واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: عشق، حسین و مقاومت در ادبیات مقاومتقسمت پنجم از مقاله نام نمادین حسین علیه السلام در ادبیات عرفانیدفاع مقدس مردم ایران در عصر حاضر در متن خود با نام مقدس حسین(ع) درهم تنید و با رمز اهل بیت پیش رفت، تا الگوی عاشقان و شاهدان گردد. از این رو،ادبیات مقاومت سراسر مشحون از نام مقدس حسین است. در این مختصر نمیتوانهمه اشعاری را كه در این باره سروده شده است ذكر كرد. از این رو، به تعدادی از این ابیاتاشاره میشود:حسین اسرافیلی:
ای حضور آسمان در جان خاكیا حسین ابن علی روحی فداكرضا اسماعیلی:وارث خون خدا امروز تیغ خشم ماستانتقام عشق را بگذار با ما ذوالجناح بر دوست همان روز كه با حنجرة خونگفتی تو بلی كرب و بلا در تو درخشیدقیصر امین پور:سری سرمست شور و بی قراریچو مجنون در هوای نی سواریپر از عشق نیستان سینهی اوغم غربت غم دیرینهی اوعلی معلم:روزی كه بر جام شفق مل كرد خورشیدبر خشك چوب نیزهها گل كرد خورشیدبیگی حبیب آبادی:هزار زخم به حیرت چو چشم وامانده ستكه عشق بی سر و دست و كفن رها ماندهفاطمه راكعی:
بین به عرش ملایك سرشك میبارندبلند نام كسی را به عشق میخوانندز خون اوست اگر خون عشق در رگ ماستز سعی اوست اگر شور عاشقی در ماستسید ضیاء الدین شفیعی:عشق میفرمود: باید رفت و میرفتند و هیچبیمشان از تیرهای تلخ و بیپروا نبودخیمهها از مرد خالی میشد اما هم چناناهل بیت عاشقی از مردانگی تنها نبودمحمد خلیل جمالی:نیمروز روز عاشورای عشقبود بر پا هم چنان غوغای عشقادبیات عاشورایی، در ادبیات مقاومت تجلی یافت؛ به گونهای كه ادبیات مقاومت رانمیتوان از ادبیات عاشورا تهی تصور كرد و با همة واژههای عاشورایی، تركیباتیعاشقانه ساخته شد انتقام عشق، اهل بیت عشق، عشق بیسر و دست و پا خون عشقو... از جملهی این تركیبات زیبا هستند و عشق و عاشقی و حدیث عارفانه و عاشقانةكربلا به زیباترین شكل در ادبیات مقاومت تجلی یافت. این مبحث را با اشعاری از شاعربزرگ معاصر استاد محمدحسین شهریار پایان میبخشیم:دلم سر به هامون رها میپسندد
سرم بالش از صخرهها میپسنددنهان خواهم از در خاك و خونینكه چون گوهرم پر بها میپسنددچرا جفت بیگانگانش نباشمكه از عاقلانم جدا میپسنددبلی مبتلای بلا چون نباشمكه او البلاء للولاء میپسنددنوای نی از نینوا خیزد آریدر این نینوا نی نوا میپسندد سیرت آل علی با سرنوشت كربلاستهر زمان از ما یكی صورت نما دارد حسینساز عشق است و به دل هر زخمه پیكان زخمهایگوش كن عالم پر از شور و نوا دارد حسین منابع: 1 ـ آینه در كربلاست، اشعار عاشورایی، تهران، سروش، 1378.2 ـ الهی قمشهای، دیوان، تهران، اسلامیه.3 ـ جامی عبدالرحمن، دیوان كامل، تهران، پیروز.4 ـ سامانی عمان، گنجینه الاسرار، اصفهان، میثم تمار، 1362.5 ـ سجادی سید جعفر، فرهنگ اصطلاحات عرفانی، تهران، طهوری، 79.6 ـ سعدی، كلیات، فروغی، امیركبیر، 72.7 ـ سنایی، دیوان، تهران، نگاه، 1375.8 ـ سیف فرغانی، دیوان، تهران، فردوسی، 1364.9 ـ شهریار، دیوان، تهران، زرین، 1376.10 ـ شمس تبریزی، دیوان، تهران، نشر داد، 1375.11 ـ فروزانفر بدیع الزمان، شرح حال عطار، تهران، دهخدا، 1353، احادیث مثنوی، امیركبیر، 47.12 ـ فریشلر كورت، امام حسین و ایران، تهران، جاویدان، 1362.13 ـ كاشانی محتشم، دیوان، حوزه هنری، 1378.14 ـ منصوری لاریجانی، خمسه آل عشق، قم، خادم الرضا، 1381.15 ـ مذنب محمد خلیل، ادبیات عاشورا، سوره، 1367.نویسنده : محمد اختری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7039]