واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: *15خرداد42، زمينهها و بسترها* يك كارشناس مسايل تاريخي: حوزههاي علميه پيوندي مستحكم با مبارزات مردم عليه حكومت پهلوي داشتند
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: تاريخ
يك كارشناس مسائل تاريخي گفت: فاجعه فيضيه و طالبيه كه از حوادث دوم فروردين 1342 بودند نقطهي عطفي براي آغاز انقلاب 1357 بود.
به گزارش خبرنگار تاريخ ايسنا، علي سكندري كه در همايش «15 خرداد 1342، زمينهها و بسترها» مقاله خود را با عنوان دوم فروردين 1342، دو حادثه فيضيه و طالبيه ارائه ميكرد، گفت: تحولات و تكاپوهاي حوزههاي علميه و مدارس وابسته به آنها و چهرههاي برجسته و تاثيرگذارشان نشانگر پيوند مستحكم آنها با روند مبارزات سياسي و فرهنگي مردم مسلمان ايران عليه حكومت پهلوي دوم است و حكومت پهلوي خود بيش از هر شخص و گروهي از آن آگاه بود و به همين دليل فعاليتهاي حوزههاي علميه و مراجع را به دقت زيرنظر داشت.
وي تصريح كرد: اسناد و مدارك، خاطرات شاهدان عيني و منابع مكتوب تاريخي، گواه بر اين مدعي است كه پس از درگذشت آيتالله بروجردي، رژيم ميپنداشت كه حوزههاي علميه به ويژه حوزهي علميه قم قدرت نفوذ و تاثيرگذاري خود را از دست داده و ديگر مرجعي كه مورد اجماع و اتفاق همگاني قرار گيرد؛ وجود ندارد اما سير وقايع و تحولات جامعه حكومت را غافلگير كرده و قدرت تحليل وقايع سياسي و فرهنگي را از آنها گرفت.
سكندري خاطر نشان كرد: شاه گمان ميكرد با فوت آيتالله بروجردي و آيتالله كاشاني، موانع اصلي در اجراي سياستهاي ادعايي اصلاحياش برداشته شده است. شاه پس از درگذشت آيتالله بروجردي به طرح اصلاحات ارضي و لايحه انجمنهاي ايالتي و ولايتي ميپردازد. امام خميني (ره) و ساير مراجع عظام با اطلاع از تصويبنامه مبني بر جايگزين ساختن سوگند به قرآن با سوگند به كتابي آسماني و حذف شرط مسلمان بودن براي نمايندگان واكنش نشان دادند و با صدور بيانيههاي متعددي دست به افشاي توطئههاي رژيم و روشنگري مردم مسلمان ايران پرداختند.
وي افزود: دولت اسدالله علم پس از فشار مراجع تقليد، سرانجام تسليم شد و طي تلگرافي اعلام داشت كه لايحهي انجمنهاي ايالتي و ولايتي قابل اجرا نيست؛ اما با وجود اين حكومت بيكار ننشست و براي رسيدن به اهدافش رفراندوم برگزار كرد و در 23 اسفند 1341 در مقابله با مخالفت مراجع تقليد واكنش شديدي نشان داد. اين درگيريهاي لفظي و قلمي منجر به فاجعههاي بسيار و تبديل عيد به عزا شد.
سكندري خاطر نشان كرد: امام خميني (ره) در پاسخ به اين وقايع، عيد سال 42 را عزاي عمومي اعلام كرد؛ به دنبال اعلام عزا، بسياري از علما، روحانيون و مردم به جاي تبريك سال نو به يكديگر تسليت ميگفتند، حكومت پهلوي به شدت عصباني شد و براي سركوب روحانيت و مردم، ماموران امنيت ويژهاي به قم اعزام كرد.
وي خاطر نشان كرد: در مراسم دوم فروردين 42 كه به مناسبت شهادت امام جعفر صادق در مراسم علميه و مساجد برگزار بود، مراجع به افشاي برنامههاي رژيم پرداختند، شاه براي سركوب قيام مخالفين ماموران مخفي را وارد ميدان كرد. در مجلسي كه از سوي آيتالله گلپايگاني در مدرسه فيضيه برگزار شد، ماموران وارد شده با تحركات بيادبانه به ضرب و شتم طلاب و مردم پرداختند كه بر اثر تيراندازي و ضرب و شتم، عدهاي به شهادت رسيدند.
وي تصريح كرد: در پي اين فاجعه، رژيم براي انحراف افكار عمومي چنين وانمود كرد كه درگيري بين طلاب و دهقانان بوده است؛ مشاهده اين حادثه در مدرسه علميه طالبيه تبريز نيز اتفاق افتاده و تعدادي از طلاب و مردم، شهيد و مجروح شدند. به دنبال اين حوادث اعتصابهاي زنجيرهاي در اغلب شهرها صورت گرفت و آيتالله حكيم در تلگرافي به مراجع ايران از آنها خواست تا دستهجمعي به عتبات عاليات مهاجرت كنند اما امام خميني (ره) و ساير مراجع ترجيح دادند به مبارزات خود در ايران ادامه دهند.
وي در پايان تصريح كرد: شاه در ادامه تصميم گرفت براي وارد ساختن فشار بر روحانيت، طلبههاي جوان را به سربازي اعزام كند، اين سياست شاه نيز بيثمر بود؛ زيرا امام به طلاب سفارش كرد كه حتي در كنار آموزش فنون نظامي به روشنگري سربازان و درجهداران بپردازند و در نهايت ميتوان گفت حوادث قم و تبريز و ساير شهرها سرآغازي بود كه در بيست و دو بهمن 57 به ثمر نشست و جمهوري اسلامي ايران را به ارمغان آورد.
يکشنبه 12 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 271]