واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: اخلاق سياسى "سرمقاله" جوان «نبايد حيثيت و آبروى افراد در جامعه، بازيچه قرار گيرد و بدون دليل، افراد مورد سوال قرار گيرند و درباره آن ها شايعه سازى و به آن ها تهمت زده شود زيرا اين برخلاف شرع و احكام اسلامى است.»(مقام معظم رهبرى در ديدار رييس، مسوولان و كاركنان دستگاه قضايى)شايد مهم ترين كاركرد حكومت دينى كه مى توان به عنوان يك معيار به ارزيابى آن نشست حاكم و جارى شدن «اخلاق» در كليه مناسبات و تعاملات اجتماعى، سياسى و فرهنگى آن است.اخلاق قدمتى به عمر انسان دارد و همان روز كه انسان عمل اجتماعى خود را آغاز كرد اخلاق نيز در كنار آن به خودنمايى پرداخت. موضوعات اخلاقى و تطور اخلاق و نگاه اخلاقى به انسان و جامعه، دلمشغولى انديشه ورزان بوده است، تا جايى كه انبياءالهى و بسيارى از فيلسوفان اجتماعى و مصلحان اساسا هدف عمده خود را براى جارى كردن مناسبات اخلاقى دانسته و مى دانند.از زمانى كه ارسطو با كتاب «اخلاق نيكو ما خوسى» خود، سير اخلاق را يك روند طبيعى و براساس خصايل عقلانى بشرى تنظيم كرد تا نظرات فيلسوفان قرون وسطى چون آگوستين و آكويناس كه كوشيدند نگاه مذهبى به اخلاق دهند و در زمانى كه فيلسوفان عصر روشنگرى! به اخلاقى كاملا مادى و براساس خير و شر مادى انسان و منفعت وى دل بستند تا فيلسوفان عصر جديد و دوران مدرنيته و پست مدرنيته كه ملغمه اى از اخلاق به شدت مادى تا متافيزيكى اما بدون ساحت قدسى را عرضه كرده اند. همواره يك عامل مهم و تاثيرگذار در حركت انسان بوده است.عامل اخلاق بوده است كه تفكرات بشرى و اعمال وى را سامان داده و در دو محور انسان - جامعه و جامعه - انسان را شكل داده است.اما حكايت اخلاق سياسى در جامعه ما واجد ويژگى هاى معرفتى خاصى است.به دليل اسلامى بودن حكومت ما و اين كه هدف بعثت نبى مكرم اسلام اتمام مكارم و فضايل اخلاقى است، اخلاق يك امر تبعى و ثانوى نيست، بلكه يك امر اوليه و زيربنايى مى باشد، به طورى كه در شعارهاى مردم و خواست مردم در انقلاب اسلامى ايجاد يك جامعه اخلاقى بود.جامعه اى كه خدا محور باشد و آلودگى ها و رذايل اخلاقى كه در گناه متجلى است امرى بعيد تصور شود.مظاهر اخلاق متفاوت است و بسته به كاركردهاى آن مى تواند از مناظر متفاوتى ظاهر شود اما آن چه مد نظر ما مى باشد، اخلاق سياسى است و شايد يكى از فصول مميزه حكومت دينى با حكومت هاى ديگر وجود «اخلاق سياسى» باشد.يعنى اين كه براى امر حكومت دارى نمى توان به هر وسيله اى دست يافت و فقط بايد براساس آموزه هاى الهى اقدام كرد.رفتار بزرگان دين و مشى حكومتى شخص پيامبر اكرم (ص) و اميرمومنان(ع) در برخورد با مخالفان و دشمنان مى تواند سرمشق عينى براى رسيدن به يك الگوى مطلوب و جامع باشد.متاسفانه برخى افراد و جريانات سياسى بدون رعايت حريم و مصالح فردى به هتك حرمت اشخاص و پراكندن دروغ و دشنام مى پردازند.و صد تاسف كه هدف خود را نيز اصلاح امور مى دانند. اين گونه رفتار از جانب هر شخص با هر تفكر و گرايشى محكوم مى باشد و اگر ساحت سياست از اخلاق تهى باشد، رفتارهاى معطوف به آن ارزش چندانى ندارد.براين اساس ضرورت دارد افرادى در جايگاه هاى سياسى و فعاليت هاى اين چنينى وارد شوند كه مودب به آداب اخلاق باشند و تهذيب نفس را مقدم بر هر كارى بدانند.ضرورت امروز ايران «اخلاق سياسى» است، همان حقيقت گمشده اى كه گروه هاى سياسى التزام جدى بدان ندارند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 327]