واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: کتاب - خبرنگار سابق روزنامه ایندیپندنت معتقد است موضوع جامجهانی را باید فراتر از یک زمین سبز دانست که از استانفورد بریج تا ورزشگاههای محلی در سیرالئون مسیری تشکیل داده است و در این میان پیام آوران آن، ورزشکاران قاره سیاه هستند که باعث اتحاد مردم و فرهنگ های مختلف این قاره می شوند... بیش از یک هفته است که جام جهانی در آفریقای جنوبی شروع شده و مردم کشورهای مختلف تقریباً کارهای روزانه خود را به حالت تعلیق درآورده اند تا ثانیه ها و صحنه های زمین سبز را از دست نداده باشند و در این میان خبرنگاران و نویسندگان هر کدام به نحوی به گزارش این رویداد ورزشی، سیاسی، اجتماعی و به طور حتم اقتصادی می پردازند. اولین سال است که بزرگترین رویداد فوتبال در قاره سیاه اتفاق می افتد ولی باید حضور جدی ورزشکاران سیاه این رشته را بعد از شادی گل روژه میلا در سال 1990 بعد از گلزدن به تیم رومانی دانست و از آن پس بود که پای فوتبالیست های سیاه پوست به باشگاههای مطرح قاره اروپا بیشتر باز شد که تبعات آن در کشورهای وطنی نیز به خوبی قابل مشاهده بود. به گزارش خبرآنلاین به نقل از ایندیپندنت، «استیو بلومفلد» خبرنگار سابق روزنامه ایندیپندنت در کشورهای آفریقایی در کتابی جدید که می توان موضوع اصلی آن را فوتبال و موضوع فرعی آن را جام جهانی قلمداد کرد، اعتقاد دارد فوتبال در زمان معاصر نقش صلح و میانجی در کشورهای مختلف ایفا کرده است به طوری که این ورزش باعث شده بسیاری از کشورهای آفریقایی هم بتوانند خود را در سطح جهان مطرح کنند و هم بتوانند به اوضاع آشفته داخلی خود سامانی ببخشند. وی در این کتاب با عنوان «آفریقای متحده: چگونه فوتبال آفریقا را مطرح میکند» با اشاره به جنگ های داخلی بیشتر کشورهای آفریقایی مثل کنگو، سومالی، راوندی و ... می نویسد: «امروزه فوتبال بین محله ها و شهرهای مختلف کشورهای آفریقایی و ارتباط آنها با کشورهای دیگر باعث نوعی صلح و دوستی و اتحاد بین آنها می شود.» وی در کتابش با طرح این سوال که فوتبال و به طور کلی ورزش و جام جهانی تا چه اندازه می تواند مهم باشد، از آماری در سالهای اخیر خبر می دهد که مثلاً چگونه دولت کنگو با وجود جنگهای داخلی خود بیش از 3 میلیون یورو به وزارت ورزش خود اختصاص می دهد در حالی که برای وزارت دادگستری خود نیمی از این مبلغ را نیز در نظر نمی گیرد. بلومفلد در این کتاب، می پرسد واقعاً چه اتفاقی افتاده است که فوتبال باعث می شود در کشوری مثل زیمباوه ورزشکارانش باعث ایجاد صلح با کشور همسایه شوند و آیا این جواب را می توان مطرح کرد که این ورزش امروزه به تسکین دردهای آفریقا تبدیل شده است و جنگهای گذشته در سایه پرداختن به این ورزش از یاد رفته است؟ چرا در تیمی مثل ساحل عاج فوتبالیست هایی پیدا می شوند که از دو قبیله و گروه متخاصم در کشورشان هستند ولی در عین حال از سوی گروههای مخالف در زمین سبز تشویق می شوند. این روزنامهنگار با بررسی ضمنی و تلویحی حوادث و اتفاقات چند سال اخیر در کشورهای آفریقایی و حتی طرفداری قبیله های سنتی این کشور از تیمی مثل آرسنال و نامگذاری تیمها و نام خود با نام بازیکنان آن این مطلب را به خواننده خود می رساند که فوتبال امروزه در قاره سیاه به راه حل سومی در مناقشات سیاسی تبدیل شده است. وی در این کتاب بر خلاف کتابهای دیگر که تنها به یک ماه برگزاری جام جهانی و دیگر جامهای ورزشی محدود می شوند، فراتر از فینال این جام رفته است و معتقد است موضوع جامجهانی را باید فراتر از یک زمین سبز دانست که از استانفورد بریج تا ورزشگاههای محلی در سیرالئون مسیری تشکیل داده است و در این میان پیام آوران آن، ورزشکاران قاره سیاه هستند که باعث اتحاد مردم و فرهنگ های مختلف این قاره می شوند...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 266]