واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: دیگه طاقت ندارم ! به نظر می رسد که ما در جامعه خود وارونه عمل می کنیم. ما میل داریم دنبال افرادی بگردیم که از فشار روحی شدید رنج می برند. کسانی که می توانند از عهده خروارها فشار روحی بر آیند و آنهایی که تحت فشار زیادی هستند. وقتی که کسی می گوید: "من واقعاً سخت مشغول کار بوده ام" یا "واقعاً تحت فشار روحی هستم" می آموزیم که آنها را ستایش کنیم و حتی از رفتار آنها پیروی کنیم. ما در حرفه خود به عنوان مشاور بیماران فشار روحی تقریباً هر روز جملات غرور آفرینی می شنویم" تحمل ما در برابر فشار روحی بسیار بالاست." شاید تعجب آور نباشد که وقتی این افراد افسرده برای بار اول به مطب می آیند، آنچه که بیشتر به آن امیدوارند، دستیابی به راهبردهایی جهت افزایش توان تحمل در برابر فشار روحی است تا بتوانند فشار را بیشتر تحمل کنند!خوشبختانه، ما در محیط عاطفی خود یک قانون غیر قابل تجاوز داریم که چیزی شبیه این است: میزان فشار روحی کنونی ما دقیقاً به اندازه تحمل ما در برابر فشار روحی خواهد بود. شما متوجه افرادی خواهید شد که می گویند "من می توانم از عهده مقدار زیادی فشار روحی برآیم." این افراد همیشه زیر فشار روحی شدید خواهند بود! بنابر این، اگر به مردم آموزش دهید که تحمل خود را در برابر فشار روحی افزایش دهند، این همان چیزی است که پیش خواهد آمد. آنها حتی آشفتگی و مسئولیت بیشتری را خواهند پذیرفت تا دوباره میزان خارجی فشار روحی آنها با میزان تحملشان بخواند. معمولاً آگاه کردن شخص افسرده از دیوانگی خود مستلزم نوعی بحران است- همسر او را ترک می کند، برای تندرستی او مشکلی پیش می آید، اعتیادی جدی زندگی آنها را فرا می گیرد- چیزی اتفاق می افتد که آنها را به یافتن راهبردی جدید به تکاپو وا می دارد. ممکن است عجیب به نظر برسد، اما اگر در کارگاه مدیریت میانگین فشار روحی شرکت کردید، آنچه که احتمالاً یاد می گیرید افزایش تحمل در برابر فشار روحی است. به نظر می رسد که حتی مشاوران بیماران فشار روحی هم افسرده هستند! آنچه که برای شروع کار لازم دارید آن است که پیش از این که فشار روحی تان از کنترل خارج شود متوجه آن شوید. وقتی که احساس می کنید مغزتان با سرعت بیش از حد حرکت می کند، وقت آن رسیده است که کوتاه بیایید و کنترل خود را دوباره به دست آورید. وقتی که برنامه هایتان از کنترل خارج می شود، نشانه آن است که وقت کاهش سرعت و ارزیابی مجدد چیزهای مهم فرا رسیده است، نه این که به آنچه در فهرست برنامه است فشار آورید. وقتی که احساس می کنید کنترل خود را از دست داده اید و از آنچه که باید انجام دهید بیزار هستید، به جای آن که آستین هایتان را بالا بزنید و "به کار بپردازید"، راهبرد بهتر آن است که: استراحت کنید، چند نفس عمیق بکشید و به پیاده روی کوتاهی بروید. وقتی که تحت فشار روحی بیش از حد هستید و مچ خود را می گیرید- در مراحل نخستین، پیش از آن که از کنترل خارج شود- خواهید فهمید که فشار روحی شما مانند گلوله برفی ضرب المثل ماست که از بالای تپه به پایین می غلتد. هنگامی که گلوله برفی هنوز کوچک است قابل اداره کردن بوده و کنترل آن آسان است. اما، وقتی که سرعت و قدرت می گیرد بازداشتن آن از حرکت، اگر غیر ممکن نباشد، مشکل است. لازم نیست نگران این مسئله باشید که از عهده انجام همه کارهای بر نخواهید آمد. و قتی که مغزتان عاری از فشار و آرام است و میزان فشار روحی تان کاهش یافته است، کار آمدتر خواهید شد و تفریح و سرگرمی بیشتری خواهید داشت. همین طور که تحمل خود را در برابر فشار روحی کاهش می دهید، خواهید فهمید که فشار روحی بسیار کمتری هست که کنترل کنید و همچنین برای کنترل فشار روحی باقی مانده به افکار خلاق کمتری نیاز دارید. منبع : از کاه کوه نسازید - ترجمه : سهیلا موسوی رضوی بر گرفته از سایت تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 346]