درخواست : يه آموزش فارسي اسمبلي مبتدي

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: Spy17-03-2005, 10:59 PMسلام از عنوانم ميعلومه... من الان نميدونم ثبات چيه رجيستر چيه؟ اگه يكسي يه كتاب اموزشي خوب ميشناسه(برا دانلود كه چه بهتر) ولي اگه يه كتاب واقعي :shock: هم بود اسمش رو بنويسيد ممنون ميشم Nesta18-03-2005, 01:57 AMسلام بهتر هست در اين مورد کتاب بخواری چون خيلی سخت هست من اين درس رو گزرندم ولی کار باهاش سخته يعنی حوصله ميخواد ثبات يه نو حافظه هست مثله افّست ا غيره مثلاً يه مثال برات ميزنم فرمنهش 3 حرفی هست مثله mov f1,f2 يعنی از مثلاً ثبات f1 انتقال بده به ثبات f2 يا sum l1+l2 يعنی مقادير اينرو باهم جم کن اينطوری هست به صورت مبتدی http://www.irandevelopers.com/category.asp?id=16 اينجام يه سر بزن Nesta18-03-2005, 02:02 AMاسمبلي ياد بگيريم - 1 براي ياد گرفتن اسمبلي بايد با مبناهاي عدد نويسي ، ساختمان داخلي كامپيوتر و برنامه نويسي آشنا باشيم . ما برنامه هايمان را مستقيما با اسمبلر Macro Assembler خواهيم نوشت و گاها از Debug استفاده خواهيم كرد . بعلاوه چون برنامه هاي حجيم نخواهيم نوشت قالب اكثر رنامه هاي ما COM. خواهد بود . براي شروع ابتدا نگاهي به حافظه ميكنيم : حافظه و آدرس دهي هر كامپيوتر مبتني بر 8086 داراي حداقل 640 كيلوبايت حافظه است . اين 640 كيلوبايت به قطعات 64 كيلوبايتي تقسيم شده و ما اين قطعات را "قطعه " يا Segment ميناميم . هر سگمنت هم به خانه هاي تك بايتي ديگري تقسيم شده است . براي بدست آوردن مقدار يك بايت مشخص از حافظه ما بايد عد مربوط به سگمنت و همچنين شماره آن بايت در سگمنت ( كه آفست Offset ناميده ميشود ) را بدانيم . مثلا اگر مقدار مورد نظر در قطعه 0030h(h( يعني عدد در مبناي 16 است ) و آفست 13C4h باشد ما بايد قطعه اي كه شماره آن 0030h است را بيابيم و بعد در همان قطعه مقدار باين شماره 13C4 را بخوانيم . براي نمايش اين حالت بين عدد سگمنت و آفست علامت (:) قرار ميدهيم . يعني ابتدا عدد مربوط به قطعه را نوشته و سپس عدد آفست را مي آوريم : Segment:Offset مثال : 4D 2F:َ9000 ** هميشه در آدرس دهي ها از اعداد مبناي 16 استفاده ميكنيم . | | | | CConvertional | 1 Segment=64K | | | | | Memory | | | | | | | | | | | | | | ثباتها Registers رجيسترها مكان هائي از CPU هستند كه براي نگهداري داده ها (DATA) و كنترل اجراي برنامه بكار ميروند . ما ميتوانيم آنها را مقدار دهي كرده و يا بخوانيم و يا باتغيير محتواي آنها CPU را مجبور به انجام يك پروسه (رويه يا Procedure) كنيم دسته اي از رجيسترها كه ما انها را "ثباتهاي همه كاره يا همه منظوره " ميخوانيم و شامل AX/BX/CX/DX هستند ، براي انتقال مقادير بين رجيستر ها و CPU بكار ميروند. اين ثباتها را ميتوانيم به هر نحوي تغيير دهيم و مقاديري را به آنهاارسال كنيم . ثباتهاي ديگري هم كه نام ميبريم كاربردهاي خاص خودشان را دارند و براي مقدار دهي آنها بايد قواعد خاصي (كه توضيح خواهيم داد) را بكار بريم . ميكند عدد كه در اين ثبات وجود دارد شماره يك قطعه است و CPU براي يافتن DS : مخفف Data Segment . محل نگهداري متغييرها و ثابتهاي برنامه را مشخص مقادير لازم به آن قطعه مراجعه ميكند . CS : مخفف Code Segment است و آدرس قطعه اي كه برنامه در آن قرار گرفته را نشان ميدهد . ES : اين يك ثبات كمكي است و معمولا در آدرس دهي ها شماره قطعه را نگهداري ميكند . DI DataIndex:Dبا DS/ESا مرتبط است و عدد آفست را نگهداري ميكند . IP : اين رجيستر معلوم ميكند كه برنامه در حال اجرائي كه در CS قرار دارد از كدام بايت قطقه (يعني كدام آفست ) شروع ميشود . به همين دليل هميشه اين دو ثبات را با هم و بصورت CS:IP نشان ميدهند. و ... تمام رجيسترهاي فوق 16 بيتي (دوبايتي ) هستند و اعداد دوبايتي را نگهداري ميكنند. ثباتهاي همه منظوره به دو نيم ثبات تك بايتي تقسيم ميشوند . بايت بالائي ب نماد H و بايت پائيني با نماد L نشان داده ميشود . مثلا ثبات AX داراي دو نيم - ثبات AH/AL است : | AH - 8 Bit | AL -8 Bit | تمرين : براي ديدن رجيسترها در DOS، DEBUG، را اجرا كنيد و فرمان R را صادر كنيد : D:MASM>DEBUG -R AX=0000 BX=0000 CX=0000 DX=0000 SP=FFEE BP=0000 SI=0000 DI=0000 DS=17AA ES=17AA SS=17AA CS=17AA IP=0100 NV UP EI PL NZ NA PO NC 17AA:0100 0F خوب ، رجيسترها را ديديم و آشنائي كلي با آنها پيدا كرديم . حالا ميخواهيم به رجيتسرها مقدار بدهيم و آنها را بخوانيم و ... . ما معمولا در ےزبانهاي ديگر از علامت =(يا =ا:) براي مقدار دهي استفاده ميكنيم ولي در زبان ےاسمبلي اين كار ممكن نيست . در عوض از دستورالعمل MOV كمك ميگيريم . با MOV ميتوانيم داده ها را بين رجيسترها يا خانه هاي حافظه انتقال بدهيم . به اين صورت MOV in_it/Value در اينجا In_it به معناي يك رجيستر، نام يك متغير، يا آدرس يك مكان از حافظه است و Value هم يك مقدار عددي يا حرفي ، نام يك رجيستر و ... ميباشد . ےمانند MOV AX/200 كه عدد 200 دسيمال را به رجيستر AX منتقل ميكند . (هميشه از سمت راست به چپ ) . در زبان اسمبلي ما ميتوانيم با مبناهاي 2وَ10وَ16 كار كنيم . اعداد به طور پيش فرض مبناي 10 هستند . براي نشان دادن عدد هگزا (مبناي 16) در انتهاي عدد يك حرف H ( يا h ) و در انتهاي اعداد باينري علامت (b) قرار ميدهيم . مثلا براي نشان دادن عدد AC1 مبناي 16 بايد حتما آن را بصورت AC1h بنويسيم . به همين ترتيب عدد110b همان عدد 6 خودمان است . با اين تفاسير براي دادن مقدار 4Ch به رجيستر AX از دستور زير استفاده ميكنيم : mov ax/4Ch به همين شكل ميتوانيم به نيم ثباتها هم مقدار بدهيم . مثلا ميتوانيم براي مقدار دهي AH بنويسيم : mov ah/20h . در اين حالت مقدار نيم ثبات AL ثابت بوده و محتواي AH برابر 20h ميشود . چون نيم ثباتها تك بايتي هستند ما نميتوانيم عدد خارج از محدوده 0 تا 255 يا 128- تا 127 به آنها ارسال كنيم . در مورد اعداد منفي هم بايد از طريق تبديل به مكمل دو عمل كنيم كه به زودي آن روش را توضيح خواهيم اد . مثلا ما نميتوانيم mov ah/100h را انجام دهيم چون 100h برابر 256 بوده و از محدوده تعريف شده خارج است . به همين شكل ميتوانيم محتواي ثباتها را هم منتقل كنيم . مثلا براي كپي كردن محتواي ثبات CXبه DX ميتوانيم بنويسيم : mov dx/cx ، يعني مقدار داخل Cx را به Dx كپي كن . ےباز هم بايد به يك يا دوبايتي بودن ثباتها توجه كنيم . به عبارت ديگر ما ےنميتوانيم مقدار يك ثبات تك بايتي را به يك ثبات كامل دوبايتي منتقل كنيم . مثلا عبارت mov DX/AL قابل قبول نيست چون AL يك بايتي بوده و DX دوبايتي است . به عبارت ساده و كامل تر دو طرف عملوند MOV بايد از نظر اندازه برابر باشند. بنابر اين : MOV DL/AL و MOV CL/BHوM درست ولي MOV DS/AH نادرست است . به علاوه ما فقط ميتوانيم ثباتهاي همه منظوره AXتا DX را به اين صورت مقدار دهي ےكنيم . در صورتي كه بخواهيم ثباتهائي مثل ..DS/ES/ را مقدار دهي كنيم بايد از رجيستر AX به عنوان واسطه استفاده كرده و مقدار را از طريق آن انتقال دهيم . مثلا: نميتوانيم بنويسيم mov ds/20h ولي ميتوانيم داشته باشيم : mov ax/20h mov ds/ax ےبه اين ترتيب مقدار 20hبه DS انتقال پيدا ميكند ( گرچه تغيير دادن DS ايده خوبي نيست !) ےحالا مطالب گفته شده را تمرين ميكنيم . ما ميتوانيم با DEBUG اسمبلي بنويسيم و حتي برنامه هاي COM. درست كنيم . بنا براين در DOS، DEBUG، را اجرا كنيد . D:LNGASM> DEBUG ےيك خط تيره به صورت - ظاهر ميشود . اين خط تيره اعلان DEUBG براي وارد كردن دستورات است . حرف A (به معني شروع وارد كردن دستورات اسمبلي ) را وارد كرده و Enter را بزنيد . ےعددي بصورت xxxx:0100 ظاهر ميشود . اين عدد براي شما (فعلا) مهم نيست ، پس به آن توجه نكنيد . حالا ميتوانيد دستورات زير را وارد كنيد : MOV AX/100 MOV BX/AX MOV ES/AX بعد از وارد كردن خط آخر يكبار ديگر كليد Enter را بزنيد تا اعلان (-) دوباره ظاهر شود . در سطر اول ما عدد 100h ( پيش فرض اعداد در Debug هگزا است ) را به AX منتقل كرديم . بعد مقدار AXبه BX و سپس مقدار AXبه ES منتقل شده . به اين ترتيب همه ثباتهاي AX/BX/ES بايد در نهايت برابر 100h باشند . براي ديدن صحت اين مطلب دستور T ( به معناي Trace) را وارد كنيد . با هر بار اجراي اين دستور يكي از سطرهاي برنامه اجرا ميشود . بعلاوه شما ميتوانيد محتواي رجيسترها را هم ببينيد . با اولين فرمان T ، سطر اول اجرا ميشود . بازهم فرمان T را وارد كنيد . الان مقدار100h به BX داده شد و اگر به محتواي رجيستر AX توجه كنيد خواهيد ديد كه مقدار آن (همانطور كه انتظار داشتيم ) برابر 100h است . دوبار ديگر هم فرمان T را صادر كنيد و در نهايت مقدار ثباتهاي AX/BX/ES را ببينيد . هر سه ثبات (حالا) برابر 100h هستند . براي خارج شدن از Debug هم فرمان Q به معني Quit را وارد كنيد . ****** پس امروز ياد گرفتيم گه چطور مقادير و داده ها را بين ثباتها منتقل كنيم . خودتان همين تمرينات را با DEBUG انجام داده و در مورد MOV مطالعه كنيد . در قسمت بعد چيزهاي بيشتري رو خواهيم خواند و ياد خواهيم گرفت . تا اينجا ياد گرفتيم كه چطور مقادير را بين ثباتها منتقل كنيم : با فرمان MOV. با همين دستور ميتوانيم مقادير را از محلهاي حافظه خوانده يا در آنجا بنويسيم . براي كار با حافظه دوحالت ممكن است وجود داشته باشد : 1 - آدرس مورد نظر در سگمنت جاري باشد . در برنامه هاي COM. كل برنامه (غالبا) از يك سگمنت تشكيل ميشود . 2 - آدرس مورد نظر خارج از سگمنت جاري باشد . ثبات DS هميشه به قطعه اي اشاره ميكند كه داده هاي مورد نياز برنامه در آن هستند . اين قطعه در برنامه هاي EXE. يك قطعه مستقل است ولي در برنامه هاي COM . ، قطعه داده هاي و قطعه كد برنامه در يك سگمنت هستند . بنا براين مقدار ثبات DS در يك برنامه COM. ثابت است . در حالت كلي آدرس يك محل از حافظه بصورت DS:address مشخص ميشود. DS حاوي آدرس سگمنت داده ها بوده و address آفست را مشخص ميكند . چون همانطور كه گفتيم DS در برنامه هاي COM. ثابت است ، پس در صورتي كه آدرس مورد نظر در همين قطعه باشد از نوشتن DS صرفنظر ميكنيم . به عنوان مثال اگر قطعه داده هاي برنامه ما 9000h باشد و ما بخواهيم آفست 24h ام در همين قطعه را بدست بياوريم ، ميتوانيم از يكي از دو شكل زير استفاده كنيم : DS:24h or 24h البته چون اسمبلر منظور ما از نوشتن عدد 24h را نخواهد فهميد شكل دوم يك خطاي هنگام ترجمه توليد خواهد كرد ولي ما روش صحيح را هم خواهيم گفت . ما آدرس ها (يا اشاره گرها) را براي اين ميخواهيم كه بتوانيم به يك خانه از حافظه دسترسي پيدا كنيم . براي اينكه نشان بدهيم منظور ما از عدد مشخص شده ، آدرس است نه خود عدد (مثل 24h در مثال قبلي ) آن عدد را داخل [] قرار ميدهيم . بنا براين : mov ah/24h عدد 24h را به AX منتقل ميكند ولي .... mov ah/[24h] محتواي آفست 24h را به AX منتقل ميكند . در شكل دوم هر مقداري كه در آفست 24h ام سگمنت جاري موجود باشد به ثبات Ah منتقل ميگردد. به همين صورت ميتوانيم يك مقدار را به يك خانه از حافظه منتقل كنيم : mov [24h]/ah : محتواي ثبات AH را به آفست 24h ام منتقل ميكند . ے اگر آدرس مورد نظر خارج از محدوده سگمنت جاري بوده و در قطعه اي جدا قرار داشته باشد ، ميتوانيم از DSيا ESا (ترجيحا) براي دستيابي به حافظه استفاده كرد: مثال : mov ax/9000h mov ds/ax mov ah/ds:[89h] به اين ترتيب ما به آفست 89h از سگمنت 9000h دسترسي پيدا ميكنيم . البته دستورات فوق مارا به مقصودمان ميرسانند ولي ما نميتوانيم به دلخواه خودمان DS را تغيير دهيم چون همانطور كه گفتيم DS به قطعه داده هاي برنامه اشاره ميكند و برنامه ، داده ها و مقادير متغير ها را از سگمنتي كه با DS مشخص شده ميخواند . بنا براين ما نبايد مقدار DS را تغيير بدهيم مگر اينكه آن را دوباره به حالت اول برگردانيم . براي ذخيره و بازيابي محتواي رجيسترها، يك روش ساده و عمومي وجود دارد كه به زودي خواهيم گفت ولي در اين مثال ما ميتوانستيم مقدار قبلي DS را در يك رجيستر ديگر مثل CX نگهداريم : انتقال محتواي dsبه AX mov ax/ds انتقال محتواي AXبه CX mov cx/ax دادن مقدار9000hبه AX mov ax/9000h انتقال محتواي AXبه DS mov ds/ax خواندن آدرس mov ah/ds:[89h] بازيابي مقدار DS mov ax/cx mov ds/ax اگر بخواهيم آفست آدرس را با يك رجيستر مشخص كنيم بايد به نكات زير توجه كنيم : 1 - اگر آدرس سگمنت با DS مشخص شده ، يا آدرس در سگمنت جاري باشد ، بايد مقدار آفست را در ثبات BX قرار دهيم . مثلا mov cx/[BX]يا mov cx/ds:[bx]ا . 2 - اگر از ES به عنوان مقدار سگمنت استفاده ميشود بايد از DI به عنوان آفست استفاده كنيم مثل mov cx/es:[di] . چون ما با برنامه هاي COM. سرو كار داريم ، پس از شكل اول و BX استفاده خواهيم كرد . Nesta18-03-2005, 02:04 AMوقتي كه ما به روش گفته شده مقداري را از حافظه ميخوانيم ، يك داده تك بايتي از حافظه گرفته ميشود . اما ممكن است بخواهيم كه يك كلمه يا كلمه مضاعف ( 4بايتي ) را بخوانيم يا بنويسيم . در اين صورت ميتوانيم از پيشوند هاي زير استفاده كنيم : Byte Ptr : براي دست يابي به يك بايت Word Ptr : براي دستيابي به يك كلمه (2بايت ) Dword Ptr : براي دست يابي به يك مقدار 4 بايتي اين پيشوند ها را بايد قبل از آدرس مورد نظر قرار دهيم . به عنوان مثال براي خواندن يك بايت از آفست 10h ميتوانيم بنويسيم : mov al/byte ptr ds:[10h] و براي خواندن دو بايت بصورت : mov ax/byte ptr ds:[10h] . ميتوانيم از همين روش استفاده كرده و مقداري را به حافظه انتقال دهيم . مثلا ميخواهيم يك كلمه دوبايتي را به آفست 34h (در سگمنت برنامه ) منتقل كنيم . كافي است بنويسيم : جمع و تفريق بحث ما در مورد روشهاي دستيابي و انتقال داده ها (فعلا) به پايان ميرسد . حالا ميخواهيم ببينيم كه چطور عمل جمع و تفريق ، و بعدا ضرب و ... ، را روي مقادير انجام دهيم . دستورالعمل ADD به ميزان خواسته شده به محتواي يك رجيستر يا متغير اضافه ميكند . ےمثلا ADD AH/20 عدد 20 را به AH اضافه كرده و مجددا در AH قرار ميدهد . اگر مقدار فعلي AH برابر 30 باشد بعد از اجراي آن دستور برابر 50 ميشود . بايد توجه كنيم كه حاصل بدست آمده از محدوده مجاز تجاوز نكند . در اين مثال اگر حاصل جمع عدد 20 با محتواي AH بزرگتر از 255 باشد ، خطاي سرريز (Over Flow) رخ ميدهد . مثال : اين دستورات را در ديباگ وارد كنيد : mov ax/5 add ax/4 int 20 (به معني سطر آخر توجه نكنيد) . حالا يكبار ديگر Enter را بزنيد تا خط اعلان Debug ظاهر شود . حرف G را بزنيد تا برنامه شما اجرا شود . حالا فرمان آشناي R را براي ديدن محتواي رجيسترها وارد كنيد و مقدار AX را ببينيد . دستورالعمل SUB برعكس ADD بوده و به مقدار خواسته شده از محتواي يك ثبات يا متغير كم ميكند . مثلا SUB AX/100h به اندازه 256 (100h) از AX كم كرده و نتيجه را دوباره در AX قرار ميدهد . مثال : mov bbx/100h SUB bx/50 در اين مثال حاصل bx را از 100 به 50 كاهش داده ايم . فرمان INC يك حالت خاص از ADD بوده و تنها يكواحد به محتواي ثبات اضافه ميكند مثلا inc cx يعني يك واحد به cx اضافه كن . و برعكس اين ، دستور dec يكواحد از محتواي ثبات كم ميكند . مانند : dec cx . ے بايد توجه كنيم كه اين دستورات تنها روي ثباتهاي همه منظوره DX.AX.D قابل استفاده هستند . پس امروز مطالب مربوط به اينها رو ياد گرفتيم : byte ptr / word ptr / dword ptr add / sub / inc / dec Nesta18-03-2005, 02:05 AMوقفه ها (Interrupts) CPU براي اينكه بتواند كارهاي مختلفي را انجام دهد،از وقفه ها استفاده ميكند . يك ےوقفه درخواستي از CPU است كه در طي آن زير برنامه اي اجرا ميشود. وقتي كه وقفه فراخواني ميشود، CPU اعمال ديگر را متوقف كرده و آن اينتراپت را پردازش ميكند به طور كلي وقفه ها به دودسته تقسيم ميشوند: ےَ1- وقفه هاي سخت افزاري (Hardware Interrupts) . وقفه هائي هستند كه از سوي ے ادوات سخت افزاري كامپيوتر مانند كيبورد و ... اجرا ميشوند. مثلا با فشرده يارها شدن هر كليد ، يكبار وقفه شماره 9 فراخواني ميشود. 2 - وقفه هاي سخت افزاري (SoftWare Interrupts). اين وقفه ها در بايوس (BIOS) كامپيوتر قرار دارند. بايوس كامپيوتر يك تراشه (IC) قابل برنامه ريزي است كه بنا بر نوع پردازنده بر روي برد اصلي كامپيوتر قرار ميگيرد . بعلاوه خود DOS نيز وقفه اي (وقفه 21h) را اداره ميكند كه به وقفه DOS معروف است . اين توابع توسط MSDOS.SYS تعريف ميشوند ولي در نهايت به بايوس مراجعه ميكنند. هر وقفه داراي يك شماره خاص خود است و از صفر شروع ميشود . وقفه 21h (سرويس DOS ) نيز داراي 255 سرويس ديگر است . براي اينكه بتوانيم يك برنامه خوب و مفيد بنويسيم بايد بتوانيم از اينتراپتها به نحو صحيح استفاده كنيم . پس هر برنامه نويس اسمبلي بايد يك مرجع كامل اينتراپت در اختيار داشته باشد. وقتي ميخواهيم يك وقفه را فراخواني كنيم ، ابتدا (درصورت لزوم ) ثباتهاي خاصي را مقدار دهي ميكنيم . معمولا نيم ثبات AH ، از اين جهت كه اكثر اينتراپتها داراي چند سرويس مختلف هستند ، شماره تابع را مشخص ميكند . بهمين صورت ، و اگر لازم باشد ، ثباتهاي ديگر را هم مقدار دهي ميكنيم . مثلا فرض كنيد ميخواهيم كليدي را از صفحه كليد بخوانيم . تابع شماره 0 از وقفه 16h ميتواند اين كار را انجام دهد . وقتي ميگوئيم تابع شماره 0 ، يعني بايد به AH مقدار 0 بدهيم و بعد اينتراپت 16h را فراخواني كنيم . فراخواني اينتراپت به سادگي و با دستورالعمل INT انجام ميشود. به صورت : INT int_no كه int_no شماره اينتراپت ميباشد . در مورد اين مثال بايد دستورات زير را انجام دهيم : mov ah/0 int 16h وقتي يك وقفه فراخواني ميشود ، ممكن است روي ثباتها تاثير گذاشته و مقدار آنها را عوض كند. به اين وسيله ما ميتوانيم وضعيت اجراي وقفه را بدست بياوريم . در مورد اين مثال ، پس از خوانده شدن كليد ، كد اسكي (ASCII) كليد در ثبات AL قرار ميگيرد . مثلا اگر حرف A تايپ شود ، مقدار AL برابر 65 خواهد بود. حالا اگر عدد AH را قبل از فراخواني وقفه بجاي 1 برابر Eh قرار دهيم و وقفه 10hرا اجرا كنيم ، بجاي خواندن كليد، يك كاراكتر را چاپ ميكند . به اين صورت كه كد اسكي كاراكتر در ثبات AL و عدد Eh در ثبات AH قرار گرفته و وقفه 10h فراخواني ميشود . mov AX/0E07h in 10h به سطر اول توجه كنيد !. وقتي ما يك عدد دوبايتي (Hex) را به AX ارسال ميكنيم ، دوبايت بالا در AH و دوبايت پائين در AL قرار ميگيرد . پس در اين مثال كاراكتر شماره 7 بايد چاپ شود و چون اين كد مربوط به كاراكتر Bell است ، صداي بيپ شنيده خواهد شد. خاتمه دادن به برنامه : وقتي كه يك برنامه به انتها رسيد يا اگر خواستيم اجراي برنامه را متوقف كنيم ، ميتوانيم از اينتراپت 20h استفاده كنيم . DOS هميشه و بمحض اجراي اين وقفه ، اجراي برنامه را متوقه ميكند. اينراپت 20h فقط با برنامه هاي COM. درست كار ميكند و در مورد برنامه هاي EXE. درست جواب نميدهد . در عوض سرويس 4Ch از اينتراپت 21h در هر دونوع برنامه بخوبي كار ميكند . خوب ، حالا با مطالبي كه ياد گرفتيم يك برنامه اسمبلي نوشته و فايل COM. آن را ميسازيم . بنابر اين در محيط DOS، DEBUG، را اجرا كنيد . D:MASM>DEBUG سپس دستورد A را به معني شروع دستورات اسمبلي وارد كنيد : - A xxxx:0100 به عدد آدرسي كه ديده ميشود توجه نكرده و دستورات زير را تايپ كنيد . mov ah/2 mov al/7 int 16 int 20 بعد از تايپ آخرين سطر، يكبار ديگر هم كليد Enter را بزنيد تا اعلان debug مجددا ظاهر شود. حالا دستور N را براي نامگذاري برنامه بكار ببريد: - N BELL.COM بعد از آن بايد طول برنامه را ، برحسب بايت ، مشخص كنيم . طول برنامه در ثبات CX نگهداري ميشود پس از فرمان RCX براي مقدار دهي استفاده ميكنيم . (طول برنامه 8 بايت است ) . - RCX 8 و در نهايت فرمان w براي نوشتن روي ديسك و Q براي خروج . حالا ما يك فايل COM. داريم كه به محض اجرا يك صداي Beep توليد ميكند . ما امروز اولين برنامه اسمبلي خودمان را نوشتيم ، در قسمت بعد ياد ميگيريم كه چطور از اسمبلر استفاده كنيم و امكانات آن را بكار ببريم . Nesta18-03-2005, 02:07 AMدر اين قسمت طرز استفاده از ماكرواسمبلر را ياد ميگيريم و برنامه هايمان را بدون استفاده از Debug مينويسيم . براي استفاده از اسمبلر بايد يك اديتور اسكي مثل EDITيا PE2ا داشته باشيد تا بتوانيد برنامه هايتان را توسط آن تايپ كنيد . هر برنامه اسمبلي داراي يك فايل منبع (Source) حاوي دستورالعملهاي اسمبلي است . ما اين فايل را با يك ويرايشگر تايپ كرده و به ماكرواسمبلر MASM.EXE ميدهيم تا فايل مفعولي (OBJ.) آن را بسازد . اين فايل هم بايد با برنامه Link.exe به فرم EXE. تبديل شود . چون ما ميخواهيم برنامه هاي COM. بتويسيم بايد فايل exe. توليد شده را با EXE2BIN.COMيا EXE2COMا به فرم com. تبديل كنيم . فرض كنيد در محيط ويرايشگر(مثلا EDIT ) هستيم و ميخواهيم يك برنامه اسمبلي بنويسيم . هر برنامه از 3 قطعه (سگمنت ) تشكيل ميشود : 1 -قطعه داده ها يا DATA SEGMENT . متغيرهاي برنامه و ساير داده هاي مورد نياز در اين سگمن قرار ميگيرند . 2 - قطعه كد يا Code Segment . كدها و دستورات اسمبلي در اين قسمت هستند . 3 - بخش انباره يا Stack Segment . اين قطعه زير برنامه ها و مقادير موقتي را نگهداري ميكند . ما حتي ميتوانيم محتواي ثباتها را به پشته (Stack) منتقل كرده و بعد دوباره از آن خارج كنيم . در يك برنامه COM. قطعه داده ها و قطعه مد در يك سگمنت قرار دارند بنا براين ما قطعه داده ها را تعريف نميكنيم . بعلاوه قطعه سگمنت هم براي يك فايل COM. وجود ندارد بلكه خود DOS اين محيط را فراهم ميكند . به همين دلايل است كه نوشتن برنامه هاي COM. آسانتر است . با اين حال ما با محدوديتي مواجه هستيم و آن اينست كه سايز يك برنامه COM. نميتواند بيش از 64 كيلو بايت باشد . فرض كنيد ميخواهيم همان برنامه اي كه صداي Beepتوليد ميكرد را با اسمبلر بنويسيم پس يك فايل (مثلا bell.asm) ميسازيم : EDIT BELL.ASM حالا ما در محيط ويرايشگر هستيم . برنامه ما به اين شكل خواهد بود : . MODEL SMALL . CODE MOV AH/0EH MOV AL/7 INT 10H INT 20H END در سطر اول ، جمله model small. يك رهنمود مترجم است . رهنمودهاي مترجم كداجرائي نيستند ولي اسمبلر را در ترجمه برنامه راهنمائي ميكنند . MODEL SMALL. به اسمبلر ميگويد كه ما ميخواهيم برنامه com. بنويسيم و قطعه داده ها و كدها مشترك است . اين جمله بايد هميشه وجود داشته باشد. CODE . ميگويد كه قسمت كدهاي اجرائي شروع ميشود . ما بايد هميشه دستوراتمان را بعد از يك CODE. شروع كنيم و در انتها نيز جمله END را به معني اتمام برنامه بنويسيم . بعد از اتمام اين مراحل از ويرايشگر خارج شده و با MASM.EXE فايل برنامه را ترجمه ميكنيم : MASM BELL.ASM در پرسشهاي masm كليد enter را بزنيد . اگر برنامه را صحيح تايپ كرده باشيد بايد اين پيغامها را دريافت كنيد : Microsoft( R )Macro Assembler Version 5.10 Copyright( C )Microsoft Corp 1981/ 1988 .All rights reserved. 50084 + 396073 Bytes symbol space free 0 Warning Errors 0 Severe Errors حالا فايل BELL.OBJ ساخته شده و بايد آن را لينك كنيم : LINK BELL.OBJ و نتيجه اين خواهد بود: Microsoft( R )Overlay Linker Version 3.69 Copyright( C )Microsoft Corp 1983-1988 .All rights reserved. :Run File [ASM6.EXE] فقط Enter بزنيد | :List File [NUL.MAP] :Libraries [.LIB] LINK : warning L4021 :no stack segment سطر آخر يك پيغام خطا است ولي دقيقا همان چيزي است كه انتظار داريم . يعني وجود نداشتن قطعه پشته (Stack) . به همين دليل برنامه EXE. توليد شده توسط Link قابل اجرا نيست . پس با EXE2COM آن را به يك فايل COM. تبديل ميكنيم . EXE2COM BELL.EXE و داريم : EXE2COM Version 1.0( - c )Computer Magazine ASM6.EXE converted to ASM6.COM( 8 Bytes ) Warning :Progr سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1906]