- علی مطهری:حجاب نیاز مند نظارت مستمر حکومت

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

راسخون: سخن آخر اینکه رئیس جمهور محترم در نطق تلویزیونی خود فرمودند، باید مانند شهید مطهری کتاب مسأله حجاب بنویسیم و استدلال کنیم، کنایه از این که نیازی به اقدام عملی نیست. این هم یک مغالطه دیگر است. در آن زمان حکومت در دست ما نبود و جز کار فرهنگی و استدلال و اقناع عقلی کاری از دستمان برنمی آمد، اما امروز حکومت در دست ماست و علاوه بر کار فرهنگی، نیاز به نظارت مستمر حکومت بر مسأله عفاف و حجاب است. دکتر علی مطهری با فرستادن مطلبی برای «تابناک»، نگاه فرهنگی دولت را به نقد کشیده است که متن کامل این یادداشت به شرح زیر می آید: سخنان رئیس جمهور محترم در مصاحبه تلویزیونی اخیر درباره مسأله حجاب، از نظر آشکارتر شدن بینش فرهنگی ایشان برای قشر متدین یک پدیده مبارک بود. آنچه اینجانب از سال دوم دوره اول ریاست جمهوری ایشان فریاد زدم که نگاه وی به امور فرهنگی مطابق اسلام نیست و در نطقی در مجلس گفتم «رئیس جمهور در مسائل فرهنگی لیبرال است» که موجب ناراحتی و پاسخگویی طرفداران متعصب دولت شد، اکنون نشانه های آن هویدا گردیده و مردم متدین و حزب الهی که با تصور دیگری به ایشان رأی دادند کم کم با چهره واقعی فرهنگی وی آشنا می شوند. نکته مهم این است که رئیس جمهور با علم به حمایت رهبری، مراجع تقلید، ائمه جمعه، علما، نمایندگان مجلس و توده متدین مردم از نظارت بر امور فرهنگی، این گونه سخن می گوید. این یک هشدار و علامت خطر است که گروهی که اکنون قدرت را به دست گرفته یک طرز تفکر مخصوص به خود دارد. برای نمونه به تازگی در سخنان رئیس جمهور توجه ویژه ای به ایران باستان دیده می شود و ستایش از کوروش و اینکه ما فرزندان رستم و اسفندیار و آرشیم. بدیهی است که نفس سخن گفتن از ایران باستان و شخصیت های آن دوره اشکالی ندارد؛ اما زمان و مکان آن و جایگاه گوینده آن و در جایی که باید از اسلام سخن گفت از این امور سخن گفتن و نیز تکرار آن در مواقف گوناگون، گمان انسان را تقویت می کند که اینها برنامه ریزی شده و هدفدار است. یا در سخنان ایشان به ندرت سخن از اسلام به میان می آید بلکه از یکتاپرستی، مهرورزی و عدالت ورزی سخن رانده می شود که پلورالیزم دینی و اندیشه صلح کل را تداعی می کند. البته همه اینها از تفکرات مشائی نشأت می گیرد و اندیشه های اوست که بر زبان احمدی نژاد جاری می شود. بدون شک، وضعیت عفاف و حجاب جامعه ما در دوره پنج ساله صدارت آقای احمدی نژاد انحطاط یافته و علت آن همین بینش فرهنگی ایشان است هرچند اکثر قریب به اتفاق وزرا چنین بینشی ندارند. نکته مهم این است که رئیس جمهور یک مجری است نه یک ایدئولوگ. اینکه ایشان با بیان های گوناگون وظیفه دولت در اجرای آن مرتبه از امر به معروف و نهی از منکر را که نیازمند اعمال قدرت است انکار می کند، انکار یک حکم مسلم اسلامی مورد اتفاق همه فقهاست. این وضعیت، در ابلاغ برخی قوانین مصوب مجلس و مورد تأیید شورای نگهبان مانند قانون تسهیلات ارزی برای متروی تهران و شهرستان ها نیز مشاهده می شود که رئیس جمهور می گوید من اجرای این قوانین را صلاح نمی دانم. عجیب است که استاندار تهران درباره اجرای قانون عفاف و حجاب، به جای آنکه بگوید ملاک قانون و حکم اسلام است، می گوید ملاک نظر رئیس جمهور است. این سخنان راه استبداد و زیر پا گذاشتن قانون را هموار می کند. با این بینش فرهنگی دولت، باید بگوییم اینکه دولت امسال را سال فرهنگ نامیده، در واقع سال ضدفرهنگ و سال انحطاط فرهنگی است و معلوم نیست بودجه مخصوصی که برای فرهنگ منظور شده، در چه راهی بناست هزینه شود. به ظن قوی بیشتر آن مطابق تمایلات آقای مشائی در کنسرت ها و تئاترها و فیلم های سینمایی کذایی و فیلم سینمایی کوروش کبیر صرف خواهد شد و بخش ناچیزی از آن در راه ترویج فرهنگ و زندگی اسلامی هزینه خواهد شد. مسأله مهم در باب عفاف و حجاب این است که باید به قول طلاب محل نزاع روشن شود. محل نزاع این نیست که از کار فرهنگی و نظارت عملی کدام یک را باید برگزید یا کدام یک اولی است. محل نزاع و بحث این است که با قبول اولویت کار فرهنگی و اینکه تاکنون کار فرهنگی زیادی انجام شده و مسأله برای همه روشن است و با قبول اینکه هر مقدار هم که کار فرهنگی انجام شود باز هم عده ای تحت تأثیر شبکه های ماهواره ای و گرایش به زندگی غربی و یا از روی هوا و هوس حاضر به رعایت عفاف و حجاب نیستند، چرا دولت وظیفه نظارت بر پوشش اسلامی را در اماکن دولتی و عمومی و به طور کلی در جامعه در پنج سال گذشته انجام نداده و هر بار که عده ای عزم خود را برای اجرای این حکم اسلام جزم کرده اند رئیس جمهور محترم به معارضه برخاسته و هیچ طرح جدیدی نیز ارایه نکرده است؟ بحث در این است که گذشته از لزوم کار فرهنگی که انجام شده و می شود، دولت نهم و دهم چه اقداماتی در وزارتخانه ها، فرودگاه ها، بیمارستان ها، مطب های پزشکان، مترو، سواحل دریا، دانشگاه ها، تولیدی های مانتو و غیره در جهت نظارت بر مسأله عفاف و حجاب انجام داده است؟ سخن ما این است که چرا رئیس جمهور محترم به جای عذرخواهی از غفلت در این موضوع، مردم متدین و علمایی را که بر این نظارت اصرار می ورزند زیر سوال می برد، مغالطه نموده و مسأله را تا حد بیرون بودن چند تار موی برخی خانم ها تنزل می دهد؟ نکته مهم این است که نظر آقای رئیس جمهور این نیست که این روش نادرست است و روش دیگری درست است، بلکه اساساً ایشان با نظارت در امور فرهنگی مخالف است و این که می گوید با جرایم سازمان یافته مقابله می کنیم تنها یک راه فرار برای عدم اجرای قانون عفاف و حجاب است، زیرا اولاً این قانون و اساساً اسلام در امر به معروف و نهی از منکر تفکیکی میان جرایم سازمان یافته و سازمان نیافته قائل نشده و ثانیاً تشخیص جرم سازمان یافته از سازمان نیافته کار مشکلی است و منجر به عدم نظارت می شود. مسأله این است که اگر خانم یا آقایی با وضع ناهنجاری از نظر تحریک جنسی در خیابان ظاهر شد ضابطان دولت که فعلاً کادر نیروی انتظامی هستند چه باید بکنند؟ آیا او را رها کنند و فقط کار اطلاعاتی کنند و چند روز بعد اگر معلوم شد کار او سازمان یافته بوده بروند او را پیدا و برخورد کنند و اگر نه کاری به کار او نداشته باشند؟ یا به هر حال باید به او تذکر بدهند و اقدام قانونی انجام دهند؟ نتیجه سخن رئیس جمهور رهاسازی فرهنگی است. به ایشان می گوییم رهاسازی را در پنج سال صدارت جناب عالی تجربه کردیم، اگر مفید بود کار به اینجا نمی کشید، پس یک نظارت مستمر ضروری است. به علاوه، رهاسازی عفاف و حجاب لوازمی دارد. اگر بناست تحریک جنسی در سطح جامعه آزاد باشد آقای رئیس جمهور لازم است، زحمت تأسیس کلوپ های شبانه را هم بکشند تا جوانان دچار عقده های روانی نشوند، یعنی همان راه غربی ها را برویم که البته اسلام اجازه نمی دهد زیرا ده ها مفسده دارد، از جمله اینکه بنیان خانواده ها متزلزل می شود. راه پیشنهادی رئیس جمهور چیزی بین اسلام و غرب است که طبعاً محاسن روش اسلامی را نخواهد داشت زیرا اسلام یک کل تجزیه ناپذیر است و به طور کامل باید عمل شود و از طرف دیگر معایب روش غربی را خواهد داشت، زیرا با این تز ما به پیروی از غرب قائل به آزادی تحریک جنسی در سطح جامعه شده ایم و به پیروی از اسلام قایل به ممنوعیت روابط آزاد و ارضای آزاد غریزه شده ایم و در مجموع مصداق این شعر حافظ شده ایم که: یک دست به مصحفیم و یک دست به جام گه نزد حلالیم و گهی نزد حرام سخن آخر اینکه رئیس جمهور محترم در نطق تلویزیونی خود فرمودند باید مانند شهید مطهری کتاب مسأله حجاب بنویسیم و استدلال کنیم، کنایه از این که نیازی به اقدام عملی نیست. این هم یک مغالطه دیگر است. در آن زمان حکومت در دست ما نبود و جز کار فرهنگی و استدلال و اقناع عقلی کاری از دستمان بر نمی آمد، اما امروز حکومت در دست ماست و علاوه بر کار فرهنگی نیاز به نظارت مستمر حکومت بر مسأله عفاف و حجاب است. زبان حال مردم این است که اگر کسانی بخواهند در مقابل دین ما بایستند ما در مقابل دنیای آنها خواهیم ایستاد. /1002

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 183]