واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - رهبران آمریکا باید دست از انتقاد از کرزای در ملاعام بردارند مایکل اوهانلن: درست چهار روز پس از آنکه بارک اوباما رئیسجمهوری ایالات متحده چند ساعتی را در افغانستان گذراند، همتای افغان او حامد کرزای در سخنانی تند و تیز ادعا کرد که دخالتهای بیگانگان انتخابات ریاست جمهوری گذشته در افغانستان را مخدوش کرده است. کرزای با این اظهارات نه تنها اعتبار خود را به عنوان رئیسجمهوری مشروع زیر سوال برد بلکه میزان موفقیت فعالیت سربازان خارجی در وطنش را نیز تحت تاثیر قرار داد . تندروی کرزای در این اظهارات بر هیچکس پوشیده نیست. سخنان او ناعادلانه بود و به نفع کسانی بود که اصرار دارند افغانها با حضور امریکاییها و بیگانگان در کشورهای خود کنار نمیآیند.همزمان اظهار نظرهای کرزای آینه تمام نمای استراتژی اشتباه امریکا در برابر افغانستان هم است . تاریخ نشان داده است که برخورد منفی با رئیسجمهوری افغانستان همواره اینچنین برخوردهایی را به دنبال دارد .کابل و واشنگتن شرکایی برای برقراری آرامش و بازگشت ثبات به افغانستان هستند. هر دو طرف باید بدانند که نقد یکدیگر در ملاعام ، اصلیترین چیزیست که باید از آن حذر کنند. به نظر میرسد که اظهار نظرهای مشاور امنیت ملی باراک اوباما ، جیمز جونز در جمع خبرنگاران خشم کرزای را برانگیخت. جونز در این اظهار نظرها تاکید کرده بود که اوباما کرزای را برای مبارزه با فساد تحت فشار قرار خواهد داد و البته ادعا کرده بود که از نوزدهم نوامبر تاکنون که کرزای به عنوان رئیسجمهور سوگند یاد کرده هیج دستاورد چشمگیری نداشته است .اظهارات جونز چندان هم بیپایه و اساس نیست. در شرایطی که هر روز بر تعداد سربازان امریکایی حاضر در افغانستان افزوده میشود و نیروهای ناتو هم در حال پاکسازی مناطق اصلی جنوبی از شبهنظامیان هستند اما نخبگان در حاکمیت علاقه چندانی به خشکاندن ریشههای فساد و دست برداشتن از خودکامهگی در سیاست ندارند. اصلیترین دلیل انتقادها از حامد کرزای ، زیادهخواهیهای برادر او احمد ولید کرزای است که در قندهار برای خود حکومتی به راه انداخته است . پارتیبازیهای او در حقیقت ادامه مسیر را برای نیروهای ائتلافی حاضر در افغانستان سخت کرده و البته بر میزان محوبیت طالبان در میان افغانها هم میافزاید . در یک سال گذشته از جو بایدن معاون رئیسجمهوری امریکا تا دیگر مقامهای این کشور همگان کرزای را در ملاعام به باد انتقاد گرفتهاند. البته شاید اظهار نظرهای موجود در خصوص ناکارآمدی کرزای درست باشد اما به هر حال اظهارات جیمز جونز در ملاعام هم نوعی از خودخواهی و رفتاری آقا منشانه بود. اما چرا نباید و نمیتوان از کرزای در ملاعام انتقاد کرد . نخست آنکه حامد کرزای انتخاب خود امریکاییها است .پس از فروپاشی حکومت طالبان در سال 2001 میلادی ،جامعه جهانی با محوریت ایالات متحده هر آنچه را که داشت به کار گرفت تا کرزای را بر مسند قدرت بنشاند.نگاه وسیع او به تقسیم قدرت در حقیقت بهترین ابزار در خدمت امریکا برای جلب نظر موافق رهبران قبایل و کنار ارتش مرکزی قرار دادن مخالفان بود . از سال 2001 تاکنون اوضاع در افغانستان تغییر کرده اما کرزای همان کرزای باقی مانده است. با اینوجود برخی استراتژیهای او در باب مصالحه با شبهنظامیان ، با رویکرد آمریکا برای به دست آوردن دل میانهروهای طالبان مطابقت دارد . ایالات متحده بیشک اگر بخواهد میتواند سوژههای بسیاری برای انتقاد از کرزای بیابد اما این قبیل گفتمانها باید با احترام همراه باشد و با توجه به این اصل که هشتاد درصد از افغانها باز هم او را به عنوان رئیسجمهوری خود انتخاب کردند.از طرف دیگر اظهارات جونز در این خصوص که از ماه نوامبر تاکنون هیچ دستاوردی به نام کرزای ثبت نشده ، صحت ندارد . شاید سرعت پیشرفت کم و لاکپشت وار باشد اما کرزای دومین دور از حضور خود در قدرت را با حفظ بهترینهای کابینه اغاز کرد .فرماندار استان هلمند، وزیر کشور و وزیر دفاع از جمله افرادی بودند که بهترینها را برای افغانستان انجام دادند. کمیته مبازره با فساد در همین فاصله زمانی دستاوردهای بسیاری را به نام خود سند زده است . همزمان بر تعداد سربازان افغانی که در جریان عملیاتهای ناتو در مرجا کنار خارجیها ایستادهاند، دو برابر شده است . بحثهایی هم در خصوص کاهش نفوذ برادر کرزای در قندهار به میان آمده است اما دلیل تعلیلها ، سبک و سنگینی کار توسط نیروهای ناتو است . اما سومین دلیل این است که ضربه زدن به کرزای در ملاعام کاری از پیش نخواهد برد. هر چه رویکرد بین المللی نسبت به کرزای آمیخته به احترام باشد ، بر حجم کارآمدی او هم افزده میشود . پاییز گذشته بود که جان کری رئیس کمیته روابط خارجی سنا در دیدار با کرزای در پرتنشترین روزهای پس از برگزاری انتخابات ، او را به برگزاری دور دوم انتخابات برای جلب مشروعیت و مقبولیت ترغیب کرد. هر چند دور دوم با کنارهگیری عبدالله عبدالله برگزار نشد اما همانگونه که کری پیشبینی میکرد این حرکت توانست بر حجم مقبولیت کرزای بیفزاید. همزمان برخورد منطقی و همکارگونه ژنرال استنلی مککریستال با حامد کرزای توانست در تامین امنیت نسبی در افغانستان کمک شایانی بکند .حضور هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه ایالات متحده در دومین مراسم تحلیف حامد کرزای نشان داد که میتوان با توسل به دیپلماسی به برآیند کاری بهتری رسید. متن جزئیات دیدار میان کرزای و اوباما در کابل منتشر نشدهاست اما به نظر میرسد که باراک در این دیدار لحنی دوستانهتر اتخاذ کرده است .اگر بخواهیم منصف باشیم شاید جونز نمیداند که چگونه سخنان او میتواند موجی از واکنشهای منفی را در افغانستان به بار آورده و رابطه میان دو کشور را برای چندمینبار متلاطم کند. باید بدانیم که ما در افغانستان در حال جنگ هستیم. رهبران ما باید دست از آزمون و خطا در فاصله زمانی هر چند ماه یکبار بردارند. ما زمانی برای هدر دادن نداریم. واشنگتن پست ترجمه: سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 184]