لوموند.. جنگ در گرجستان بوي نفت و گاز مي داد

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: لوموند.. جنگ در گرجستان بوي نفت و گاز مي داد
تهران / واحد مركزي خبر / سياسي 1387/06/05
به نوشته لوموند، محور جنگ مسكو و تفليس از هشتم تا دوازدهم اوت به طور مستقيم، انرژي نبود اما اين جنگ به شدت بوي نفت و گاز مي داد.
پايگاه اينترنتي روزنامه لوموند امروز نوشت هر آنچه كه گرجستان را به عنوان بخشي مهم از مسير ترانزيت نفت و گاز درياي خزر به اروپا، بي ثبات مي كند براي روس ها خوشايند است.
موضوع اين جنگ بسيار فراتر از اين كشور كوچك بود: آمريكاييها و اروپاييها تلاش مي كنند روسيه و ايران را با بازكردن راه هاي جديد انتقال كه از نظر آنها تضمين كننده امنيت انرژي فراگيرتر است، دور بزنند. مسكو بر خلاف آنها قصد دارد كنترل صادرات گاز و نفت روسيه را و همينطور جمهوري هاي سابق شوروي در آسياي مركزي مانند آذربايجان، قزاقستان، تركمنستان را از طريق ائتلاف هاي "كشور با كشور" و شبكه هاي خط لوله گروه هاي نفتي دولتي گازپروم و ترانس نفت، به دست آورد و يا دوباره به كنترل در آورد.
روسيه درمناقشه اخير، ظاهراً به هر كاري دست زد تا به ويژه با حمله به بنادر گرجستان در درياي سياه، نقش تفليس را به عنوان كشور ترانزيتي به خطر اندازد. بمب ها و خمپاره هاي روسيه در نزديكي خط لوله نفت باكو-تفليس-جيهان كه درياي خزر را از طريق خاك گرجستان به درياي مديترانه وصل مي كند، فروافتاد. اين خط لوله كه از سال 2005 راه اندازي شده است، روزانه يك ميليون بشكه نفت را انتقال مي دهد كه بيش از يك درصد نفت جهان است. ساخت اين خط لوله به ويژه موجب شد از گذراندن نفت خزر از مسير ارمنستان و روسيه پرهيز شود.
گرجستان عنصري كليدي در اين مسير است زيرا يك سوم نفت درياي خزر از خاك آن عبور مي كند. تيموتي كريسيك و پاولينا فريدنبرگ در مقاله اي كه اواسط ماه اوت در بحبوحه بحران گرجستان منتشر شد خاطرنشان كردند كه اين خط لوله، تنها راه صدور نفت خزر است كه از طريق خاك روسيه يا تنگه هاي تركيه كه قبل از اين به شدت پر شده است، عبور نمي كند. به گفته اين تحليل گران كه به محافل نفتي آمريكايي نزديك هستند، اگر جنگ بين روسيه و گرجستان ادامه يابد و به گسترش ناامني در منطقه قفقاز بينجامد، ممكن است پيامدهاي ميان مدت و طولاني مدت براي نفت و گاز درياي خزر شديد باشد.
بعد از بحران روسيه و اوكراين در ژانويه 2007 كه قربانيان حاشيه اي زيادي از جمله كشورهاي اروپايي محروم از گاز بر جا گذاشت، اتحاديه اروپايي اعلام كرد كه پروژه خط لوله نابوكو برايش اولويت دارد. اين خط لوله 3400 كيلومتري كه هزينه آن به ميزان 5 ميليارد يورو توسط شركت هاي دولتي و خصوصي تامين شده است قرار است گاز درياي خزر را از طريق گرجستان، تركيه، بلغارستان، روماني و مجارستان به اتريش برساند.
گازپروم شش ماه بعد از آن، ساخت خط لوله گازي مهمي را با مشاركت شركت ايتاليايي اني اعلام كرد. اين خط لوله به نام "ساوث استريم" (جريان جنوبي) اوكراين را در رساندن گاز به اروپا دور مي زند. لاديمير پوتين در آن هنگام بر ساخت اين پروژه پافشاري مي كرد تا جايي كه وي به رومانو پرودي رئيس وقت شوراي اروپا پيشنهاد كرد رياست كنسرسيوم ساخت اين خط لوله را بر عهده گيرد. در حالي كه اين بار اين خط لوله گازي نسبت به خط لوله عظيم از مسير شمال توفيق كمتري داشت. خط لوله اي كه روسيه را از زير درياي بالتيك به اروپا وصل مي كرد و رياست آنرا گرهارد شرودر صدراعظم سابق آلمان بر عهده داشت.
از سوي ديگر بعضي كارشناسان معتقدند نبايد استراتژي نادرستي را برگزينيم و روسيه را تهديدي براي امنيت انرژي ببينيم. از نظر اين كارشناسان ديپلماسي كنوني اروپايي بيش از اندازه تهاجمي است. اين كارشناسان خاطرنشان مي كنند، بيشتر گازي كه اروپا را در سي سال آينده تغذيه مي كند از روسيه و ايران مي آيد، دو كشوري كه به تنهايي 42 درصد كل ذخائر گاز جهان را در اختيار دارند. خط لوله گازي نابوكو از نظر اقتصادي نمي تواند ادامه حيات دهد مگر با گاز روسيه و يا ايران.
سه شنبه 5 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 97]