واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: یك طرح ملی درباره خشونت علیه زنان(خشونت علیه زنان (3))
در مقاله ی پیش خواندیم که ... یكی از بزرگترین و مهمترین پژوهش ها درباره خشونت علیه زنان در ایران، یك طرح ملی است كه چند سال پیش اجرا شد. پژوهشی كه تعدادی از جامعه شناسان ایرانی از جمله محمود قاضی طباطبایی، علیرضا محسنی تبریزی و سید هادی مرجایی ، مجری آن بودند و برخی از استادان دانشگاه های ایران همچون شكوه نوابی نژاد، نسرین مصفا، شهلا معظمی، شهرام رفیعی فر، مقصود فراستخواه، احمد رجب زاده و ... با آن همكاری داشتند. همچنین صدها پژوهشگر و پرسشگر در قالب این طرح در 28 استان كشور به بررسی پدیده خشونت خانگی علیه زنان پرداختند.پژوهشی كه انجام فاز مطالعاتی آن، تهیه پرسشنامه ها، اجرای مرحله میدانی، جمع آوری اطلاعات و تنظیم گزارش نهایی اش بیش از سه سال زمان گرفت. گزارش نهایی این طرح كه شامل یافته های تكان دهنده ای درباره خشونت خانگی علیه زنان در شهرهای مختلف ایران بود، بالاخره در اواسط سال 1383 آماده شد.گزارش های این تحقیقات هنوز برای عموم مردم منتشر نشده است، اما در كتابخانه مركز پژوهش وزارت كشور برای روزنامه نگاران، پژوهشگران و دانشجویان قابل دسترس است. كارفرمای این طرح ، دفتر امور اجتماعی وزارت كشور و شریك پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی نیز با آن همكاری داشتند. این طرح ملی یك شورای سیاستگزاری هم داشت كه عبدالواحد موسوی لاری وزیر كشورسابق و تعدادی از معاونانش جزو آن بودند. محمود قاضی طباطبایی مجری این طرح ملی، برای توصیف ابعاد خشونت خانگی علیه زنان در ایران، انواع مختلف آن را در هشت گروه تقسیم بندی كرده است: خشونت های زبانی، روانی، فیزیكی، حقوقی، جنسی، اقتصادی، فكری و آموزشی و مخاطرات.آمارهای طرح ملی نشان می دهد كه 66 درصد زنان ایرانی، از اول زندگی مشتركشان تاكنون، حداقل یك بار مورد خشونت قرار گرفته اند. با این حال میزان و انواع خشونت خانگی در استان های مختلف ایران از تنوع و تفاوت های زیاد و معناداری برخوردار است. زنان در بندرعباس از اول زندگی مشترك خود تاكنون، بیشتر از زنان سایر نقاط ایران مورد خشونت قرار گرفته اند. اما در میان زنانی كه مورد خشونت قرار گرفته اند، این زنان زاهدانی هستند كه بیشترین و شدیدترین خشونت ها را تجربه كرده اند. زنان بندرعباس در طول یك سال دفعه های بیشتری مورد خشونت خانگی قرار داشته اند و زنان یاسوج به دفعات كمتری با آن روبرو شدند. گزارش های این پژوهش آكنده از انواع جدول های آماری و آكادمیك است كه شاخص های خشونت خانگی را به تفكیك «از اول زندگی مشترك» و «در طول یك سال » بیان می كند.خشونت های فیزیكی و روانیدكتر قاضی طباطبایی و همكارانش از یك اصطلاح خاص برای توصیف گروهی از خشونت های خانگی علیه زنان استفاده كرده اند:خشونت فیزیكی نوع اول:این خشونت ها شامل گاز گرفتن، گرفتن و بستن، زندانی كردن، چنگ انداختن و كشیدن مو، اخراج از خانه، كتك كاری مفصل، محروم كردن از غذا و... می شود. از این لحاظ زنان در خرم آباد در طول یك سال بیش از سایر زنان ایران مورد خشونت واقع می شوند و زنان در شهركرد دفعه های كمتری مورد خشونت نوع اول قرار می گیرند.پژوهشگران طرح ملی بررسی پدیده خشونت خانگی «سیلی، لگد و مشت زدن، كشیدن و هل دادن، محكم كوبیدن در، به هم زدن سفره و میز غذا و شكستن اشیای منزل» را خشونت فیزیكی نوع دوم نام داده اند و وضع زنان ایران را در 28 مركز استان در این باره بررسی كرده اند. در میان زنانی كه تحت خشونت نوع دوم بوده اند باز هم زنان بندرعباس به دفعات بیشتری آن را تجربه كرده اند و زنان كرمانی در طول سال كمتر مورد این خشونت قرار گرفته اند.خشونت هایی روانی و كلامینوع دیگری از خشونت هایی است كه در خانه علیه زنان استفاده می شود، كه عبارت است از: به كار بردن كلمات ركیك و دشنام، بهانه گیری های پی درپی، داد و فریاد و بداخلاقی، بی احترامی، رفتار آمرانه و تحكم آمیز و دستور دادن های پی درپی، قهر و صحبت نكردن و... از این بابت زنان اصفهانی در طول یك سال بیشتر و زنان بوشهری كمتر از سایر زنان ایرانی تحت این نوع خشونت واقع شده اند. منبع: HTTP://WWW.UN.ORG ادامه دارد...لینک هافروش کتاب های « متفرقه » در فروشگاه اینترنتی تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1344]