واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: از سوء رفتار تا کودک آزاری درحالی که به جهت عدم شناخت کودک آزاری در کشورمان نه تنها تعریف روشنی از آن در دست نیست بلکه با وجود موارد بی شمار کودکان آسیب دیده هنوز تحقیقات علمی و منسجمی نیز در زمینه کودک آزاری صورت نگرفته است. بررسی های به عمل آمده در کانون اصلاح و تربیت نشانگر آن است که 99 درصد کودکان بزهکار دارای والدین زودخشم و مهاجم بوده اند و 80 درصد کودکانی که دست به خودکشی زده اند نیز مورد شکنجه و آزار قرار می گرفته اند و 90 درصد جوانانی که به مواد مخدر روی آورده اند از آزارگری والدین و مربیان خود خاطره ها دارند. به گزارش كارگزاران، همچنین 90 درصد والدین کودک آزار، خود در کودکی مورد آزار و اذیت و تنبیه بدنی و روحی و روانی قرار گرفته اند. برای کودک آزاری در کتاب های لغت تعریفی نیافتیم ولی کارشناسان، کودک آزاری را تجاوز به حقوق قانونی کودکان و رساندن آسیب بدنی و روانی به آنها عنوان می کنند. یونیسف نیز سوء رفتار یا رفتار مسامحه گرانه و نادرست با کودکان را کودک آزاری معرفی می کند. در ماده 4 بند 1 پیمان جهانی کودک آمده است که« والدین و سرپرستان در برابر اشتباهات کودکان از روش های نامناسب تنبیه و سرزنش استفاده نکنند.» در ماده 30 پیمان نامه نیز آمده است؛ «هیچ کس حق آزار و اذیت کودکان را ندارد و کسانی که با کودکان بدرفتاری کنند طبق قانون باید مجازات شوند.» در تعالیم بزرگان ما بسیار درباره تربیت، تکریم (و نه تحقیر)، توجه، تحسین و محبت به کودکان و پرهیز از رفتار خشونت بار آنها سخن به میان آمده است. حضرت علی (ع) می فرماید؛ کودک امانت خداست، به امانت خدا جز در سایه حکم خدا نمی توان دست درازی کرد. امام رضا (ع) به پدری که از خلق بد فرزندش شکوه می کرد و می گفت گاهی خشمگین می شوم و او را کتک می زنم، فرمود او را نزن بلکه هدایت کن. ژان ژاک روسو در کتاب روان شناسی رشد و پرورش کودک می نویسد؛ تنبیه بدنی و تعیین جریمه و تکالیف شاق، ریشه درد را خشک نمی کند بلکه علائم درد را تسکین می دهد، گاه نیز این معامله با کودک، عقده معلم را تسکین می بخشد و در همه موارد علت ناسازگاری را وخیم تر می کند. تاکنون نظریات متعدد در مورد تنبیه (کودک آزاری) بیان شده است از آن جمله نظریه جان لاک است که اعمال نفوذ را در تربیت روا می شمارد؛ « غزالی اما معتقد بود؛ معلم باید حتی الامکان با ترساندن طفل او را تادیب کند چنان که موثر نشد او را بزند. صاحب قابوسنامه نیز معتقد است که معلم باید با هیبت باشد و کودک را در صورت کاهلی بزند تا وی بر خود کاملا مسلط شود. با وجود عقاید گوناگون در مورد تنبیه کردن و تنبیه نکردن هیچ یک از کارشناسان امور تربیتی و روان شناسی کودک تنبیه جسمانی و روانی را در مورد کودکان ضروری می دانند و نه تجویز می کنند. اصلاح رفتار کودکان نیاز به مکانیزم هایی که مکمل یکدیگر هستند، دارد. در مورد ضرب و شتم کودکان در درجه اول شناخت از ضروریات است که راه مبارزه با کودک آزاری را هموار می سازد. با شناخت مسئله کودک آزاری انواع رفتارهای خشونت آمیز که علیه کودکان اعمال می شود، تعیین می گردد. در نگاه اول کودک آزاری را تنبیه بدنی (کتک زدن) به منظور ادب کردن یا مجازات می شود معنا کرد. درحالی که به جهت عدم شناخت کودک آزاری در کشورمان نه تنها تعریف روشنی از آن در دست نیست بلکه با وجود موارد بی شمار کودکان آسیب دیده هنوز تحقیقات علمی و منسجمی نیز در زمینه کودک آزاری صورت نگرفته است. از طرفی قوانین موجود در زمینه حمایت از کودک نیز کامل نیست. انجمن و نهاد هایی هم برای حمایت و نگهداری از کودک آزار دیده وجود نداشته و معمولا کودک آزار دیده مجددا به والدین آزارگر سپرده می شود. جهان امروز از نظر علمی و تربیتی کتک زدن و آسیب رساند به کودکان را به منظور ادب یا مجازات نادرست تلقی می کند همچنان که رهبران اسلام نیز همواره والدین و مربیان را از کودکان برحذر می داشتند. حضرت علی (ع) می فرماید؛ پندپذیری انسان عاقل به وسیله ادب و تربیت است. چهارپایان و حیوانات اند که تنها با زدن تربیت می شوند. تعلیم و تربیت می بایستی مسبوق به هدف اصلی باشد. انواع کودک آزاری دکتر سعید ممتازی، کودک آزاری را به سه دسته آزار جسمانی، جنسی و بی توجهی نسبت به کودک تقسیم بندی و تعریف می کند. دکتر کبری شاکری، متخصص زنان و زایمان نیز معتقد است کودکان حتی پیش از تولد مورد سوء رفتار قرار می گیرند. خشونت آگاهانه یا ناآگاهانه نسبت به زن باردار یکی از انواع کودک آزاری قبل از تولد تلقی می شود که می تواند منجر به صدمه یا مرگ جنین شود. مسوول عقیدتی سازمان جهاد کشاورزی نیز معتقد است حرمتی که زن باردار در جامعه اسلامی برخوردار است، نشأت گرفته از آمیزه دینی ما مسلمانان است که در آن کودک آزاری منع شده است و رأفت اسلامی را تا حدی حساس معرفی می کند که نه تنها آزار جسمی را به کودک روا نمی داند بلکه آزار روحی را نیز نمی پسندد و به فرموده حضرت علی (ع) حتی قهر با کودک نباید به طول انجامد. دکتر قدرت الله انصاری می گوید؛ بعد از بررسی و شناسایی آثار فیزیکی کودک آزاری که از انواع شکستگی های سر و دست، شکست های مارپیچی، به علت پیچاندن دست یا پای کودک به وجود می آید و یا شکستگی و ضربات به سر و جمجمه که سبب خونریزی مغزی می شود، داغ کردن، کبود کردن بازو و یا ران کودک در اثر فشار، خونریزی چشم، جداشدن شبکیه چشم در اثر ضربات آسیب پرده گوشی و انواع سوختگی ها بررسی روان شناختی، معاینات روانی و مصاحبه با کودک برای تعیین آسیب کلی کودک آزار دیده توسط والدین یا مربیان آزارگر ضرورت دارد. کودک آزاری در کشور ما معمولا جسمی است ولی شکل پنهان تر کودک آزاری جسمی کودک آزاری جنسی است که توسط والدین یا خود کودک برای حفظ آبرو سعی در مخفی کردن آن می رود. بیشتر مادران به گمان آنکه با افشای خشونت پدر که موجب آزار کودک شده آبروی خانواده به خطر می افتد، مقابل ظلمی که از طرف پدر خشن به کودک روا داشته می شود، سکوت می کنند. کودک آزاری روانی دارای عواقب بسیار وخیم تر از کودک آزاری جسمی است. غفلت و کوتاه آمدن در مقابل اعمال رفتار محبت آمیز و عدم توجه و رسیدگی به رفاه کودکان، طرد کردن آنان، عدم تامین مواد غذایی لازم برای رشد کودک، بهداشتی نبودن محیط زندگی کودک، خوارشمردن کودک به طوری که کودک احساس حقارت و پوچی کند، مذمت او نزد دیگران، عدم برقراری ارتباط با او، نپرسیدن از وضعیت مهد کودک، مدرسه و به طور کلی مخاطب قرارندادن کودک (تحویل نگرفتن) که معمولا در خانواده های کم درآمد و حتی مرفه دیده می شود از بالاترین موارد سوء رفتار هستند و در زمره کودک آزاری روانی به شمار می آیند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 461]