خطر ابتلا به افسردگي براي كودكان در خانواده هاي پرتنش

واضح آرشیو وب فارسی:آفرينش: خطر ابتلا به افسردگي براي كودكان در خانواده هاي پرتنش
بررسي ها نشان مي دهد: كودكان و خردسالاني كه در سالهاي نخست زندگي در معرض استرس و تنش هاي خانوادگي هستند، در دوران نوجواني بيشتر به علايم اضطراب و افسردگي دچار مي شوند. به گزارش ايسنا، نتايج يك پژوهش تخصصي در انستيتو بهداشت عمومي نروژ نشان داد: وقتي كودكان در خانواده هايي بزرگ مي شوند كه مادر خانواده دچار اختلال رواني است، يا خانواده در معرض استرس بوده و يا با فقدان حمايت اجتماعي مواجه است، اين كودكان بيشتر در معرض خطر ابتلا به مشكلات احساسي هستند. براساس اين تحقيقات; دختران در اين شرايط بيشتر از پسران و كودكان ترسو و خجالتي نيز بيش از ساير همسالان خود آسيب پذير هستند. اضطراب و افسردگي دو مورد از شايعترين مشكلات رواني براي كودكان و نوجوانان هستند. مطالعات دكتر ايواليل كارولد در اين زمينه نشان مي دهد: 10 تا 20 درصد از كل كودكان و نوجوانان در روند رشد تا حدي علايم اضطراب و افسردگي را بروز مي دهند كه براي تشخيص بيماري كافي است. در اين مطالعات كارولد كودكان بيش از 900 خانواده را مورد بررسي قرار داده و وضعيت اين اطفال را تا دوران نوجواني دنبال كردند. اين يافته ها بر اساس گزارش مادر و خود كودك از علايم اضطراب و افسردگي در كودك به علاوه گزارش هاي بدست آمده از مادر درباره فاكتورهاي خطرزا و حفاظتي در محيط خانواده به دست آمده اند. نتيجه اصلي اين تحقيقات بر روي اهميت فاكتورهاي محيطي براي خانواده هايي كه كودكان زير پنج سال دارند، تاكيد مي كند. به گفته متخصصان; علايم اختلالات و آشفتگي هاي رواني مادر، تنش خانوادگي و فقدان حمايت اجتماعي در محيط رشد كودكان در سالهاي پيش از مدرسه خطر بروز علايم اضطراب و افسردگي را وقتي اين كودكان به سن 12 و 13 سالگي مي رسند در آنها تشديد مي كند. بعلاوه دختران بيش از پسران در معرض ابتلا به مشكلات احساسي در سنين 12 و 13 سالگي هستند كه اين وضعيت در مراحل اوليه بلوغ دختران حتي وخيم تر است و در اين مرحله از زندگي دختران نوجوان بسيار آسيب پذيرتر هستند. استرس يا تنش، نيروهايي هستند كه از دنياي بيرون به فرد وارد مي شوند. هر فردي در برابر استرس به شيوه اي واكنش نشان مي دهد كه هم روي وي و هم روي محيط تاثير مي گذارد. به گفته متخصصان; در واقع تنش يك بخش طبيعي و عادي از زندگي است كه هم مي تواند به ما كمك كند كه ياد بگيريم و رشد كنيم و يا مي تواند براي ما مشكلات مهمي به بار آورد. استرس باعث آزاد شدن مواد شيميايي قدرتمند و هورمونهاي خاص در بدن مي شود كه ما را براي اقداماتي چون مبارزه يا فرار آماده مي كند. اگر ما نتوانيم عملي انجام دهيم واكنش استرس زا مي تواند باعث بروز مشكلات سلامتي شده و يا حتي آنها را تشديد كند. استرس هاي طولاني مدت، پيوسته، غيرقابل پيش بيني و يا غيرقابل كنترل مخرب ترين انواع استرس هستند. اين مشكل را مي توان با ورزش كردن منظم، مديتيشن و ساير تكنيك هاي آرام كننده، توقف هاي زماني سازمان دهي شده و يا يادگيري راه كارهاي جديد غلبه بر استرس با ايجاد موقعيت هاي قابل پيش بيني در زندگي در كنترل درآورد. برخي فعاليت ها مانند مصرف مواد مخدر، الكل، كشيدن سيگار و يا خوردن در واقع مي تواند استرس را تشديد كرده و واكنش هاي ما را در برابر شرايط تنش زا حساس تر كند. هرچند راه هاي مطمئني براي درمان استرس وجود دارد اما كنترل آن عمدتا بستگي به تمايل فرد براي ايجاد تغييرات ضروري در نحوه زندگي دارد.
دوشنبه 3 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آفرينش]

[مشاهده در: www.afarineshdaily.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 255]