محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831439952
داروى ايرانى با پلاسماى ايرانى
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: داروى ايرانى با پلاسماى ايرانى «مشكل اين بيماران فقط دارو نيست. اگر انجمن ها مى خواهند از آنان حمايت كنند، بهتر است شيوه هايى از جمله مددكارى خوب و درمان در منزل را براى آنان راه بيندازند وگرنه صرف اين كه دادگاه تشكيل شود و بعد از مدتى طولانى آخر هم ثابت نشود كه منشأ آلودگى از كجاست، راه حل نيست. هرچند هر حكمى داده شود، بايد آن حكم را بپذيريم.» نياز به پلاسما و فرآورده هاى مشتق از آن در سطح دنيا رو به افزايش است؛ با اين همه و با وجود جايگاه قابل قبول سازمان ملى انتقال خون ايران در منطقه و بيش از ۳۰ سال پيشينه فعاليت در صنعت پلاسما، هنوز از جايگاهى كه بايد در اين صنعت داشته باشيم، عقبيم. به عبارتى، سهم ما از اين صنعت هيچ نيست اما بسيار اندك است. به گزارش ايران، به عقيده برخى از كارشناسان، ايران مى توانست سهم قابل قبولى از صنعت پلاسما را در جهان به خود اختصاص دهد؛ اما جنجال سازى به جاى ارتقاى سطح كيفى آنچه داشته ايم و سوءمديريت مانع از آن شده است.بيش از ۵۰ درصد حجم خون از پلاسما تشكيل شده است. آلبومين، گاماگلوبين، ايمنوگلوبولين هاى اختصاصى و فاكتورهاى انعقادى از جمله فرآورده هاى عمده پلاسمايى است كه نياز حياتى گروهى از بيماران را برطرف مى كند. اما شناخت تأثير مثبت برخى از اين فرآورده ها در روند بهبود دسته ديگرى از بيمارى ها موجب رشد روزافزون نياز به پلاسما و مشتقات آن در سطح دنيا شده است. به طورى كه گاه موضوع كمبود پلاسما در سطح جهان مطرح مى شود. اين مرده را آرام بگذاريد در سال ۱۳۵۵ ، پس از تشكيل سازمان انتقال خون ايران، نخستين پالايشگاه فرآورده هاى پلاسمايى با ظرفيت پالايش حدود ۲۰ هزار ليتر پلاسما در سال آغاز به كار كرد. از سال ۱۳۶۷ طرح ساخت پالايشگاه پلاسما در دستور كار سازمان انتقال خون قرار گرفت. اين سازمان با عقد قراردادى با يك شركت خارجى، به ساخت پالايشگاهى با ظرفيت ۸۰ هزار ليتر پلاسما در سال اقدام كرد. اين پالايشگاه در سال ۱۳۷۴ به بهره بردارى رسيد. اما اشكال پالايشگاه يعنى نداشتن سيستم هاى نوين ويروس زدايى محصولات توليدى موجب شد خط توليد فاكتورهاى انعقادى تا زمان راه اندازى سيستم ويروس زدايى تعطيل شود و تلاش چند مديرعامل در اين سال ها در سازمان براى اجراى طرح ويروس زدايى و ارتقاى توليد به نتيجه نرسيد. نتيجه اين كه در سال ۱۳۸۳ باقى مانده خط توليد پالايشگاه قديمى نيز جمع و به انبار منتقل و پرونده توليد فرآورده هاى پلاسمايى بسته شد. هرچند اكثر مسئولان در اين باره تمايلى به بازگشت به گذشته را ندارند و برخى معتقدند بهتر است اين مرده را در گورش آرام بگذاريم، اما برخى از كارشناسان تعطيلى پالايشگاه به جاى ارتقاى سطح كيفى آن را يك اشتباه استراتژيك مى دانند. اما اگر به هر رويداد و اتفاقى به دليل گذشت زمان بى توجهى شود، گذر زمان به سايه امنى براى برخى از دست اندركاران كه دچار اشتباه مى شوند تبديل نخواهد شد و اشتباه ها زير اين سايه رنگ نخواهد باخت تا فراموش شود؟ كمى دور از دسترس ما در صنعت پلاسما از جايگاه واقعى مان عقب تريم. دكتر حسن ابوالقاسمى، مديرعامل سازمان انتقال خون، به ۳ مشكل و علت عمده در اين زمينه اشاره مى كند: «يكى از مشكلات در اين زمينه بها ندادن به دانش پلاسما و استحصال دارو از پلاسما در كشور است. ما طى سال ها، انتقال خون خوبى داشتيم اما هيچ وقت سعى نكرديم در زمينه صنعت پلاسما رشد مناسبى داشته باشيم. موضوع ديگر اين است كه آلودگى هاى ناشى از فاكتورهاى انعقادى وارد شده به كشور، به غلط يا به دروغ به داخل نسبت داده شد و موجب شد كارهايى هم كه در حال انجام بود، متوقف شود. نكته ديگر اين كه هيچ وقت بخش غيردولتى تشويق به سرمايه گذارى در اين صنعت نشد. در حالى كه هر صنعتى كه در انحصار بخش دولتى باقى بماند، رشد مناسبى نخواهد داشت.» اين ۳ نكته از جمله عواملى است كه موجب شده «صنعت پلاسما» و گرفتن سهمى از آن با وجود شايستگى هاى موجود در كشور، كمى دور از دسترس بنمايد. اما چرا پالايشگاه، به جاى سعى در ارتقاى آن تعطيل شد؟ دكتر ابوالقاسمى مى گويد: «در آن زمان خيلى از پالايشگاه هاى موجود در دنيا به همين صورت بود. مهم اين است كه برخورد ما با اين موضوع چگونه باشد. در چين هنوز پالايشگاه هايى با همان كيفيت فعال است. آنها آنچه را كه مشكلى دارد، فورى منهدم نمى كنند بلكه ايرادش را برطرف و تكميلش مى كنند. به نظر من، در اين باره ما خوب عمل نكرديم و به جاى ارتقاى سيستم، موضوع را در يك چم و خم پيچيده سياسى وارد كرديم و به خاطر همين هم الآن هيچ چيز نداريم.» او مى افزايد: «به نظر من، بايد براى حركت به سمت جلو بيشتر تلاش كنيم. بيرون آوردن اين مرده و آب كشيدنش مشكلى را حل نمى كند.» ردپاى مافيا ابوالقاسمى به چند نكته ديگر نيز اشاره مى كند: «درست است كه اتفاقاتى افتاد و مديريت ها بايد قوى تر از اين اعمال مى كرد، اما تمام مشكلات، بدشانسى ها و سوءمديريت ها كه در پالايشگاه به وجود آمد، اصلاً در برابر پولى كه براى خريد دارو از سال هاى گذشته پرداخت مى شود و پرت مصرف دارو قابل مقايسه نيست و نبايد اين موضوع را اين قدر بزرگ كنيم. در واقع، ۵ برابر پولى كه صرف آن پالايشگاه شد، صرف خريد دارو در هر سال مى شود. حتى در آن زمان هيچ كس نمى گفت كه چرا اين رقم صرف خريد دارو مى شود اما اين موضوع كه پالايشگاه چند تومان ارزان تر يا گران تر است، بحث روزنامه ها بود. اتفاقاً مشكل از همين جا شروع شد. اگر اين بحث ها و دادگاه ها نبود، كار بهتر از اين پيش مى رفت. نمى گويم نبايد به اين بحث ها پرداخته شود اما پولى كه در آن زمان صرف خريد تجهيزات براى پالايشگاه شد، ۱۴ ميليون دلار بود كه فقط ۷ ميليون دلار آن پرداخت شد. ترديدى نيست كه اين پرت منابع مالى بود، اما موضوع اين است كه هر وقت خواستيم در اين زمينه گام برداريم و كارى انجام دهيم، عده اى ناكامى ها و شكست ها را فوق العاده بزرگ جلوه دادند تا مبادا كسى جرأت ورود به اين عرصه را پيدا كند. چرا كسى موضوع صرف ۶۰ ـ ۵۰ ميليون دلار براى خريد داروهاى مشتق از پلاسما را مطرح نمى كرد؟ اين قبيل كارها اينجا هميشه با جار و جنجال همراه است، در حالى كه در ساير كشورها اين طور نيست.» آيا دكتر ابوالقاسمى رسانه ها را مقصر مى داند؟ او در پاسخ به اين سؤال مى گويد: «بحث رسانه ها نيست، بحث مافياى داروست. اين مافيا هميشه وجود دارد و منافعش در واردات است. بنابراين، سعى مى كند هر تلاشى را براى توليد دارو در داخل خدشه دار كند. كسى ترديد ندارد كه تلاش هدفمند از سوى مافيا براى شكست فناورى توليد دارو در داخل وجود دارد. اين فقط محدود به داروهاى مشتق از پلاسما و صنعت پلاسما هم نيست. اما پلاسما و محصولات پلاسمايى به خاطر گران بودنش و اين كه يك چهارم يارانه دارويى كشور را به خود اختصاص مى دهد، بيشتر از ساير داروها مورد توجه است.» ۳ استراتژى جديد و ايجاد پالايشگاه در برنامه سازمان مديرعامل سازمان انتقال خون مى گويد: «پس از تشكيل هيأت مديره جديد پالايشگاه، ۳ استراتژى در شركت پالايش و پژوهش و سازمان انتقال خون تدوين شد. اول اين كه بنا گذاشتيم تمام مقررات و استانداردهاى لازم را براى پلاسماى ايرانى اعمال كنيم. به اين ترتيب، كيفيت پلاسماى توليد شده در داخل ارتقا يافت. گذشته از اين، ارسال پلاسما به خارج براى توليد داروهاى مشتق از اين پلاسماها براى مصرف در داخل كشور، ۳۵ درصد صرفه جويى ارزى به همراه داشت. در سال گذشته، ۱۰۰ هزار ليتر پلاسماى استاندارد براى توليد محصول به خارج صادر شد. استراتژى دوم رفع هر نوع مانع براى مشاركت بخش غيردولتى در صنعت پلاسما بود. استراتژى سوم اين بود كه در حد امكان ، پالايشگاه كوچكى در محل شركت پالايش و پژوهش راه اندازى كنيم تا اين تابو شكسته شود كه نمى توان در اين عرصه وارد شد. هدف ما از اين امر تشويق بخش غيردولتى براى ورود به صنعت پلاسماست.برخى عقيده دارند تهيه پلاسما در كشور و ارسال آن به خارج براى توليد دارو به صرفه تر از ساخت پالايشگاه است. اما دكتر ابوالقاسمى اين نظر را رد مى كند. او مى گويد: « پالايشگاه بسيار باصرفه تر است. پالايشگاه ضمن اين كه ايجاد شغل مى كند، دانش و تخصص موجود در كشور را نيز افزايش مى دهد. ايجاد پالايشگاه سود زيادى هم در زمينه توليد پلاسما و هم در زمينه توليد مشتقات پلاسما به همراه دارد و يك نوع خودكفايى ارزشمند است. بايد اين نكته را هم در نظر گرفت كه همه شركت ها در خارج از كشور در قالب پالايش قراردادى كار نمى كنند و ممكن است در زمينه گرفتن پلاسما و تهيه دارو از آن، قراردادى ببندند كه اصلاً صرف نكند.» او در اين باره كه براى توليد برخى مشتقات روش هاى نوتركيب جايگزين استفاده از پلاسما مى شود و آيا اين امر بر صنعت پلاسما تأثيرگذار خواهد بود و ساخت پالايشگاه را تحت الشعاع قرار خواهد داد يا نه، مى گويد: «فقط فاكتورهاى انعقادى به روش نوتركيب ساخته مى شود و ساير محصولات، همچنان از پلاسما به دست مى آيد. بنابراين، صنعت پلاسما نه تنها جايگاهش را در دنيا حفظ خواهد كرد، بلكه اين جايگاه به دليل افزايش نياز به پلاسما و فرآورده هاى پلاسمايى ارتقا خواهد يافت.» ايران تنها كشورى است كه بيمه تعهدى در قبال خون ندارد رسيدن به شاخص اهداى ۱۰۰ درصد خون داوطلبانه، اهداى خون ۲۵ در هزار نفر و تلاش هاى انجام شده براى ارتقاى سطح سلامت خون، پلاسما و فرآورده هاى مشتق از خون از جمله فاكتورهايى است كه به گفته مديرعامل سازمان انتقال خون، انتقال خون ايران را به يكى از كشورهاى مطرح در اين زمينه تبديل كرده است، اما هنوز جاى كار بسيار است. دكتر ابوالقاسمى مى گويد: در سال ،۸۴ كمبود مخفى در رساندن خون به بيمارستان ها حس مى شد.يعنى ممكن بود بعضى بيماران چند ساعت منتظر فراهم شدن خون بمانند. به همين دليل هدف ۲۰ درصد افزايش خون گيرى را در برنامه قرار داديم. اهداى خون با ۲۰۰ هزار واحد افزايش به يك ميليون و ۶۶۰ هزار واحد رسيد. اگر سال گذشته با مشكل بودجه مواجه نمى شديم، افزايش ۲۰ درصدى محقق مى شد. اما اميدواريم امسال به اين حد افزايش در اهداى خون دست يابيم. امسال همچنين با حذف خون جايگزين در استان سيستان و بلوچستان، ايران در فهرست كشورهايى قرار مى گيرد كه اهداى خون در آنها كاملاً داوطلبانه است و خون جايگزين ۱۰۰ درصد حذف شده است. استفاده از كيت ها و كيسه هاى خون با كيفيت بهتر از ديگر اقدام ها بود. گذشته از اين، سيستم خودكار در انتقال خون تهران راه اندازى شد و در ۶ ماه نخست سال جارى، اين سيستم براى كاهش خطاى انسانى در مراحل تهيه فرآورده ها و انجام غربالگرى و كارهاى آزمايشگاهى بر روى خون هاى اهدايى در مراكز انتقال خون ۱۰ استان كشور راه اندازى مى شود. نيمه اول امسال، همچنين با ورود بخشى از تجهيزات لازم، تمام شهرهاى كشور به دستگاه پلاسمافرز خودكار مجهز مى شود. اين دستگاه ها از رنج بيمار براى تعويض پلاسما مى كاهد. او معتقد است براى اين كه بهترين فرآورده ها در اختيار بيماران قرار گيرد، بايد بيشتر در اين زمينه سرمايه گذارى شود: «انتظار داشتيم سازمان مديريت و برنامه ريزى بودجه اى در شأن سازمان انتقال خون به اين سازمان اختصاص مى داد كه چنين نشد. مى توان گفت اگر براى ادامه تلاش هاى سازمان، كار فوق العاده اى صورت نگيرد، اين راه نيمه تمام خواهد ماند. وقتى مردم براى اهداى خون صف مى كشند، ما ملزم هستيم كه حداكثر تلاش را براى حفظ كيفيت خون هاى اهدايى در حد مطلوب به كار بنديم.» ابوالقاسمى بر لزوم استفاده از تجهيزات جديد تأكيد دارد: «...اما اين، همه كارهايى نيست كه بايد انجام دهيم. وقتى سيستمى رشد مى كند بايد حق آن رشد را ادا كنيم و قيمت تمام شده اش را بپردازيم. استفاده از روش هاى جديد هزينه بر است. براى مثال، اگر فردى نياز به پلاكت داشته باشد، با استفاده از روش هاى فعلى بايد از ۱۰ نفر خون بگيرد تا پلاكت مورد نياز فراهم شود. يعنى براى ۱۰ واحد پلاكت، فرد را در معرض ۱۰ نفر قرار مى دهيد در حالى كه با استفاده از «پلاكت فرز» در يك زمان ۶ واحد پلاكت از يك فرد گرفته مى شود بدون اين كه ساير فراورده ها از فرد گرفته شود. هزينه اين روش، ۱۰ برابر قبلى است، اما نمى توانيم تا قيامت بگوييم چون نداريم پس نبايد انجام دهيم. ما توقع قيمت تمام شده در كشورهاى اروپايى را نداريم، قيمت تمام شده در كشورهاى جهان سوم را بپردازند تا سيستم ارتقا يابد. بودجه سازمان انتقال خون حتى در آن حد هم نيست.» او به نكته ديگرى اشاره مى كند: «ايران تنها كشورى است كه در آن، بيمه هيچ تعهدى در قبال خون ندارد.» مديرعامل سازمان انتقال خون در اين باره مى گويد: «در تمام كشورهاى دنيا بدون استثنا، بيمه هزينه آزمايش، نگهدارى و حمل و نقل خون را مى پردازد، اما در ايران، خون و فرآورده هاى خونى ۱۰۰درصد رايگان توزيع مى شود. دولت تا حدى مى تواند به سازمان كمك كند، اما بقيه هزينه ها بايد از اين منبع تأمين شود. تضمين مى كنيم؛ سلامت خون ها بالاتر از ۹۹/۹۹ درصد است «با اطمينان زياد مى توان گفت خون هاى اهدايى در كشور سالم است و خود ما هم اگر مريض باشيم، از اين خون ها استفاده مى كنيم.» مديرعامل سازمان انتقال خون با اشاره به اين نكته مى گويد: «با اين وجود، هنوز هم مى شود روش هاى بيشترى براى افزايش ضريب سلامتى به كار بست و در اين زمينه سرمايه گذارى كرد. سلامت خون هاى اهدايى حتى بالاتر از ۹۹/۹۹ درصد و خطر باقى مانده، بسيار كمتر از خطرات مثل تصادف است.» او باتأكيد بر مصرف بهينه خون و فرآورده هاى خونى مى گويد: «درست است كه خون رايگان توزيع مى شود، اما بايد براى مصرف بهينه و منطقى آن فكرى اساسى كرد. بايد بيمارستان ها به امكانات و تجهيزات نو مجهز شوند. نمى شود در يك بخش با صرف هزينه، فرآورده اى را توليد كنيم و در بخش ديگر فقط به خاطر رايگان بودنش، آن را به صورت منطقى مصرف نكنيم. به همين منظور، با توجه به اين كه انسان همواره نياز به خون ديگران دارد، بايد علم انتقال خون گسترش يابد و اين محقق نمى شود مگر اين كه طب انتقال خون در دانشگاه تدريس شود. اين راهى است كه بايد طى كنيم.» ويروس هاى ناشناس و جاده هاى خاكى مديرعامل سازمان انتقال خون درباره پرونده هموفيلى ها مى گويد: «ديه بيماران هموفيلى كه رأى درباره آنها صادر شده بود، ۱۰۰درصد پرداخت شده بقيه پرونده ها در دادگاه در دست بررسى است. اما اين موضوع فقط محدود به هموفيلى ها نيست و براى ساير بيماران هم پرونده هايى جمع آورى شده است ولى راه حل اين مشكل، اين نيست چون هم به اندازه كافى به بيماران صدمه زده، هم باعث فلج سيستم پلاسما شده و هم به اعتبار سازمان انتقال خون لطمه زده است. نظر ما اين بود كه از راهكار و تجربه اى استفاده كنيم كه در ساير كشورها به كار گرفته شده است. طرح ما تشكيل صندوق حمايت از بيماران آسيب ديده از خون و فرآورده هاى خونى بود كه يك فوريت آن در مجلس تصويب شد. با تشكيل اين صندوق گام بزرگى در رفع مشكلات بيمارانى كه از خون و فرآورده هاى خونى استفاده مى كنند، برداشته مى شود. او معتقد است: «در اين كه تعدادى از بيماران، براى مثال بيماران تالاسمى يا همودياليز دچار هپاتيت C شدند، كسى مقصر نبود كه ما الآن بخواهيم دادگاه تشكيل دهيم. ۱۵ سال پيش اصلاً اين ويروس شناخته نشده بود. مثل اين است كه بگوييم در گذشته در جاده هاى خاكى تصادف بيشتر بود پس به جاى اين كه با صرف هزينه، جاده هاى بهترى بسازيم، دادگاه تشكيل دهيم تا هر كسى در جاده هاى قديمى تصادف كرده و آسيب ديده، غرامت دريافت كند. درباره اين بيماران از جمله بيماران تالاسمى و هموفيلى نيز بايد در زمينه ارائه خدمات بهتر سرمايه گذارى كنيم. نه اين كه وقت سيستم را در دادگاه براى بررسى اتفاقى در گذشته صرف كنيم. اين اتفاق در همه جاى دنيا افتاد و اتفاقاً در ايران بسيار كمتر از ساير كشورها بود. در حال حاضر نيز خدمات خوبى از سوى دولت به اين بيماران ارائه مى شود و به بسيارى از داروهاى آنان يارانه تعلق گرفته است.» ابوالقاسمى همچنين مى گويد: «مشكل اين بيماران فقط دارو نيست. اگر انجمن ها مى خواهند از آنان حمايت كنند، بهتر است شيوه هايى از جمله مددكارى خوب و درمان در منزل را براى آنان راه بيندازند وگرنه صرف اين كه دادگاه تشكيل شود و بعد از مدتى طولانى آخر هم ثابت نشود كه منشأ آلودگى از كجاست، راه حل نيست. هرچند هر حكمى داده شود، بايد آن حكم را بپذيريم.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 700]
-
گوناگون
پربازدیدترینها