- ورزش ایران در سالی که گذشت/1

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

راسخون: درآستانه سال نو، بی مناسبت ندیدیم که در دو گزارش نگاهی داشته باشیم به عملکرد چند رشته ورزشی که مهم ترین اتفاقات سال را به خود اختصاص دادند. کشتی کشتی ایران در سال 88 با کسب 333 مدال در رقابت‌های مختلف بین‌المللی سال پرفروغی را پشت سر گذاشت تا گام‌های اول را برای حضور در بازیهای المپیک 2012 لندن محکم بردارد و از رکودی که در سال‌های گذشته داشت خارج شود. کشتی ایران از زمستان سال 87 حرکت جدید خود را با رویکردی نو واستفاده از مربیان جوان و کارآموزده در هر دو رشته آزاد و فرنگی آغاز کرد. سال 1388 سال خوش یمنی برای کشتی ایران بود. سالی همراه با اتفاقات خوش برای ورزش اول کشور که می تواند گام‌های ابتدایی و محکمی برای المپیک 2012 لندن باشد. کسب 108 مدال طلا، 85 مدال نقره و 140 مدال برنز در کلیه رقابت‌های جهانی، قاره‌ای و بین المللی، برگزاری 54 اردوی تدارکاتی برای تمامی تیم‌های ملی، چهار تورنمنت بین المللی داخلی با حضور 498 کشتی گیر داخلی و خارجی، لیگ کشتی آزاد با حضور هشت و لیگ فرنگی با شرکت چهار تیم، حضور در 6 مسابقه قهرمانی آسیا، پنج رقابت جهانی و دو رقابت جهانی از اهم فعالیت‌های فدراسیون کشتی در سال 88 است. در کشتی فرنگی شاهد جهش‌های بی‌نظیر و خیرکننده‌ای بودیم حضور دوباره محمد بنا در راس تیم ملی کشتی فرنگی ایران پیام آور خبرهای خوبی برای کشتی فرنگی ایران بود. کسب یک مدال طلا و سه مدال برنز در رقابت‌های جهانی دانمارک و کسب عنوان دوم جهان برای اولین بار ره آورد درخشان شاگردان این مدیر موفق بود. محمد بنا که پس از این رقابت‌ها تغییرات مورد نظرش را در تیم‌های نوجوانان وجوانان به وجود آورد با شناخت نقطه ضعف کشتی یعنی حلقه مفقوده بین تیم‌های ملی رده های سنی مختلف می کوشد به هدف اصلی خود یعنی موفقیت در رقابت‌های المپیک 2012 لندن دست یابد. در کنار آن کسب عنوان قهرمانی جام جهانی ارمنستان در بهمن ماه که شور و شعف خاصی را بین هموطنان ایجاد کرد بار دیگر شایستگی جوانان ایرانی را نشان داد. این موفقیت‌ها حاکی از برنامه‌های مدون بنا برای تیم‌های ملی و هدف اصلی‌اش یعنی داشتن چند کشتی گیر آماده در هر وزن دارد. در رشته کشتی آزاد نیز کشتی ایران پس از یک دوره رکود حرکت روبه جلوی خود را با حضور دو مربی جوان و کارآموزده غلامرضا محمدی به عنوان سرمربی و محسن کاوه به عنوان مربی از سر گرفت. کسب عنوان قهرمانی آسیا مانند تیم فرنگی، کسب یک مدال طلا، یک مدال نقره‌ و یک مدال برنز و مقام سوم رقابت‌های جهانی دانمارک و عنوان نایب قهرمانی جام جهانی روسیه نشان از یک حرکت نو در کشتی آزاد ایران دارد. البته تعامل بیشتر بین کادر فنی تیم‌های ملی کشتی آزاد می تواند راه کسب موفقیت در میدان‌های سخت سال آینده و در نهایت المپیک لندن را هموار کند. در این بین تیم‌های کشتی فرنگی و آزاد نوجوانان ایران نیز در رقابت‌های قهرمانی آسیا نتایج خوبی را کسب کرده و خود را برای شرکت در مسابقات گزینشی المپیک سنگاپور و قهرمانی آسیا در تایلند آماده می کنند و در این بین فرنگی کاران یک گام جلوتر از آزادکاران هستند. در کشتی آزاد و فرنگی جوانان نیز تیم‌های ایران که در رقابت‌های جهانی و آسیایی عناوین پرافتخار گذشته خود را تکرار کرده و هر دو روی سکو رفتند، برنامه‌های خود را برای رقابت‌های مهم آینده پیگیری می کنند. در این بین چهار تورنمنت بین المللی در ایران برگزار شد. مسابقاتی که امسال از نظر کمی و کیفی سطح بهتری از سال گذشته به خصوص در رقابت‌های کشتی فرنگی جام یادگار امام (ره) در قم داشت. به هرحال به نظر می رسد در نظرگرفتن زمان بهتر برای برگزاری این رقابت‌ها می تواند تا حدودی گره گشا باشد، البته این مشکل مسائل نانوشته‌ای دیگری را در خود دارد که بازگو کردن آنها به صلاح نیست. برگزاری لیگ کشتی آزاد و فرنگی برنامه دیگر فدراسیون کشتی بود. در لیگ آزاد شاهد حضور چند تیم خوب و مسابقات متوسطی بودیم و لیگ فرنگی نیز با تمام کم و کاستی‌ها خود با حضور چهار تیم به پایان رسید تا بیش از هر چیز دو نکته به چشم آید؛ یکی مشکلات در آیین نامه این رقابت‌ها که مسئولان فدراسیون کشتی نیز به آن اذعان داشته و در پی رفع این مشکل هستند و دیگری لزوم حضور تیم‌های صنعتی و ریشه دار در این رشته که نیازمند رایزنی مسئولان فدراسیون و پیش قدمی مسئولان سازمان تربیت بدنی و برخی وزارتخانه‌های بزرگ در راه کمک به ورزش اول کشور و کشتی گیران است.

تیراندازی سال 88 برای فدراسیون تیراندازی هر چند سالی همراه با موفقیت های داخلی و بین‌المللی بود اما همچنان سطح تیراندازان ایران با دنیا زیاد است و باید نقایصی که در بخش های مختلف این فدراسیون و خصوصا اهداف پروازی وجود دارد برطرف شود. سال 88 برای تیراندازی با آماده نشدن سالنها و میدان پروازی مجموعه آزادی و در نهایت لغو نخستین دوره مسابقات تیراندازی غرب آسیا از سوی فدراسیون آسیایی این رشته خوب شروع نشد اما شتاب این رشته از فصل تابستان به حدی بود که می‌توان عملکرد این فدراسیون را جزء رشته‌های موفق ورزشی کشور قلمداد کرد. فدراسیونی که همواره در سالهای متمادی از جانب منتقدان متهم به این بود که از پتانسیل‌های موجود استفاده نکرده، استعدادیابی مناسبی صورت نمی‌دهد و همیشه با مشکلات مالی، کمبود تجهیزات و فشنگ و نبود سالنهای مجهز روبرواست، با گرفتن حکم ریاست سید مهدی هاشمی در مجمع انتخاباتی این فدراسیون و آن هم بعد از دوسال سپری کردن دوران سرپرستی، توانست به بسیاری از اهداف خود در کمتر از یک سال دست یابد. در همان روزهای نخست سال 88 با ورود "لازلو سوچک" یکی از مربیان مطرح دنیا به کشورمان، پای مربیان تراز اول تیراندازی به ایران باز شد و به دنبال آن "ولادمیمر گالیابوویچ" در رشته تپانچه و "برادلی" در رشته‌های پروازی وارد ایران شده و هدایت تیراندازان را برعهده گرفتند. عملکرد تمامی مربیان خارجی تیم‌های ملی در سال 88 مثبت بود . "سوچک" توانسته انسجام تیمی تیراندازان تفنگ را بالا ببرد و ایران را برای اولین بار صاحب مدالهای با ارزشی در این رشته کند. به دنبال تجهیز سالن تیراندازی آزادی که به نوبه خود یکی از بی‌نظیرترین سالنهای منطقه غرب آسیا محسوب می‌شود، ایران برگزاری نخستین دوره مسابقات غرب آسیا(مهرماه) را در کارنامه کاری خود با کسب 24 مدال طلا، 13 نقره و 10 برنز و کسب عنوان قهرمانی ثبت کرد. تیم‌های تیراندازی ایران و خصوصا تیراندازان زن کشورمان در همان ابتدای سال در اردو و مسابقات آزاد ایتالیا موفقیت‌های قابل قبولی را کسب کردند. الهه احمدی تیرانداز باسابقه کشورمان در این دیدارها برای اولین بار از نمره 400 (بالاترین نمره) را گرفت تا نشانه‌گیری تیراندازان به کامل‌ترین و بالاترین نمره سیبل یعنی شماره 10 کامل شود. اردوی "هانوفر" آلمان به لحاظ تجربه تمرین در کنار برترین‌های دنیا وخرید تجهیزات مدرن، مسابقات تیراندازی چک به دلیل کسب 12 مدال برای تیراندازان جوان و نوجوان کشورمان، مسابقات قهرمانی سلاح‌های بادی آسیا در قطر با کسب 4 مدال تیمی برای اولین بار در تاریخ این رشته ورزشی، کسب مقام بیستم سپیده سیرانی در رقابتهای قهرمانی جوانان جهان در اسلوونی، کسب یک مدال برنزو مقام سیزدهم تیم تیراندازی ایران در اولین دوره مسابقات ارتشهای جهان(سیزم) از جمله موفقیت‌ها و برنامه‌های برون مرزی رشته تیراندازی در سال 88 است که می‌توان به آن اشاره کرد. از بین رشته های مختلف تیراندازی تیمهای اهداف ثابت عملکرد موفق‌تری داشتند و تیم اهداف پروازی ایران چهره‌ای متزلزل از خود در اردوی ایتالیا و در نهایت مسابقات بین‌المللی از خود نشان داد و حتی سهم این رشته در کسب مدالهای مسابقات غرب آسیا نیز اندک و ناچیز بود. دبیر فدراسیون تیراندازی با تایید این ارزیابی به خبرنگار مهر گفت :" در مجموع تیراندازان اهداف پروازی ایران نسبت به اهداف ثابت ضعیف‌تر بوده زیرا امکانات کمتری در اختیار دارند. حضور ابرقدرتهای این رشته در مسابقات غرب آسیا و کسب نتایج ضعیف نمایندگان کشورمان، این مسئله را به همه ثابت کرد که برای توسعه بیشتر باید برنامه‌های ما سریعتر اجرا شود." راه‌اندازی سایت پروازی نمک آبرود در سال جاری در کنار بازسازی مختصر سایت ساصد در تهران و شروع به ساخت سایت‌های دیگری چون سایت میدان پروازی ورزشگاه آزادی ، ورود تجهیزات مدرن، برگزاری اولین دوره لیگ اهداف پروازی کارهای قابل قبولی بود که فدراسیون تیراندازی برای توسعه این رشته در سال 88 انجام داد تا سال آتی شاهد جهش رشته‌های پروازی در کشور و در نهایت میادین بین‌المللی باشیم. تیراندازان امسال سال شلوغی داشتند؛ تیراندازی رشته‌ای است که تمرین و حضور در میدان رقابت به صورت مداوم، حرف اول را برای رشد یک تیرانداز می‌زند. فدراسیون تیراندازی با هدف رسیدن به همین نظر کارشناسی به عنوان تنها کشور در سطح آسیا از سه سال پیش اقدام به راه‌اندازی لیگ‌های اهداف ثابت کرد. لیگ های این رشته امسال از خردادماه آغاز و بهمن ماه به پایان رسید تا تیراندازان در سه دسته برتر، یک و دو‍ و یک بخش جدا در رشته‌های اهداف پروازی به طور مداوم به رقابت پرداخته و ضمن آن شاهد توسعه تیراندازی در شهرهای مختلف، حضور تیراندازان جوان، یافتن استعدادهای نهفته در استانها، توسعه باشگاه‌داری و حمایت مالی از تیرانداز و توسعه تجهیزات تیراندازان باشیم.

دوومیدانی فدراسیون دوومیدانی در شرایطی سال 88 را به پایان می‌رساند که به عنوان رشته "مادر" در طول سال با مشکلات مالی بسیاری دست به گریبان بود و با نقایص و معایبی که داشت توانست با پایی " لنگ" به موفقیت های نسبتا خوبی دست پیدا کند. سال 1388 که رو به پایان است برای دوومیدانی به لحاظ کسب مقام سوم هجدهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا در گوانگژو(آبانماه) و عنوان قهرمانی رقابتهای آسیایی داخل سالن تهران(اسفندماه) سال خوبی بود اما این فدراسیون نقاط ضعف بسیاری را هم داشت که به نوعی بارها باعث تهدید دوومیدانی کاران شد. دوومیدانی ایران این موفقیتها را در سایه رکورد این رشته قبل از بازیهای آسیایی گوانگژو درسال 2010 و به نوعی به دلیل افت رکوردها درسرما و بارندگی رقابتهای قهرمانی آسیا در چین و ضعف دوومیدانی کاران خارجی حاضر در مسابقات داخل سالن بدست آورده است. اما نباید این مسئله را از خاطر برد که درخشش دوومیدانی‌کاران در شرایطی برای ایران حاصل شده که فدراسیون دوومیدانی از لحاظ اعتبارات در بدترین شرایط چند ساله گذشته خود قرار داشت و فشردگی برنامه‌ها و میزبانی چهارمین دوره مسابقات دوومیدانی قهرمانی داخل سالن آسیا دست وپای مسئولین رشته را بسته بود. اگر از عنوان قهرمانی ایران در دیدارهای تهران به عنوان یک موفقیت بگذریم، برخی دوومیدانی‌کاران مطرح جای سوال داشت که چرا دوندگان مطرحی چون سجاد مرادی دارنده مدال طلای مسابقات ویتنام و گوانگژو با کنارکشیدن از خط مسابقه فرصت به این گرانبهایی را به دوندگان جوان‌تر نداد تا مدال دوی 800 متر ایران در این مسابقات از دست نرود. سال 88 با توجه به کسب مدالهای خوشرنگ بانوان ایران در مسابقات دوومیدانی تهران با کسب سه مدال؛ دو طلا ویک برنز برای لیلا رجبی سال خوبی برای دوومیدانی زنان کشورمان محسوب می‌شود. رجبی که ستاره دوومیدانی ایران در این سال بود با کسب دو مدال طلا در مسابقات قهرمانی داخل سالن آسیا و بازیهای آسیایی ویتنام، کسب مدال برنز مسابقات گوانگژو، مدال نشان برنز در رقابتهای جایزه بزرگ آسیا و حضور در مسابقات قهرمانی جهان در برلین آلمان چهره متفاوتی از دوومیدانی زنان مسلمان ایرانی به نمایش گذاشت. البته نباید موفقیت‌های دیگر ورزشکاران زن کشورمان چون لیلا ابراهیمی را نادیده بگیریم. ابراهیمی در شرایطی پا در مسابقات بین‌المللی مالزی و در نهایت رقابتهای قهرمانی آسیا در چین گذاشته بود که بعد از یک سال مصدومیت چندین بار رکورد کشور را جابجا کرد اما باید قبول کنیم اگر مدال برنز وی در آسیا تکرار نشد تنها به دلیل کمبود امکانات برای دوومیدانی بانوان ایران و رشد چند پله‌ای دوومیدانی زنان در آسیا بود. دوومیدانی ایران در سال87 و در آستانه حضور در المپیک، لیگ پرپیمانه‌ای را پشت سرگذاشت اما امسال با وجود حضور سایپا به عنوان تیمی قدرتمند برابر تیم نفت و رقابت سنگین بین این دو تیم برای کسب عنوان قهرمانی در سکوت پیگیری شد. مشکلات مالی باشگاه‌ها و عدم استقبال سرمایه‌گذاران در این رشته مادر دوومیدانی زنان را هم با مشکلات مختلفی مواجه کرد تا لیگ‌های دوومیدانی تحت الشعاع مشکلات مختلف درست قبل از بازیهای آسیایی ویتنام و مسابقات قهرمانی آسیا در گوانگژو به پایان برسد.

ووشو فدراسیون ووشو در شرایطی سال 88 را به پایان می‌رساند که در ادامه موفقیت های دو سال اخیر توانست به مدال های رنگارنگی در عرصه جهانی و بین المللی خصوصا در بخش بانوان دست پیدا کند. فدراسیون ووشو در طول سالهای اخیر به عنوان یکی از رشته های پرحاشیه در ورزس ایران مطرح بود. کارشناسان و علاقمندان دلسوز این رشته پرطرفدار همیشه از ووشو به عنوان یک رشته با پتانسیل بالای قهرمانی یاد می کردند ولی برخورد ناصحیح مدیران پیشین، ووشو را به ورطه نابودی کشاند. استعفای متوالی مدیران ارشد فدراسیون ، دوری دلسوزان واقعی و قهرمانان، بدهی فراوان و... همه و همه دست به دست هم داد تا ووشو در میان فدراسیون های ورزشی در سال 86 عنوانی بهتر از سی و ششم را کسب نکند. این همان زمانی بود که فدراسیون ووشو از سوی حراست سازمان تربیت بدنی پلمپ شد و مدتی بعد مهدی علی نژاد به عنوان سرپرست انتخاب شد. بسیاری از اهالی این رشته و منتقدان آن معتقد بودند که علی نژاد از جنس ووشو نیست و نمی تواند این ووشو بهم ریخته را که تنها نامی از فدراسیون بودن را یدک می کشید سروسامان دهد. ولی او خیلی زود حواشی را از بین برد و در سایه آرامش و با بهره گیری از کمک فکری بزرگان این رشته رفته رفته ووشو را به همان جایی رساند که کارشناسان امر ادعا می کردند. ووشو ایران در سال 88 به روند صعودی دو سال قبل خود ادامه داد. کسب 32 مدال رنگارنگ که 12 تای آن طلا بود از رقابتهای قهرمانی جوانان آسیا، قهرمانی بزرگسالان جهان و بازیهای داخل سالن آسیا در کنار احداث آکادمی ووشو باعث شد تا این فدراسیون از مکان سی و ششم تا قرار گرفتن در بین شش فدراسیون برتر در پایان سال 88 پیشروی کند. تیم ووشو ایران در رقابتهای قهرمانی جوانان آسیا شش مدال طلا، یک نقره و 9 برنز کسب کرد و در میان تمام تیم های شرکت کننده جایگاه سوم را به خود اختصاص داد. این مهم در حالی رغم خورد که ووشو ایران در دوره قبل همین مسابقات تنها یک مدال طلا کسب کرده بود، کسب چهار مدال طلا در رده دختران به خصوص در بخش تالو و صعود از رده نهم دوره قبل به جایگاه سوم از مهمترین نکات این مسابقات بود. به دست آوردن عنوان نایب قهرمانی در رقابتهای قهرمانی جهان نیز یکی دیگر از افتخارات ووشو در سال 88 بود تیمی که راهی کانادا شده بود با 5 نشان طلا، 6 نقره و یک برنز از جایگاه هفتم 2007 خود تا نایب قهرمانی 2008 پیش رفت. رقابتهای کانادا نیز چند نکته بارز داشت، کسب مدال طلا در بخش بانوان برای اولین بار و کسب دو مدال طلا توسط تیم بانوان را باید مهمترین ثمره این مسابقات دانست. رقابتهای داخل سالن آسیا نیز میدان دیگری بود برای افتخار آفرینی ووشو. تیم چهار نفره بانوان ایران یک طلا و سه نقره کسب کرد تا رشد چشمگیر بانوان ووشو ایران بیش از گذشته نمایان شود. اینکه بانوان ووشوکار ایران می توانند همانند مردان در رقابتهای جهانی و آسیایی حضور یافته و مدال کسب کنند خود در ورزش ایران کاری بی سابقه است. وقتی نوجوانی چون الهه منصوریان یا زهرا کریمی با تجربه توانایی شکست حریفی چینی خود آن هم در فینال را دارند خود ارزش فراوانی دارد که دوری از حاشیه و ایجاد فضایی آرام در کنار فراهم ساختن امکانات مورد نیاز دلیل اصلی آن بوده است.

ورزش جانبازان و معلولان ورزش جانبازان و معلولان در حالی سال 88 را به پایان می برد که تمام هم و غم مسئولان این فدراسیون در جهت کامیابی در رقابتهای پارالمپیک 2012 لندن است به شرطی که خستگی نفر اول این مجموعه مانعی برای تحقق اهداف این قشر موفق ورزش کشور نباشد. فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولان تحت ریاست محمود خسروی وفا در سال 88 روند رو به رشد و قابل قبولی داشت که قهرمانی جهان در سومین دوره رقابت های والیبال نشسته جوانان مشهد، موفقیت تیراندازان کشورمان در آلیکانته اسپانیا و کسب مدال طلا از این رقابت ها، موفقیت در پارالمپیک جوانان توکیو و... از جمله بخشی از این کامیابی ها بود؛ با این همه اظهارات محمود خسروی وفا، رئیس این فدراسیون و همچنین رئیس کمیته ملی پارالمپیک در تاریخ 19 دی ماه مبنی بر شرکت نکردن در انتخابات، یک سوال بزرگ پیش روی این بخش عظیم از ورزش کشور قرار داد و آن سوال این بود که : "چرا خسروی وفا قصد کناره گیری دارد؟" و سوال بزرگ تر اینکه " چرا وی به انتخابات بازگشت؟" وی پس از ابقا در سمت ریاست کمیته ملی پارالمپیک در جمع خبرنگاران اظهار داشت: دوست داشتم ریاست را به فرد دیگری واگذار کنم که دوستان اجازه ندادند. از این پس هم قصد دارم برنامه دست ‌یافتنی خودم را شامل اصلاح اساسنامه، گرفتن کمک و اعتبار برای ورزش جانبازان، ادامه 5 سال دوم طرح جامع، ساخت و تکمیل پروژه‌های استانی و درکنار آن توسعه ورزش قهرمانی و همگانی را اجرا کنم. در یک نگاه کلی می توان فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولان را فدراسیونی موفق اما خسته در گذر زمان نام نهاد. اکنون نگاهی گذرا داریم به عملکرد یک ساله این فدراسیون: ورزش معلولان ایران در سال 88 در مجموع موفق به کسب 90 مدال از حضور در میدان های مختلف ورزشی شد. ورزشکاران کشورمان 37 طلا کسب کردند، به 30 گردن آویز نقره رسیدند و 23 مدال برنز را به ویترین افتخارات خود افزودند که به تفکیک به جریان کسب این مدال ها می پردازیم. ورزشکاران معلول کشورمان در رقابت های بین المللی تونس که تیرماه برگزار شد، 16 طلا، یک نقره و یک برنز کسب کردند. ضمن اینکه سه رکورد پارالمپیک پکن توسط ورزشکاران کشورمان در این رقابت ها شکسته شد. قهرمانی در تورنمنت پنج جانبه والیبال نشسته که مردادماه در "بروواری" اوکراین برگزار شد، موفقیت دیگر ورزش معلولان کشورمان در سال 88 است. ایران در دیدار نهایی با نتیجه 3 بر صفر مقابل روسیه به برتری رسید. تیم جوانان کشورمان در رقابت های پارالمپیک جوانان آسیا که شهریورماه در توکیو برگزار شد با کسب 51 مدال، 17 طلا، 21 نقره و 13 برنز حضور موفقی را در این رقابت ها تجربه کرد. دومین دوره رقابت‌های پارالمپیک جوانان شهریورماه با حضور نزدیک به یک هزار ورزشکار از 33 کشور آسیایی در 2 رده سنی 14 تا 16 سال و 17 تا 19 سال در توکیو برگزار شد. یک طلا، سه نقره و دو برنز در مسابقات تیراندازی آلیکانته اسپانیا حاصل کار ورزشکاران کشورمان بود. تیم والیبال نشسته ایران دارنده پنج عنوان قهرمانی رقابت های پارالمپیک، آماده می شود تا برای ششمین بار در رقابت های لندن بر سکوی اول این رقابت ها تکیه بزند. در همین راستا مسئولان والیبال نشسته ایران در تلاش هستند تا از عنوان قهرمانی خود دفاع کنند و به همین منظور پشتوانه سازی را در دستور کار خود قرار داده اند. در همین راستا نفرات جدیدی به اردوی تیم والیبال نشسته کشورمان دعوت شده اند. ایران در رقابت های والیبال نشسته جوانان جهان که آبان ماه به میزبانی مشهد مقدس برگزار شد مقتدرانه به عنوان قهرمانی رسید تا خیال مسئولان کشورمان تا حدود زیادی از بابت تیم والیبال نشسته ایران در رقابت های جهانی اوکلاهما سیتی آمریکا در سال 89 و پارالمپیک لندن ، راحت شود. در رقابت های آیواس سوییس، دو و میدانی کاران جوان کشورمان با کسب سه مدال نقره و پنج مدال برنز، کارنامه نسبتا قبال قبولی داشتند. تیم فوتبال هفت نفره ایران در هلند با شکست برزیل در دیدار رده بندی، به عنوان سومی رسید و به دیدار نهایی این رقابت ها که سال 2010 در هلند برگزار می شود راه پیدا کرد. روسیه و اوکراین به عنوان قهرمانی و نایب قهرمانی این رقابت ها رسیدند. کاروان پنج نفره تنیس روی میز بانوان کشورمان در آبان ماه در رقابت های آسیا – اقیانوسیه در اردن شرکت کرد و با کسب یک مقام دومی در رقابت های دو نفره بانوان و یک مدال برنز در کلاس نشسته مردان به کار خود پایان داد.

تیراندازی با کمان هر چند تیراندازی باکمان ایران در سال 88 با ساخت و تکمیل سایت تخصصی خود گام بلندی را برای توسعه این رشته برداشت اما بحران مالی سنگ بزرگی پیش روی کمانداران انداخت که تقریبا نیمی از برنامه های فدراسیون را تعویق یا لغو کرد. به جرات می توان گفت سال 88 سال طلسم سفرهای کمانداران بود، اگر سفر به تایلند در اسفندماه سال 87 را از لیست اعزام های تیم ملی بیرون کنیم کمانداران در سال جاری 5 سفر برون مرزی را به جام جهانی دومینکن(فروردین ماه سال جاری) به دلیل مشکلات مالی، مرحله دوم جام جهانی در کرواسی(اردیبهشت ماه سال جاری) به دلیل مشکل روادید، مرحله سوم جام جهانی در ترکیه(خردادماه سال جاری) مشکل اسکان تیم ملی در چند هتل شهر آنتالیا و عدم هماهنگی میزبان، اردوی تدارکاتی کره جنوبی به دلیل عدم موافقت شورای برون مرزی از دست دادند. البته طلسم سفر کمانداران با مشکلات پیش رو با اولین اعزام تیم ملی کمانگیری روی اسب به "سوکچو" کره جنوبی و کسب یک نشان برنز شکسته شد تا درست به فاصله کمتر از دو هفته و البته با تاخیر 24 ساعته به دلیل تاخیر شرکت هواپیمایی "ایران ایر" کمانداران بعد از یک سال دوری از میادین برون مرزی مجوز پرواز و خروج از کشور را دریافت کنند. هرچند اصابت تیرهای کمانداران به سیبل در چهل و پنجمین دوره مسابقات قهرمانی جهان در "اولسان" کره جنوبی برابر ابرقدرتهای اروپایی و قهرمانان المپیکی کره ای تبدیل به مدال نشد اما ارتقاء قابل توجهی در رنکینگ جهانی داشتند. بعد از آن هم حضور در جایزه بزرگ هند و بنگلادش و در نهایت بازیهای آسیایی داخل سالن ویتنام و قهرمانی آسیا در اندونزی و کسب مدالهای رنگارنگ پایان خوشایندی برای ملی پوشان رقم زد.

ریسک بزرگ برای آسیایی شدن کریم صفایی رئیس فدراسیون تیروکمان امسال ریسک بزرگی کرد و با واگذاری بخش عمده ای از بودجه فدراسیون و تامین اعتبارات خارج از این مجموعه برای تکمیل فاز اول سایت تخصصی تیروکمان در آزادی که در نوع خود در منطقه بی نظیر است توسعه این رشته را چندین سال جلو انداخت. فدراسیون با ساخت این مجموعه توانست اعتماد مسئولین آسیایی را در دریافت میزبانی مسابقات قهرمانی آسیا در تهران(2011) بدست آورد و با متمرکز شدن تمامی تمرینات تیم ملی و مسابقات و کاهش هزینه های این بخش ها کار بزرگی صورت دهد. صفایی تمامی مشکلات مالی امسال را ناشی از این ریسک بزرگ می داند و می گوید: "بخش عمده ای از بودجه فدراسیون صرف ساخت سایت تخصصی تیروکمان در آزادی شد و همین مسئله فشار زیادی را از لحاظ مالی به فدراسیون وارد کردو باعث شد تا نتوانیم نزدیک به 30 درصد از برنامه های خود را به اجرا درنیاوریم." مشکلات مالی کمانداران در این سال به اندازه‌ای بود که برخی نزدیکان فدراسیون حد بحران را از خرید کاغذ A4 تا پرداخت حقوق معوقه چهار ماهه کارمندان توصیف می کردند. مشکلات مالی حتی به باشگاه ها هم رسیده بود به طوریکه رقابتهای لیگ خارج از سالن تا آستانه تعطیلی نیز پیش رفت. رقابتهای لیگ داخل سالن هم که قرار بود در فصل پائیز برگزار شود بعد از چندین بار وقفه به 20 اسفندماه موکول شد. البته فدراسیون تیروکمان امسال دل به دریا زد و با پیگیری فراوان مجوز ورود کمان و تیر را دریافت کرد تا از این پس بدون نیاز به واسطه و با قیمتی متعادل تر اقدام به واردات تجهیزات این رشته کند و در نهایت این مسئله به سود تمامی ورزشکاران، ملی پوشان، هیئت ها، مراکز آموزشی و باشگاه ها تمام شد. زوج مربیان کره ای تیم ملی امسال سال پر استرسی را پشت سرگذاشتند به دنبال سفرهای لغو شده تیم کار آنها سخت تر شد و حتی نتایج مسابقات قهرمانی جهان در کره نیز آنها را تا مرز برکناری پیش برد اما باید منش و تاثیرگذاری کار و تفکر آنها را در هدایت ملی پوشان ستود. امسال تیراندازان زن کشورمان یک گام جلوتر از مردان بودند. در سالی که از بسیاری جهات زنان هم پای کمانداران مرد در میادین داخلی و برون مرزی حرکت کردند شاهد رکوردشکنی پی در پی و کسب نخستین سهمیه المپیک نوجوانان برای ایران توسط "سمیه شیریان" 16 ساله در اندونزی بودیم. در این سال موفقیت های کمانداران مرد نیز با ارتقاء رنکینگ جهانی و کسب مدال در مسابقات قهرمانی آسیا و بازیهای داخل سالن آسیا استمرار یافت. با تمام این تفاصیل در وصف سختی ها و موفقیت های این رشته، فدراسیون تیروکمان در همان نخستین روزهای سال دو کماندار المپیکی خود را از دست داد. حجت الله واعظی به سمت مربیگری رفت و نجمه آبتین با پا گذاشتن به زندگی مشترک خانوادگی و پیگیری مراحل درمان آسیب دیدگی کتفش وارد حاشیه شده و از تیم ملی جدا شدند که مطمئنا این تلخ ترین خاطره برای جامعه کماندار کشورمان در سال 88 بود. با این حال فدراسیون درکاری نوین درهای تیم ملی را در بازیهای آسیایی داخل سالن هانوی ویتنام بر روی تیراندازان قدیمی چون صادقی، نجمه آبتین، رضا زمانی نژاد، سکینه قاسم پور و دادن فرصتی دوباره برای کسب مدال در میادین آسیایی باز کرد. شمشیربازی شمشیربازی در سال 88 بیشتر از هر چیز درگیر انتصاب‏ها و استعفاها بود آنچنان که از تقویت تیم‎های ملی غافل ماند و با نتایج ضعیف نمایندگان خود در رقابت‎های بین‎المللی مواجه شد. امسال به واسطه حضور رئیس جدید در سازمان تربیت بدنی و تصمیماتی که برای جابه‏جایی مدیران ورزشی اتخاذ شد، فدراسیون‎های مختلف تغییرات زیادی را به خود دیدند اما در این میان سهم شمشیربازی و فدراسیون این رشته بابت تغییر و جابه‏جایی‏ها بیشتر بود چون بعضی‎ها با عنوان "قهر و استعفا" از شمشیربازی جدا شدند. یک انتخاب، یک برکناری، یک انتصاب و یک استعفا در طول 2 ماه شهریورماه سال 88 غلامحسین عسگری که 10 ماه با حکم سرپرستی در فدراسیون شمشیربازی مدیریت کرد، در مجمع انتخابات این فدراسیون 40 رای موافق گرفت. با این حال نتوانست جا پای خود را در فدراسیون شمشیربازی محکم کند چون ریاست وی بیشتر از 2 ماه دوام نیاورد! عسگری در مدت زمان کوتاهی که رئیس فدراسیون شمشیربازی بود اقداماتی را برای سرو سامان دادن به اوضاع و احوال این رشته و فدراسیونش انجام داد که مهمترین بخش آن مربوط به تشکیل کمیته‌های مختلف و از همه مهمتر کمیته فنی بود که بعد از هشت سال شکل گرفت. بازگشت احمد اکبری به فدراسیون شمشیربازی یکی دیگر از اتفاقات خوش زمان ریاست عسگری بود. اکبری همزمان با ریاست عسگری و بعد از 7 سال دوری از شمشیربازی به جای علیرضا پورسلمان دبیر جدید فدراسیون شمشیربازی معرفی شد. احمدی پیش از این و طی ادوار مختلف 16 سال دبیر فدراسیون بود. با همه اینها فضل الله باقرزاده که طی سال‌های 81 تا 86 رئیس فدراسیون شمشیربازی بود، بازگشت. اتفاقی که شاید کمتر کسی تصور آن را داشت اما پس از تغییرات در راس سازمان تربیت بدنی و در حالیکه تنها 2 ماه از برگزاری مجمع انتخابات فدراسیون شمشیربازی می‏گذشت، روی داد. یک هفته پس از بازگشت وی، احمد اکبری به حال قهر از سمت دبیری خود کناره‎گیری کرد و این اولین پیامد و به نوعی اولین اتفاق تلخ بعد از تغییرات مدیریتی جدید در فدراسیون شمشیربازی بود.

انتصاب و استعفا ادامه دارد بعد از استعفای احمد اکبری، فدراسیون شمشیربازی 25 روز بدون دبیر بود تا اینکه در آذرماه از پیمان فخری دعوت به همکاری شد. کسی که مردادماه همین امسال - یعنی در زمان سرپرستی عسگری - تیم جوانان اسلحه سابر را در بازی‏های آسیایی المپیک سنگاپور صاحب مدال نقره کرد. اما کمتر از 2 ماه بعد دبیر جدید هم استعفا کرد. بعدها مشخص شد که اعتقاد پیمان فخری به کار ریشه‎ای و پایه‎ای و اختلاف نظری او در این زمینه با سرپرست فدراسیون داشت، موجب کناره‏گیری‎اش شده بود. باقرزاده به مدال آوری تاکید بیشتری داشت. فدراسیون شمشیربازی روزهای پایانی سال را بدون دبیر می گذراند. البته دیر یا زود دبیر جدید دیگری معرفی خواهد شد همانگونه که همین چند هفته پیش علیرضا پورسلمان به عنوان سرپرست نایب رئیسی حکم گرفت. اما با مسیری که تا به امروز طی شده و شرایطی که وجود دارد، بعید نیست پشت سر هر انتصابی، استعفایی دیگر باشد. خصوصا اینکه هنوز تکلیف زمان برگزاری مجمع انتخابات فدراسیون شمشیربازی مشخص نشده است. مثل دیگر فدراسیون‎ها. مسافرت‎های بدون تمرین "سریال" شد اگرچه مدال نقره بازی‎های المپیک آسیایی سنگاپور برای تیم اسلحه سابر ایران رضایت بخش بود اما بعد از آن شمشیربازان کشورمان در آنتالیا و در مصاف با جهانیان نتوانستند نتایج آنچنان قابل قبولی به دست آورند. علی یعقوبیان و مجتبی عابدنی تنها ایرانی‌هایی بودند که توانستند تا جدول حذفی 64 نفره بالا بیایند. البته این نتیجه نسبت به رقابت‌های 2007 سن پترزبورگ بهتر بود اما به هر حال ایده‌آل هم نبود. درمدت زمان 25 روزی هم که فدراسیون شمشیربازی بدون دبیر بود (قبل از آمدن پیمان فخری) تیم ملی برای شرکت در رقابت‎های قهرمانی آسیا عازم قطر شد. در بخش بانوان این مسابقات نمایندگان ایران برای نخستین بار به جمع هشت تیم برتر آسیا در اسلحه اپه راه یافتند که این خوب بود. اما عنوان دهمی اپه و پنجمی اسلحه سابر و فلوره در بخش مردان نتایج ضعیفی بود که در نهایت هم جوانگرایی با هدف حضور در بازی‌های آسیایی گوانگژو توجیهی برای آن عنوان شد. البته ایرانی‎ها در مسابقات جام جهانی کلاس A کیش (دی‎ماه) عملکرد به مراتب بهتری داشتند و توانستند توسط علی یعقوبیان و مجتبی عابدینی صاحب دو مدال نقره شوند. در این میان محمد رضایی از ناکامان بزرگ این مسابقات بود که نتوانست مدال نقره دوره پیشین رقابت‏ها را تکرار کند. بعد از مسابقات جام جهانی کیش بود که سریال مسافرت‎های بدون تمرین تیم‌های ملی و شکست آنان برای شمشیربازی آغاز شد. تیم سابر بدون سرمربی به استانبول رفت و تمامی شمشیربازان در دور اول حذف شدند و تنها مجتبی عابدینی به لطف یک قرعه استراحت، سی و سوم شد. سال گذشته چهار شمشیرباز ایران در جمع 64 نفر این رقابت‎ها بودند. تیم اپه هم بهمن‎ماه در شرایطی که مربی ایرانی تیم (حسین عابدی) با شعار "اصلاح الگوی مصرف" پای پلکان هواپیما از فهرست تیم اعزامی خط خورد با سرپرستی علی یعقوبیان (ورزشکار؟) به دوحه رفت و با پنج رده سقوط نسبت به دوره پیش نوزدهم شد. در مسابقات شمشیربازی اسلحه سابر مسکو هم تمام بازیکنان اعزامی ایران در همان دور اول مسابقات کنار رفتند تا تیم اعزامی کشورمان در میان 17 تیم، آخر شود! درحالیکه در دوره پیش دو نفر از ملی پوشان به جدول حذفی 64 نفره صعود کرده بودند و در نهایت هم عنوان یازدهم را به دست آورده بودیم. ناکامی‌ها پشت تک مدال‏ها پنهان نماند همه این عقبگردها که به طور حتم اعزام بدون تمرین و اردوی کافی ملی‎پوشان روی آن تاثیرگذار بود موجب بروز انتقادات بسیار شد تا اینکه تیم اپه به رقابت‏های جایزه بزرگ سوئد و مسابقات جام جهانی سوئیس شد. علی یعقوبیان بازیکن موفق این رقابت‎ها بود که موفق شد در سوئیس بیست و دوم و در سوئد دوازدهم شود و در نهایت هم در رنکینگ جهانی 9 پله صعود کند. ارتقای جهانی یعقوبیان خوب است اما نه به آن اندازه که پرده بر تمام ناکامی‎ها بگذارد. موفقیت یعقوبیان مربوط به امروز و این رقابت‏ها نیست. او جز ورزشکارانی است که پیش از این هم عملکرد قابل قبولی داشته است. ضمن اینکه حتی اگر هم مدال برنز چند روز پیش فرزاد باهر ارس باران در مسابقات قهرمانی نوجوانان و جوانان فیلیپین را هم به موفقیت های یعقوبیان اضافه کنیم باز هم نمی توان ضعف دیگر ورزشکارانمان را نادیده بگیریم. چون باهر ارس باران این مدال را در مسابقاتی به دست آورد که دیگر ورزشکارانمان در جریان آن یکی پس از دیگری حذف شدند. همان طور که در سوئد به غیر از یعقوبیان و البته محمد رضایی که به جمع 32 نفر برتر راه یافت دیگر شمشیربازان ایران نتایج دیدارهای خود را واگذار کردند. با وعده به مدال نمی‎رسیم شمشیربازی در ایران نه تنها گمنام نیست بلکه جزو رشته‎هایی است که با سابقه چند دهه‌‎ای و همچنین به واسطه پتانسیل‎هایی که در اختیار دارد می‎تواند مدال‌آور هم باشد. البته نه در این مقطع زمانی که کمر این رشته خمیده شده و جلوی پیشرفت آن گرفته شده است. اگر وضعیت به همین صورت ادامه یاد همانند 40 سال گذشته نخواهیم توانست نماینده‌ای در المپیک داشته باشیم. پس چگونه مدیر فعلی فدراسیون علاوه بر مدال‌آوری در گوانگژو، قول مدال طلا المپیک را هم می دهد؟ با این همه، امیدها در این جهت است که شمشیربازان، شمشیرهای خود را از حالا برای ایجاد تحولی بزرگ و اساسی در سال آینده تیز کنند. دوچرخه سواری فدراسیون دوچرخه‌سواری در شرایطی سال 88 را پشت سرگذاشت که همچنان ورزشکاران این رشته با مشکلات مالی، کمبود پیست، محل تمرینات و نداشتن مربیان کارآمد مواجه‌اند و تغییراتی که در سال جاری روی داد نگرانی‌ها را برای آینده این رشته افزایش داده است. وقتی امیررضا واعظی آشتیانی با هدف توسعه این رشته و تامین منابع مالی سرنوشت دوچرخه سواری را به دست علی انصاری عضو مدیره باشگاه استقلال تهران و قائم مقام فدراسیون دوچرخه سواری سپرد، کمتر کسی فکر می کرد عمر ریاست انصاری در این فدراسیون تنها چهارماه باشد! دوچرخه سواری که در دو سال گذشته روزهای پرانتقاد و همراه با فراز و نشیبی را طی کرد امیدوار بود سال بعد از المپیک بتواند خود را برای بازیهای آسیایی گوانگژو به خوبی آماده کند اما با رفتن رئیس متمول این رشته این آرزوها به نوعی برباد رفت به طوریکه زنگی آبادی مدیر اسبق تیم های ملی در هیبت سرپرستی فدراسیون در همان روزهای نخست با عنوان کردن مشکلات مالی دست به تغییرات عمده ای در ترکیب کادر فدراسیون زد. دربین برگزاری تورهای بین المللی دوچرخه سواری، به جز تور تهران، ضعف در برگزاری دیگر تورهای بین المللی ایران از لحاظ اجرایی، امکانات جاده ای، هتل های نامناسب در شهرهای مختلف، ناهماهنگی عوامل برگزار کننده تور، مبالغ پائین جایزه های در نظر گرفته شده، عدم همکاری مسئولین استانی، عدم استقبال کشورها از تورهای ایرانی باعث شد تا در سال 88 چهره نامناسبی از تورهای بین المللی کشورمان به نمایش گذاشته شود. تور ریاست جمهوری تهران(اردیبهشت ماه)، بیست و چهارمین دوره تور بین المللی آذربایجان(مهرماه)،تور میلاد دو نور(مهرماه)، سیزدهمین دوره تور بین المللی کرمان( بهمن ماه، تور بین المللی مازندران(آذر ماه) وتور داخلی تفتان (اسفند ماه) تورهای برگزار شده در سال 88 بودند. سال 88 برای ملی پوشان و رکابزنان در سطح آسیا و جهان از لحاظ ارتقاء در رنکینگ آسیایی و افزایش تعداد مدالهای قاره ای سال خوبی بود اما بلاتکلیفی در خصوص سرمربی تیم ملی باعث شد تا در روزهای واپسین سال کارشناسان از احتمال کاهش تعداد مدالهای رکابزنان در رقابتهای قهرمانی آسیا در امارات( فروردین ماه سال 89) خبر دهند. "تغییرات پی درپی یک سال گذشته در فدراسیون دوچرخه سواری که شامل رئیس و مسئولان و مربیان می شد قطعا به عملکرد رکابزنان در مسابقات قهرمانی آسیا لطمه وارد خواهد کرد، زیرا ورزشکار مرتبا با برنامه‌های متفاوت مربیان روبرو شده و نمی توانند خود را به موقع برای رقابتهای آسیایی آماده کنند." این بخشی از صحبت های مجید ناصری مربی اسبق تیم ملی کشورمان در بازیهای المپیک 2008 پکن و مسابقات قهرمانی آسیا در اندونزی است. تیم ایران در بیست ونهمین دوره مسابقات قهرمانی دوچرخه سواری آسیا در اندونزی(مردادماه سال 88) به 6 مدال دست یافت. 6 مدالی که رکابزنان بزرگسال با کسب 4 مدال و جوانان رشته پیست با 2 نشان در بدست آوردن این افتخار برای ایران سهیم بودند. اما این تغییرات باعث شده تا ناصری وضعیت ملی پوشان را "نگران کننده" توصیف کرده و از احتمال کاهش مدالهای دوچرخه سواری در مسابقات آسیایی امارات خبر دهد. فدراسیون دوچرخه سواری ایران بعد از یک سال کش و قوس و پیگیری فراوان با فرانسوی ها، موفق به جلب نظر "برونو بوهیگاس" کمک مربی تیم قهرمان جهان برای حضور در ایران شد اما با آمدن زنگی آبادی مرخصی "بوهیگاس" به دلیل دستمزد بالا دائمی شد و پای مربیان فراری و اخراجی چون لیندنر، تولومانف، آلتوک به ایران باز شد. مربیان هلندی تیم ملی بانوان هم یک هفته ای در ایران و کنار ملی پوشان بودند اما به توافق نرسیدند و رفتند تا رکابزنان زن کشورمان امسال را بدون حضور در میادین برون مرزی پشت سر بگذارند. تصادف شدید زیبا مهینی رکابزن تیم ملی کشورمان درجاده کرج نیز باعث شد تا روزهای باقیمانده از سال برای دوچرخه سواران زن کشورمان با خاطره ای تلخ پایان پذیرد. در حالیکه امید می رفت تا کار ساخت 5 پیست نیمه آماده دوچرخه سواری در سال 88 به اتمام برسد این اتفاق رخ نداد و حتی کاربازسازی هتل محل اقامت رکابزنان در تنها پیست موجود در کشور(مجموعه ورزشی آزادی تهران) که در زمان علی انصاری استارت خورده بود هم اکنون رها شده است! "کمبود اعتبارات مالی بزرگترین مشکل در آستانه حضور زنگی آبادی در فدراسیون دوچرخه سواری بود"، سرپرست فدراسیون دوچرخه سواری در کنار این مسئله عنوان می کند:"متاسفانه ضعف در استخدام مربیان، تکمیل نشدن پیست ها برای تمرین رکابزنان و نبود یک برنامه منسجم برای ملی پوشان در طی سال از بزرگترین مشکلات این رشته در سال 88 بوده است." البته امسال سال خوبی برای رکابزنان جاده ای در عرصه بین المللی بود. هرچند شاهد افت و خیز دوچرخه سواران در رنکینگ جهانی بودیم اما تیم ایران همچنان در صدر آسیا قرار دارد. رکابزنان تیم پتروشیمی تبریز به عنوان موفق ترین تیم باشگاهی ایران نه تنها برای دومین سال پیاپی عنوان برترین تیم آسیایی باشگاهی را بدست آورد بلکه برای اولین بار راهی یک تور اروپایی شد و حتی امتیازات رکابزنان این تیم تاثیر مستقیمی را در صعود تیم ایران در رده نخست آسیا گذاشت.

بوکس فدراسیون بوکس در حالی سال 88 را به پایان می برد که مشکل همیشگی این فدراسیون یعنی بی امکاناتی همچنان دامنگیر این رشته است و هنوز چاره ای اساسی برای رفع این معضل اندیشیده نشده است. رشته بوکس در ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی همواره به عنوان رشته ای که برای سلامتی مضر بوده محسوب شده و به همین خاطر هیچگاه از سوی مسئولان سازمان صدا و سیما، این رقابت ها پخش نشده است. همین امر سبب شده که شرکت های تجاری حاضر به سرمایه گذاری بر روی تیم ها نشوند و ورزش ایران همان طور که تجربه نشان داده، تنها با حمایت شرکت های صنعتی و تولیدی بوده که فرصت بقا پیدا کرده و بوکس همواره از این اهرم حمایتی محروم بوده است. رقابت های بوکس لیگ برتر تنها با حضور 6 تیم برگزار می شود که برگزاری این رقابت ها هم با توجه به شرایط موجود، چندان طبق روال انجام نمی شود. غلامحسین دلشاد، رئیس سازمان لیگ بوکس، در گفتگو با خبرنگار مهر در این خصوص می گوید: رقابت های لیگ بوکس و محاسبه نتایج باید به وسیله کامپیوترهای مخصوص انجام شود که ما فاقد آن هستیم و تنها یکی در اختیار داریم. فدراسیون بوکس تصمیم دارد 6 دستگاه از سوئد وارد کند اما هنوز کامپیوترها نرسیده و ادامه این وضعیت به برگزاری رقابت های لیگ لطمه می زند و آن را دچار خلل می کند. بوکس ایران با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کند و چه بسا ضعف این رشته در برگزاری رقابت های باشگاهی در نهایت منجر به تضعیف بدنه تیم ملی شود. اتفاقی که در سال های اخیر همواره روی داده و ما توفیقی در رقابت های المپیک نداشته ایم. البته رئیس فدراسیون بوکس از سال جاری به عنوان سالی که ورزشکاران کشورمان موفقیت های قابل قبولی کسب کرده اند یاد می کند. این فدراسیون در سال جاری در تورنمنت های فراوانی شرکت کرده که فهرست وار بدین شرح است: مسابقات جاده ابریشم - باکو، آذربایجان، 6 تا 11 فروردین . پیوند ساپکو با 8 بوکسور به نمایندگی از ایران در این رقابت ها شرکت کرد و با دو مدال برنز مهدی تولوتی و مهدی قربانی به کار خود پایان داد. مسابقات بین المللی احمد کومرت - ترکیه ، 26 تا 31 فروردین . ایران با 12 بوکسور حضور یافت و مسعود ریگی در 48 کیلوگرم مدال برنز گرفت و علی اکبر حسینی فر در 91+ به مدال طلا رسید. قهرمانی نوجوانان جهان - باکو، آذربایجان، 2 تا 8 خرداد. هر سه بوکسور ایران حذف شدند. مسابقات قهرمانی بزرگسالان آسیا - چین، 17 تا 23 خرداد. ایران با چهار بوکسور در این بازی ها شرکت کرد و هومن کرمی در 64 کیلوگرم نقره گرفت، علی مظاهری در 91 کیلوگرم برنز گرفت و سیدعلی اکبر حسینی فر در 91+ به مدال برنز رسید. تورنمنت بین المللی جوانان - بردیشف، اوکراین، 7 تا 15 تیرماه. ایران با 5 بوکسور در این تورنمنت حضور یافت. آرمین امجدیان در 48 کیلوگرم برنز گرفت، در 51 کیلوگرم رضا سوزنی صاحب مدال برنز شد. سامان بداغ در 57 کیلوگرم برنز گرفت و فرهاد مولایی در 91+ کیلوگرم به مدال نقره رسید. مسابقات بین المللی گروزنی - روسیه، 27 مرداد تا 2 شهریور. ایران با 7 بوکسور در این رقابت ها شرکت کرد. عمران اکبری در 54 کیلوگرم برنز گرفت، در 60 کیلوگرم فروتن گل آرا به مدال برنز رسید. هومن کرمی در 64 کیلوگرم برنز گرفت. محمد ستارپور در 75 کیلوگرم به مدال برنز دست پیدا کرد. علی مظاهری در 91 کیلوگرم طلا گرفت و جاسم دلاوری در 91+ کیلوگرم صاحب برنز شد. مسابقات بین المللی دستکش طلایی جوانان - صربستان، 2 تا 7 مهرماه. ایران با 9 بوکسور در این رقابت ها شرکت کرد و در 51 کیلوگرم آرمین امجدیان مدال نقره گرفت، در 57 کیلوگرم افشین البندی به نقره رسید، در 60 کیلوگرم رضا رومیانی به نقره رسید، در 64 کیلوگرم علی احمدی برنز گرفت، در 75 کیلوگرم سهند بابایی به نقره رسید و در 81 کیلوگرم حسین رضایی به مدال نقره دست یافت. اردوی مشترک بزرگسالان - اوکراین، 4 تا 14 آبان. ایران با 10 بوکسور در این تورنمنت حضور پیدا کرد و با انجام چند بازی دوستانه به کار خود پایان داد. تورنمنت بین المللی جوانان - کوژلنکو، اوکراین، 5 تا 10 آبان. ایران با 8 بوکسور در این تورنمنت حضور یافت. حسین خضیری در 51 کیلوگرم طلا گرفت، افشین البندی در 57 کیلوگرم به طلا رسید، رضا رومیانی در 60 کیلوگرم برنز گرفت و سالار غلامی در 91+ صاحب گردن آویز طلا شد. در مجموع بوکس در ایران هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است و با شرایط موجود به یکی از رشته های همیشه در سایه ورزش کشورمان تبدیل شده است که از سوی مسئولان سازمان تربیت بدنی هم خیلی مورد توجه قرار نمی گیرد و چه در موفقیت و ها و چه در ناکامی ها خودش است و خودش! با این حال تلاش هایی که صورت گرفته است تا بوکس ایران از این رکورد خارج شود و خود را همسطح دیگر رشته ها برساند، باید با حمات و توجه بیشتری از سوی مسئولان مواجه شود تا در آینده از این گوشه گیر بودن خارج شود.