محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799520777
گزيده سرمقاله روزنامه‌هاي امروز
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: گزيده سرمقاله روزنامه‌هاي امروز روزنامه‌هاي صبح امروز ايران در سرمقاله‌هاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداخته‌اند كه برخي از آنها در زير مي‌آيد. جمهوري اسلامي: تراز دولت اسلامي «تراز دولت اسلامي» عنوان سرمقاله روزنامه جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد؛ اصلي‌ترين هدف نهضت امام خميني و قيام مردم ايران براي برپائي انقلاب اسلامي و تأسيس نظام جمهوري اسلامي اين بود كه دولت ايران يك دولت اسلامي باشد. نه امام خميني و نه ياران ايشان و نه مردمي كه با ايشان همراهي كردند، اين نهضت و انقلاب را با هدف اينكه خودشان به منصب و مقام برسند برپا نكردند. امام، تا سه سال بعد از پيروزي انقلاب، اجازه ندادند روحانيون براي رياست جمهوري كانديدا شوند و بعد از آنكه تجربه منفي بني صدر پيش آمد و اولين رئيس‌جمهور به مردم و انقلاب و نظام خيانت كرد و ترورها و انفجارهاي سنگين سال 60 پيش آمد كه در جريان آن حوادث تلخ، آيت‌الله بهشتي رئيس قوه قضائيه، محمدعلي رجائي رئيس جمهور، حجت الاسلام محمدجواد باهنر نخست‌وزير و تعدادي از وزرا و نمايندگان مجلس و شخصيت‌هاي قضائي و سياسي و ائمه جمعه به شهادت رسيدند، نظر امام تغيير كرد و به روحانيون اجازه ورود به انتخابات رياست جمهوري را دادند. نمونه ديگر، فرزند خود ايشان مرحوم حاج احمد آقاست كه عليرغم اصرار زياد بني صدر و بعضي ديگر از مقامات دولتي، امام حاضر نشدند فرزندشان منصب و مقام دولتي بپذيرد و اين امر را در حيات خود براي همه‌ي فرزندانشان مقرر داشتند. امام، با عدم دخالت روحانيت در سياست و ساير مسئوليت‌ها البته مخالف نبودند و اموري از قبيل تصدي امور قضائي و نظارت و همينطور قانونگذاري را براي روحانيون نه تنها مجاز بلكه لازم و گاهي واجب مي‌دانستند. اين واقعيت نشان مي‌دهد كه هدف امام و ياران و همراهان ايشان از انقلاب اسلامي رسيدن به مقام و منصب نبود. آنها در پي برپائي يك نظام حكومتي بودند كه احكام اسلام در آن پياده شود و دين آنچنان كه در دوران حكومت پهلوي به حاشيه رانده شده بود و دولت‌ها رفتار ضد ديني داشتند و بي ديني را در عرصه‌هاي مختلف زندگي مردم ترويج مي‌كردند، با زندگي مردم بيگانه نباشد. آنهمه مبارزه و شهادت و تحمل زندان و شكنجه و تبعيد براي اين بود كه ايران دولتي داشته باشد تراز دولت اسلامي. تراز دولت اسلامي را امام خميني در نام و عنوان، "جمهوري اسلامي" تعريف كردند و در ساختار، همان كه در قانون اساسي جمهوري اسلامي آمده و در عمل، همان كه خود امام با بيانات و پيام‌ها و توصيه‌ها و موضعگيري‌هاي خود به همگان نشان دادن. امام، در طول ده سال و چهار ماه رهبري در دوران استقرار نظام جمهوري اسلامي و قبل از آن در طول 17 سال رهبري انقلاب، از 1341 تا 1357، علاوه بر مشخص كردن مسير حركت، هر جا لازم بود بدون فوت وقت و با نهايت صراحت و شفافيت به تصحيح انحرافات مي‌پرداختند و راه صحيح را نشان ميدادند و تراز دولت اسلامي را معرفي مي‌كردند. تهذيب نفس، صداقت، بزر گ منشي، قدرشناسي، قانونمندي، سخت كوشي، تقواي قلبي، گفتاري و رفتاري، خدمت بي‌منت به مردم، پاسداري از اصول و آرمان‌ها و ارزش ها، دشمن شناسي، انتقادپذيري، حفظ موازين در برخورد و تعامل با دوست و دشمن، پرهيز از تفرقه و تلاش براي وحدت، محورهاي اساسي مورد نظر و توصيه و عمل امام خميني براي معرفي دولت تراز اسلامي بودند. اينها را مي‌توان در آثار برجاي مانده از امام و در سيره عملي ايشان جستجو كرد كما اينكه راز محبوبيت امام و نفوذ اين عزيز دوران در قلب ملت‌ها را نيز مي‌توان در همين آثار و همين سيره يافت. اين "تراز" را مي‌توان براي همه‌ي دولت‌ها ترازو قرار داد و ميزان تعهد آنها به خط امام را سنجيد و به اين سئوال پاسخ داد كه: آيا منطبق با تراز دولت اسلامي هستند يا نه؟ كساني كه تلاش مي‌كنند عملكرد مسئولان و رزمندگان در جنگ تحميلي و دفاع مقدس را زير سئوال ببرند، با اين جمله امام خميني در پيام سوم اسفند 1367 مواجه خواهند شد كه فرمود: "ما در جنگ براي يك لحظه هم نادم و پشيمان از عملكرد خود نيستيم" (صحيفه امام جلد 21 صفحه 284.) اين فراز از پيام مهم و معروف امام كه استراتژي نظام جمهوري اسلامي در آن تبيين شده، براي اين روزها و براي كساني كه با تحليل‌هاي غلط و سياست بازانه خود ميخواهند افتخارات گذشته به ويژه دوران دفاع مقدس را زير سئوال ببرند و كساني را كه در ايجاد آن افتخارات نقش داشتند بكوبند بسيار افشا كننده و عبرت آموز است. همين سياست را براي تقواي قلبي و گفتاري و رفتاري هم سراغ داريم. امام در عين حال كه بذر كينه و بغض نسبت به آمريكا و انگليس و رژيم صهيونيستي و ساير مستكبران را در دلهاي مردم مي‌افشاند، هرگز از چارچوب الفاظ متين در بيان مطالب خود خارج نشد. اين، درس مهمي براي همه‌ي دولتمرداني است كه در نظام جمهوري اسلامي مسئوليتي برعهده دارند. سخت كوشي، پيگيري و كار زياد براي سرعت بخشيدن به رشد سازندگي ايران، همواره مورد نظر و توصيه امام خميني بود. ديدار با كارگران در اولين ماه‌هاي بعد از پيروزي انقلاب اسلامي و تشويق آنها به كار و تلاش و تأكيد بر اين توصيه تا آخرين لحظات حيات از ويژگي‌هاي امام خميني در اين زمينه بود. اين، همان چيزي است كه در پيام نوروزي امسال رهبر معظم ا نقلاب تحت عنوان "همت مضاعف و كار مضاعف" تجلي يافت. دولتي كه ميخواهد در تراز اسلامي عمل كند بايد اين دستورالعمل را سرلوحه كار خود قرار دهد و به شكل‌هاي مختلف "فرهنگ كار كردن" را ترويج نمايد. افزودن تعطيلي بر تعطيلات متراكم موجود و كاهش ساعات كار ادارات در ماه مبارك رمضان، نه تنها با اين دستورالعمل سازگاري ندارد بلكه ناخودآگاه اسلام را دين تنبلي و كم كاري معرفي مي‌كند. مهمتر آنكه نبايد در اين قبيل امور به انتقادهاي سازنده بي توجهي شود. دولت تراز اسلامي آنست كه از نقطه نظرهاي كارشناسانه و انتقادهاي منصفانه استقبال كند و با تصحيح عملكردهاي خود به آحاد مردم درس انعطاف در برابر انتقادهاي سازنده بدهد. در زمينه تبعيت از قانون نيز همين واقعيت را بايد جاري دانست. حتي اگر رئيس دولت نظر موافقي با يك قانون نداشته باشد، جايگاه ويژه او كه براي جامعه نقش آموزندگي و الگودهي دارد ايجاب مي‌كند همراه با روشن نمودن نظر خود، در كمال خضوع به آن قانون عمل كند. اين روش، به مردم مي‌آموزد كه به افق بالاتر نگاه كنند و بزرگ منشي و گردن نهادن به تصميمات جمعي را تمرين نمايند و مانع هرج و مرج و ديكتاتوري و استبداد شوند. همين روش‌هاي منطقي و قانونمندانه است كه به جلوگيري از تفرقه و تقويت وحدت ميانجامد و قدرت و عزم ملي را افزايش مي‌دهد و به دولت و ملت اين امكان را مي‌دهد كه در برابر دشمنان دست بالا داشته باشند و از موضع قدرت برخورد كنند. تمكين در برابر قانون توسط دولتمردان، در روابط اجتماعي و اقتصادي آحاد جامعه نيز اثر مطلوب مي‌گذارد. اگر اين روزها روند قيمت‌ها بدون حساب و كتاب رو به افزايش است، يكي از دلايل آن اينست كه فروشندگان به پيروي از بعضي مسئولان، خود را به موازين قانوني پاي بند نمي‌دانند. نپذيرفتن نصايح مشفقانه خيرخواهان توسط اين قبيل ا فراد نيز نوعي تبعيت از بعضي مسئولان است كه وقتي خود يا همكارانشان سخن نادرستي مي‌گويند از آنها حمايت مي‌كنند و حاضر نيستند حتي نظر منطقي دوستان خود را بپذيرند و از مسيري كه مي‌روند بر گردند. مجادلات مربوط به موضوع بدحجابي‌ها، اظهارات مربوط به "مكتب ايراني" و اينكه "انسان مي‌تواند خدا شود" نمونه‌هاي روشن اين مباحث هستند. اصولاً افرادي كه در مقولات ديني صاحبنظر نيستند نبايد در اين زمينه‌ها اظهارنظر كنند و اگر به هر دليل وارد اين عرصه شدند هنگامي كه با انتقاد صاحبنظران مواجه مي‌شوند بايد انتقادها را بپذيرند و عذرخواهي و تصحيح كنند. اصرار بر نظر انحرافي و نظر دولت دانستن سخناني كه بعضي دوستان و حاميان سرشناس دولت درباره آنها تا حد شرك آلود بودن و سخن غير خودي‌ها و حتي در تضاد با امنيت ملي دانستن پيش رفتند، دولت را از "تراز دولت اسلامي" دور مي‌كنند. مردم را نبايد دور از فهم و درك نسبت به اين مسائل فرض كرد. مردم همه‌ي حركات و سكنات و گفته‌ها و رفتارهاي دولتمردان را رصد مي‌كنند و هر چند بسياري مواقع چيزي نمي‌گويند ولي در درون خود براي تك تك اين موارد قضاوت دارند. آنها براي اقامه دولت اسلامي شهيد داده‌اند و فداكاري كرده‌اند و به همين دليل توقع دارند همه‌ي رفتارها و گفتارهاي دولتمردان منطبق بر موازين باشد و "دولت تراز اسسلامي" داشته باشند. بالاتر از مردم، خداست كه بر همه‌ي امور ناظر است و به فرموده امام خميني "عالم محضر خداست". كساني كه "تراز دولت اسلامي" را رعايت نمي‌كنند براي خدا چه جوابي دارند؟ مردم سالاري:مکتب ايراني راه به کجا مي برد؟ «مکتب ايراني راه به کجا مي برد؟»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم ميرزا بابا مطهري نژاد است كه در آن مي‌خوانيد؛برخي از انديشمندان در نيمه قرن بيستم پيش بيني مي کردند قرن بيست و يکم قرن بيوتک باشد و مباحث بيولوژي فضاهاي غالب قرن اول هزاره سوم را در برگيرد،اما در دهه آخر قرن بيستم، اين انديشه کمرنگ و کمرنگ شد وبه يک باره قرن بيست و يکم عصر اطلا عات نام گرفت که به سرعت در حال پيشرفت و هويت سازي است. حقيقتش را بخواهيد بنده حقير با توجه به مسائل مبتلا به جامعه مثل گراني، بيکاري، تعطيلي پي در پي کارخانه ها و مباحث داغ هدفمند کردن يارانه ها و گشودن حساب بانکي براي افراد در شهرستانها و استان هاي مختلف يکي پس از ديگري در اين انديشه بودم که ماه هاي مرداد و شهريور و مهر فضاي فکري و کارشناسي و اجرايي در اطراف اين چند مساله فعال شود، اما هفته گذشته به يک باره اتفاقي افتاد و فضاي اجتماعي، سياسي، عقيدتي و فکري جامعه را به خود مشغول کرد که فکر نمي کردم چنين شود و آن اتفاق اظهار نظر مهندس اسفنديار رحيم مشايي رئيس دفتر رئيس جمهور درباره «مکتب ايراني» است که عکس العمل و اعتراض گسترده اقشار مختلف اصولگرايان و غير اصولگرايان و آن طور که در سايت ها آمده است خوشحالي وهابيون را به همراه داشته است و تريبون هاي نماز جمعه را نيز در برگرفته است.رئيس جمهور در گفت وگو با خبرنگاران از اظهارات مشايي دفاع و آن را موضع دولت تلقي کرد. احمدي نژاد در بخشي از اظهاراتش مي گويند:«ما در آزادترين نظام دنيا يعني جمهوري اسلا مي ايران زندگي مي کنيم، چرا که نظام جمهوري اسلا مي ايران يک نظام فکري است، به همين منوال بايد همگان کمک کنند نظريه هاي مخالف و موافق گفته شود... اين رفتار بدي است که فردي اظهار نظر مي کند و آن را به يک خط کشي و دعوا در جامعه تبديل مي کنند، درحالي که در جامعه ما هيچ گونه دعوايي وجود ندارد. نظريه هاي آقاي مشايي بحث هاي روشني است امکان دارد فردي بگويد قالب بحث هاي شما را قبول ندارم در حالي که ما بر روي محتوي بحث داريم و حقيقت آن است که ايران کانون اسلا م ناب است... چرا براي کشور، مساله سازي مي کنند، اگر اين موضوع را قبول ندارند آن را رد کنند و آن را به مساله هاي اصلي و مناقشه سياسي تبديل نکنند... اگر کساني فکر مي کنند، برخي موضوعات نبايد علني گفته شود، مي توانند از آقاي مشايي دعوت کنند و با يکديگر مناظره و گفت وگو کنند...» سخنان آقاي مشايي دو سويه دارد، سويه خاکستري واقعيت که سيمايي سرد وسنگي است که سال ها طول مي کشد منظور و مفهوم از آن کشف شود و شايد زمان کشف به لحاظ اثرگذاري ها و کارکردها و شبهه هاي حاصل از آن جبران ناپذير بنمايد و سويه ديگر آن، سويه گرم و رنگارنگ و تودر تو و مواج تا آن حد که در چشمان هيچ تماشاگري منزل نمي کند، همچون ماهي لغزنده از يک تجربه به تجربه ديگر مي لغزد، همان دو چهره که جامعه شناسي چونآگوست کنت آنها را استاتيک و ديناميک اجتماعي مي نامد، بدون آن که بدانيم سال ها بعد به دو گفتمان غالب و مغلوب تبديل مي شوند. يک گفتمان چشم در چهره ثابت واقعيت، در پي ترسيم ساخت آن برخواهد خواست و گفتمان ديگر دل مشغول چهره متغير، سوداي واقعيت در حال ساخت را در سرخواهد پروراند. خصوصيت بارز گفتمان غالب، ساختار تغيين کننده پنهان است. اگر به سخنان رئيس جمهور عنايتي دقيق تر شود، ايشان صحبت از «نظريه هاي آقاي مشايي» دارند، صحبت از نظام فکري مي کنند سخن از محتواست، پس موضوع از لفظ فراتر است، يک پارا دايم است که مشخصه هايش براي جامعه معلوم نيست و موضوع از دو حال خارج نيست، يا طرح اين نوع بحث ها باعلم به اين که حساسيت زاست و موجب اظهار نظر و تعارض آفرين است، به خاطر تحت الشعاع قرار دادن مسائل اساسي جامعه چون گراني و بيکاري و گذار از چالش هاي اجتماعي هدفمندکردن يارانه ها و امثال آن گفته مي شود که به نظر نگارنده يک تکنيک سياسي است و چندان نگران کننده نيست، و يا در پي حاکم کردن نظريه اي است که مفاهيم و جلوه هاي خود را دارد گام به گام پيش مي رود و زمينه سازي مي کند. اگر به موضوع اين چنين نظر افکنيم احتمال اين معنا مي رود که آقاي مشايي مي خواهد بگويد قرائت هاي مختلف از اسلا م را قبول ندارد و قرائت هاي مختلف از تشيع را بر نمي تابد و قرائت هاي خط امام (ره) را مسموع نمي داند و فقط يک قرائت را مي پذيرد و درست مي داند آن هم قرائتي است که گروه وابسته به او درداخل ايران دنبال مي کنند و او از آن به «مکتب ايراني» تعبير مي کند، که اگر چنين باشد بسيار هشدار دهنده و لا زم است ابعاد و تهديدهاي آن بررسي، بيان و آشکار شود، در اين صورت مناظره غيرعلني کاري از پيش نخواهد برد و بايد مناظره هاي علني و عمومي و فراگير و مکرر صورت گيرد. توقف در لا يه سياسي روز نيست و بايد در لا يه هاي زيرين موضوع شکافته شود كيهان: تحريم، روشي كه وجود نداشت! «تحريم،روشي كه وجود نداشت!» عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم مهدي محمدي است كه در آن مي‌خوانيد؛درباره هر كدام از گزينه هاي موجود در سبد گزينه هاي آمريكا عليه ايران (تحريم، حمله نظامي، مذاكره، عمليات رواني و رسانه اي، عمليات اطلاعاتي و ديپلماسي)، اساسا به دو روش مي توان بحث كرد: تكنيكي و استراتژيك. در بحث استراتژيك سوال اين است كه گزينه مورد بحث، در نقشه كلان استراتژيكي كه آمريكا عليه ايران تعريف كرده چه جايگاهي دارد و چگونه آن را تكميل مي كند؟ به عبارت ديگر، در اين شكل از بحث سوال اين است كه آن گزينه خاص، به هدف اصلي آمريكا در مقابل ايران چه كمكي خواهد كرد و تاثير فشارها بر ايران را تا چه حد و چگونه متحول مي كند؟ شكل ديگر بحث اما اين است كه از يك جنبه تكنيكال، فقط پرسيده شود گزينه مورد بحث «چگونه عمل مي كند»؟ در اين نوع خاص از بحث، آنچه مورد توجه قرار مي گيرد جزئيات و ريزه كاري هاي اجرايي است -كه بسيار مهم هم هست - نه مباحث كلان مربوط به سياستگذاري استراتژيك. سوالي كه اين نوشته اجمالا به آن خواهد پرداخت، اين است كه گزينه اي به نام تحريم، اساسا چگونه عمل مي كند؟ و آيا اصلا عمل مي كند؟! اگر اين بحث با اسلوبي صحيح و با اتكا به تحليل هاي دقيق پيش برده شود، آن وقت مي توان تا حدودي در اين باره قضاوت كرد كه مجموعه آنچه اين روزها آمريكايي ها درباره موثر بودن تحريم هاي پس از 1929 مي گويند، چقدر واقعي و چقدر عمليات رواني است. آمريكايي ها براي اينكه به افكار عمومي خصوصا مردم خودشان بباورانند گزينه تحريم اقدامي مناسب و احتمالا موفق براي اثرگذاري بر اراده ايران است (و در آستانه انتخابات نوامبر، نتيجه بگيرند آقاي اوباما آنقدرها هم كه مي گويند رييس جمهور ناتواني نيست) ناچارند در اين گوشه و آن گوشه دنيا ميكروفوني پيدا كنند و پشت سر هم مثلا با اشاره به اينكه فلان شركت خاص ديگر از اين به بعد اتومبيل هاي لوكس به ايران صادر نخواهد كرد، نتيجه بگيرند پس تحريم ها دارد اثر مي كند و بعد براي خود كفي بزنند و... اما همه اين سر و صداها شايد براي آن است كه كسي نپرسد واقعا چه اتفاقي در حال رخ دادن است. هر بحثي درباره ميزان محاسبه اي كه مي توان روي گزينه اي مانند تحريم كرد را بايد از اينجا شروع كرد كه آيا در جهاني كه در آن اقتصاد يك پديده بي مرز و جهاني شده است - و اين چيزي است كه آمريكايي ها خود با افتخار آن را بوجود آورده اند- آيا ديگر مي توان از تحريم به عنوان ابزاري كه سعي مي كند به بازار دستور بدهد، انتظار توفيق ويژه اي داشت؟ واقعيت اين است و همه كيس هاي قبلي تحريم در يك دهه گذشته هم نشان داده كه اقتصاد جهاني شده فقط منطق سود را مي شناسد و وقتي دو عنصر خريدار و پول وجود داشته باشد، حتما طرف ديگر معادله يعني فروشنده و كالا هم پيدا خواهد شد و معامله شكل خواهد گرفت. اين فرايند اساسا دستوري عمل نمي كند و منتظر اجازه و خرده فرمايش هيچ كشوري هم نيست. ايران در 20 سال گذشته به خوبي اين موضوع را درك كرده كه جهاني شدن اقتصاد لااقل 3 امكان منحصربفرد بوجود آورده است كه باعث مي شود تحريم- آن هم تحريم كشوري مانند ايران- چيزي بيش از يك گزينه تبليغاتي نباشد كه به درد حفظ آبروي غرب مي خورد اما تاثيري بر رفتار كشور هدف نخواهد داشت. امكان نخست «تنوع فروشندگان» است. درس هاي دو دهه اخير به ايران ثابت كرده هيچ كالايي نيست كه منحصرا توسط يك فروشنده عرضه شود. انحصار توليد مدت هاست از ميان برداشته شده و به همين دليل به شرط اينكه بازارهاي مختلف خوب رصد شود هميشه مي توان فروشنده اي را يافت كه علاقه اي به فدا كردن سود خود پيش پاي لبخند غرب نداشته باشد. امكان دوم «تنوع در روش هاي مبادله» است. شايد هيچ كس بهتر از خود غربي ها نداند كه مقررات تجارت بين المللي فقط مجموعه اي از قواعد صوري است كه براي نظم بخشيدن و تسهيل فعاليت هاي پراكنده و بسيار متنوع بازرگاني در سراسر جهان ايجاد شده و به دليل برخوردار بودن از همين ويژگي آسان گيرانه به هيچ وجه مناسب پشتيباني از الگوهايي مانند تحريم نيست. تحريم ماهيتا چيزي نيست جز تحميل قواعدي به اقتصاد جهاني كه با ذات و مباني آن ناسازگار است و درست به همين دليل است كه جامعه اقتصادي كشورهاي مختلف حتي خود آمريكا همواره با آن از سر بي ميلي و رفع تكليف مواجه مي شوند و هرگز ديده نشده است كه آمريكا قادر باشد يك بلوك اقتصادي را وادار به اجراي جدي و پي گير تحريم ها بكند. سومين امكان «تنوع كالا»ست. بر فرض محال اگر واقعا غربي ها قادر باشند يك كالاي خاص را به طور صد در صد از دسترس ايران خارج كنند، تازه نوبت به انتخاب كالاهاي جايگزين خواهد رسيد كه باز هم تجربه نشان داده در همه موارد، موجود و قابل دسترسي است. در اثر به كار گيري اين امكان هاي جديد، تنها اتفاقي كه با برقراري تحريم ها -تازه به شرط اينكه اجرا شوند- خواهد افتاد اين است كه قيمت، كيفيت و زمان دسترسي ايران به كالا و خدمات مورد نياز خود اندكي جابجا شود والا هيچ نوعي از تحريم نمي تواند اساس مبادله را متوقف كند. اين موضوع زماني واضح تر مي شود كه توجه كنيم غربي ها خود معترفند ايران يكي از ماهرترين كشورهاي جهان در خو گرفتن به محدوديت هاي اقتصادي بين المللي است. در اثر تحريم هاي آمريكا نظام بانكي ايران به طور بي سابقه اي از اثرات خرد كننده بحران مالي جهاني در يكي دو سال گذشته در امان ماند و تجربه هايي كه از زمان جنگ و شايد مهم تر از آن، از دوران توسعه فناوري هسته اي از دل تحريم ها براي ايران فراهم آمده اكنون مبنايي فراهم آورده است تا ايران نگران آسيب ديدن از هيچ نوع تحريمي در آينده نباشد. در كنار اين بحث، 5 نكته راهبردي است كه كمك مي كند اختلالات دروني مكانيسمي به نام تحريم هر چه بهتر درك شود. 1- نگاهي اجمالي به گزارش هايي كه كشورهاي مختلف از اجراي قطعنامه هاي شوراي امنيت عليه ايران (از 1737 به اين طرف) به كميته تحريم هاي شوراي امنيت سازمان ملل داده اند گوياترين سندي است كه مي تواند نشان دهد كشورها با اين موضوع صرفا به عنوان پديده اي اداري برخورد كرده اند و جز يكي دو مورد حتي مايل نبوده اند در مورد اراده شان براي اجراي آنها قلمفرسايي هم بكنند. 2- در مورد تحريم هاي يك جانبه اي كه آمريكا با موضوع ممنوعيت فروش بنزين به ايران و اروپا در مورد سرمايه گذاري در بخش هاي نفت و گاز ايران وضع كردند يك نكته بسيار مهم و عموما ناگفته اين است كه روسيه و چين چندان هم به وضع اين تحريم ها بي علاقه نبوده اند نه به اين دليل كه مي خواستند فشارها بر ايران اضافه شود بل از اين رو كه مايل بودند با هل دادن اروپا و آمريكا به سمت تحريم هاي يك جانبه بازار پر سود انرژي ايران را از رقيبان قدرتمند اروپايي و آمريكايي تهي كنند و بعد خود با خيال راحت به جاي آن بنشينند. اكنون مي توان ديد كه اگرچه تنها بخشي از شركت هاي غربي مشغول در بازار ايران حاضر به ترك آن شده اند اما روس هاو چيني ها با علاقه اي زايد الوصف در حال ارائه پيشنهادهاي جديد به ايران هستند. روسيه در مورد بنزين و چين در زمينه سرمايه گذاري در صنايع نفت و گاز ايران چنان كه خود به صراحت گفته اند هيچ ارزشي براي تحريم هاي يك جانبه آمريكا و اروپا قائل نيستند. نكته شايد مهم تر اين است كه تاكيد شود اين روند هيچ اختصاصي به روسيه و چين ندارد. مشتري هاي بسيار متنوع و پاي كاري از برخي ديگر از كشورهاي جهان هم اكنون در ورودي بازار ايران ايستاده اند و اينها همه به بركت آن است كه چند كمپاني غربي تصميم گرفتند عمل به تحريم هاي آمريكا را در برنامه خود قرار بدهند. 3- نكته بعدي اين است كه به موازات جايگزين شدن شركت هاي غربي با شركت هايي از ديگر كشورهاي جهان در بازار ايران، شركت هاي غربي كه از بازار ايران خارج شده اند تازه در خواهند يافت كه تبعيت از تحريم هاي ايران هيچ خاصيتي جز تقديم يك فرصت اقتصادي نان و آب دار به رقبا نداشته و آن وقت است كه روند بي امان انتقاد اين شركت ها از دولت هايشان آغاز مي شود. اين اتفاقي است كه اطلاعات موجود نشان مي دهد آغاز شده است. حال اگر توجه كنيم كه اين شركت ها تا چه اندازه در محافل دولتي كشورهاشان ذي نفوذند بهتر مي توان آخر و عاقبت تحريم ايران را پيش بيني كرد. 4- نكته ديگر مربوط به شركت هايي است كه هيچ تجارتي در خاك آمريكا ندارند كه نگران آسيب ديدن آن در اثر مجازات هاي اخيرا تصويب شده ك� سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 133]
-
گوناگون
پربازدیدترینها