واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: nayf14th October 2010, 12:38 AMجرا یک میلیون نفر طی چهارماه به ترکیه سفر کردند؟ در روزنامه قدس که بنده افتخار قلمزنی در آن را دارم، گزارشی چاپ شده بود(روز 13مهر1389) که طی چهار ماه اول سال2010 یعنی در ماههای سرد زمستان سال گذشته و فروردین امسال حدود یک میلیون گردشگر ایرانی به ترکیه سفر کردند و این در حالی است که ترکیه در چنین ماه هایی کمترین گردشگر خارجی را در کشورش دارد. باید یادآورشوم ، ترکیه با مشکلات سوخت در زمستان روبروست و گاز صادراتی از ایران و چند کشور دیگر را به مصرف سوخت میرساند. از این رو گردشگری بیشتر در فصول بهار و تابستان در ترکیه رونق میگیرد. خوشبختانه در پرتو مساعی وتلاشهای صادقانه مسوولان برنامه ریزیهای ایرانگردی ما همین چند میلیون گردشگر ایرانی هم چند سالی است به جای رفتن به کیش و قشم وسواحل دریای خزر یا کاسپین یا مازندران که ملک سعود، پادشاه عربستان سعودی وقتی در سال 1334 به ایران آمد، درباره رامسر گفت (هذا جنت). دولت همسایه ترکیه از نظر گردشگر ایرانی در فصل سرد نیز دیگر مشکلی ندارد و آنقدر مسافران ایرانی را به ترکیه کیش کیش داده ایم یا کیش کیش کرده ایم که در زمستان و فصل اول بهار یک میلیون گرشگر ایرانی از آن کشور دیدن کرده اند. نویسنده گزارش دقت نکرده یا به گزارشهای جدید گردشگری ترکیه دسترسی نیافته که برود بخواند در ماه های اردیبهشت وخرداد وتیر و مرداد و شهریور امسال چه غلغله بازاری از تور گردشگران ایرانی و هزاران خانواده ایرانی در گردشگاه های ترکیه بوده و رقمی حدود دو یا سه میلیون را میتوان ****ن زد. خود ترکها امیدوار بودند این رقم به 5 میلیون تن برسد. میفرمایید چرا؟ عرض میکنم علل و عوامل را: 1- در ایران صنعت گردشگری، این صنعت مزاحم، بی آبرو،فسق وفجور، ولگردی و بی بندوباری است و باور کنید برداشت اغلب افراد تصمیم گیرنده در وزارتخانه ها و سازمانها چنین است. در ایران اگر میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری خود را مدافع توریسم قلمداد کند، ده ها اداره و نهاد و سازمان و حتی افراد حقیقی و حقوقی خود را سردمدار انگاشته و در هر محل و ناحیه و شهر هم کسانی سردمداری میکنند واز این رو نه تنها گردشگر خارجی جرأت سفر به ایران نمیکند، بلکه گردشگر داخلی هم به شمایل آبا و اجدادش میخندد تا به فکر ایرانگردی بیفتد و ترجیح می دهد به جای کم درد سری برود. 2- برنامه ای برای تعمیم جهانگردی وجود ندارد. در گذشته های دور سازمان جلب سیاحان این وظیفه را عهده دار بود. سپس آن را تبدیل به سازمان ایرانگردی و جهانگردی کردند. بعدها سازمان را توسعه دادند و سازمان ایرانگردی و جهلنگردی کردند. بعدهاسازمان را توسعه دادند و به دم موش که توی سوراخ نمیرفت، جارو بستند و سازمان علمی و تحقیقی باستان شناسی را از وزارت فرهنگ و هنر گرفتند و یک گردشگری هم به دم این دو سازمان بستند و سازمان عریض و طویل میراث فرهنگی و گردشگری رامتولد کردند کا بعدا صنایع دستی هم به آن اضافه شد که چنین ناقص و نارسیده است و متأسفانه به هیچ یک از وظایف خود نمیرسد. بنده هیچ مناسبت بدی با اولیای این سازمان ندارم، ولی این سه سازمان از روزی که به اشتباه در هم ادغام شدند، کار بسیار پیچ پیدا کرده است، مگر سرپرست جوان این سازمان که آدم خوب و خوشفکری هم هست، چقدر در روز وقت دارد هم رییس این سه سازمان باشد، هم رییس مناطق آزاد، هم نمانده و مشاور رییس جمهور در امور قاره گسترده آسیا؟ آخر انصاف هم خوب چیزی است. بنابراین باید این سازمانها به حال اول برگردد و سازمان ایرانگردی و جهانگردی اختصاصا به امور گردشگری برسد. 3- من جزو ایرانیان مسافر به ترکیه بوده ام. حقیقت این است که ترکها چون نفت ندارند، صنعت گردشگری در حقیقت معدن طلای آنهاست. هزاران هتل در کشورشان بنا کرده اند. هتل سازی در ترکیه از مهمترین کارهاست و بانکها و دولت مرتبا وام و اعتبار می دهند. آنتالیاناحبه گرمسیر و بد آب و هوایی است در سواحل مدیترانه درست مثل این استکه انسان در مرداد به بندرعباس و بوشهر و بندر لنگه سفر کند. ببروید ببینید در این ناحیه گرمسیر و شرجی چندصد هتل ساخته اند. چقدر به سرمایه گذاران غیر ترک فرصت داده اند. هتلی ساخته اند به نام (کاخ کرملین) آمده اند یک ششم مساحت میدان سرخ مسکو و ساختمان کلیسای (سن بازیل) و کاخ(کرملین)را در این هتل درست کرده اند.امسال هزاران هزار گردشگر روسی به آنجا سفر کردند تا در زماح حریق جنگلهای اطراف مسکو دور از پایتخت کشورشان باشند. 4- در ایران موسیقی تقریبا مهجور و قدغن شده است. کسی بخواهد سرودی حماسی در وصف رسول خدا(ص) یا علی(ع) یا اءمه اطهار به صورت کنسرت اجرا کند، به او به چشم بد نگاه میکنیم. در حالی که دولت ترکیه از مراسم سماع و سرودخوانی در مقبره مولانا جلال الدین محمد باخی سالی دو—سه میلیارد دلار عایدات دارد و کنسرتس حتی از تلویزیون پخش می شود. موسیقی در ایران با صعوبت برگزار می شود، موسیقی فقط غنا و پانک نیست. در ترکیه بودم هرشب پدر و دختری می آمدند، یکی پیانو می زد و دیگری هارپ. تمام آثار بزرگان موسیقی جهان را می نواختند. مردم پیر و جوان معقول می نشستند ، گوش می دادند و حال ما موسیقی را حذف میکنیم. حتی در شبهای جشن و اعیاد مذهبی سرود و موسیقی در وصف رسول بزرگوارمان(ص)، اءمه اطهارمان (ع) را دئست نمیداریم و به جای آن نوحه میخوانیم. 5- در ترکیه، اصل بر عدم مزاحمت است. از فرودگاه مه عبور میکنی، کسی با شما کاری ندارد. اساسا هیچ کس با هیچ کس کاری ندارد. سطح غذاهایشان به مراتب پاین تر از ایران و به مراتب گرانتر است. در هتلها که به عنوان تور مسافر دارند ، غذا مجانی است، غذای درست و درمانی به شما نمی دهند و وقتی به ایران باز میگردید، قدر چلو خورشت ها و پلوها و چلوکباب عالی ایرانی را تازه می فهمید و می شناسید در مجموع ترکها سعی کرده اند کشورشان را شاد و دوست داشتنی جلوه دهند. امری که ما هم باید آن را یاد بگیریم. یادداشتهای ساعت 25 خسرو معتضد روزنامه قدس مورخ یکشنبه 18 مهر 1389 سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 237]