محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831163182
تحلیل حادثه مسجد « لعل »
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: تحلیل حادثه مسجد « لعل » حادثه خونين و پر تلفات مسجد «لعل» و مدرسه مذهبي وابسته به آن به نام مدرسه «الاحمر» در اسلام آباد توجه زيادي را در داخل و خارج اين كشور جلب كرده است. گفته مي شود، طلاب و مدرسين اين حوزه درسي مسلح شده و از دستورات دولت پيروي نمي كرده اند. بويژه پس از آنكه طلاب مسلح تعدادي زن از جمله 9 زن چيني را در يك باشگاه ورزشي به ظن داير كردن مركز فساد دستگير و به صورت گروگان در داخل مدرسه و مسجد لعل نگه داشتند. پس از آن دولت پاكستان با يك چالش بسيار جدي در پايتخت رو به رو شد. البته ماجراي گروگانگيري از طريق مذاكره و دخالت مؤثر افراد غيردولتي بدون خونريزي پايان يافت، اما دولت و ارتش پاكستان را در موقعيتي قرار داد كه به رفتار خودسرانه در مسجد لعل كه حاكميت را در جوار قدرتمندترين نهاد قدرت امنيتي اش به زير سؤال برده بود، پايان دهد. اما اين تمامي ماجرا نبود.در خصوص اين ماجرا دو پرسش اساسي وجود دارد: 1- مدارس مذهبي چرا مسلح شده اند؟ 2- دولت پاكستان چرا مي خواهد مدارس مذهبي را تحت كنترل در بياورد؟ اين واقعيت كه مدارس مذهبي پاكستان بخشي از نظام آموزشي و كارآمدتر از بخش رسمي و دولتي هستند، بدرستي مورد توجه قرار نگرفته است. اكنون بيش از دوازده هزار مدرسه مذهبي با گرايش راديكال اسلامي در پاكستان وجود دارند كه به لحاظ مالي به صورت مستقيم به حمايت دولتي وابسته نيستند.اصلي ترين ماده درسي در اين مدارس جهاد طبق الگوي تركيبي ايدئولوژيكي مكتب «ديوبندي» و مكتب «سلفي» است. مكتب «ديوبندي» ريشه در شكست قيام مسلمانان هند در سال 1857 و انحلال رسمي حكومت گوركانيان و تسلط كامل انگليس دارد. علماي تراز اول در بررسي علل شكست به «جهاد» رسيدند و با تأسيس مدرسه ديني «ديوبند» كه در آن زمان دهكده اي كوچك بود، آموزش «جهاد» را براي آزادي دوباره هند در رأس مواد درسي قرار دادند. اين مدرسه در عالم اهل سنت تأثيرات بسيار عميقي بر جاي گذاشت و از آنجا كه تدريس هرگونه علوم جديد كه وابسته به قدرت استعماري تلقي مي شد ممنوع اعلام گرديد. طلاب و علماي مكتب «ديوبندي» با ديدگاهي حزبي تربيت شدند و بازگشت به اصل اسلام آن طور كه آنها برداشت مي كردند، در اولويت آموزش قرار گرفت. علماي ديوبندي بعدها در استقلال شبه قاره هند و تأسيس پاكستان نقش موثري پيدا كردند. هر چند كه مكاتب فكري ديگري نظير مكتب «بريلوي» و مكتب «يلورودي» به وجود آمدند و با مكتب «ديوبندي» رقابت كردند، اما در هر حال ديدگاه جهادي مكتب ديوبندي غلبه يافت. اتفاق مهمي كه باعث شد ديدگاه مكتب ديوبندي در شرايط كنوني تقويت شود تحولات افغانستان و اشغال اين كشور بوسيله ارتش سرخ اتحاد شوروي سابق بود. امر جهاد مورد توجه قرار گرفت و مكتب ديوبندي كه در اساس بر تفكر ضد انگليسي و غربي متكي بود، اولويت خود را جهاد در افغانستان قرار داد. مدارس مذهبي پاكستان مورد حمايت دولت اين كشور قرار گرفتند و در تقسيم بين المللي كار در جهاد افغانستان، حمايت مالي مدارس مذهبي به كشورهاي ثروتمند عرب حوزه خليج فارس و در رأس آنها عربستان سعودي و امارات متحده عرب واگذار شد. حمايت تسليحاتي را آمريكا و انگليس برعهده گرفتند و پاكستان هماهنگ كننده كمكها به جهاد در نظر گرفته شد. درست در همين زمان بود كه مكتب ديوبندي با مكتب سلفي پيوند خوردند. واقعيت آن است كه مدارس مذهبي در پاكستان در دوره جهاد بشدت مورد حمايت دستگاه امنيتي اين كشور موسوم به «آي. اس. آي» قرار گرفتند و در كنار آموزش ايدئولوژيك، آموزش نظامي طلاب و جهادگران در گسترده ترين سطح ممكن مورد توجه بود. علماي ديني مسؤوليت آموزش ايدئولوژيك طلاب را برعهده داشتند و افسران امنيتي آي. اس. آي آموزش نظامي آنها را پذيرفتند. هرگاه بدون پيشداوري شرايط كنوني افغانستان و پاكستان و ارتباط آنها با تفكري كه از آن به نام طالبانيزه كردن قدرت مورد ارزيابي قرار دهيم، محصول پيوند سلفي گري و تفكر ديوبندي دو نيرو مهم ايدئولوژيك خواهند بود. طالبان و القاعده بدون شك محصول همين واقعيت هستند. سازمان القاعده كه نماد رهبري آنها در «بن لادن» با تحصيلات دانشگاهي در رشته مهندسي و ايمن الظواهري دكتراي پزشكي و جراحي متمركز شده است، در حقيقت بوسيله يك اردني فلسطيني تبار به نام «اعظم» در پيشاور بنيانگذاري شده است. تركيب اين سه شخصيت جالب است: فلسطيني و اردني(اعظم)، يمني - عربستان سعودي (اسامه بن لادن) و مصري (الظواهري). اين تركيب درست پايگاه اسلامگراهاي راديكال جهان عرب را در مصر، عربستان سعودي، اردن و يمن نشان مي دهد. يك واقعيت مهم ديگر كه به لحاظ تاريخي هنوز بدرستي شناخته نشده، آن است كه قوميت پشتون در پاكستان و افغانستان به عنوان تقويت كننده و ياري دهنده جهاد براساس الگوي تركيبي مكتب «ديوبندي» و «سلفي» است. سنتهاي قومي پشتونها كه با عنوان «پشتونوالي» فرموله شده اند بسيار با مكتبهاي سلفي و ديوبندي سازگار شده است.با اين همه، دخالت نظامي آمريكا و ناتو در افغانستان و ساقط كردن حكومت طالبان و القاعده ضربه اي سنگين بر تفكر تركيبي ديوبندي - سلفي وارد كرد و پايان دوره همكاري آنها با دنياي غرب، پاكستان و عربستان سعودي بود. منتها حقيقت آن است كه كارها درست همان طور كه فكر مي شد پيش نرفت. تغيير جهت استراتژيك پاكستان در قبال طالبان و القاعده سبب شد كه آنها نيز تغيير جهت دهند و مصداق جديدي براي تطابق بحث جهاد بيابند. تمدن غرب و نمادهاي آن آمريكا و انگليس يك بار ديگر مورد توجه مدارس مذهبي پاكستان قرار گرفت. از قضا حضور انگليس در كنار آمريكا با توجه به سابقه جهاد در شبه قاره هند عليه انگليس سبب شد كه اين تغيير مصداق با چالش جدي رو به رو نگردد و تقريباً بسرعت پس از اشغال افغانستان بوسيله آمريكا و ناتو جايگزين مصداق قبلي اتحاد شوروي شود. منتها حقيقت آن است كه دنياي غرب نيز با همان سرعت متوجه خطر شد و تدابير خاص خود را اتخاذ كرد. بحث اصلي در همين جاست كه سعي مي شود آن را پنهان نگاه دارند. آمريكا؛ دولت عربستان سعودي و پاكستان را بين حفظ قدرت حاكم و ادامه حمايت از جهاد مجبور به انتخاب كرد. طبيعي بود كه حفظ قدرت انتخاب شود. بنابراين تغيير در روش جهادي و اصلاح برنامه درسي مدارس تقويت كننده سلفي و ديوبندي در عربستان سعودي و پاكستان مطرح شد. بهانه در پاكستان، امروزي كردن دروس مدارس، استفاده از رايانه و آموزش زبان انگليسي با هدف جذب دانش آموختگان مدارس مذهبي همچون مدارس رسمي در بازار كار عنوان شد، اما مدارس زير بار آن نرفتند و مسأله جهاد با آمريكا در افغانستان جايگزين جهاد با شوروي شده بود. موضوعي كه غرب را دچار مشكل مي كرد. ارتشبد مشرف رئيس جمهور پاكستان تحت فشار آمريكا ناچار به برخورد با جريان طالبان و القاعده در قبايل پشتون حامي تفكر طالباني شده است. مقاومت مدارس مذهبي كه دروس جهادي را از برنامه درسي خود حذف نمي كنند، حكومت ژنرالها را در پاكستان تهديد مي كند. آمريكا با خانم بي نظير بوتو نخست وزير اسبق در تبعيد و رهبر حزب مردم وارد مذاكره شد تا اگر ارتشبد مشرف شكست خورد گزينه سياسي را جايگزين گزينه نظامي كند و از قدرت گرفتن تفكر طالباني در پاكستان جلوگيري نمايد. سال جاري سال انتخابات پارلماني در پاكستان است و زمان زيادي نمانده است.در چنين فضايي حادثه مسجد لعل مي تواند يك نقطه عطف هم باشد. بدين معنا كه تكليف دولت و مدارس مذهبي را يك سره خواهد كرد. دولت و ارتش مصمم به پايان دادن تفكر طالباني و مدارس مذهبي پاكستان هستند. ارتش پاكستان سازمان يافته و ارتشي حرفه اي است كه در آن سلسله مراتب فرماندهي بسيار جدي است. بنابراين توان و قدرت لازم را براي كنترل اوضاع در اختيار دارد، اما تفكر سلفي - ديوبندي را نمي تواند از بين ببرد؛ زيرا به نظر مي رسد اين تفكر در دنياي اسلام ريشه دوانده است. در اين بحث، پاكستان متهم اصلي است و مدارس مذهبي در رأس اين اتهام قرار گرفته اند. دولت پاكستان دير يا زود مجبور مي شد با مدارس مذهبي برخورد كند. اظهارات اخير ارتشبد مشرف كه هشدار داد پاكستان در حال طالبانيزه شدن است، نشان داد كه پاكستان تصميم خود را گرفته است. اما موضوع به همين سادگيها نيست. اسلامگراها در پاكستان از حمايت مردمي قابل توجهي برخوردارند؛ بويژه در دو ايالت سرحد و بلوچستان كه قبايلي هستند كه با قدرت مركزي نيز چندان روي موافق نشان نمي دهند. رقابت بين نخبگان سياسي و ژنرالهاي ارتش بر سر قدرت شديد است و پاكستان تهديد به جنگ داخلي مي شود. اگر آمريكا به اين نتيجه برسد كه رويارويي ارتش و بنيادگراهاي اسلامي در رقابت به شكست ارتش منتهي و پاكستان طالبانيزه مي شود، گمان مي رود كه ژنرالها تشويق شوند كه به پادگان باز گردند و پروسه طالباني شدن پاكستان از طريق بازگشت احزاب مهار شود. از اين رو مي توان تصور كرد كه حادثه مسجد لعل پايان دوره همكاري ارتش و اسلامگراها در پاكستان باشد كه از زمان كودتاي سردار محمد داورخان در اوايل دهه پنجاه در افغانستان شكل گرفت و در دوره ژنرال ضياء الحق و اشغال افغانستان بوسيله اتحاد شوروي سابق به اوج خود رسيد و دو مكتب فكري ديوبندي و سلفي را در مكتب جهادي عليه كمونيزم در اتحاد قرار داد. به اين ترتيب مشاهده مي شود كه جريان ورود جهاد مسلحانه به مدارس مذهبي پاكستان در دوره جهاد افغانستان از حمايت جهان اسلام و عرب و دنياي غرب به محوريت پاكستان برخوردار بود، اما با پايان جهاد در افغانستان و تفكر جهادي تغيير نيافته است و به سوي غرب تغيير مسير داده است. روشن است كه غرب چنين پيامدي را مطلوب خود نمي داند. هر چند اين برداشت هم وجود دارد كه آمريكا به عنوان قطب پيروز جنگ سرد نيازمند دشمن جديدي بود كه آن را در جايگاه اتحاد شوروي و كمونيزم قرار دهد تا جنگ طلبيهايش را توجيه كند. اسلام راديكال به همين دليل دشمن غرب و جانشين كمونيزم شد، اما اين امر به ظاهر برآورنده اهداف يك بخش كوچك از نومحافظه كاران آمريكايي است و در مجموعه غرب با استقبال رو به رو نيست. در چنين نگاهي مدارس مذهبي پاكستان به عنوان پايگاه اصلي راديكاليسم طالباني - القاعده اي بايد دچار تحول فكري شوند، گمان مي رود كه تدابير لازم انديشيده شده باشد. امر جهاد اگر ريشه دارتر از آن باشد كه در مدارس مذهبي تحت كنترل درنيايد، مي توان جهت آن را تغيير داد. در عراق اين موضوع در حال تجربه كردن است و احتمالاً در آينده در ساير كشورها قابليت تكرار خواهد يافت. انگليس در اين راه از تجربه تاريخي در شبه قاره هند برخوردار است، اگر چنين برداشتي درست باشد، مي توان تصور كرد كه جهت جهاد از غرب به درون جهان اسلام هدايت شود و بخشي از بنيادگرايي اسلامي عليه بخش ديگر آن مد نظر قرار گيرد. اين رويداد از يك منظر ديگر نيز قابل ارزيابي است، جنگ قدرت در پاكستان بين سه جريان، ادامه دارد؛ ژنرالهاي ارتش، نخبگان سياسي و حزبي و نيروهاي راديكال اسلامي يا تفكر طالباني. ارتش از موضع برتر نظامي سازمان يافته اي برخوردار است، اما بدون حمايت آمريكا قادر به حفظ قدرت نيست. جريان سياسي - حزبي بخشي از افكار عمومي را در اختيار دارد، اما براي كسب قدرت نياز به حمايت خارجي دارد. بنيادگراها به حمايت مردم دست كم در بخشهاي سنتي متكي هستند، اما حمايت خارجي را ندارند. در چنين فضايي تحول قدرت با عقب نشيني ژنرالها و قدرت گرفتن دولتي حزبي از احزاب مخالف كه توان مصالحه با تفكر طالباني در پاكستان را نيز بيابد، اجتناب ناپذير خواهد بود. گزينه دوم امنيتي كردن فضاي سياسي و دخالت مؤثرتر ارتش در قدرت و انحصار آن است كه به معناي كودتاي دوم همراه با خونريزي و احتمال شكست و تجزيه پاكستان خواهد بود. منبع: قدس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 410]
-
گوناگون
پربازدیدترینها