واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: تاریخ - در 29 بهمن 1357، شماری از برجستهترین شخصیتهای علمی، مذهبی و سیاسی ایران که در پیروزی انقلاب اسلامی نقش مهمی داشتند و از یاران نزدیک حضرت امام خمینی محسوب میشدند حزب جمهوری اسلامی را تأسیس کردند. پس از اعلام تأسیس، پرسشنامه و برگه درخواست عضویت به همراه طرح اساسنامه و مرامنامه حزب درسطح وسیع و از طرق گوناگون پخش شد و حزب شروع به عضوگیری کرد. به گفته رهبران حزب، در روز اول ثبت نام، بیش از هشتاد هزار نفر برای عضویت، به مراکز حزب در سراسر کشور مراجعه کردند. دکتر باهنر، صد روز پس از تأسیس حزب، مواضع آن را در مسائل سیاسی، اعتقادی، اقتصادی و فرهنگی بیان داشت و تعداد اعضای حزب را تا آن روز، دو میلیون نفر ذکر کرد. هدف این حزب، ایجاد یکپارچگی و همکاری هرچه بیشتر نیروهای وفادار به انقلاب اسلامی، سامانبخشیدن به حکومت اسلامی و پایهگذاری دولت جمهوری اسلامی طبق قانون اساسی بود. در بین نخستین مُؤسِّسان حزب جمهوری اسلامی، حضرات آیات: شهید سید محمد حسینی بهشتی، سید علی خامنهای، اکبر هاشمی رفسنجانی، سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی و محمدجواد باهنر حضور داشتند. شهید بهشتی فقدان نگاه مکتبی به اسلام در اندیشه نیروهای ملی مذهبی را یکی از دلایل اصلی تاسیس حزب جمهوری برشمرده و در این باره گفته است: " وقتی نهضت آزادی تشکیل شد با خوشحالی از این خبر استقبال کردم و وقتی در اساسنامه از اسلام به عنوان یک مکتب و از نهضت آزادی به عنوان یک حزب اسلامی تمام عیار یاد نشده بود، به دوستان بنیانگذار نهضت آزادی انتقاد کردم. دوستان گفتند برای اینکه ما خواستیم آنها که آلرژی دارند روی عنوان اسلام، از این تشکیلات فرار نکنند. ولی قصه فقط اسم نبود. قصه این بود که مرامنامه نشان می داد که یک عده مسلمان آمده اند یک حزب درست کرده اند اما در این نشکیلات سیاسی اسلام را به عنوان یک مکتب تمام عیار مطرح نکرده اند. در تابستان 56 توسط گروهی پنج نفره طرح تشکل جدیدی ریخته شد اما اعلامیه محرم 57 امام مبنی بر اولویت ادامه مبارزات تا سرنگونی رژیم همه این تدابیر و پیش بینی ها را تحت الشعاع قرار داد. علاوه بر اینکه تشکیل حزب با مخالفت امام روبرو شده بود، امام از اول نسبت به حزب بدبینی خاصی داشتند و آن را موجب تفرقه می دانستند. هاشمی رفسنجانی در این باره می افزاید: " وقتی که فضای سیاسی ایران یک مقداری باز شد، کسی را خدمت امام فرستادیم. امام آن موقع اواخر ایام اقامتشان در نجف بود. آن موقع ایشان موافقت نکردند. تعبیری که بعداً من خودم شنیدم از امام درباره اینکه چرا موافقت نمی کنند این بود که می گفتند حزب یک چیز تدریجی الحصول است. من نمی توانم چیزی را که هر زمان می تواند وضع داشته باشد که اکنون قابل پیش بینی نیست، تایید کنم. شماها را می توان تایید کنم چون می دانم شما خوب کار می کنید. اما حزب بالاخره یک سازمانی می شود. یک سازمان وجود خاصی برای خودش پیدا می کند و تداوم دارد. ادوار بعد را من نمی دانم چه می شود. لذا تایید نمی کردند. اما با استدلال ایشان مبنی بر نیاز روحانیت به انسجام و تشکل به منظور ساختن کادرهای مورد نیاز نظام و همچنین بدست گرفتن ابتکار عمل، در نهایت امام با پیشنهاد تاسیس حزب موافقت کردند و حتی مبلغ 5 میلیون تومان نیز در ابتدای حزب به منظور فعالیت های تبلیغی و فرهنگی کمک کردند. امام چون حزب را امری تدریی الحصول می دانستند نمی توانستند آن را به طور مطلق تایید کنند و بیشتر موسسان حزب را تایید می کردند. ایشان مکرر فرمودند: من آنچه می دانم اعتماد به شما پنج نفر از آقایان موسس حزبی است چون ایشان را از دیرگاه می شناسم و تاییدی که از جزب می کنم به اعتبار تایید و اعتمادی است که نسبت به شما آقایان دارم. " /62
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 418]