واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: در برابر گريههاي غيرقابل پيشبيني هم بايد صبور باشيم. بچههايي كه والدينشان، آنها را در آغوش ميگيرند و به آنها محبت ميكنند، خيلي زودتر آرام ميشوند. 1) اگر خوب به نوزاد برسيم، اصلا گريه نميكند اين طور نيست. همه نوزادان لااقل روزي 2 ساعت گريه ميكنند. گريه بخشي از زندگي نوزادان (بچههاي زير يك ماه) و شيرخواران (بچههاي زير 2 سال) است؛ يعني نميشود حذفش كرد ولي ميشود علتش را فهميد تا راحتتر و زودتر آرامشان كرد. 2) وقتي يك نوزاد گريه ميكند، يعني يك مشكلي دارد نه لزوما! گريه نوزادان گاهي طبيعي است، گاهي غيرطبيعي. گاهي ممكن است يك نوزاد حتي متعاقب يك شادي يا هيجان معمولي هم بزند زير گريه. 3) اين بچه خيلي شديد گريه ميكند! حتما كوليك دارد نه لزوما! گريههاي شديد، علل متعددي دارند. گريه ناشي از كوليك، گريه شديدي است كه اقلا 3 ساعت در روز طول بكشد، دستكم 3 روز در هفته تكرار شود و حداقل تا 3 هفته پشتسر هم ادامه پيدا كند. كوليك شيرخواران در 3 ماهه اول عمر شايعتر است و معمولا تا پايان 3 ماهگي تمام ميشود. با اين حساب، ميشود حدس زد كه خيلي از گريههاي شديدي كه به كوليك نسبت ميدهيم، ربطي به كوليك ندارد. 4) بايد به گريه نوزاد بياعتنايي كنيم تا خودش آرام شود اين بدترين كار است. اولا بايد سعي كنيم نوزادمان حتيالمقدور به گريه نيفتد. مثلا ميتوانيم جلوي گريههاي قابلپيشبينياش را بگيريم، يعني نبايد آنقدر صبر كنيم كه بچه از شدت گرسنگي و تشنگي به گريه بيفتد. حتي بعضي بچهها وقتي به اين مرحله ميرسند، آنقدر عصبي ميشوند كه ديگر حاضر به غذا خوردن نيستند. در برابر گريههاي غيرقابل پيشبيني هم بايد صبور باشيم. بچههايي كه والدينشان، آنها را در آغوش ميگيرند و به آنها محبت ميكنند، خيلي زودتر آرام ميشوند. 5) گريه اين بچه به خاطر گرسنگي نيست، همين دو ساعت پيش غذا خورده! بيشتر شيرخواران نياز دارند هر 2 تا 3 ساعت يك بار چيزي بخورند. در اين ميان، بعضي شيرخواران هستند كه وقتي گرسنگي سراغشان ميآيد، بدجوري شلوغ ميكنند. اين كودكان ممكن است آنقدر هنگام شير خوردن هل بزنند كه همراه با شير، مقداري هوا ببلعند و در نتيجه، دچار نفخ و دلدرد شوند و بزنند زير گريه. 6) گريه اين بچه به خاطر خوابآلودگي نيست، امروز 10 ساعت خوابيده! نوزادان در طول روز نياز دارند كه 16 ساعت (و گاهي بيشتر) بخوابند. 7) گريه نوزادان در بدو تولد، نمادي است از درد و رنجهايي كه بايد در طول زندگي تحمل كند شايد اين حرف از نظر خيليها اشتباه نباشد ولي پزشكان، نظر ديگري دارند. يك بادكنك را در نظر بگيريد كه ميخواهيد بادش كنيد. اولين دمي كه در اين بادكنك ميدميد، بايد آنقدر قوي باشد كه بتواند آن را از حالت خوابيده خارج كند. بعد كه مقداري بادش كرديد، ميتوانيد خيلي راحتتر و با زور كمتري در آن بدميد. ريههاي ما هم تا وقتي در رحم زندگي ميكنيم و هنوز به دنيا نيامدهايم، كاملا خوابيدهاند و هيچ هوايي داخلشان نيست. اولين نفسي كه بايد در بدو تولد، اين ريههاي خوابيده را باز كند، بايد قوي و عميق باشد. گريه، همان اولين تنفس عميق و قوي است. دكتر محمد كياسالار عصر ایران پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 637]