ديابت شيرين غيروابسته به انسولين (ديابت نوع ۲)

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: ديابت شيرين غيروابسته به انسولين (ديابت نوع ۲)
خبرگزاري دانشجويان ايران - گيلانديابت در واقع يك اختلال متابوليسم (مكانيسمي كه بدن شما در طي آن غذاي خورده شده را به انرژي تبديل مي كند) مي باشد.به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)- منطقه خزر و به نقل از پايگاه اطلاع رساني پزشكي شفا پس از هضم غذا، مواد خوراكي بلعيده شده به مواد شيميايي كه يكي از مهمترين آنها قند ساده ايي بنام گلوكز مي باشد تبديل مي شوند. گلوكز در واقع منبع اصلي انرژي بدن مي باشد. براي اينكه گلوكز به داخل سلولها راه يابد نياز به وجود يك هورمون اساسي بنام انسولين مي باشد. در واقع انسولين كليدي است كه قفل در سلولها را براي ورود گلوكز باز مي كند.انسولين توسط سلولهاي جزاير لانگرهانس در لوزالمعده ترشح مي شود. لوزالمعده غده ايست بطول حدود ۱۵ سانتيمتر كه پشت معده قرار گرفته است. در افراد ديابتي نوع II سلولهاي بدن به انسولين پاسخ مناسب نمي دهند و گلوكز بدرون سلول راه نمي يابد و داخل جريان خون انباشته مي شود و بدين ترتيب از طريق ادرار نيز دفع مي گردد و چون گلوكز با خود آب را نيز حمل مي كند باعث افزايش ميزان ادرار مي گردد و شخص دچار تشنگي و مصرف زياد آب مي شود. در واقع اين دو علامت - ادرار زياد و نوشيدن زياد - از اولين علائم ديابت هستند.ديابت دو نوع دارد و از هر ۱۰ نفر مبتلا به ديابت ۹ نفر به ديابت نوع II مبتلا هستند. حدود ۱۴ ميليون نفر در آمريكا مبتلا به ديابت نوع II هستند.پزشكان معتقدند علت شيوع بالاي اين نوع ديابت افزايش افراديست كه بيشتر ميخورند، كمتر ورزش مي كنند و دچار افزايش وزن هستند. ديابت نوع دوم معمولاً با بالا رفتن سن و بعد از ۴۰ سالگي ظاهر مي شود.با افزايش وزن - كه خود مي تواند بعلت مصرف بالاي مواد قندي و چربي و ذخيره شدن آنها در بدن و عدم فعاليت مناسب باشد - سلولها پاسخ پذيري مناسب به انسولين را از دست ميدهند. به اين ترتيب سلولهاي غده لوزالمعده اقدام به توليد انسولين بيشتر مي نمايند كه خود منجر به انباشت بيشتر انسولين مي شود. اين فرايند كه مقاومت به انسولين ناميده مي شود خود مي تواند باعث فشارخون بالا و تغييراتي در سوخت و ساز كلسترول شود كه چندان خوشايند نيست.ديابت نوع دوم يك بيماري خاموش و بي صدا مي باشد چرا كه ساليان سال شخص را مورد تخريب داخلي قرار ميدهد بدون آنكه علائم قابل توجهي ايجاد نمايد و بهمين علت است كه بيشتر از نيمي از مبتلايان به ديابت از آن اطلاعي ندارند.بسياري از افراد مي توانند براحتي با تغييراتي كه در نوع زندگي خود ايجاد مي نمايند مانند كم خوردن و فعاليت بيشتر، از ابتلا به ديابت اجتناب نمايند.ديابت مسري نيست. اما اگر يكي از بستگان درجه يك شما مبتلا به آن هستند شما بيشتر در خطر ابتلا هستيد.با اين اوصاف، ديابت مي تواند يك بيماري ژنتيك باشد اما تاكنون پزشكان موفق به كشف ژن مخصوص آن نشده اند و مي توان گفت منظور از ژنتيك بودن آن اينست كه مي تواند شخص را براي ابتلا به ديابت آماده نمايد و در واقع ساير مسائل محيطي (شامل پرخوري، فعاليت كم، وزن زياد و ...) ‌بايد وجود داشته باشد تا چنين شخصي به ديابت مبتلا شود. شايعترين علائم: اصولاً ديابت نوع II ممكن است مدت مديدي علائم قابل توجهي ايجاد نمايد.ادرار به دفعات زياد، تشنگي غيرمعمول، گرسنگي خيلي زياد، از دست رفتن وزن بدون علت مشخص، خستگي زياد، اختلالات بينايي، تحريك پذيري، گزگز و مورمور در پاها و دستها، عفونتهاي مكرر در پوست، لثه ها، مثانه، خارش پوست، عدم تمايل زخمها به بهبودي سريع، مهمترين عوامل خطرساز: پرخوري و عدم فعاليت ورزشي كه منجر به چاقي و افزايش وزن مي گردد، استرسها، حاملگياستفاده از بعضي از داروها: وجود فرد ديابتيك در افراد درجه يك خانواده، فشار خون بالاتشخيص: بيماري ديابت با توجه به علائم و براحتي از طريق اندازه گيري ميزان قند خون ناشتا و يا روش ديگري كه بنام GTT ناميده مي شود قابل شناسايي مي باشد.در روش اول (قند خون ناشتا) پس از حدود ۱۰ الي ۱۶ ساعت ناشتا بودن ميزان قندخون اندازه گيري مي شود.در روش دوم GTT پس از اندازه گيري قند خون ناشتا، مايع محتوي گلوكز به بيمار خورانده مي شود و بدون اينكه فعاليتي صورت پذيرد پس از ۲ ساعت ميزان قندخون اندازه گيري مي شود.پيشگيري: همانطور كه قبلاً اشاره شد فعاليت ورزشي منظم، عدم پرخوري و جلوگيري از چاقي مي توانند مهمترين عوامل پيشگيري كننده باشند حتي اگر در افراد درجه يك فاميل فرد ديابتي وجود داشته باشد.عوارض: ديابت در صورت عدم درمان كنترل مناسب مي تواند منجر به بيماري قلبي - عروقي، سكته مغزي و اختلالات بينايي شود. اختلال در رگهاي محيطي نيز ميتواند منجر به زخمهاي بسيار شديد در اندامها و منجر به قطع اندام شوند. مشكلات كليوي نيز از ديگر عوارض ديابت هستند.اين نوع ديابت مي تواند به ديابت نوع وابسته به انسولين كه بيماري شديدتري است پيشرفت نمايد.درمان: در بسياري از افراد، رژيم غذايي مناسب، كاهش وزن و ورزشهاي منظم مي توانند نياز دارويي را مرتفع نمايند. اما اگر اين روشها مؤثر نباشند استفاده از داروها اجتناب ناپذير مي نمايد. اما فراموش ننمائيد كه استفاده از داروها بمعني ترك كردن روشهاي قبل نيست.رژيمهاي دارويي متفاوتي وجود دارد كه بر حسب مدت ابتلا به ديابت، ‌ميزان قندخون، استفاده از ساير داروها و برحسب ميزان سلامت فردي از آنها استفاده مي شود. انواع داروهاي خوراكي كاهش دهنده قند خون براي كنترل ديابت توليد شده اند و امروزه مورد استفاده قرار مي گيرند. ديابت حاملگي: بعضي از خانمها در طي حاملگي مبتلا به ديابت مي شوند كه معمولاً پس از تولد نوزاد از بين مي رود. اين نوعي از ديابت نوع دوم مي باشد كه به آن ديابت حاملگي گفته مي شود. پزشكان معتقدند اين نوع ديابت زماني ايجاد مي شود كه غده لوزالمعده خانم باردار نمي تواند انسولين كافي براي مقابله با هورمونهاي حاملگي كه منجر به مقاومت به انسولين مي شوند توليد نمايد.بهر حال احتمال ديابت حاملگي در شرايط زير بيشتر است: سن مادر بالاي ۳۰ سال، وزن بالا و چاقي بيش از حد، ابتلا به ديابت در افراد نزديك خانواده، سابقه تولد جنين مرده در حاملگيهاي قبلي، سابقه تولد نوزاد بالاتر از ۵/۴ كيلوگرم، در بعضي از نژادها احتمال ابتلا به ديابت حاملگي بيشتر است.شايان ذكر است طي هفته ۲۴ تا ۲۸ حاملگي ميزان قند خون مادر ارزيابي مي شود.معمولاً ديابت حاملگي با كمك رژيم غذايي مناسب و فعاليتهاي منظم كنترل مي شود. در غيراينصورت با تجويز انسولين كه پس از تولد نوزاد قطع مي گردد ديابت حاملگي كنترل خواهد شد. بهر حال بايد توجه داشت ابتلا به ديابت حاملگي احتمال ابتلا به ديابت نوع دوم را در ادامه زندگي بالاتر مي برد. لذا پس از اتمام حاملگي نياز به دقت و ارزيابيهاي بيشتري مي باشد.انتهاي پيام
شنبه 22 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 204]