واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: در حالی که پس از پنج سال دوری پیام فضلی نژاد از عرصه سینما، وی برای نخستین بار در هفته گذشته تحلیلی را با عنوان «طرح CIA برای سینمای ایران» در روزنامه «کیهان» منتشر کرد، اغلب رسانههای مهم داخلی و خارجی نوشتار او را پوشش دادند و به تحلیل آن پرداختند. رسانههای رسمی حزب مشارکت ایران مانند جمهوریت، نوروز، یاری نیوز، امروز و... لغو اکران فیلم «درباره الی» را در پنج سینمای جشنواره فیلم فجر از آثار و تبعات یادداشت سه قسمتی فضلینژاد در روزنامه کیهان دانستند و مدعی شدند که «لغو اکران های عمومی "درباره الی" منجر به درگیری و دخالت نیروی انتظامی شد. مشکلات جدید فیلم از یادداشت های پیام فضلی نژاد در روزنامه کیهان تحت عنوان "چرا نباید درباره الی اکران شود " آغاز شد که از حضور بازیگر زن این فیلم در پروژه ای خارجی تحت عنوان فعالیت جدید سیا یاد کرده بود.» رادیوهایی چون بی.بی.سی و رادیو فردا گزارش دادهاند که عدم اهداء جوایز اصلی جشنواره به این فیلم که نامزد دریافت 10 سیمرغ بوده، ناشی از نشر این یادداشت در روزنامه کیهان است. این تحلیلها در سایتهایی چون نیوز پرس نیز بازتاب یافت. انتشار این تحلیل مستند در روزنامه کیهان، به روال معمول سبب فحاشیهای گسترده مخاطبان سایتهای اینترنتی اپوزیسیون به پیام فضلینژاد شد. برای نمونه، این کاربران اینترنتی که مدعای «اخلاق دموکراتیک» و «آزادی بیان» را دارند، در سایت ایرانیان انگلستان دهها فحش ناموسی را به دلیل ابراز عقیده پژوهشگر موسسه کیهان، نثار وی کردند! روزنامه فرهنگ آشتی با اختصاص تیتر اول خود در روزهای 21 و 23 بهمن 1387 به این مطلب، آن را تحلیل کرد و روزنامههای سرمایه، اعتماد، هموطن سلام و سایتهای فردا نیوز، آفتاب نیوز، شهاب نیوز، بانک اطلاعاتی آفتاب، فرارو، خبر آنلاین، عصر ایران، دیلم نیوز، همآواز نیز بخشهای اصلی این نوشتار را چاپ و بر اساس رویکردهای رسانهای خود تحلیل کردند. در همین میان، گفتوگوی روز یکشنبه (20 بهمن) فضلینژاد با خبرگزاری فارس با عنوان «انتقاد شدید پژوهشگر موسسه کیهان به فیلم درباره الی» در روزهای پایانی جشنواره فیلم فجر نیز خبرساز شد و سایتهای اینترنتی تابناک، شبکه ایران (متعلق به روزنامه ایران)، رجانیوز، عدل نیوز، هنرمندان، تبیان، عصر ایران، قلم، ایرانیان انگلیس، قاعده بازی، بازتاب آنلاین، خمینیسم ، سینمای ایران، دیپلماسی عمومی آمریکا و... آن را بازتاب دادند. فضلینژاد در این مصاحبه ضمن تشریح پروژه مشترک سازمان جاسوسی سیا و وزارت خارجه آمریکا برای هنرمندان ایرانی گفته بود: «علي رغم اينكه نهادهاي قانوني به تهيهكنندگان فيلم درباره الي هشدار داده بودند كه از اين بازيگر در ساخت فيلم استفاده نكنند، كارگردان فيلم از وي استفاده كرد و به اين هشدارهاي قانوني كه پيش از ساخت فيلم داده شده بود، اعتنا نكرد.» همان شب، پژوهشگر موسسه کیهان در گفتگویی دیگر با شبکه خبر دانشجو (اس.ان.ان) از «راهبرد تعاملات کمهزینه سازمان سیا در پروژه ناتوی فرهنگی» پرده برداشت و پشت صحنه حضور هنرمندان ایرانی در سینمای هالیوود را برای این خبرگزاری دانشجویی تشریح کرد. فضلینژاد در مصاحبه خود گفت: «مسئله نخست اين است كه بازيگر فيلم درباره الي نه در يك فيلم هاليوودي، بلكه در اثري آمريكايي كه خط مشي تبليغاتي سازمان جاسوسي سيا را پي مي گيرد، حضور يافته است و اين فعل، يك عمل مجرمانه و ضد ايراني است. از حيث قضايي، دادستاني عمومي و انقلاب تهران به سبب اينكه يك تبعه ايران در پروژه اي عليه منافع ملي كشورش، مشاركت داشته، مي تواند اين بازيگر زن را به عنوان متهم تحت پيگرد قضايي قراردهد. البته اينكه در تحقيقات امنيتي مشخص شود كه وي جاهل بوده، مسئله ديگري است، اما قطعاً فعل مجرمانه اي اتفاق افتاده كه مشمول مجازات كيفري مي شود. حداقل مجازات چنين بازيگراني براي حضور در پروژه هاي سينماي هاليوود، بايد محروميت آنان از هر گونه فعاليت در سينماي ايران باشد.» چندماه پیش، هنگامی که خبر کذب بازجویی از بازیگر فیلم درباره الی در رسانههای اپوزیسیون منتشر شد، سایت روز آن لاین در مقاله ای، به دروغ پیگرد قضایی وی را به سبب مقالاتی دانست که پیام فضلی نژاد بدون نام در روزنامه کیهان نوشته است! *** بیوگرافی سینمایی پیام فضلینژاد فضلینژاد که از سال 1376 روزنامه نگاری را آغاز کرد، تا سال 1382 بیشتر به مثابه یک نویسنده و منتقد سینمایی در نشریات تخصصی مینوشت. وی در سال 1377 از سوی ابوالقاسم طالبی به عنوان دبیر سرویس گفتگوی هفتهنامه «سینماویدئو» برگزیده شد و از نيمه سال 1377 به پيشنهاد «فريدون جيراني» به هفتهنامه «سينما» رفت و همراه با نوشتن نقد فيلم، دبيري سرويس «گفتوگوهاي ويژه با شخصيتهاي سياسي و مذهبي» را پذيرفت. در اين دوره او «پروژه نوسازي سياسي و مذهبي در سينماي ايران» را طراحي كرد و با حضور در نزد فقها و روحانيوني چون آيتالله يوسف صانعي، آيتالله حسينعلي منتظري، آيتالله صادق خلخالي، آيتالله محمد عبايي خراساني، سيد حسين موسوي تبريزي، اسدالله بيات، طه هاشمي و... توانست فتاوياي پيرامون «حضور زن مسلمان بيحجاب در عرصه سينما»، «موسيقي پاپ»، «تكخواني و همخواني زن مسلمان» و... را اخذ كند. اين پروژه كه مورد تصويب و تقدير عطاالله مهاجراني (وزير وقت فرهنگ و ارشاد اسلامي) قرار گرفت تا سال 1381 به طول انجاميد. وی در سال 1379 كتاب «سينما، سياست، آزادي» (1379، انتشارات الست فردا) را روانه بازار کتاب کرد. اين كتاب در باب «آسيبشناسي گذار به سينماي كثرتگرا» تحرير شد و بر پايه تئوري پلوراليزم هنري صورتبندي گشت. در پايان دهه هفتاد، فضلينژاد در «موسسه مطالعات تاريخ معاصر» پژوهشهايي را پيرامون تعامل «سينما و روحانيت» انجام داد. اين پژوهشها به صورت مقالات مستقل تحقيقي در نشرياتي مانند «پروين»، «هنر هفتم»، «قرن 21» و... منتشر شد. در سال 1379، هنگامي كه بيشتر اوقاتش را با غلامحسين صالحيار (روزنامهنگار برگزيده جهان در قرن بيستم و سردبيركل روزنامه اطلاعات در سه دوره عصر پهلوي تا پيروزي انقلاب) براي پيشبرد سه طرح تحقيقاتي پيرامون «سياست رسانهاي و رسانههاي سياسي» ميگذراند، به عنوان دبير شوراي سياستگذاري ماهنامه «فيلم و هنر» برگزيده شد. با اين حال، بيشتر دلمشغولي او نشر روايتي سياسي از سينماي ايران بود و با صالحيار رسالهاي تحليلي را در باب «ايدئولوژي در سينماي ايران» نوشت كه يكسال بعد منتشر شد. از سال 1380 نيز به عضويت شوراي سردبيري هفتهنامه «سينما جهان» درآمد و و دبيري ويژهنامه «مجله دوم» اين هفتهنامه را برعهده گرفت و تا توقيف اين نشريه در بهمن 1380، اين همكاري ادامه يافت. در پايان 1380 او طرح تاسيس اولين خبرگزاري اينترنتي «سينما و هنر ايران» (ايفا پرس) را تدوين كرد و سردبيري آن خبرگزاري را در دوران تاسيس برعهده گرفت. در همين دوره، به پيشنهاد جواد مجابي و سيمين بهبهاني (اعضاء هيات دبيران كانون نويسندگان ايران) رسانهاي مولتي مديا را براي «كانون نويسندگان ايران» طراحي كرد و نيز سردبير نشريه «رسانه ما» و مشاور مطبوعاتي انجمن صنفي شركتهاي تبليغاتي ايران بود. در آستانه برگزاري هشتمين دوره انتخابات رياست جمهوري، فضلينژاد به پيشنهاد احمد بورقاني (نماينده مجلس ششم) كار تدوين «گزارش دستاوردهاي هنري سيد محمد خاتمي در دوره نخست رياست جمهوري» را برعهده گرفت. چكيده 15 صفحهاي اين گزارش، دو روز پيش از برگزاري انتخابات رياست جمهوري در رسانههاي فارسيزبان منتشر شد. از اسفند 1380، فضلي نژاد عضو شوراي سياستگذاري سايت «گويا» (اولين و پرمخاطبترين رسانه اينترنتي فارسيزبانان) بود و در سال 1381 سردبيري بخش ويژه سايت «گويا نيوز» را برعهده گرفت و تا سال 1382 به عنوان عضو شوراي سردبيري در اين رسانه حضور داشت. در اين دوره، او به عنوان تحليلگر سياسي با نشريات اينترنتي مانند«پيك ايران»، سايت فارسي «صداي آمريكا»، «اخبار امروز»، «پيك نت»، «مهديس»، «سياه و سپيد» و... همكاري ميكرد و براي رسانههاي ايرانيان خارج از كشور، مانند «شهروند» در كانادا، «اشپيگل» (نسخه فارسي) در آلمان و «راديو فردا» در پراگ مطلب مينوشت. در اين ميان، او به تحصيل خصوصي دروس تخصصي «زيباشناسي» نزد محمد مهدي فولادوند پرداخت. فولادوند كه مولف نخستين كتابهاي زيباشناسي در ايران، پايهگذار نخستين انجمن فلسفه، استاد دانشگاه سوربن پاريس و مترجم برجسته قرآن كريم است، به مدت يكسال فضلينژاد را به عنوان دستيار پژوهشي خود در حوزه تدوين مباحث نوين زيباشناسي در هنر مدرن برگزيد و اين همكاري تا سال 1382 ادامه يافت كه ماحصل آن نگارش و نشر رسالهاي در باب زيباشناسي مدرن بود. تابستان سال 1381 و پس از تشكيل دولت حامد كرزاي در افغانستان، فضلينژاد به دعوت يوسف اعتبار، رييس دفتر رييس جمهور افغانستان، به كابل رفت و پس از ده روز رايزني با وي و مديرعامل راديو و تلويزيون ملي افغانستان طرحي را براي احياء سينماهاي آن كشور ارائه كرد. در دوره اقامتش، همراه با بهروز افخمي (نماينده مجلس ششم و فيلمساز) فيلمي را براي تلويزيون دولتي استراليا درباره احمد شاه مسعود (قهرمان ملي مجاهدين افغان) ساخت و نيز در حضور شخصيتهاي بينالمللي و رييس جمهور افغانستان، در سمينار «مسعودشناسي» سخنرانياي را پيرامون احمد شاه مسعود ايراد كرد. كتاب دوم او با نام «دوئل با سينما» (1381، نشر گويا، فرنسه) در اين دوره منتشر شد. اين كتاب كه گفتارها و گفتوگوهايي در باب ايدئولوژيزدايي در عرصه فرهنگ و هنر بود، به سياق تاليف نخست او، جامعه هنري را جامعهاي سكولار ميديد، اما اينبار وجه غالب كتاب را آراء فعالان «كانون نويسندگان ايران» ميساخت. اين وجه غالب، ماحصل تعامل و پيوند فضلينژاد با چهرههايي چون جواد مجابي، سيمين بهبهاني، محمود دولتآبادي، سيامك پورزند، علي اشرف درويشيان، پوران فرخزاد، كيومرث منشيزاده، منوچهر انور و... بود. از ميانه سال 1381، پيام فضلينژاد تدريجا به بازخواني انتقادي نيم دهه فعاليت خود در رسانهها روي آورد و در روزنامههايي چون «جام جم»، «انتخاب» و «اخبار امروز» به نقد ايدئولوژي سياسي و فرهنگي اردوگاه اصلاح طلبان پرداخت. در اين دوره، او مطالعات تخصصي خود را پيرامون فلسفه سياسي در غرب و جهان اسلام متمركز كرد و از دروس اساتيدي چون حسن رحيمپور ازغدي بهره برد و همزمان دروس حجتالاسلام والمسلمين عليرضا پناهيان را نيز پيگرفت. از ابتداي سال 1382، او با گردهم آوردن گروهي از معتبرترين نويسندگان و منتقدان سينمايي ايران چون سعيد مستغاثي، علي علايي، كامبيز كاهه و... «موسسه مطالعات و پژوهشهاي كاربردي سينماي سوم» را تاسيس كرد كه حاصل آن تدوين «مانيفست سينماي سوم» بود. اين مانيفست چشمانداز سينماي استوديويي ايران را بر اساس آرمانهاي انقلاب اسلامي ايران تصوير ميكرد. در تابستان 1382، به پيشنهاد «فريدون جيراني» (فيلمساز) به هفتهنامه «سينما» بازگشت. در اين دوره او عضو شوراي سردبيري و دبير تحريريه اين هفتهنامه بود و همزمان هفتهنامهاي را براي نسل جوان با نام رويداد هفته، مديريت ميكرد. زمستان سال 1382 پیام با خداحافظی از هفتهنامه سینما، عملا پس از نیم دهه فعالیت پرمشغله و مستمر سینمایی این عرضه را ترک کرد و تا سال 1387 هیچ گاه با نام خود درباره سینما ننوشت. نوشتار تحلیلی «طرح جدید CIA برای سینمای ایران» اولین نوشته وی پس از 5 سال در باب سینما است که در سه قسمت در روزنامه کیهان منتشر شد و واکنشهای وسیعی را برانگیخت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 561]