محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827893728
همه مردان چاوز
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آمریکا - فیدل کاسترو اصلاحات کوبا را قسمتی از تقدیر مردمان آمریکای لاتین می داند فیدل کاسترو رهبر انقلاب کوبا معتقد است که کشور او نمی تواند از رویدادهایی که این روزها عرصه سیاسی ونزوئلا را در برگرفته است دور باشد. کاسترو طی یادداشتی منحصر به فرد با یادآوری خاطرات روزهایی از سال 2006 میلادی که دوران سخت بیماری را طی می کرد از حمایت های بی دریغ چاوز در قبال مردمان کوبا سخن می گوید: سال 2006 بود. من با این که بیمار بودم اما از آنچه که دور و برم می گذشت آگاه بودم. در آن روزهای نیمه سپتامبر، چهاردهمین نشست غیر متعهد ها که کوبا ریاست آن را به عهده داشت رو به اتمام بود. آن روزها من به سختی می‌توانستم روی صندلی بنشینم و به پشت میز کارم قرار بگیرم. با این حال باز هم تنی چند از سران مهم دولت های جهان را ملاقات کردم. نخست وزیر هندوستان یکی از آنها بود. اما عالی ترین مقامی که با او در اتاق اضطراری کاخ ریاست‌جمهوری دیدار کردم کوفی عنان غنایی ، دبیر کل سازمان ملل بود که روزهای اندکی تا پایان دوران ماموریتش در این نهاد باقی مانده بود. عبدالعزیز بوتفلیقه، رئیس‌جمهور الجزایر، یکی دیگر از افرادی بود که ضمن دیدار با من مستقیم به چشمانم خیره شد و گفت: "فیدل، هر وقت به خون من نیاز داشتی، بدان که برای تو است. " من از او بسیار تشکر کردم. او در زمان دوست عزیز ما هواری بومدین وزیر امور خارجه بود. بوتفلیقه خودش به تازگی از بیماری خلاص شده بود. او به سبب بیماری تا سرحدمرگ هم رفت. به نظر خیلی ها بهبودی بوتفلیقه امری محال و حیرت آور بود. سخنان او در آن روز بسیار صمیمانه و عاری از خود پسندی بود که البته این مساله برای ما که روح میهن پرستانه مان را با هیچ چیزی عوض نمی کردیم کمی دور از انتظار و بعید می نمود. این ابراز ارادت بوتفلیقه چند سال بعد از آن روی داد که با اقدام آن آدم خیانتکار به تمامی پیشینه تاریخ مردم مبارزش در شهر مونتری مکزیکو و به درخواست "امپراتور" از نشستی که در این شهر برپا بود بیرون رانده شدم. این اتفاق درست بعد از سخنرانی من صورت گرفت در حالی که بوش خودش در سرزمینی که من پا به آن گذاشته بودم حضور نداشت و اصلا اثری از او در آنجا نبود. یک دقیقه پیش از این که من مراسم را ترک کنم، هوگو چاوز به سرعت در حالی که به شدت از رفتاری که رییس دولت میزبان به من کرده بود به دیدارم آمد و از روی تعجب پرسید:" فیدل، به من بگو کوبا برای شکست تحریم های اقتصادی یانکی ها چه قدر نفت نیاز دارد؟ گفت وگوی من و چاوز برای خیلی ها دور از ذهن و غیر واقعی می نماید. یاد آوردی آن لحظه با آن هیجانی که بر ما غلبه کرده بود چندان آسان نیست. حنی من به خوبی نمی دانم که پاسخم به او چه بود. اما بی تردید صحبت های من در رد درخواست او بود. همانطور که باید سرنوشت کوبا به مسیر خودش ادامه داد. همه ایمان و تقدیر مردم ما به خاطره چه و تفکرات مارتی و بولیوار پیوسته است. آینده ما از رفراندومی که روز یکشنبه روی داد جدا نخواهد بود، روزی که اصلاح قانون اساسی آغاز شد. هیچ انتخاب دیگری هم پیش رو نیست. پیروزی نهایت راهکاری بود که باید انجام می شد.سرنوشت مردمانی که لقب "آمریکای ما" را به خود گرفته اند همگی در واقع به پیروزی در این همه پرسی وابسته است چنان که این رویداد می تواند بر باقی کره خاکی نیز تاثیر داشته باشد. البته آنچه که این روزها مورد توجه قرار نگرفته است تقدیر و توجه به هوگو چاوز به سبب اعتلای ادبیات اسپانیولی است. آخرین مقاله او که جمعه دوازدهم فوریه با عنوان خطوط چاوز انتشار یافت مشخصه بارزی از یک متن استثنایی بود ، نوشتاری که مانند آن را باید شماری از نویسندگان بزرگ با کمک هم بنویسند. این همان چاوز خالص بود، گوشت و روحی که بر روی تکه ای کاغذ انعکاس یافته بود. کمتر کسی می تواند چنین رسا و شیوا بنویسد. جمعیت مشتاق مردم که روزهای گذشته در حمایت از چاوز به خیابان ها آمده بودند منظره ای تماشایی و دیدنی بود که شمار فراوانی از مردم دنیا در گوشه و کنار دنیا از طریق تلویزیون هایشان آن را دیدند. البته حمله نقابداران به کنیسه یهودیان در کاراکاس هم تصویری روشن از رویدادی است که در سال 1945 میلادی نظامیان اتحاد جماهیر شوروی با حمله به پایگاه آشوویتس قصد داشتند به همه جهان نشان دهند که چه بر یهودی ها گذشته است. آنها با این کار فقط می خواستند نشان دهند که نازی ها در کشورهای اشغال شده بر سر کودکان و مردان و زنان پیر چه آوردند. دنیای غول پیکر ناعدالتی که امپریالیسم بر سیاره ما تحمیل کرده است با همه بی رحمی اش دیگر نمی تواند به حیات خود ادامه دهد و دیر یا زود به پایان نظام خود نزدیک می شود. به زودی چنین می شود و ما از مردم میهن دوست ونزوئلا برای به نوا در آوردن شیپور فراخوان جهانی ممنون هستیم. پرنسا لاتینا / ترجمه: لیدا هادی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 455]
-
گوناگون
پربازدیدترینها