تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833479573
بیست و یکم ژانویه،پایان جشن و آغاز واقعیت
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آمریکا - از امروز باراک حسین اوباما باید به تمامی آن وعدههای رنگین انتخاباتی خود جامه عمل بپوشاند سارا معصومی :بیستم ژانویه در نهایت از سر رسید.امریکایی دیشب دیرتر از هر شب تاریخی دیگری به خواب رفتند.البته اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم این دومین شبی بود که باراک اوباما معجزه آفرید.نخستین روز همان چهارم نوامبر تاریخی بود.روزی که جان مک کین جمهوری خواه در تماسی تلفنی و البته بر پایه سنت به رقیب دموکرات خود زنگ زد و در یک جمله تکلیف امریکا را مشخص کرد:سلام آقای رئیس جمهور.تبریک می‌گویم. از همان چهارم نوامبر تا کنون که اوباما در سخنانی اعلام کرد جهانیان ببینند که در امریکا همه چیز ممکن است،هموطنانش برای رسیدن سحر بیستم ژانویه لحظه شماری می‌کردند.البته زمان انتظار چیزی بیش از این بود.از هشت سال پیش یا شاید هم بیشتر.جمعیتی که در واشنگتن دور هم جمع شده بودند به خوبی بیانگر کاسه صبر امریکاییها بود که دیگر به لبریز شدنش هم فرصتی باقی نمانده بود.دها نفر در سرما ایستادند تا بتوانند در بخشی از این مراسم شرکت کنند.بیش از دو میلیون نفر هنگام ادای سوگند باراک اوباما سکوت را بر هر واژه‌ای حتی تحسین آمیز ترجیح دادند.اما مخاطبان اوباما و شاهدان سوگند او مرزهای ایالات متحده را هم درنوردیدند.منتظران حضور اوباما تنها مردان و زنانی نبودند که نام امریکا بر بخشی از برگه‌های هویتشان حک شده‌است.ایالات متحده تا کنون رئیس‌جمهوری تا بدین اندازه محبوب و کاریزماتیک به خود ندیده‌بود.جمعیتی که در واشنگتن دور هم جمع شده‌بودند ،صحه‌ای بودند بر همین حقیقت محض.دیروز نزدیک‌های ظهر بود که واشنگتن تبدیل به قلب جهان شد.دوربینها بر روی حوادث این شهر متمرکز شد و اوباما چهرهای شد بیش از پیش بینالمللی.در طول پنجاه سال گذشته به مدد رسانه‌هایی که حالا هیچ حرکتی را در سطح بینالمللی از تیررس نگاه دور نمیدارند،جهانیان در خانههای خود مقابل صفحه‌ای الکترونیکی می‌نشینند و خیره می‌شوند به حوادثی که در ورای مرزهای کشورهایشان رخ می‌دهد.تشییع جنازه جان اف کندی،سقوط دیوار برلین و آزادی نلسون ماندلا پس از قریب به بیست سال حبس همه و همه تصاویری بودند که نه زمان می‌شناختند و نه مرز جغرافیایی.حالا به لیست این حوادث مهم سوگند باراک اوباما را هم اضافه کنید. برابری نژادیمنتقدان باراک اوباما شاید بتوانند در گذر زمان بر مراسم دیروز انتقاداتی وارد بدانند اما تنها در یک حوزه هیچ نقدی وارد نیست.تا کنون سابقه نداشته است که یک انتخابات بتواند امریکاییها و فراتر از آن جهانیان را تا این اندازه متحد کند.انتخاباتی که تنها برتری دادن یک فرد بر رقیب نبود.امریکاییها در صلح و آرامش به باراک رای دادند.بدین ترتیب مراسم سوگند او هم چند ساعت همگان را به نوعی جادو کرد.میتوانید درسهای بسیاری از بیستم ژانویه بگیرید اما تنها چیزی که نباید فراموش شود این است که امریکا در بیستم ژانویه بزرگترین دستاورد دموکراسی را در حوزه تاریخ بشریت از آن خود کرد. تاریخ هم به کمک باراک اوباما آمد.یک روز پیش از مراسم تحلیف تولد مارتین لوتر کینگ بود.ماه آینده هم نوزده سال از روزی می‌گذرد که نلسون ماندلا پس از تحمل دو دهه زندان پا به دنیایی گذاشت که در غیبتش جامه قهرمان بر تن او کرده بود.ماندلا از زندان راهی پایتخت افریقا جنوبی شد و به سالها تبعیض نژادی بر علیه سیاهان پایان داد.سالها سکوت ماندلا و تحملش نشان داد که سیاهان دیگر شهروند درجه دوم نخواهند بود.سیاهان از آن پس توانستند با غرور در خیابانها و دوشادوش هموطنان سفید‌پوست خود گام بردارند.قضاوت نابجایی‌ست اگر بخواهیم باراک جوان و نه چندان با‌تجربه را با ماندلا مقایسه کنیم.اما به هر حال نمی‌توان وجود نوعی ارتباط میان آنها را نادیده گرفت.حداقل در کنیا و نیجریه و بسیاری از کشورهای افریقایی دیگر که اوباما به ماندلا تشبیه می‌شود.به آهنگ‌هایی گوش دهید که این روزها در افریقا برای باراک خوانده می‌شود.به عکس‌العمل افریقایی‌ها نگاه کنید زمانی که باراک در سخنرانی خود به روستای پدری‌اش در کنیا اشاره می‌کند.هیجان را در چشمان امریکایی‌های دو رگه ببینید.انتخاب یک رئیس‌جمهور دو رگه افریقا-امریکایی در حقیقت به بزرگترین تبعیض باقی‌مانده در دنیای غرب پایان داد.اگر دیروز روز بزرگی برای دموکراسی بود باید آن را روزی بزرگتر و باشکوه‌تر برای برابری نژادی بخوانیم. بسیار زود است که ادعا کنیم انتخاب اوباما به معنای آغاز تاریخ برابری نژادی در این کشور است.تبعیض‌های نژادی و نفرت از آنها که رنگ پوستشان تیره است آنچنان در پوست و خون برخی از امریکاییها نهادینه شده‌است که نمی‌توان یک شبه به تمامی آن پایان داد.در قرن هجدهم این پدران امریکا بودند که برده‌داری را تبدیل به بخشی از قانون اساسی این سرزمین آزاد کردند.در قرن نوزدهم همین بردگان سیه‌چرده بودند که بخشی از ساختمان کنگره را بنا کردند.همان ساختمانی که دیروز زیر نور خورشید می‌درخشید و تاریخ را به یاد اوباما می‌آورد.هنوز هم سیاهان در امریکا به نوعی شهروند درجه دوم هستند.سیاهان این روزها می‌توانند آرای خود را آزادانه در صندوق بیندازند اما هنوز هم سایه نژاد‌پرستی بر سر آنها سنگینی می‌کند.45 سال پیش بود که مارتین لوتر کینگ اشک جمع شده در چشمهایش را پاک کرد و آرزوی روزی را در دل داشت که فرزندان سیاه امریکا نه با رنگ پوستشان که با شایستگی شان قضاوت شوند.حالا دیروز اوباما جامه یکی از همان فرزندان لوتر کینگ را بر تن کرده‌بود.اوباما از همان ابتدا اعلام کرد که کاندیدا تک تک امریکاییها خواهد بود و نه تنها سیاهان.باراک از نخستین لحظه به همگان فهماند که زمان نژاد‌پرستی به پایان رسیده است.افتخار امریکاییها به باراک تنها به سیاهان محدود نشده‌است اما سیاهان از این پس دلیلی برای افتخار خواهند داشت. روزی برای دفن شکست هاآنچه دیروز در واشنگتن رخ داد نه تنها نمایشی بود سیاسی که به نوعی نماد آغاز و پایان دو دوره هم بود.هم روز تغییر بود و هم روز جشن و پایکوبی.اوباما هم در سخنان خود بر این حقیقت صحه گذاشت.روز گذشته نه تنها روز تشییع جنازه عصر بوش بود که روزی بود برای کوبیدن مهر پایان بر نظریه‌های نومحافظه‌کاران در باب سیاست خارجی.دیروز اوباما زنگ پایان دوران محافظه‌کاری سیاسی در کشورش را نواخت.دورانی که بیش از نیم قرن است در اروپا و امریکا ریشه دوانده است. اوباما در این سخنرانی مستقیما به زندان گوانتانامو اشاره‌ای نکرد اما اظهارات او درخصوص برتر یقانون و حقوق بشر بر هر منفعت دیگری نمایانگر باورهای او در این حوزه بود.اوباما در همین سخنرانی ادعا کرد که قرار گرفتن در مقام انتخاب میان امنیت و ایده‌آل ها از پایه و اساس اشتباه است.اوباما با این اظهارات نشان داد که در مسند رئیس‌جمهوری امریکا قصد سواستفاده از قدرت را ندارد. و اما مسلماناننقطه عطف اظهارات اوباما انجا بود که مسلمانان مخاطب قرار گرفتند.هشت سال بود که جورج بوش هر بار در سخنان خود به مسلمانان اشاره می‌کرد می‌شد به راحتی احساسات تصنعی او را در ذره ذره جملاتش یافت.اوباما اما در نخستین سخنرانی رسمی خود در مقام رئیس‌جمهوری کشورش، از احترام متقابل به مسلمانان سخن گفت و اعلام کرد که امیدوار است رابطه کشورش با جامعه مسلمانان بر پایه منافع مشترک باشد.اوباما بار دیگر با طرح این موضوع که حاضر است دست هر دوستی را که مشت‌هایش را باز کرده است بگیرد،به جهانیان یادآوری کرد که نام کامل او باراک حسین اوباما است.حالا زمان آن فرا رسیده است که تمامی آن جملات زیبا در قالب عمل قرار بگیرند. اوباما شاید چندان رئیس‌جمهور خوش‌شانسی نباشد.او در روزهای سختی پا به کاخ سفید گذاشته‌است.او حالا میراث‌دار مشکلاتی است که ذره‌ای در شکل‌گیری انها نقش نداشته است.امروز نخستین روز آغاز گام برداشتن در مسیر تغییر است.امروز هم درست مانند دیروز جهانیان ایستاده‌اند و نگاه می‌کنند،نه نگاهی ساده و از روی تکلف که نگاهی مملو از امید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 282]
-
گوناگون
پربازدیدترینها