واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آسیای میانه و قفقاز - محمدرضا نوروزپور زرداری به اوباما قول داده که ریشه طالبان را بکند، به روستائیان سوات - نه آنها که طالبانی هستند - چند ساعت فرصت داده شده که فرار کنند و جایی پناه بگیرند و ارتش، مدام آمار جدیدی از تلفات شبه نظامیان حکمران در این دره به رسانهها میدهد و در آن منطقه نیز آنقدر خطر و مرگ و کورهراه هست که هیچ خبرنگاری نتواند آنها را تأیید یا تکذیبشان کند. با این همه آنها که از آن جهنم توانستهاند سالم به درآیند میگویند لزوماً همه آنهایی را که ارتش با بالگردهای توپ دار و جنگندههای خود کشته طالبان نیستند وخیلی از آنها یک مشت روستایی بینوا بودهاند که شاید سوار بر الاغ قصد داشتهاند زودتر پناهگاهی برای خود بیابند. نابود کردن طالبانی که لباس فرم نظامی ندارد و در یک آن با کنار گذاشتن اسلحه هیچ تفاوتی با یک بومی مناطق قبیلهای نخواهد داشت آن هم در یک منطقه کوهستانی پر ازدحام تقریباً کاری محال مینماید. این تجربه البته قبلاً توسط آمریکاییها به شکست منتهی شده است. پس این بهانه خوبی برای ارتش است که همه را به توپ ببندد چون عملاً تفکیک بین طالبانی و غیرطالبانی در چنین شرایطی ممکن نیست. پاکستانیها اکنون به برقراری حکومت نظامی در مناطق منتهی به دره سوات متوسل شدهاند تا بلکه اینگونه فرق روستایی را از غیرروستایی تشخیص دهند و آنکه را بیرون از خانه مییابند طالبانی فرض کنند و البته در پاسخ انتقاداتی که ارتش را متهم به هدف قرار دادن غیرنظامیان میکند اعلام کردهاند که چند ساعتی به همه فرصت دادهاند که خود را از منطقه دور کنند و یا در چند اردوگاهی که ارتش تدارک دیده مامنی برای خود بیابند. اما حقیقت این است که سواتنشینان از کجا باید به اعلام این حکومت نظامی و فرصت اندک چند ساعته واقف شوند. آنها مدتهاست که زیر سیطره حکومت طالبان بر این منطقه حتی از نگهداشتن رادیو، چه رسد به شنیدن آن محروم شدهاند و وقتی این سادهترین و فراگیرترین رسانه در اختیار این مردم نیست چه کسی به آنهاگفته است که از خانه بیرون نیایند تا کشته نشوند. این در حالی است که بسیاری از روستائیان سوات به هدف پیوستن به هزاران نفر دیگری که پیشتر راه فرار از خانه و کاشانههایشان را در پیش گرفتهاند هم اینک اساساً جایی ندارند که بخواهند از آن خارج شوند و در واقع میان ارتش و طالبان گیر افتادهاند و در این بین هم طالبان به آنها تیر میاندازد و هم ارتش. در چنین شرایطی وقتی آمار روزانه از سوی ارتش پاکستان مبنی بر کشته شدن اعضای بیشتری از طالبان اعلام میشود نمیتوان چندان مطمئن بود که در میان آنها عدهای از همین روستائیان در حال فرار نبودهاند. افزایش تعداد قربانیان غیرنظامی در کمترین حالت این خطر را برای دولت پاکستان به همراه دارد که اگر همدلی مردم این کشور با طالبان را نیفزاید دستکم حمایت آنها از اقدامات ارتش را کاهش خواهد داد، دولتی که در همین وضعیت کنونی نیز از محبوبیت چندانی برخوردار نیست.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 415]