تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836726917
هیچ انتظاری از مدیران ندارم
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > موسیقی - سرپرست گروه «همنوازان کلهر» اعتقاد دارد الان هر شهری در مورد برگزاری کنسرتهای موسیقی قواعد و قوانین خودش را دارد و اینطور نیست که همه از یک قانون واحد تبعیت کنند. سمیه قاضی‌زاده: کیهان کلهر، آهنگساز و سرپرست گروه همنوازان کلهر به تازگی در تهران به مدت شش شب کنسرت برگزار کرد. او این هفته به شیراز و سپس اصفهان و کرمان سفر می‌کند تا کنسرت‌هایی را در شهرستان‌ها هم برگزار کرده باشد. کلهر به همراه سیامک جهانگیری، نوازنده نی گروه چهارشنبه 30 تیر مهمان کافه خبر بود و به سئوالات خبرنگاران در این نشست فرهنگی پاسخ داد. کلهر در پاسخ به سئوال یکی از حاضرین درباره انتخاب اشعار این کنسرت که از میان آثار برجسته مولانا بود و نقش آنها در جذب مردم گفت: «به نظر من خاص و عام را نمی‌توان از هم جدا کرد و دلیل من برای انتخاب این اشعار اصلا چنین چیزی نبوده است. بارها شده من افرادی را دیده‌ام که علیرغم اینکه دانش موسیقی نداشته‌اند، اما بسیار خوب توانسته‌اند آثار را آنالیز کنند، آنچنان که یک همکار که اطلاعات فنی خوبی هم در زمینه موسیقی دارد نتوانسته است. برای من عام و خاص فرق نمی‌کند کار باید با یک عده‌ای ارتباط برقرار کند، اما نه اینکه شما بخواهید کارتان را مردمی یا به اصطلاح پاپ کنید تا این ارتباط به دست آید. چیزی که این روزها در موسیقی ایرانی بسیار باب شده است.» کلهر درباره انتظارش از مسئولان در زمینه موسیقی گفت: «شاید بهترین جمله‌ای که بتوان در این باره گفت این است که هیچ انتظاری نداریم. همین که طی این سال‌ها به عناوین مختلف مخالفتشان را با موسیقی نشان داده‌اند و باز ما همچنان عزممان جزم است کافی است. متاسفانه الان هر شهری قواعد و قوانین خودش را دارد و اینطور نیست که همه از یک قانون واحد تبعیت کنند. همین کنسرتی که ما در تهران داریم را نمی‌توانیم در تبریز یا مشهد داشته باشیم.» کیهان کلهر درباره سالن‌های اجرای موسیقی در ایران، گفت: «ایران یکی از گرا‌ن‌ترین کشورها برای برگزاری کنسرت است. در هیچ کشوری این میزان هزینه یک سالن موسیقی بالا نیست. از سوی دیگر صدادهی سالن‌ها هم واقعا بد است. سالن‌هایی که در حال حاضر در آنها موسیقی اجرا می‌شود به هیچ عنوان استاندارد نیستند. تنها سالنی که می‌شود دل را به آن خوش کرد تالار وحدت است که آن هم ظرفیت بسیار کمی دارد.» سرپرست گروه همنوازان کلهر درباره دلیل انتخاب این گروه وهمچنین سازهای به کار رفته در آن اشاره کرد:« یک دلیل ساده برای انتخاب این سازها برای من وجود داشت و آن اینکه از هر ساز یکی در گروه داشته باشیم؛ نی، تار، سنتور، سنتور بم، رباب، دف، تنبک و کمانچه. » به موسیقی خواننده محور اعتقادی ندارمکلهر درباره انتخاب اعضای گروه که همه از میان جوانان بودند، گفت:«من واقعا از کار این گروه راضی بودم و باید بگویم که کاملا فراتر از حد انتظار من ظاهر شدند. اعضای این گروه را من به طرق مختلف شناختم. برخی از آنها از جمله سیامک جهانگیری را سال‌هاست که می‌شناسم. طی این سال‌ها که او را به گروه «جاده ابریشم» هم معرفی کرده‌ام شاهد رشد و پیشرفتش بوده‌ام. واقعا برای من باعث افتخار است که آقای جهانگیری به عنوان یکی از نمایندگان این نسل جدید کنار من ساز می‌زند. این بچه‌ها واقعا مستعد هستند.»او افزود: «پیش از این من همیشه اجتناب داشتم که با نسل جدید کار کنم، اما واقعا خوشحالم می‌توان در میان این نسل هم نوازنده‌های خوبی پیدا کر د. البته در گروه من هم سطح بچه‌ها با هم فرق می‌کند. آقای جهانگیری یا آذرپیرا بالاتر است. هادی آذرپیرا که تار گروه را می‌نواخت واقعا نوازنده بسیار خوبی است و سال‌هاست که برای سازش وقت گذاشته است. روزبه رحیمی نوازنده سنتور هم همینطور. با برخی از این بچه‌ها از طریق دوست‌هایی که خودشان با هم داشتند آشنا شدم و به گروه معرفی شدند و برخی دیگر را به این صورت که کارهایشان را طی زمان‌های مختلف می‌شنیدم، انتخاب می‌کردم. گاهی هم از میان نوازنده‌های ارکستر مختلف دانشجویی یا جوانی که به دیدنشان می‌رفتم این اعضا را انتخاب می‌کردم. به هر حال کسی که دنبال نوازنده خوب باشد می‌تواند آن را پیدا کند. من بسیار دوست دارم که از میان این جمع نوازندگانی بسیار متبحر به جامعه موسیقی معرفی شوند.» این آهنگساز درباره علاقه‌اش به موسیقی‌سازی هم گفت:«من بیش از آنکه دوست داشته باشم ساز من روی صحنه شنیده شود دوست دارم ساز بچه‌ها، سیامک جهانگیری، هادی آذرپیرا یا دیگران شنیده شود. من اصلا به موسیقی «خواننده محور» اعتقاد ندارم. سال‌هاست موسیقی ما خواننده‌محور شده و از این حیث ضربه بسیار هم دیده است. من خودم نوازنده هستم و دوست دارم موسیقی‌سازی را ارتقا دهم.»کلهر افزود: «علاقه ما به آواز به این دلیل است که ما علاقه ویژه‌ای به شعر و ادبیات داریم و از همین روست که گنجینه بسیار عظیمی از شعر و ادبیات هم داریم. عوام هم به وسیله شعر توانایی برقراری ارتباط بیشتر را پیدا می‌کنند. از همین روست که در میان ما یا اعراب موسیقی آوازی طرفدار بیشتری دارد، اما در شرق آسیا مثلا در شمال هند، جنوب هند، چین و ژاپن موسیقی‌سازی کاملا ارجح است. اگر موسیقی آوازی هم هست خیلی با ساز کار ندارد. اجتماع ما متاسفانه بیشتر گرایش به خواننده دارد، البته آواز شاخه بسیار بسیار ارزشمندی از موسیقی ایرانی است اما همه موسیقی ایرانی نیست. خواننده با صدایی خداداد به دنیا می‌آید و بعد از چندسال تمرین عکسش روی جلد آلبوم است، اما یک نوازنده بسیار بسیار بیشتر باید عمرش را روی سازش صرف کند. نوازنده‌ای که بخواهد خوب ساز بزند باید بسیار پرکارتر از خواننده باشد.» کلهر ادامه داد: «مشکل از خود ما موزیسین‌هاست. نوازندگان از ساز زدن فرار می‌کنند. پیش از اینها در موسیقی ایرانی تکنوازی، دونوازی و بداهه‌نوازی بسیار باب بود و این قدرت نوازنده را نشان می‌داد، اما امروزه کمتر نوازنده‌ای خودش را در چنین موقعیت‌هایی قرار میدهد. بسیار سعی کرده‌ام که کار سازی زیاد انجام دهم.» با سازهایی که یک شبه به وجود آمده‌اند مشکل دارمکلهر درباره هدفش از انتخاب گروهی جوان گفت: «هدف اصلی من تربیت نسلی جوان برای آینده است که بتوانند علیرغم داشتن تکنیک بالا خلاقیت هم داشته باشند. من همیشه نگران این ماجرا بوده‌ام که آینده موسیقی ایرانی چگونه خواهد شد و به جرات میگویم نوازندگانی که در این گروه نواختند واقعا از بهترین‌های ایران هستند. همانطور که هنوز از دوره‌ای از موسیقی ایران به عنوان عصر طلایی موسیقی ایران یاد می‌شود و اسامی افرادی به عنوان نسل طلایی موسیقی ایران آورده می‌شود، امیدوارم که در نسل آینده هم بتوان چنین تجربه‌ای به دست آورد.» او که در این کنسرت ساز جدید «شاه کمان» را رونمایی کرد درباره سازهای ابداعی گفت: «من ساز جدیدی را ابداع نکرده‌ام. شاه کمان همان ساز کمانچه است با اندک تغییراتی که در آن داده شده از جمله سیمی که به آن افزوده شده است تا وسعت صدادهی‌اش را افزایش دهد. من هنوز هم بر این باورم که به ساز جدید در موسیقی ایرانی احتیاج نداریم چرا که واقعا کار بسیار دشواری است، از این نظر که این سازهای جدید هیچ رپرتواری ندارند که بتوان آنها را به صورت عمومی به عنوان ساز معرفی کرد. از سویی دیگر این سازها در فروشگاه‌های موسیقی هم وجود ندارند تا اگر کسی دوست داشت آنها را بنوازد بتواند. اما اگر شما تصور می‌کنید که می‌توانید روی ساز خودتان تغییراتی ایجاد کنید که صرفا صدادهی را بهتر می‌کند، یا به ساز شما کمک می‌کند چه اشکالی دارد؟ قدما هم این کارها را کرده‌اند. هویت سه‌تار از کجا آمده؟ من با سازهایی که یک شبه به وجود آمده‌اند مشکل دارم.» سیامک جهانگیری، نوازنده نی هم دراین باره گفت:«من نمی‌دانم این اصرار به ساختن سازهایی جدید با مختصات سازهای غربی از کجا آمده است. آیا شما نوازندگان موسیقی کلاسیکی را هم می‌شناسید که تا این اندازه دغدغه نواختن ردیف ایرانی را داشته باشند. ردیف موسیقی ایرانی وسعتی سه اکتاوی دارد و اصلا گستره موسیقی کلاسیک را ندارد. تمامی نوازندگان سازهای موسیقی ایرانی هم رپرتوار واحدی دارند به نام ردیف که باید آن را بنوازند. رپرتواری که با تمامی سازهای غربی قابل اجراست اما اینکه کاربرد آن صدا و ساز جدید در موسیقی ایرانی چیست مساله است. اینکه آیا با آن سازها این ردیف با همان لحنی که باید باشد قابل اجراست؟» آرزویی که محقق نخواهد شدکیهان کلهر که پیش از این سال‌ها قبل درباره آمدن گروه جاده ابریشم به همراه یویوما بهترین ویلن سلیست دنیا به ایران صحبت کرده بود، در این باره توضیح داد:«آرزوی من این است که این اتفاق بیفتد و با یویوما در ایران هم کنسرت داشته باشم، اما واقعیت این است که اصلا شرایط لازم را برای پذیرایی از این گروه نداریم. مهمترین مشکل مسئله سالن‌های موسیقی است.»او در ادامه گفت: «ما هیچ سالنی نداریم که گروه جاده ابریشم بتوانند در آن کنسرت برگزار کنند. از سویی دیگر ما ناگزیریم که برای گروه همچون جاده ابریشم کنسرتی در سالنی بزرگ برگزار کنیم. پرداخت دستمزد نوازنده‌ای در سطح یویوما به هیچ عنوان کار ساده‌ای نیست. حدودا پنج سال پیش بود که بحث آمدن گروه جاده ابریشم به ایران مطرح شد. در آن زمان ما برای برگزاری برنامه‌ای همراه با این گروه به حلب رفته بودیم. در آنجا آقای بهشتی که ریاست وقت میراث فرهنگی بودند کار ما را دیدند و با من صحبت کردند و پیشنهاد اجرای برنامه در ایران را دادند. در آن زمان ایشان پیشنهاد دادند تا در هر کدام از بناهای باستانی ایران اعم از تخت جمشید، چهل ستون یا... ما کنسرت بدهیم. آن موقع من به اجرای برنامه در تخت جمشید فکر می‌کردم. اما الان اعلام شده هیچ کنسرتی در مجموعه‌های تاریخی نمی‌توان برگزار کرد.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 318]
-
گوناگون
پربازدیدترینها