تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804720898
این اتوبوس، مدیران را به کجا میبرد؟!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > دیدگاه ها - زهره سادات هاشمی چند سال پیش در یکی از برنامه‌های گفتگو محور رادیو که رویکردی سیاسی داشت، در مقام مجری از نحوه انتصاب مدیران در سطوح مختلف کشوری پرسیدم که یکی از نمایندگان مجلس هفتم گفت: «از آغاز پیروزی انقلاب تا کنون تعداد نخبگان سیاسی کشور از مرز 3500 نفر نگذشته است!»پرسیدم یعنی چه؟ پاسخ داد: « یعنی آن که در این مدت نخبگان سیاسی دور هم چرخیده‌اند ونخبه‌های دیگری با وجهه سیاسی به این جرگه نپیوسته‌اند و اگر هم بودند تعدادشان اندک است». از طرف دیگر که استاد دانشگاه بود، نیز پرسیدم چرا برخی از کسانی که عمر حضورشان در یک دوره از مجلس به اتمام می‌رسد، در پایان به وزارت منصوب می‌گردند و در ادامه از وزارت به سفارت و از آنجا هم مشاور عالی در نهادی دیگر؟! و چرا مثلا کسی که سکان هدایت وزارت نفت را به عهده دارد، وزیر آموزش و پرورش میشود! و یا آنکه که وزیر نیرو است، رئیس سازمان تربیت بدنی؟! و... پاسخ این گونه شد که انتصاب افراد در رده‌های بالای مملکتی بر پایه نگاه سیاسی است نه نگاه تخصصی! اصولاً نیازی نیست فردی که در رأس یک وزارتخانه است متخصص در همان حوزه باشد. این تخصص نیاز معاونین و مدیران آن وزارتخانه می‌باشد و این رویکرد در برخی از دیگر کشورها نیز حاکم است... دوباره پرسیدم پس چرا همین مدیران ارشد که لزوماً نباید در سمت خود متخصص هم باشند وقتی از سازمانی به نهادی، از مجلسی به مجمعی و از ارگانی به وزارتخانه دیگری می‌روند، همان معاونین و مدیران زیردست متخصص را نیز با خود می‌برند؟! و چرا مَثَل چرخش نخبگان سیاسی ما شده است همان اتوبوسی که مدیران را مرتب و مدام جا به جا می‌کند، آن هم به همراه باقی دوستان و عزیزان! و حالا سؤال اصلی که جایگاه تخصص در این چرخش و انتخاب و انتصاب کجاست؟! چگونه است که مثلاً مدیر متخصص در حوزه گردشگری، مدیری متخصص در حوزه نفت میشود و مدیر متخصص در حوزه بهداشت میشود سیاستگذار در عرصه کشاورزی! و شگفتا از این همه نبوغ ایرانی که نمی‌دانم برخی چگونه این همه را با هم دارند. البته نمی‌خواهم بگویم که شایسته سالاری نیست که هست(!) نمی‌خواهم بگویم کسی سر جایش ننشسته که برخی نشسته‌اند و می‌خواهم بگویم کسی پاسخ بدهد این همه چرای بی جواب را...که خودمان همه چیز را بهتر می‌بینیم و می‌دانیم. راستی چند روز پیش در خبرهای رادیو شنیدم که 3هزار آقازاده در خارج از کشور تحصیل می‌کنند و من گمان نمی‌کنم رابطه‌ای میان آن 3500 نخبه در ابتدای یادداشت و این 3هزار آقازاده تشنه علم در خارج از کشور وجود داشته باشد! 42
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 259]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها