مصيبت بزرگ پيامبر(ص) در فقدان يار و همسر خود

واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حضرت خديجه (س) در سن 65 سالگي در دهم ماه رمضان سال دهم بعثت در خارج ازشعب ابوطالب جان به جان آفرين تسليم كرد و پيغمبر خدا (ص) شخصا خديجه را غسل داد، حنوط كرد و با همان پارچه‏اي كه جبرييل‏ از طرف خدا براي خديجه آورده بود، كفن كرد. رسول‏خدا (ص) كه پيكر همسر خود را در قبرستان مكه در حجون به خاك مي سپرد؛ شخصا درون قبر رفت، سپس خديجه را در خاك نهاد و آنگاه سنگ لحد را در جاي خويش استوار ساخت. آن حضرت بر خديجه اشك ‏مي‏ريخت، دعا مي‏كرد و برايش آمرزش مي‏طلبيد. حضرت خديجه (س) سه سال قبل از هجرت بيمار شد. پيغمبر (ص) به آن حضرت فرمود آيا مي‏داني كه خداوند تو را دربهشت نيز همسرم ساخته است؟ آنگاه از خديجه دل جويي و تفقد كرد؛ به او وعده بهشت داد و درجات عالي بهشت را به شكرانه خدمات او توصيف فرمود. زماني كه بيماري خديجه شدت يافت؛ به پيامبر عرض كرد: اي رسول خدا! چندوصيت دارم. من در حق تو كوتاهي كردم؛ مرا عفو كن. پيامبر (ص) فرمود: هرگز از تو تقصيري نديدم و نهايت تلاش‏ خود را به كار بردي. در خانه‏ام بسيار خسته شدي و اموالت را درراه خدا مصرف كردي . خديجه به فاطمه زهرا (س) اشاره كرد و به پيامبر (ص) عرض كرد: وصيت دوم من اين است كه مواظب اين‏ دختر باشيد. چون او بعد از من يتيم و غريب خواهد شد. پس مبادا كسي از زنان قريش به او آزار برساند. مبادا كسي به صورتش سيلي بزند؛ مبادا كسي بر اوفرياد بكشد؛ مبادا كسي با او برخورد غير ملايم و زننده‏اي داشته‏ باشد. همسر پيامبر (ص) در ادامه عرض كرد: اما وصيت‏سوم را شرم مي‏كنم برايت‏بگويم و آن را به ‏فاطمه عرض مي‏كنم تا او برايت‏ بگويد. سپس فاطمه را فراخواند و به وي فرمود: نور چشمم! به پدرت رسول خدا (ص) بگو كه مادرم مي‏گويد من از قبر در هراسم و از تو مي‏خواهم مرا در لباسي كه هنگام نزول وحي به تن داشتي، كفن كني. فاطمه زهرا (س) از اتاق بيرون آمد و مطلب را به پيامبر(ص) عرض كرد. پيامبر اكرم (ص) آن پيراهن را براي خديجه ‏فرستاد و او بسيار خوشحال شد. هنگام وفات حضرت خديجه، پيامبراكرم (ص) غسل و كفن وي را به عهده گرفت. ناگهان جبرئيل درحالي كه كفن از بهشت همراه داشت، نازل شد و عرض كرد اي رسول‏ خدا، خداوند به تو سلام مي‏رساند و مي‏فرمايد ايشان اموالش ‏را در راه ما صرف كرد و ما سزاوارتريم كه كفنش را به عهده‏ بگيريم. حضرت خديجه 68 سال قبل از هجرت ديده به جهان گشود و ازدواج مبارك خديجه با پيامبر (ص) در زماني بود كه آن حضرت 25 سال از عمر شريفشان مي گذشت و 40 سال از عمر خديجه سپري مي شد. آن حضرت در دوران جواني با تشكيل كاروان‏هاي تجاري به كسب درآمد پرداخت. ايشان با مديريت و درايتي قوي و به دور از رسم تاجران زمانه كه رباخواري را از اصول ثروت اندوزي قرار داده بودند، به تجارت روي آورده بود و تاريخ‏نگاران، بارها از او با عنوان‏هايي همچون بانوي دورانديش و خردمند ‏ياد كرده‏اند. خديجه يكي از ثروتمندترين مردم مكه بود ولي هرگز از ياري فقيران روي برنگرداند و خانه‏اش همواره كعبه آمال مردم بينوا و پناه‏گاه نيازمندان بود. كرم، سخاوت، دورانديشي، درايت، عفت و پاك‏دامني از وي بانويي پرهيزكار و مورد احترام ساخته بود. لقب بانوي بانوان قريش كه در آن زمان به وي داده شد، نشان دهنده جايگاه او در ميان مردم است. همسر رسول خدا (ص) نخستين زني بود كه به پيامبري حضرت محمد (ص) ايمان آورد و اولين بانويي بود كه همراه حضرت علي (ع) با پيامبر به نماز ايستاد و پيشاني بندگي بر خاك ساييد. تاريخ‏نويسان از يكي از همسران پيامبر (ص) نقل كرده‏اند كه مي‏گفت: من همواره از علاقه پيامبر به خديجه در شگفت بودم؛ چرا كه حضرت بسيار از او ياد مي‏كرد و اگر گوسفندي مي‏كشت، به سراغ دوستان خديجه مي‏رفت و سهمي براي آنها مي‏فرستاد. روزي رسول خدا در حالي كه خانه را ترك مي‏كرد، نام خديجه را بر زبان آورد و از او تعريف كرد. كار به جايي رسيد كه صبر خويش را از دست دادم و با كمال جرات گفتم كه وي پيرزني بيش نبود و خدا بهتر از او را نصيب شما كرده است! گفتار من چنان رسول خدا (ص) را متاثر ساخت كه آثار خشم و غضب در چهره ايشان ظاهر شد. در اين هنگام رو به من كرد و فرمود: ابدا چنين نيست!... هرگز همسري بهتر از او نصيب من نشده است. خديجه هنگامي به من ايمان آورد كه همه مردم در كفر و شرك به سر مي‏بردند. او ثروت خود را در سخت‏ترين لحظات در اختيار من گذاشت. برگرفته از: حوزه نت فراهنگ**1003**1588

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 197]