تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1866327503
سردي روابط عاطفي در شهر
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: سردي روابط عاطفي در شهر رفتارها- ليلا يار خدا: يادش به خير وقتي كه بچه بوديم و دست در دست مادر سوار اتوبوسهاي شلوغ ميشديم. آن زمان جوان‌ها با ديدن بزرگ‌ترها سريع از جا بلند مي‌شدند و صندلي خود را به مادر تعارف مي‌كردند، حتي افراد كهنسال و پير نيز با اين حس كه در اتوبوس جايي براي نشستن هست سوار مي‌شدند و بدون اينكه روي پاهاي ناتوان خود بايستند با تعارف جوان‌ها مي‌نشستند. افسوس كه زمان مي‌گذرد و فقط خاطراتي از گذشته برجاي مي‌گذارد، كجا رفتند حرمت‌ها؟! امروز متاسفانه محبت‌ها كم شده است و وقتي سوار وسايل نقليه عمومي مي‌شوي ديگر جواني صندلي خود را به مادر بچه‌دار نمي‌دهد، ديگر كسي دست چروكيده پير مردي را نمي‌گيرد. چرا با پيشرفت به جلو، عواطف و محبت را در گذشته جا گذاشته‌ايم؟ چرا جوان‌هاي امروز احترام‌كردن را فراموش كرده‌اند؟ چرا اين همه بي‌عاطفگي موج مي‌زند؟ امروز وقتي سوار مترو مي‌شويم افراد مسن را سر پا ايستاده مي‌بينيم كه هيچ جواني به حضور آنها اهميت نمي‌دهند و خونسرد و بي‌تفاوت روي صندلي نشسته‌اند و خود را به گونه‌اي سرگرم كرده‌اند. چرا نسل جديد تا اين اندازه بي‌تفاوت رفتار مي‌كند؟ چرا نگاه‌هاي خسته سالمندان ديگر ارزش ندارد؟ انگار همه با هم غريبه شده‌اند و كسي هم وطن خود را احساس نمي‌كند. ديگر كسي بچه كوچك چند ماهه را كه در آغوش مادرش گريه مي‌كند نمي‌بيند و مادري كه سعي دارد در حالت ايستاده با طفلي كه در آغوش دارد كنترل خود را حفظ كند، در دل آرزو مي‌كند كه كاش يك نفر جايش را به او هديه دهد اما اين خيالي خام است و تا رسيدن به ايستگاه از رحم و شفقت خبري نيست... و حال تو اي جوان امروزي فكر نكن هميشه دنيا به كام توست چرا كه تو نيز روزي خواهان محبت و لطف ديگران هستي و آرزو مي‌كني جواني صندلي‌اش را به پاهاي خسته تو هديه دهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 569]
-
گوناگون
پربازدیدترینها