تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836364641
متأسفيم كه فرزند شما را كشتيم؛ اين هم 500 دلارش!
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: متأسفيم كه فرزند شما را كشتيم؛ اين هم 500 دلارش! گزارش تكان دهنده از عراق
افزون بر چهار سال از جنگ عراق مي گذرد و در اين مدت اطلاعات مربوط به شمار شهروندان عراقي كه توسط نيروهاي آمريكايي كشته شده اند همواره از رسانه ها پنهان شده است، اما با انتشار صدها گزارش اينترنتي در ماههاي اخير، واقعيتهاي وحشتناكي فاش شده و هر روز كه مي گذرد ابعاد تازه اي از خسارات انساني و تلفات غيرنظاميان عراقي آشكار مي شود. گرگ ميچل، سردبير ژورنال خبري- تحليلي مؤسسه معروف مطالعات رسانه اي «اديتور اند پابليشر» كه فعاليتهايش بر مطالعه رفتار رسانه هاي آمريكاي شمالي متمركز است، در يادداشتي با عنوان «متأسفيم كه فرزند شما را كشتيم، اين هم 500 دلارش!» در اين خصوص نوشته است: مهمترين و جديدترين اطلاعات را در مورد عراق، نه در گزارشهاي رسانه ها كه در مجموعه چند صد صفحه اي بايد جستجو كرد كه در دو هفته اخير بر روي اينترنت منتشر شده است؛ اطلاعاتي كه بي ترديد خوانندگان را غمگين و خشمگين مي كند. با مطالعه اين گزارشها به عنوان مثال متوجه مي شويد، ايالات متحده بمبي را فرو مي ريزد كه از مسير خود منحرف شده و در يك باغ ميوه فرود مي آيد، اما منفجر نمي شود تا اينكه چند كودك به سراغ بمب مي روند تا از نزديك نگاهي به آن بيندازند... در اين ميان، ارتش آمريكا نه به لحاظ حقوقي و نه به لحاظ اخلاقي هيچ دليلي نمي بيند كه به خانواده هاي كودكان كشته شده غرامت بپردازد زيرا معتقد است در «شرايط جنگي» به سر مي برد. از طرفي وقتي ما(آمريكا) درصدد تاوان دادن بر مي آييم، قيمت زندگي كودك 9 ساله اي را كه به ضرب گلوله يكي از سربازانمان - كه كيف مدرسه او را با بمب اشتباه گرفته است!- از پا در آمده، چگونه محاسبه مي كنيم؟ 500 دلار؛ آيا باورتان مي شود؟ و وقتي يك روزنامه نگار عراقي را بر روي يك پل هدف قرار مي دهيم، به بيوه اش 2500 دلار پرداخت مي كنيم، اما چرا رقم ناچيز 5 هزار دلاري را كه همسرش تقاضا كرده بود، نپذيرفتيم؟ آنچه خوانديد، مشت نمونه خروار موارد پرشمار «ادعاي خسارت» عراقيهاست كه در سالهاي گذشته اغلب تكذيب شده، اما اكنون اسناد آنها منتشر شده است. اواخر بهار سال گذشته، روزنامه هاي آمريكايي بوستون گلوب و نيويورك تايمز از يك سنت بومي كه در عراق «سولاشه» خوانده مي شود و ارتش آمريكا از آن اقتباس كرده، پرده برداشتند. بر اين اساس، خانواده ها در مقابل آسيبهاي جسمي و يا مرگ، غرامت يا حق السكوت مالي دريافت مي كنند. بوستون گلوب در گزارش خود با استناد به گزارشهاي مالي پنتاگون، فاش كرد رقم حق السكوت در يك جهش سرسام آور از 5 ميليون دلار در سال 2004 به حدود 20 ميليون دلار در سال 2006 رسيده است! گرگ ميچل ادامه مي دهد: در يادداشتي كه همزمان با افشاي اين مسأله منتشر شد، پرسيدم: اين رويه چقدر عموميت دارد و آمار و ارقام، نشاندهنده چه ميزان مرگ و مير غيرضروري است؟ طرح چنين سؤالاتي ضروري است زيرا اطلاعات مربوط به كشتار غيرنظاميان معمولاً در مطبوعات تكذيب شده و از طرفي در سالهاي اخير، به دليل افزايش خطراتي كه جان گزارشگران را در عراق تهديد مي كند، كمتر خبرنگاري براي تحقيق درباره تيراندازيها و فجايع به بار آمده، به بررسي عيني صحنه هاي درگيري پرداخته است. به لطف درخواستهاي انجمن آزاديهاي شهروندي آمريكا براي انتشار سوابق پرداختهاي مالي ارتش، اينك اسناد بيشتري در دسترس قرار دارد و شايسته است كه به اين مدارك توجه افزونتري شود. نيويورك تايمز به نقل از يك سخنگوي ارتش آمريكا، مجموع غرامتهاي پرداختي را حداقل 32 ميليون دلار گزارش كرده بود. اما نبايد فراموش كرد كه اين برآورد احتمالاً فقط مبالغي را شامل مي شود كه از طريق رويه رسمي درخواست شده و نيازمند موافقت مقامات ارتش بوده است. اما بسياري ديگر از موارد پرداخت «سولاشه» و غرامتهاي جسمي و جاني كه به صورت غيررسمي و با صلاحديد و تشخيص فرمانده يك يگان ارتشي انجام مي شود، معمولاً در اين گونه جمع بنديها محاسبه نمي شود. هم اكنون در پايگاه اينترنتي انجمن آزاديهاي شهروندي، امكان جستجو در بانك اطلاعاتي اين گزارشها فراهم شده است. نيويورك تايمز شنبه گذشته گزارش داد: براي آگاهي از اقدامات تنبيهي يا كيفري كه در اين گونه موارد براي نظاميان خاطي در نظر گرفته مي شود، هيچ راهي وجود ندارد. پس از ارتكاب چنين اشتباهاتي، دستورالعملهاي لازم به سربازان داده مي شود بنابراين عراقيها مي دانند دادخواست خود را به كجا تسليم كنند.... بررسي گزارشهاي حقوقي در اين موارد، بسرعت وضعيت نگران كننده اي به خود مي گيرد. اين گزارشها در حقيقت دادخواستهاي بدخطي هستند كه توسط يكي از اعضاي خانواده قربانيان تنظيم شده و دربردارنده جزئيات وحشتناك مرگ عمدي يا سهوي آنهاست(البته همه نامها سياه مي شوند) و در نهايت رأي يك سروان يا سرگرد ارتش ايالات متحده را به دنبال دارد. گاه پس از دستور افسر «كميسيون دادخواستهاي خارجي» مبني بر پرداخت غرامت، آه از نهاد خانواده قربانيان بر مي آيد؛ مثلاً زني مي گويد: هنگامي كه دو برادرش پس از پايان كار روزانه با بسته هاي خواروبار به خانه بازمي گشته اند، سربازان آمريكايي با اين تصور كه آنها شورشي اند و بمب حمل مي كنند، اين دو نفر را به رگبار بسته و كشته اند. من توصيه مي كنم اين ادعاي خسارت 5 هزار دلاري را بپذيريد. اما در بيشتر مواقع، افسر به بهانه كمبود مدارك يا سرزدن رفتارهاي تهديدآميز از جانب قرباني(مثلاً به دليل سرعت عمل به خرج ندادن هنگام دريافت دستور ايست و ناكامي در توقف فوري خودرو) و يا مرگ او در شرايط جنگي مبهم، از پذيرش ادعاي خسارت سر باز مي زند. بسياري از اين حق كشي ها، خودسرانه و ناعادلانه به نظر مي رسد؛ بويژه هنگامي كه تنها بهانه «مصونيت جنگي» باشد(مانند مسأله كشته شدن كودكي بر اثر انفجار بمب در يك باغ ميوه). گرگ ميچل گزارش خود را با مرور نمونه اي ديگر از اين موارد به پايان مي برد: ساعت 10 شامگاه 31 مارس 2005، پسر مرد شاكي و دوستش سوار بر قايقي كوچك در 15 كيلومتري شمال تكريت مشغول ماهيگيري بودند. شاكي و پسرش شبهاي زيادي را به اين منوال گذرانده اند، اما آن شب پدر با پسر همراه نمي شود. بالگردهاي آمريكايي مانند هميشه بالاي سر آنها پرواز مي كنند؛ بي آنكه مشكلي پديد آيد. در اين هنگام يك گروه گشتي آمريكايي كه چند ساعت پيش به سوي قايقي حامل «آر پي جي» آتش گشوده و آن را منهدم كرده بود، به ساحل و مكاني كه آنها مشغول ماهيگيري هستند، نزديك مي شوند. در آن لحظه درخشش نوري نظر آنها را به خود جلب مي كند و بلافاصله منبع نور را به رگبار مي بندند. يگانه پسر مرد شاكي و دوست او زخمي مي شوند، با اين وجود مجال پيدا مي كنند قايق را به سمت ديگر رودخانه برده و به روستاي كوچكي در همان نزديكي پناهنده شوند. مجروحان اين حادثه به بيمارستان منتقل مي شوند، اما پسر مرد شاكي جان سالم به در نمي برد. شاكي و پسرش هوادار سرسخت دموكراسي بوده اند و تا آن روز بارها نشستهاي آموزش دموكراسي براي دوستانشان برگزار كرده بودند. شاكي مداركي شامل اظهارات دو شاهد، گزارشهاي پزشكي، گواهي مرگ، عكسها و نقشه كلي منطقه اي كه حادثه در آن اتفاق افتاده ارائه مي كند كه همگي تأييدكننده ادعاهاي اوست. رأي صادره از اين قرار است: مداركي كه حكايت از قتل عمدي پسر شاكي توسط نيروهاي نظامي ايالات متحده دارد، كافي است. متأسفانه اين نيروها در زمان حادثه، سرگرم عمليات امنيتي بوده اند. بنابراين موضوع مشمول «مصونيت نظامي» مي شود. گاهي افسران ارتش به سبب احساس گناه در قبال رأي صادره يا كليت جنگ، اجازه پرداخت مبالغ اندكي را به عنوان «پول تسليت» مي دهند؛ با اين تصور كه پرداخت چنين مبالغي، آمريكا را از پذيرش تخلفات و اشتباهاتش بي نياز مي كند. در ميان مدارك منتشر شده بر روي اينترنت، سندي جلب توجه مي كند كه با استناد به مفاد يكي از يادداشتهاي ارتش ايالات متحده، حداكثر ميزان خسارت پرداختي را اين گونه تقسيم بندي كرده است: 2500 دلار براي مرگ، 500 دلار براي اموال، 1000 دلار براي آسيبهاي جسمي. در يكي از اين گزارشها به پرداخت غرامتي اشاره شده كه در مقايسه با موارد ديگر اندكي «سخاوتمندانه تر»! به نظر مي رسد(البته تنها خسارات وارده به اموال جبران شده و غرامت مربوط به مرگ قرباني ماجرا پرداخت نشده است). شخصيتهاي اصلي حادثه، دو ماهيگير اهل تكريت هستند. اين دو كوشش مي كرده اند با بالا گرفتن ماهيها و نشان دادن صيد آن روز به بالگرد آمريكايي كه بالاي سرشان در حركت بوده، به سرنشينان آن بفهمانند، از جانب اين دو تهديدي متوجه آنها نيست. با اين وجود سرنشينان بالگرد به سوي آنها شليك مي كنند و يكي از ماهيگيران كشته مي شود.ارتش آمريكا به بهانه شرايط «عمليات جنگي» از پرداخت غرامت جاني خودداري مي كند، اما مي پذيرد براي جبران خسارتهايي كه به قايق، تور ماهيگيري و تلفن همراه آنها وارد شده، مبلغ 3500 دلار بپردازد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 401]
-
گوناگون
پربازدیدترینها