انبه بسيار مقوي بوده و تقويت كننده بدن است

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: /همگام با سلامتي/انبه بسيار مقوي بوده و تقويت كننده بدن است

خبرگزاري دانشجويان ايران - مركزي سرويس:بهداشت و درمان خواص ميوه انبه رسيده از نظر طب قديم ايران گرم و خشك و نارس آن سرد و خشك است. انبه نارس توليد كننده بلغم و سودا در بدن مي‌باشد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه مركزي انبه بسيار مقوي بوده و تقويت كننده بدن است. انبه تقويت كننده قواي جنسي است،رنگ صورت را درخشان مي‌كند،دهان را خوشبو مي‌كند،ادرارآور است و يبوست را برطرف مي‌كند. انبه داراي مقدار زيادي اسيد گاليك است. بنابراين دستگاه گوارش را ضد عفوني و تميز مي‌كند. انبه تميز كننده خون مي‌باشد و خوردن انبه بوي بد بدن را از بين مي‌برد.انبه حرارت بدن را كاهش مي‌دهد و تب را پائين مي‌آورد،براي رفع اسهال مفيد است ،خوردن انبه ، سردرد ، تنگي نفس و سرفه را از بين مي‌برد ،براي درمان بواسير مفيد است ،عطش را برطرف مي‌كند. انبه چون گرم است براي گرم مزاجان مناسب نيست و اين اشخاص بايد آن را با سكنجبين بخورند. مشخصات گياه‌شناسيارتفاع درخت انبه ممكن است به 40 - 35 متر برسد. برگهاي نو آن تقريبا به رنگ سرخ روشن مي‌باشد كه به محض رشد كامل به رنگ قهوه‌اي براق تيره‌اي در مي‌آيند. در زمان شكوفايي گلهاي سفيد كوچك ، رايحه‌اي دلپذير همانند گل يخ در فضا مي‌پيچد. پس از ريختن برگها ، ميوه‌هاي درخت بعد از گذشت از سه تا شش ماه خواهند رسيد. ميوه انبه هنگام رشد كامل از روي درخت و روي ساقه‌ها آويزان مي‌شود و ممكن است وزن آنها به 2 كيلوگرم برسد. ميوه‌هاي انبه داراي رنگهاي متنوعي هستند، سبز ، زرد ، قرمز يا تركيبي از اين رنگها. نوع رسيده آن با پوست داراي رايحــــــه خوشايندي مي‌باشد. در ميان اين ميوه هسته تخت مستطيل شكلي وجود دارد كه بسته به نوع آن مي‌تواند رشته‌دار يا صاف باشد. داخل پوسته كه 1 ميليمتر ضخامت دارد يك مغزي به ضخامت كاغذ وجود داردكه دانه درون آن قرار گرفته است. گفته مي‌شود انبه رايج ترين ميوه تازه‌اي است كه سرتاسر جهان مصرف مي‌شود.تاريخچه در فارسي به اين ميوه انبه گفته مي‌شود و اعراب آن را انبج خوانده‌اند. در كتب قديمي موانبه نيز ذكر شده است. زادگاه اوليه انبه هندوستان و نواحي استوايي است و اكنون در بلوچستان نيز مي‌رويد. در نواحي استوايي درخت انبه چندين بار در سال بار مي‌دهد. نام اين ميوه را در Vedas آيين هندو كه 4000سال قبل از ميلاد نوشته شده به نام غذاي خدايان مي‌توان يافت. نام اين ميوه از واژه man-kay گرفته شده كه اين كلمه هنگام كشف هند غربي توسط پرتقاليان به صورت manga تغيير يافت.محلهاي كاشت امروزه انبه به عنوان يك درخت ميوه در مناطق گرم استوايي و آب و هواي نيمه حاره‌اي در شمال ، جنوب و مركز آمريكا ، كارائيب ، جنوب و مركز آفريقا ، فيليپين و استراليا به مقدار زيادي كشت مي‌شود. رايج‌ترين گونه انبه در كشور هند Alphonso است كه به نام شاه انبه معروف هستند، گفته مي‌شود. اين ميوه به راحتي پرورش يافته و اكنون بيش از 1000 گونه انبه يافت مي‌شود. خواص هسته انبهانبه داراي هسته بزرگي است كه در وسط آن مغز آن قرار دارد كه به جاي مغز بادام مي‌توان از آن در شيريني‌جات استفاده كرد. خوردن مغز هسته اسهال را برطرف مي‌كند. براي معالجه سرماخوردگي مصرف مي‌شود. سرفه‌هاي سخت را درمان مي‌كند. درمان كننده بواسير خوني است. خانمهايي كه دچار خونريزي از رحم مي‌باشند و يا بين دو عادت ماهيانه خونريزي دارند براي رفع آن بايد از مغز انبه استفاده كنند. مغز هسته انبه كرم كش و ضد اسهال است. براي تسكين آسم و تنگي نفس مفيد است. ضد استفراغ است. گل انبه سرد و خشك است و اسهال را رفع مي‌كند. اگر شكوفه درخت انبه را خشك كرده و هر روز حدود 3 گرم آن را با 10 گرم شكر بخورند سرعت انزال را معالجه مي‌كند. صمغ درخت انبه را با روغن و آبليمو مخلوط كنيد براي ناراحتيهاي پوست مفيد است. براي برطرف كردن ريزش مو ، آب برگهاي درخت انبه را روي سر بماليد. براي تقويت دندان و لثه دم كرده برگ درخت انبه را مضمضه كنيد. مضرات هضم انبه براي بعضي از افراد سخت است و ممكن است ايجاد خارش و دمل نمائيد. اگر خون انبه ايجاد نفخ بكند بايد آن را با زنجبيل خورد. اعتقاد بر اين است كه انبه‌ها موجب آرامش روده‌ها در هضم مي‌شوند. در كشور هند از انبه براي جلوگيري از خونريزي ، تقويت قلب و منفعتهاي مغزي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. به سبب آهن فراوان در انبه ، از آن براي درمان كم خوني بهـــره مي‌برند. انبه حاوي اوروشيول است اگرچه مقدار آن بسيار كمتر از پيچك سمي مي‌باشد. بعضي افراد در اثر لمس پوست يا شيره آن دچار التهاب پوست شده‌اند. از ميوه و پوست انبه علاوه بر ترشي و مربا عصاره‌اي مي‌سازند كه داراي اثرات قابض است. غرغره اين عصاره ، مخلوط با كمي آب جهت درد گلو و اورام لوزتين بكار مي‌رود. پوست انبه داراي 15 تا 18 تانن است و يك قاشق چايخوري كوبيده آن دو مرتبه در روز براي معالجه اسهال كافي است. صمغ اين درخت كمي در آب حل مي‌شود و از انواع صمغ عربي است. ميوه انبه ابتدا گس و بعد ترش مي‌شود و در اثر زياد ماندن در روي درخت ، كم‌كم شيرين مي‌شود. ميوه انبه بوي خوشي شبيه انبر دارد. مقوي جسم و روح و اعضاي دستگاه گوارش است. كليه و مثانه را تقويت مي‌كند. انبه‌ها عموما بسيار آبدارند و خوردن آنها بسيار كثيف كننده مي‌باشد. بنابراين انبه‌هايي كه به مناطق معتدله صادر مي‌شوند همانند بيشتر ميوه‌هاي گرمسيري به صورت نيمه رسيده چيده مي‌شوند. اگرچه آنها توليد كننده اتيلن هستند و در طول حمل و نقل مي‌رسند، به ندرت به اندازه نوع تازه داراي آب يا طعم هستند. انبه رسيده داراي پوست نارنجي ، زرد يا مايل به قرمز مي‌باشند. براي اينكه انبه پس از خريد همچنان به رسيدن ادامه دهد لازم است در جاي خنك و تاريك ولي نه در يخچال انبار شود. يخچال جريان رسيدن انبه را به تاخير خواهد انداخت. يك راه ساده براي خوردن انبه‌اي درشت ، طبق روال آن استفاده از چاقو است. در آغاز قسمت پوست را جدا نموده سپس آن‌را تقسيم كرده و با چاقو تكه‌هاي كوچك آنرا بخوريد. قسمتهاي بيشتري از پوست را جدا كنيد تا به مقدار بيشتري از گوشت ميوه دسترسي پيدا كنيد. وقتي آخرين قسمت را مي‌خوريد، يعني زماني كه پوست ديگري در ميوه براي نگهداشتن وجود ندارد منتظر خيس شدن دستهايتان باشيد. در مكزيك و گواتمالا برشهاي انبه را با پودر فلفل قرمز و يا نمك مي‌خورند. در هندوستان انبه كال را با پودر فلفل قرمز و يا نمك مي‌خورند. در فيليپين انبه كال را با نوعي رب شور به نام bagoong كه از ماهي يا ميگو تهيه مي‌شود مي‌خورندانتهاي پيام
سه شنبه 11 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 3049]