واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: دوست داشتن يا نداشتن سينما مساله اين است
اعتماد ملي: امروز روز ملي سينما است، بهترين فرصت براي بيان نظرات سينماگران و بهترين فرصت براي مرور رفتار مسوولان با سينما. هنري كه تنها چند سال پيش فرصتي براي آشنايي مردم دنيا با ايران بود، فرصتي بود براي بهتر جلوه دادن ايران در مقابله با تخريبها و صفتهاي نادرستي كه به ايران داده ميشد، همانند تروريست و خيانتكار و... و اين سينماگران بودند كه در برابر تمام اين مسائل موضع ميگرفتند. اين بار سينماگران بودند كه پرچم ايران را در بسياري از كشورها بالا ميبردند.
رفتار مردان دولت نهم
از همان تيرماه سال 84 كه رئيسجمهور احمدينژاد انتخاب شد، حذف و سختگيري بر سينماي اجتماعي در دستوركار قرار گرفت. اينك با پايان سومين سال رياستجمهوري ايشان ميتوان چنين نتيجه گرفت كه وي و وزير منتخبش توانستهاند در كمرنگ كردن سينماي اجتماعي و خانهنشين كردن سينماگران قديمي موفق باشند و نتوانستند به رونق سينماي مذهبي و دفاع مقدس كمك كنند. همانطور كه در جمع دانشجويان بسيجي عنوان كرد، هم به تساهل و تسامح متهم هستند و هم به سانسور و سختگيري. در اين بين يك اتفاق ديگر هم افتاده است؛ حجم زيادي از فيلمهاي اكرانشده حداقل در امسال تفاوتي با ندارند؛ موضوعهاي عاشقانه، سطحي و ازدواج. با اين پيشينه به سراغ عملكرد دولت نهم با سينما ميرويم.
سينما باشد يا نباشد؟
در اين مدت اظهارنظرهاي مختلفي از طرف دولتمردان درباره سينما شده است؛ روزي وزير و روزي ديگر رئيس سازمان صدا و سيما. وزير محترم ارشاد هرچند هميشه انتقاد و حتي نقلقول از خود را زاييده تصورات برخي روزنامهنگاران ميداند و عنوان ميكند تمام جنجالها از سوي آنان عنوان ميشود اما نگاهي به نقلقول ايشان مياندازيم.
نامهرباني رئيس صدا و سيما با سينما
صدا و سيما با بودجه كلان و لايتناهياش كه با دريافت آگهيها بايد روز به روز بيشتر شود اما مرتب اعلام ميكند كمبود بودجه دارد. بخش زيادي از ساعت روزهاي تعطيل و اعياد اين رسانه به پخش فيلمهاي سينمايي ايراني و خارجي اختصاص دارد. رئيس اين نهاد عنوان كرد كه به دليل عدم رعايت حجاب اسلامي بسياري از فيلمهاي سينمايي ايراني را نميتوانند نمايش دهند.
فيلمها پشت در اكران
زمان زيادي نگذشته است كه خبرگزاري فارس خبر داد از بين 190 فيلمي كه آماده نمايش هستند يا براي نمايش عمومي آماده ميشوند، 92 فيلم از سالهاي گذشته پشت خط ماندهاند و هنوز راهي به پرده نقرهاي نيافتهاند. از اين بين حداقل 22 فيلم تكليفش معلوم نبود.
خاك آشنا (بهمن فرمانآرا)، تسويهحساب (تهمينه ميلاني)، نيوه مانگ- اكنون در پيادهروها اكران ميشود( -بهمن قبادي)، طلاي سرخ، دايره و آفسايد - هر سه به صورت سيدي قاچاق منتشر شدند( -جعفر پناهي)، سفر به هيدالو- فيلمي با خصوصيات مورد قبول دولتمردان تنها به دليل حضور بازيگري از اكران بازماند( -مجتبي راعي)، خواب تلخ- بيش از 30 حضور جهاني داشت و بسيار زيبا به مقوله مرگ و مذهب ميپرداخت- و آتشكار - پروانه نمايش دارد اما نگذاشتند اكران شود( -محسن اميريوسفي)، جزيره آهني (محمد رسولاف)، راي باز (مهدي نوربخش)، به رنگ ارغوان( -ابراهيم حاتميكيا)، ترانه تنهايي تهران - نماينده ايران در كن پس از سه سال ( -سامان سالور)، آنجا (عبدالرضا كاهاني) و باد ما را خواهد برد- 7 دقيقه حذف براي يك شعر ( -عباس كيارستمي) از جمله اين فيلمها هستند. به اين فيلمها آثار ديگري را هم ميتوان اضافه كرد مانند ساخته محمد درمنش كه او خود مدتي مسوول در اداره نظارت و ارزشيابي فيلمها بود اما او هم فيلمش مجوز نگرفت.
حضور خارجي
اعلام شده است كه حضور در جشنوارههاي خارجي هم بايد با مجوز ارشاد باشد. چندي پيش حضور گلشيفته فراهاني در يك فيلم مطرح هاليوودي سبب شد كه خبرگزاري فارس از تنظيم آييننامهاي در اين باره خبر دهد. آييننامهاي كه در آن براي اينگونه حضورها هم بايد اجازه گرفت. البته اين موضوع انگار فعلا فراموش شده است.
پروانههايي براي برباد رفتن سرمايه و اعتماد
مسائل زيادي درباره فيلمهاي سينمايي متعدد مطرح شده است؛ از اينكه اين فيلمها پروانه ساخت ندارند و براساس قول و قرارها ساخته شدهاند و اينك برخلاف آن عهدها رفتار شده است. بسياري از اين فيلمها پروانه ساخت دارند و اين موضوع با تاكيد بر آمار خود وزارت ارشاد و بنياد سينمايي فارابي است اما همين فيلمها هنگامي كه براي دريافت مجوز نمايش ارسال ميشوند حتي سالها منتظر ميمانند. البته هيچ دليلي ندارد كه مطمئن شد فيلمي كه پروانه نمايش دارد امكان اكران بگيرد. نمونهاش دو فيلم و است. جالب اينكه وقتي سازندگان فيلم سنتوري به ديوانعالي كشور شكايت كردند، وزارت ارشاد از اين جهت مقصر شناخته شد. با اين حال هنگامي كه با مسوولان صحبت ميكنيم در اين باره جوابي نميدهند و از سوي ديگر سينماگران از سرمايهاي صحبت ميكنند كه برپايه اين اعتماد و اين پروانه ساخت اوليه در اين ميان بر باد رفته است؛ هرچند وزارت ارشاد در مواردي عنوان ميكند كه حاضر به پرداخت خسارت است. در اين بين خسارت معنوي و اتلاف وقت چه ميشود؟
در بنياد فارابي بسته است
بنياد فارابي هر ماه گزارشي درباره وضعيت فيلمها ارائه ميكند. در آخرين گزارش تعداد فيلمهاي امسال از بعد جشنواره فيلم فجر تاكنون حدود 89 فيلم بود. روال اين بنياد حمايت از فيلمها در مراحل مختلف است همچون اهداي مواد خام و فيلم و زينك يا در مراحل بعدي به صورت وام يا به عنوان سازنده اصلي فيلم وارد عمل ميشود. البته چندي پيش عنوان شده بود كه بنياد فارابي دادن وام را موكول به حضور فيلم در جشنواره كرده است كه ايلبيگي به عنوان مدير روابط عمومي اين بنياد تاكيد دارد: در طول اين مدت كه شاهحسيني به عنوان مدير بنياد فارابي انتخاب شده است تنها دوبار در برابر خبرنگاران قرار گرفت كه يكبار به دليل جشنواره فيلم فجر بود و با انواع انتقادها روبهرو شد كه البته بيپاسخ ماندند. بسياري از سينماگران ميگويند در اين بنياد بسته شده است و مدير روابط عمومي در اينباره سكوت ميكند.
بزرگان غايبند
چندين سينماگر بزرگ در عرصه سينماي ايران فعاليت ميكنند كه با احترام از آنان ياد ميكنند؛ داريوش مهرجويي، بهمن فرمانآرا، مسعود كيميايي، عباس كيارستمي و ناصر تقوايي.
اكنون داريوش مهرجويي خانهنشين است آن هم هنرمندي كه بسياري بر هنرش تاكيد دارند. البته او اكنون مشغول نوشتن و ترجمه كردن است. يكي از آخرين آثارش ترجمه است.
بهمن فرمانآرا كارگرداني است كه در آثارش همواره بر مذهب تاكيد داشته است و حتي فيلم جايزه مذهبي بينالاديان را دريافت كرده است. او در سالهاي آخر دولت اصلاحات نامهاي نوشت كه امكان كاركردن برايش فراهم نيست. بعد از رفت و آمد بسيار به او مجوز ساخت را دادند، اما جشنواره فيلم امسال با ماجراهايي كه پيش آمد هيچ امكاني براي نمايش اين فيلم فراهم نكرد. اين امكان هنوز هم فراهم نيست.
مسعود كيميايي دو فيلم در مدت اين سه سال ساخته است. اما تازگيها انگار كشف شده است كه او هم در پيش از انقلاب فيلم ميساخته چون هجمههاي مختلفي نسبت به او شده است. او در آخرين نظرش عنوان كرده است: او نيز البته اين روزها علاوه بر نوشتن فيلمنامه اين اثر همچون ديگر همكارش، ناصر تقوايي، در حال نوشتن است.
عباس كيارستمي سالها است كه آثارش را در بيرون ايران ميبينند و در ايران از او خبري نيست. او با فيلم در ونيز حاضر شد. اعتراضي كه تعدادي از تماشاگران به اين فيلم داشتند سبب شد تا انتقادهاي زيادي به او در ايران شود انگار همه منتظر اين اتفاق بودند تا بهانهاي براي تخريب او پيدا كنند.
در آستانه روز ملي سينما 51 تن از اهالي سينما آرزوهايشان را براي سينماي ملي ايران به بخش سينمايي ايسنا بيان كردند.
كمال تبريزي: آرزو ميكنم سينماي ايران،
پرمخاطب باشد ولي مبتذل نباشد!
ديني باشد ولي شعاري نباشد!
شاد و مفرح باشد اما بيبو و خاصيت نباشد!
جسور باشد اما در محاق توقيف نباشد!
و بالاخره داراي قوانين متعادل نظارت و ارزشيابي باشد ولي هر كسي از هر كجا درباره آن تصميم نگيرد!
همه اينها را گفتم ولي يك ضربالمثل قديمي هست كه ميگويد: آرزو بر سينماي جوان كشور ايران عيب نيست!
عزتالله انتظامي: فيلمهاي خوب ساخته شود و سينما جهش بالايي داشته و سرازير نشود.
رضا كيانيان: آرزو ميكنم فيلمهايي كه بازي كردم نمايش داده شوند، به همين سادگي.
عبدالحسن برزيده: بچههاي فيلمساز بتوانند فيلمهاي موردعلاقهشان را بسازند.
منيژه حكمت: دوست دارم نگاه سياسي به سينما نشود و مسوولان آن را فرزند خلف اين آب و خاك بدانند.
ابوالفضل جليلي: مسوولان سينمايي دست از اختلافات سليقهاي بردارند و اين پرچم برافراشتهشده سينماي ايران را، كه حاصل رنج دوستان قديم است، برافراشته نگاه دارند.
عليرضا رئيسيان: خداوند به سينماگران صبر ايوب عطا كند و به دولتمردان مربوط به حوزه فرهنگ هم شجاعت براي درك فرهنگ بدهد.
جمال ساداتيان: اين اختلافات تمام شود و سينما جايگاه اساسي خودش را پيدا كند و فيلمهايي كه شرايط اكران ندارند اكران شوند.
مهرداد فريد: دخالتهاي دولت در سينما به حداقل برسد و بخش خصوصي مسووليت فيلمهايي كه توليد ميكنند، را خود بر عهده بگيرد، مردم هم در انتخاب فيلمها انتخابكنندههاي خوبي باشند.
ظجهانگير كوثري: روزي برسد كه فيلمهاي فرهنگي و هنري با فيلمهاي تجاري اكران شود.
محمدعلي نجفي: اين سينما بخش فرهنگي و هنرياش از قيد سياستمداران و دولت رها شود.
محمدعلي طالبي: فضاي سينما آزاد شود.
انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------
------------
پنجشنبه 21 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 159]