محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844864015
سردي روابط عاطفي در شهر
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: سردي روابط عاطفي در شهر رفتارها- ليلا يار خدا: يادش به خير وقتي كه بچه بوديم و دست در دست مادر سوار اتوبوسهاي شلوغ ميشديم. آن زمان جوان‌ها با ديدن بزرگ‌ترها سريع از جا بلند مي‌شدند و صندلي خود را به مادر تعارف مي‌كردند، حتي افراد كهنسال و پير نيز با اين حس كه در اتوبوس جايي براي نشستن هست سوار مي‌شدند و بدون اينكه روي پاهاي ناتوان خود بايستند با تعارف جوان‌ها مي‌نشستند. افسوس كه زمان مي‌گذرد و فقط خاطراتي از گذشته برجاي مي‌گذارد، كجا رفتند حرمت‌ها؟! امروز متاسفانه محبت‌ها كم شده است و وقتي سوار وسايل نقليه عمومي مي‌شوي ديگر جواني صندلي خود را به مادر بچه‌دار نمي‌دهد، ديگر كسي دست چروكيده پير مردي را نمي‌گيرد. چرا با پيشرفت به جلو، عواطف و محبت را در گذشته جا گذاشته‌ايم؟ چرا جوان‌هاي امروز احترام‌كردن را فراموش كرده‌اند؟ چرا اين همه بي‌عاطفگي موج مي‌زند؟ امروز وقتي سوار مترو مي‌شويم افراد مسن را سر پا ايستاده مي‌بينيم كه هيچ جواني به حضور آنها اهميت نمي‌دهند و خونسرد و بي‌تفاوت روي صندلي نشسته‌اند و خود را به گونه‌اي سرگرم كرده‌اند. چرا نسل جديد تا اين اندازه بي‌تفاوت رفتار مي‌كند؟ چرا نگاه‌هاي خسته سالمندان ديگر ارزش ندارد؟ انگار همه با هم غريبه شده‌اند و كسي هم وطن خود را احساس نمي‌كند. ديگر كسي بچه كوچك چند ماهه را كه در آغوش مادرش گريه مي‌كند نمي‌بيند و مادري كه سعي دارد در حالت ايستاده با طفلي كه در آغوش دارد كنترل خود را حفظ كند، در دل آرزو مي‌كند كه كاش يك نفر جايش را به او هديه دهد اما اين خيالي خام است و تا رسيدن به ايستگاه از رحم و شفقت خبري نيست... و حال تو اي جوان امروزي فكر نكن هميشه دنيا به كام توست چرا كه تو نيز روزي خواهان محبت و لطف ديگران هستي و آرزو مي‌كني جواني صندلي‌اش را به پاهاي خسته تو هديه دهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 552]
-
گوناگون
پربازدیدترینها