واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: نگاهي كوتاه به نمايشگاه نقاشيهاي محمود ميران در نگارخانه موزه ملل جام جم آنلاين: حضور نامآوران ورزشي ايران در عرصه هنر گرچه به يكسال و دو سال بر نميگردد، اما سابقه طولاني اين مساله نشاندهنده اهميت بالاي عنوان هنرمند ورزشكار بودن براي بسياري از آنان است. چه هنرمند و چه ورزشكار، گويي همه دوست دارند در كار يكديگر سرك بكشند و لابد طعم شهرت را مزهاي ديگر كرده و حتما ببينند كه مثلا اگر هنرمند بودم يا ورزشكار، چه وضعيتي پيدا ميكردم. حضور هنرمندان در عرصههاي ورزشي طي سالهاي پيشتر، هميشه در خفا و به عنوان موضوعي شخصي برايشان به شمار ميرفت تا آنكه حضور هنرمندان ورزشكار در عرصههاي مختلف و از جمله فيلمهاي سينمايي جلوهاي ديگر به خود گرفت. اما در ميان رابطه متقابل ورزشكاران و هنرمندان، ورزشكاران هنرمند شايد سهم كمتري را در ستونهاي مختلف مطبوعات به خود اختصاص دادهاند؛ چرا كه براي رسيدن به روحيه هنرمندي، كنار گذاشتن برخي رفتارهاي ورزشي نياز است كه شايد كمتر ورزشكاري بخواهد خود را در اين مجال محك زند. هفته گذشته سيدمحمود ميران، كاپيتان سابق تيم ملي جودو نمايشگاهي از آثار نقاشي و عكسهاي خود در نگارخانه موزه ملل مجموعه كاخ موزه سعدآباد تهران به نمايش گذاشت. اين نمايشگاه از سويي از آن نظر مورد توجه قرار گرفت كه نمايش اين آثار از سوي اين ورزشكار همزمان با خداحافظي وي از صحنه ورزش ملي و باشگاهي صورت گرفت. در اين نمايشگاه حدود 30 تابلوي نقاشي كه بيشتر به سبك كابوكي كشيده شده بودند، همراه مجموعه عكسهاي ميران از طبيعت ايران و جهان به نمايش درآمد؛ سبكي كه خاستگاهش ژاپن است، مانند رشته ورزشياش (جودو) و اين انتخاب از سوي ميران براي برپايي يك نمايشگاه هنري قابل توجه است. از بعد تاريخ هنر، هنرهاي ژاپني نه از پيوستگي و استمرار سبكهاي هنرهاي هندي برخوردارند و نه از تنوع گسترده هنرهاي چيني. سير تكامل هنر ژاپن، متأثر از عوامل خارجي گوناگون است، اما در عين اين تأثيرپذيري، سنتهاي بومي ژاپني نيز همواره خودنمايي كردهاند و در اين ميان، ميراث مشرقزمين بويژه چين به شكل بارزي در تاريخ فرهنگ ژاپني بازتاب يافته است. هنر ژاپني در تمام مراحل تحول خود از هنر چين مايه گرفت. مواد و اسلوبهاي مورد استفاده هنرمندان غالباً چيني بودند و حتي مضمونها نيز عمدتا ريشه چيني داشتند. اما پرسش اساسي اين است كه استفاده از اين سبك توسط يك ورزشكار كه خلق و خوي غرب آسيا و در واقع، جانمايه هنر غربي را نيز دارد، از چه رو توجيه ميشود؟ در شرق آسيا هنرهاي رزمي رابطه متقابلي با هنرهاي تجسمي دارند. به عنوان مثال در فرهنگ شرقي، كرشمههاي خطوط در هنري مثل خوشنويسي دقيقا چيزي در مايههاي حركات شمشير در يكي از فنون رزمي است. ميران شايد با برپايي اين نمايشگاه خواسته است به رابطه هنر و فن دست يابد و از بعدي ديگر، ورزشكاري باشد كه خواسته پيش از آنكه ضربهاي در ورزش مورد نظر خويش بزند، تاشي بر بوم زده باشد و هر دو را از ديد هنري به تماشا بنشيند.ميران عقيده دارد برپايي اين نمايشگاه در واقع بيان درونيات وي از سوي يك هنرمند است و قرار نيست وجه ورزشكاري وي بر اين موضوع استيلا يابد. با نگاهي كلي به آثار ارائه شده در اين نمايشگاه بخوبي ميتوان دريافت كه اين ورزشكار هنرمند توانسته است بر اين موضوع احاطه پيدا كند. ضربههاي قلم مو بر بومها كاملا هنري و حرفهاي است و با توجه به اينكه او چند سالي بيشتر نيست كه در حوزه هنرهاي تجسمي و بخصوص نقاشي مشغول به فعاليت شده است، اما بيشتر كارها را ميتوان نوعي آثار متفاوت هنري بيان كرد كه هريك حرفي براي گفتن دارند. ميران ميگويد: خواستهام اين نمايشگاه دريچهاي باشد براي تمام ورزشكاراني كه ميخواهند با وجه ديگري از روحيه خويش آشنا شوند؛ وجهي كه شايد پنهان مانده درونيات تمام انسانهاست و آن چيزي نيست جز توجه به بنيانهاي هنري درون هر انسان و پرورش اين استعدادها به سمت تعالي. كارشناسان عقيده دارند هنر و ورزش هر دو بيان خويشتن است، زيرا هر دو جوشش خلقت وكوشش ميكنند و هريك به نوعي اين كوشش را بيان ميكند. توازن، تعادل، ريتم و هماهنگي موجود در حركات ورزشي دقيقا نيازهاي اساسي يك هنرمند است. اين نمايشگاه از جهت ديگري نيز ميتواند مورد توجه قرار بگيرد و آن نيز اختصاص تمامي وجوه حاصل از برپايي اين نمايشگاه از سوي اين ورزشكار هنرمند به بنيادهاي خيريه است كه اين مساله نيز مهر تاييد ديگري بر اهميت برپايي اين نمايشگاه از سوي ميران دارد؛ نمايشگاهي كه در حاشيه برپايي خود بسياري از ورزشكاران و هنرمندان را در كنار هم به نگارخانه موزه ملل كاخ سعدآباد كشاند تا شايد نقطه عطفي باشد براي آغاز فعاليت ديگري از سوي ورزشكاراني كه ميخواهند هنرمند باشند و شايد هم برعكس.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 579]