- غرب لحظه‌ای از مظلوم ‌نمايی ضد انقلابيون ايرانی غفلت نمی‌كند

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

سازمان‌دهنده محوري كمپين مبارزه با جنگ و تحريم عليه ايران در آمريكا گفت، يكسويه‌نگري و نقض اصول روزنامه‌نگاري حرفه‌اي در رسانه‌هاي غربي باعث مي‌شود تبليغات منفي اين رسانه‌ها عليه ايران غير قابل قبول و باور ناپذير باشد. رستم پورزال ، سازمان‌دهنده محوري "كمپين مبارزه با جنگ و تحريم عليه ايران " (‍CASMII) در آمريكا گفت، فرارياني كه به دليل يقه‌دراني براي آزادي دانشجو و آزادي قلم در ايران مورد عنايت و حمايت نشريات به اصطلاح مستقل غرب هستند، بد نبود يك بار هم در واشنگتن يا لس‌آنجلس در اعتراض به تعطيلي دانشگاه‌ها و مطبوعات فلسطين توسط اسرائيل تظاهرات ترتيب مي‌دادند تا معلوم شود دموكراسي فاخري كه نظير آن را براي ايران آرزو دارند باز به آنها جايزه حقوق بشر مي‌دهد يا خير! مطابق اظهارات پورزال، هر ايراني كه به جاي تخريب ايران به تبليغ قطع دشمني آمريكا با ايران بپردازد، هدف شايعه‌سازان فراري واقع مي‌شود. متن كامل مقاله رستم پورزال در ادامه مي‌آيد./ وال‌استريت ژورنال احوالي از ما نمي‌پرسد! اخيرا روزنامه معتبر وال‌استريت‌ژورنال مدعي شد حكومت ايران به ارعاب مخالفين خود در خارج و خانواده آنان در داخل دست زده است. گزارشگر ژورنال از قول چند تن از معترضين مقيم خارج نوشت، اين اواخر آنان ايميل‌هاي تهديدآميز دريافت مي‌كنند و به افرادي كه از تظاهرات عليه تهران عكس و فيلم مي‌گيرند مشكوك‌اند. نگارنده از صحت و سقم اين ادعا اطلاع ندارم. اما كاش در دل ايرانيان غربت‌نشيني كه سال‌هاست به جرم دفاع علني از حقوق ملي كشورمان آماج تهمت‌هاي بي‌اساس از سوي ايرانيان فراري قرار گرفته‌اند هم در نظاير وال‌استريت ژورنال منعكس مي‌شد. ايرانيان هوادار صلح، از جمله يك دسته از آشنايان من كه در آمريكا و انگلستان روي حقوق هسته‌اي كشورمان پا فشاري مي‌كنند،‌ با شايعه‌سازي وسيع و سازمان يافته‌اي كه آشكارا از حمايت سازمان‌هاي صهيونيستي و تلويزيون فارسي "صداي آمريكا " برخوردار است مواجهند. دو سال پيش، سلطنت‌طلباني كه جلوي كنگره آمريكا جمع شده بودند، نگارنده و پسرم را به جرم حضور يافتن جلوي دوربين رسانه‌ها با پلاكارد «دست آمريكا از ايران كوتاه»، تهديد به "اعدام " كردند. خبرنگار وال‌استريت‌ژورنال شاهد اين صحنه بود، اما به خواهش ما براي مصاحبه اعتنا نكرد. منافقين و ديگر مدعيان دروغين حقوق بشر هم بارها از من و چند ايراني ديگر كه مزاحم تظاهرات آنها شديم (مثلا در زمان ديدار آقاي خاتمي از واشنگتن) عكس و فيلم گرفتند و با وقاحت ما را به "مزدور " بودن متهم كردند. اما انتظار نداشته باشيد وال‌استريت‌ژورنال و نيويورك‌تايمز يا واشنگتن‌پُست درد دل ما را منعكس كنند. آنها فقط به مظلوم‌نمايي ايرانيان فراري علاقه دارند. در نتيجه تلفن‌هاي مكرر برخي ايرانيان خائن، يكي از دوستان ما كه مقالاتي در دفاع از حاكميت ملي ايران در اينترنت گذاشته بود به دفتر رئيس محل كارش احضار شد و اخطار گرفت. يكي ديگر از مدافعان حقوق ملي كشورمان كه در كاليفرنيا شغل حساسي دارد و ثروتي بهم زده، زير فشار همسرش از ترس حمله خائنان به فعاليت خود پايان داد. اينها مشتي از خروار است و هر ايراني كه به جاي تخريب ايران به تبليغ قطع دشمني آمريكا با ايران بپردازد، هدف شايعه‌سازان فراري واقع مي‌شود. اما خودسانسوري در رسانه‌هاي معتبر غرب مانع از آن است كه افكار عمومي بدانند بر ما چه مي‌گذرد. حتي در مواردي كه شعارهاي ما توجه گزارشگران حاضر در تظاهراتي را جلب كرده، سردبيران از چاپ يا پخش مصاحبه‌اي كه با ما انجام گرفته، خودداري كرده‌اند. اگر پوشش خبري رسانه‌هاي بيگانه شامل اظهارات ايرانيان صلح‌طلب هم مي‌شد، مردم غرب مثلا اطلاع پيدا مي‌كردند كه فراريان مقيم خارج نه تنها نگران خانواده خود نيستند، بلكه صدها تن از آنان كه سوابق سياسي دارند در سال‌هاي اخير آزادانه به ايران رفت و آمد مي‌كنند. اگر رسانه‌هاي غرب منصفانه و بدون غرض اطلاع‌رساني كرده بودند، بسياري از آمريكائي‌هايي هم كه به تشويق ما مايلند از ايران ديدن كنند به دليل نگراني اطرافيان خود از اين كار منصرف نمي‌شدند. فرارياني كه به دليل يقه‌دراني براي آزادي دانشجو و آزادي قلم در ايران مورد عنايت و حمايت نشريات به اصطلاح مستقل غرب هستند، بد نبود يك بار هم در واشنگتن يا لس‌آنجلس در اعتراض به تعطيلي دانشگاه‌ها و مطبوعات فلسطين توسط اسرائيل تظاهرات ترتيب مي‌دادند تا معلوم شود دموكراسي فاخري كه نظير آن را براي ايران آرزو دارند باز به آنها جايزه حقوق بشر مي‌دهد يا خير! اگر اين جماعت فقط به درشت‌نمائي معايب جمهوري اسلامي قانع بودند، اما خود دچار آن گونه زياده‌خواهي و انحصارطلبي كه به حكومت ايران نسبت مي‌دهند نبودند،‌ مي‌شد آنها را به حال خود رها كرد. ايكاش اين‌طور بود، اما اينها نه آنند كه وال‌استريت‌ژورنال وانمود مي‌كند. تلويزيون‌هاي فراريان شبانه‌روز از بي‌كفايتي مسئولان در تهران فرياد دارند، اما اعتراف نمي‌كنند منبع "افشاگري "‌هاي آنان همان نمايندگان مجلس و مطبوعات ايران است كه گويا زبانشان بسته و قلمشان شكسته شده! واي به حال يك ايراني مقيم خارج كه حاضر باشد براي شكستن سد سانسوري كه فراريان تحميل مي‌كنند و به منظور برقراري موازنه در اطلاع‌رساني، يك كلمه از پيشرفت‌هاي ايران (مثلا از نظام بهداشتي-درماني كشور كه از طرف مراجع بين‌المللي نمونه شناخته شده) تعريف كند. با چنين جسارتي، همان‌طور خشن برخورد مي‌كنند كه صهيونيست‌ها براي ساكت كردن منتقدان تعزيه‌گرايي هولوكاست برخورد مي‌كنند. در نظر هر دو جماعت، دنيا فقط سفيد است و سياه است و هيچكس حق ترديد در مطلقات ساخته و پرداخته آنان را ندارد. اميد نداشته باشيد كه رسانه‌هاي "حق‌طلب "(!) غرب لحظه‌اي از مظلوم‌نمايي فراريان ايراني غفلت بورزند تا شايد صداي ايرانيان صلح‌طلب و به حاشيه رانده شده در غربت هم شنيده شود. اما مطمئن باشيد يكسويه‌نگري و نقض اصول روزنامه‌نگاري حرفه‌اي در غرب باعث مي‌شود اين گزارش كه حكومت ايران دست به ارعاب مخالفين خود در خارج زده قابل قبول هم نيست، بويژه آن كه وال‌استريت‌ژورنال در ميان رسانه‌هاي آمريكا در آماده‌سازي افكار عمومي براي حمله به عراق پيشرو بود و هنوز به آن رويكرد افتخار مي‌كند. /2759/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 434]