرفداران خود چه مي خواستند كه شما آنگونه نبوديد؟ و آيا دشمنان تابلودار مردم ايران از دولتمردان اصلاحات، نمايندگان مدعي اصلاحات و مطبوعات وابسته به اين مدعيان، غير از نفي حاكميت اسلام، نامشروع دانستن جمهوري اسلامي ايران، مقابله با باورهاي ديني، حمايت از اسرائيل، دفاع از آمريكا، ترويج فساد و فحشاء، تسليم در برابر نظام سلطه جهاني و... چيز ديگري مي خواستند؟ بنابراين آيا شرم آور نيست كه «باد» در گلو مي اندازيد و از سياست خارجي دولت اصلاحات و بينش و منش داخلي آن تجليل مي كنيد؟! 5- و اما در اين سو بايد پرسيد به كدام بخش از سياست خارجي دولت نهم اعتراض داريد؟ تاكيد بر ارزش هاي انقلاب! ايستادگي در برابر زورگويي آمريكا و متحدانش؟ دفاع از عزت و حرمت ملت ايران؟ اصرار بر حفظ دستاوردهاي علمي و فني فرزندان اين مرز و بوم؟ نمايش چهره اي مقتدر از ايران اسلامي؟ شكستن شاخ آمريكا و اسرائيل؟ جلوگيري از غارت منابع طبيعي و ثروت عمومي از طريق زد و بند با شركت هاي خارجي؟ حمايت از ملت هاي محروم و مظلوم جهان به جاي تلاش براي بازسازي مجسمه بودا ؟! تجليل از مبارزان آمريكاي لاتين به جاي تقدير از شهيد آبراهام لينكلن؟! و... و بالاخره، دفاع شما از سياست خارجي دولت اصلاحات- كه هيچ دليلي براي آن ارائه نمي كنيد- و حمله شما به سياست خارجي دولت نهم- كه حمله به عزت و اقتدار مردم ايران است- يادآور اين بيت از خواجه شيراز است؛ آنجا كه مي سرايد؛ جاي آن است كه خون موج زند در دل لعل زين تغابن كه خزف مي شكند بازارش تهران امروز روزنامه «تهران امروز» در سرمقاله امروز خود با عنوان «كلاهمان را قاضي كنيم » به قلم پرويز اسماعيلي آورده است: معاون پارلماني و امور استان‌هاي معاونت برنامه‌ريزي و نظارت راهبردي رئيس جمهوري ديروز از جزئيات بودجه سال 87 كل كشور خبرداد كه بر مبناي آن بودجه هزار صفحه‌اي، 50 صفحه مي‌شود. همچجنين با «ساختارشكني پس از 30 سال در بودجه‌ريزي كشور، به جاي تبصره‌هاي جزئي، تبصره‌هاي دائمي و جداول كلي مربوطه براي تصويب در اختيار مجلس قرار مي‌گيرد» عملياتي شدن بودجه در دهه‌هاي گذشته مورد تاكيد كارشناسان بوده و متاسفانه چنين نشده است اما عملياتي شدن بودجه خرج كردن آن به مقتضاي روز نيست. عملياتي شدن، بيش از هر چيز به معني محقق شدن جزئيات برنامه‌هاي تدوين شده و هزينه كرد صحيح بودجه ها در محل پيش‌بيني شده است. متاسفانه در بررسي جزئيات ارائه شده، به نظر مي‌رسد كه يكي از اهداف اصلي طراحان بودجه، ديناميك كردن آن است. به اين معني كه با حذف جزئيات مراكز درآمدي و هزينه‌اي، تبصره‌هاي كلي به مجلس ارائه شود تا به عبارتي دست دولت در جابه‌جايي ارقام بودجه‌اي باز باشد. طبعا در اين صورت به همين ميزان دست مجلس بسته خواهد شد و مجلس قانونا نمي‌تواند به چگونگي هزينه كرد بودجه در مبادي جزئي ايراد بگيرد و به طريق اولي، بر مبادي هزينه‌اي نيز نمي‌تواند نظارت موثري داشته باشد. لايحه جديد دولت براي بودجه 87، اگر چه از سوي دولت ساختار شكني به حساب مي‌آيد، اما نمي‌توان از ضرر ضعف نظارت بر اجراي قانون بودجه سالانه كشور چشم پوشيد. به ويژه اينكه امروز ديگر سازمان مديريت و برنامه‌ريزي نيز وجود ندارد تا بر عملكردهاي بودجه‌اي محك كارشناسي بزند. همه مي‌دانيم و در گزارش‌هاي نظارتي دستگاهها و نهادهاي مختلف از چگونگي اجراي برنامه‌ها هم به دفعات آمده كه با وجود اختصاص بودجه‌ها، برنامه‌هاي خوب با ضعف مديريت و اعمال مديريت‌هاي سليقه‌اي (يا به تعبير برخي ديناميكي!) حتي گاه 10 درصد هم پيشرفت نداشته است. كلاه خود را قاضي كنيم. با اين نگاه مصلحتي و ضعيفي كه همه ما به مفهوم نظارت داريم، آيا در برابر نقاط مثبتي كه به هر حال ممكن است در ساختار شكني دولت در بودجه نهفته باشد، دور زدن يا كاستن از نقش دستگاه قانوني نظارت بر بودجه يعني قوه مقننه توجيه‌پذير و به نفع ملت و كشور است؟! به نظر مي‌رسد كه دولت محترم مشكلات را خوب شناسايي كرده و جهت‌گيري درستي نيز براي اصلاح آن دارد اما مشكل اينجاست كه به جاي نگاه نرم‌افزاري و متني به مشكلات كشور نگاه سخت‌افزاري و دفعي دارد. سياست روز روزنامه سياست روز در سرمقاله امروز خود با عنوان خانه سينما در «آخرين نما» به قلم مهرداد بهمني آورده است: نخست) چه حكايتي است كه جامعه ايران بايد همواره از گسست روشنفكرانش با واقعيت جامعه رنج ببرد!؟ آيا نگاه نافذ روشنفكران به حقايق امور باعث شده تا آنان همواره سازناكوكي را با روند طبيعي جامعه به صدا در آورند، يا دانش و تجربه‌هايشان آنان را محق ساخته تا راهي ولو در تضاد با خواست و اراده مردم را در پيش گيرند!؟ دوم) تا برگزاري بيست و هشتمين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي تنها چند ماه باقي است. انقلابي كه شعار آن فرهنگ‌سازي و گسترش آن در سراسر گيتي بوده و قرار است زمينه ساز انقلاب مصلح جهان (عج) باشد. سوم) جهان امروز، جهان تصوير است. به عبارتي جذابترين، موثرترين، كارآمد‌ترين و ماندگار‌ترين شيوه بيان و ارايه اطلاعات به مخاطبان تصوير است و بي‌شك عمده‌ترين مصداق تصوير نيز در عصر حاضر، سينما است. چهارم) «خانه سينما» به عنوان يكي از مهمترين مراكز تصميم‌ساز در عرصه سينماي كشور قرار بوده تا در جهت رشد و هدايت سينماي كشور و به قولي فرهنگ عمومي جامعه فضاسازي كند. هم از اين رو بوده كه با كمك‌هاي گسترده مالي و معنوي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي پا به عرصه وجود گذاشته است اما عملكردهاي نه چندان مطلوب اين نهاد محترم اگرچه از همان بدو تاسيس (به اين موضوع در نقد جشن‌هاي خانه سينما تاكنون بارها اشاره شده است) بيانگر سياست‌هاي غيرمسئولانه بنيان گذاران آن بوده لكن تصميمات روزهاي اخير اين نهاد آنچنان تعجب برانگيز بود كه لحظه‌اي در ذهن نگارنده چنين نقش شد: ما را به خير تو اميدي نيست، لطفا شر مرسان!! پنجم) در خبرهاي روزهاي گذشته آمده بود كه بزرگداشت «فريدون گله» در خانه سينما برگزار مي‌شود. نخستين پرسشي كه در اين ميان مطرح مي‌شود آن است كه منتقدان و كارگردانان محترم سينماي ايران كه افتخار برگزاري چنين مراسمي را داشته‌اند، به درستي فريدون گله را مي‌شناسند؟ آيا اين اساتيد محترم ميدانند كه گله در كارنامه سينمايي خود چه تعداد آثاري را به ثبت رسانده كه قلم از بيان شرح آنها شرم دارد؟ راستي وقتي اين آقايان دانشجويان خود را به تماشاي آثار اين كارگردان تشويق مي‌كنند، در هنگام مواجه شدن با صحنه‌هاي مستهجن آن آثار كه بخش عمده‌اي فيلم‌ها را به خود اختصاص مي‌دهد، چه پيشنهاد مي‌كنند؟ ششم) بيست و هشت سال از انقلاب گذشته است لكن هنوز برخي در خوابند و يا خود را به خواب زده‌اند. امروز بررسي و نقد آثار فريدون گله يا فيلم «سلطان قلبها» معضل فرهنگ كشور ما محسوب نمي‌شود كه عده‌اي عليرغم در اختيار داشتن مهمترين مراكز تصميم‌سازي فرهنگي و ارتزاق از بودجه بيت‌المال ناجوانمردانه و خام دستانه به پيكر آن حمله مي‌كنند. اشخاصي كه با تكيه بر مسند خانه سينما خود را سينما‌گران مطلق العنان كشور ميدانند، تاكنون چه تحفه‌هايي را به سينما و فرهنگ كشور هديه داده‌اند كه امروزه خود را محق در چنين كارهايي ميدانند. مسئولان جديد خانه سينما چه زود سرنوشت مسئولان گذشته را فراموش كرده‌اند!! اما سخني با مسئولان سينمايي وزارت فرهنگ و ارشاد. آيا هنوز زمان آن فرا نرسيده كه چاره‌اي بيانديشيد و طرحي نو دراندازيد تا زين پس شاهد چنين وقايع نامطلوب و ناپخته‌اي در عرصه هنر كشور نباشيم. قدس روزنامه قدس در سرمقاله امروز خود با عنوان «تحريم»؛ تجربه‌اي شكست خورده» آورده است: «كاندوليزا رايس» وزير امور خارجه آمريكا در كنفرانس خبري مشترك با «هنري پاولسون» وزير خزانه‌داري اين كشور، اعلام كرد دولت ايالات متحده، سپاه پاسدارانو سه بانك ايراني را تحريم خواهد كرد. رايس در اين مصاحبه مدعي شد ايرانيان رفتار تهديد‌آميز دارند و از گروه‌هاي تروريستي حمايت مي‌كنند و تحريم‌هاي آمريكا براي مبارزه با تروريسم اعمال مي‌شود. آمريكا در حالي اين تحريمها را اعلام مي‌كند كه دستگاهها و منابع مالي دولتي ايران از سال 1359 ارتباط خود را با اين كشور قطع كرده‌اند. پس از شكست آمريكا در جلب رضايت اعضاي شوراي امنيت براي صدور قطعنامه تحريم عليه ايران و همراهي نكردن كشورهاي اروپايي براي تحريم اقتصادي ايران خارج از چارچوب سازمان ملل، وزير امور خارجه آمريكا اعلام كرد اين كشور به صورت يكجانبه تصميم به تحريم چند موسسه مالي ايران و نيز سپاه پاسداران انقلاب اسلامي گرفته است. علاوه بر مقاومت و ايستادگي مردم ايران كه مهمترين دليل بي‌حاصل بودن تحريمها به شمار مي‌آيد، اهميت ژئواستراتژيكي و ژئو اكونوميكي ايران، ناديده انگاشتن تحريمها از سوي متحدان و رقباي آمريكا، ضرر مالي بخشهاي اقتصادي آمريكا از نداشتن رابطه با ايران و از همه مهمتر بي‌اعتنايي جمهوري اسلامي ايران به تحريم‌هاي اعمال شده از سوي ايالات متحده، موجب از ميان رفتن اثربخشي تحريمها شده است. واشنگتن قصد دارد با اين رفتارها شكست‌هاي سياسي و نظامي‌اش را در عراق و افغانستان تحت‌الشعاع قرار دهد تا با انحراف افكار عمومي و القاي كسب موفقيت، جايگاه سياسي حزب جمهوريخواه را در اذهان عمومي ارتقا بخشد. روابط تجاري ايران با سه كشور فرانسه، آلمان و ايتاليا بيانگر سطح قابل اعتنايي از روابط اقتصادي است، به گونه‌اي كه اتاق صنايع و بازرگاني آلمان نيز، تحريم ايران را تنها در آلمان موجب از دست رفتن 10 هزار موقعيت شغلي عنوان كرده است. با وجود انكه ايران به طور مستمر با تحريمها و اقدام‌هاي قهر‌آميز آمريكا مواجه بوده است، نه تنها در صحنه بين‌المللي منزوي نشده، بلكه با گرايش به كشورهاي جنوب شرقي اسيا، كشورهاي مسترك‌المنافع، خاورميانه و اتحاديه اروپا، موجبات قطع وابستگي به ايالات متحده آمريكا را نيز فراهم آورده است. دولتمردان آمريكا نبايد فراموش كنند كه مخالفت چين و روسيه صرفا حمايت از ايران ارزيابي نمي‌شود، بلكه در سطحي ديگر نويد شكل‌گيري بلوك قدرتي را مي‌دهد كه حوزه‌هاي تنفسي آمريكا را با تنگناهاي جدي مواجه مي‌كند. صداي عدالت روزنامه صداي عدالت در سرمقاله امروز خود با عنوان «بي اعتمادي، بازيگري و رقابت »به قلم دكتر محمدحسين عادلي آورده است: از زمان جنگ هاي سه دهه اول قرن نوزدهم كه به عهدنامه‌هاي گلستان در سال 1813 ميلادي و تركمانچاي در سال 1828 انجاميد و بر اثر آنها غرامت هاي غيرمنصفانه و سختي بر ايران تحميل شد ديوار بدبيني و بي اعتمادي ميان دو كشور حائل گرديد و دخالتها و نفوذ روسيه در دربار قاجار به ويژه در زمان محمدشاه و محمدعلي شاه بر بلندا و عرض اين ديوار افزود. واقعه خود جوش هجوم مردم به سفارت روس و قتل گريبايدوف و همرهانش تبلور احساسات مردم نسبت به روسيه و قرارداد ننگين تركمانچاي بود. ملت ايران شكست سخت خود را از روسيه و قراردادهاي گلستان و تركمانچاي فراموش نكرده است و همواره با حسرت بسيار به سرزمين‌هاي جدا شده خود انديشيده است. رخدادهاي بعدي در روسيه يعني وقوع انقلاب بلشويكي و تبديل آن كشور به اتحاد جماهير شوروي با نظامي كمونيستي، به تعديل اين برداشت منفي كمك نكرد زيرا در همان حال كه شوروي خود را داعيه دار مبارزه ضدامپرياليستي مي دانست از تمايلات آشكار خود براي بسط نفوذ در مناطق مختلف جهان به ويژه ايران دست نشست. در اين كارنامه شايد سياه ترين برگ سكوت شوروي و حزب توده در برابر كودتاي آمريكايي 28 مرداد 1332 و رضايت به شكست دولت دكتر مصداق باشد. بي سبب نيست كه بعدها حتي كساني كه در ايران به ايدئولوژي ماركسيسم روي مي آوردند و مي كوشيدند خود را از حزب توده مبرا كنند. با وقوع انقلاب اسلامي نيز گرچه روابط ميان دو كشور دستخوش فراز و نشيب هاي فراوان شده اما تاكنون از ميزان بي اعتماديها، كاسته نشده است. از اين منظر، روابط دو كشور را در دوران پس از انقلاب اسلامي مي‌توان به چند بخش تقسيم كرد: بخش اول تحولات بسيار عمق ناشي از انقلاب اسلامي و دوره شور و احساسات انقلابي مردم بخش دوم، دوره جنگ عراق عليه ايران بخش سوم، دهه 90 و حاكميت يلتسين بخش چهارم، سال هاي دهه 2000 و دوره حكومت ولاديمير پوتين در همه اين دوره ها روند و سمت و سوي اتفاقات و تحولات به گونه‌اي بوده است كه نتوانسته مشكلات ريشه‌اي را از ميان بردارد. تجربه چند سال اخير نشان داده است كه روسيه در برابر هر موضع گيري عليه ايران توانسته است به خوبي از آمريكا و ديگر كشورهاي غربي امتياز بگيرد. روسيه از يك سو خود را شريك نگراني‌هاي بي اساس غرب از قدرت سلاح هسته اي ايران نشان داده و بر همين پايه در همكاري هاي خود با ايران جانب احتياط كامل را گرفته است و از طرف ديگر خود را همچنان طرفدار ايران و مخالف شدت عمل نظامي عليه كشورمان جلوه مي دهد. ايران و روسيه در امر انرژي از يك فضا برخوردارند و اثر اين رقابت را در بيشتر پروژه هايي كه ايران مايل به حضور در آنهاست مي توان ديد. همچنين بايد تمايل روسيه را براي ايفاي نقش اول در انتقال گاز به اروپا از طريق تركيه و خط لوله نابوكو در همين جهت دانست. معاملات گازپروم در مجارستان، به عنوان يكي از اعضاي نابوكو و براي تسلط بر شبكه انرژي آن كشور، و يا تلاش هايي كه براي نفوذ در اتريش و در شركت اوام و در جريان است همه با اين هدف صورت مي گيرد كه اورپا از يك جنگ روسيه رهايي نيابد و كشورهاي ديگر به ويژه ايران از ايفاي نقش در اين عرصه محروم بمانند. از آنچه گفته شد چنين مي توان نتيجه گرفت از جمله ويژگي هاي عمده روابط ايران و روسيه سه پديده عدم اعتماد، بازيگري و رقابت است كه هر يك در دوره هاي مختلف بسته به شرايط و حوادث ظهور آشكارتري مي يابند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 436]
-
گوناگون
پربازدیدترینها