نامه جمعی از دانشجویان به دبیر كل سازمان ملل درباره فلسطین

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
نامه جمعی از دانشجویان به دبیر كل سازمان ملل درباره فلسطین

معیت دانشجویی حامیان حقوق ملت‌های مظلوم و نیز گروهی از اساتید و حقوقدانان در سالگرد ۶۰ سال مقاومت مردم مظلوم فلسطین طی نامه‌ای خواستار اقدام سازمان ملل متحد برای برگزاری رفراندوم با حضور تمامی مردم فلسطین شدند. متن نامه مذكور به شرح زیر است: امروز به اصطلاح كشور اسرائیل شصتمین سالگرد ایجاد خود را جشن می‌گیرد در حالی كه ایجاد این به اصطلاح كشور، طبق مقررات حقوق بین‌الملل انجام نشده و هیچ سابقه‌ای ندارد. ایجاد كشور باید با ایجاد سه عنصر جمعیت، سرزمین و قدرت سیاسی صورت پذیرد. برفرض اینكه برخلاف مقررات بین‌المللی بپذیریم كه چنین كشوری ایجاد شده است آیا این نهاد ایجاد شده باید مقررات بین‌المللی را تمكین كند یا نه؟ طبق ماده ۴ منشور ملل متحد، معیار پذیرفتن كشورها، تعهد به اجرای مواد منشور سازمان ملل است و طبق ماده ۱ مشترك كنوانسیون‌های چهارگانه ژنو، كه اسرائیل نیز به آن محلق شده است كشورها تعهداتی دارند. ولی ما در شصت سال گذشته همواره با نقض این مقررات توسط این رژیم اشغالگر مواجه بوده‌ایم در سال ۱۹۶۷ این رژیم به كشورهای اطراف خود تجاوز می‌كند و قسمت‌هایی از سرزمین‌های مصر، سوریه، اردن و لبنان را اشغال می‌‌كند. سازمان ملل هم قطعنامه‌ای مبنی بر رها كردن سرزمین‌های اشغالی صادر می‌كند ولی هرگز این رژیم به آنها تن در نمی‌دهد. مجمع عمومی از سال ۱۹۶۷ به مناسبت‌های مختلف حق ملت فلسطین در تعیین سرنوشت كشور خود و غیر قانونی بودن اشغال سرزمین‌ها را مورد تایید قرار داده است. طبق مقررات حقوق بشردوستانه دولت اشغالگر باید به تعهدات عمل كند. اقدامات این رژیم در جهت تغییر بافت جمعیت سرزمین‌های اشغالی به دو صورت آواره كردن تدریجی مردم فلسطین و مصادره اموال آنان و تاسیس شهرك‌های یهودی نشین و وارد كردن یهودی‌ها به سرزمین‌های اشغالی خلاف قطعنامه‌های شورای امنیت (قطعنامه‌های شماره ۲۳۷ (۱۹۶۷)، ۴۴۶ (۱۹۷۹)، ۴۶۵ (۱۹۸۱) و ۶۹۶ ) است. این قطعنامه‌ها بر رعایت قواعد حاكم بر رفتار اهالی سرزمین‌های اشغالی، عدم انجام اعمالی كه منجر به تغییر وضعیت جغرافیایی و تركیب جمعیتی تاكید دارد. تاسیسات جدید شهرك‌های یهودی‌نشین و اخراج فلسطینی‌هاست كه هرچند متاسفانه شورای امنیت این قطعنامه‌ها را هم طبق فصل ۷ منشور ملل متحد كه لازم‌الاجرا باشد صادر كرده است ولی رژیم صهیونیستی حتی همین قطعنامه را نیز اجرا نكرده است. اصل مهم دیگر حقوق بین‌الملل، حق تعیین سرنوشت است، آیا ملت فلسطین حق ندارد در سرزمین خود زندگی كند و سرنوشت خویش را تعیین كند؟ چیزی كه شصت سال است به تعویق افتاده است. حق جدایی ناپذیر و غیر قابل انفكاك كه تمام ملت‌ها بدون هیچ گونه تبعیضی از آن برخوردارند. (بند ۲ ماده یك منشور، اسناد متعدد بین‌المللی و قطعنامه‌های مجمع عمومی). سازمان ملل در سال ۱۹۷۵ كمیته‌ای برای اعمال این حق برای فلسطینیان ایجاد نمود. اعمالی كه این رژیم انجام داده مغایر حقوق بشر است. هر انسانی حق سكونت در سرزمین خود و بازگشت به آن را دارد (ماده ۱۳ اعلامیه حقوق بشر و بند ۴ ماده ۱۳ میثاق مدنی- سیاسی ۱۹۶۶). دولت اشغال كننده نمی‌تواند سرزمین‌های اشغال شده را به طور انفرادی و اجباری منتقل كند (ماده ۴۹ كنوانسیون ژنو شماره ۴) طبق قطعنامه‌های ۲۴۲ (۱۹۶۷) و ۳۳۸ (۱۰۷۳) سازمان ملل، اسرائیل به عنوان اشغالگر شناخته شده و موظف به خروج از سرزمین‌های اشغالی در جنگ‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ شده است. حفظ نظم و اداره اراضی در جهت منافع ساكنان و برآوردن نیازهای آنان، حمایت از مردم و رفتار انسانی با آنان از تكالیف دولت اشغالگر است. آیا چنین كارهایی توسط این رژیم انجام شده است؟ طبق مقررات بین‌المللی مواردی نباید انجام پذیرد از جمله: گروگانگیری، تنبیه جمعی، تبعیض نژادی، مذهبی و سیاسی، انتقال یا تبعید، مطالبه خدمات در قبال دستمزد عادلانه، آیا این كارها توسط رژیم صهیونیستی انجام شده است؟ آیا سازمان ملل كه مكلف به ایجاد صلح و امنیت بین‌المللی و ضامن اجرای مقررات بین‌المللی است كه توسط كشورها نقض نشود آیا به وظیفه خود عمل نموده است؟ چرا اقدامات عملی در جهت تضمین این مقررات و قطعنامه‌هایی كه توسط این سازمان صادر شده است انجام نمی‌شود؟ چرا متجاوزان توسط مراجع ذی‌ربط تنبیه نمی‌شوند؟ چرا برخی از كشورهای عضو دایم شورای امنیت در این قضایا حامی كشور متجاوز و متخلف هستند. آیا دبیركل نباید این نقض‌ها را به اطلاع افكار عمومی جامعه بین‌الملل برساند؟ در حقوق بین‌الملل،‌برای جنبش‌های آزادی بخش حقوقی مقرر و نبرد این مبارزین مشروع تلقی شده است. سركوبی آنها تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی محسوب می‌گردد و تجاوز از این اصول موجب مسئولیت بین‌المللی است. آیا ملتی كه روزانه در معرض تجاوز و تهدید بوده و هر روز مشمول ترورهای سازمان یافته است و همه حقوق مدنی و انسانی و اموال آنها در معرض تجاوز است، حق دفاع مشروع ندارد؟ ماده ۵ كنوانسیون ۴ ژنو اجازه قتل و شكنجه و رفتار غیر انسانی را نمی‌دهد كه اسرائیل با تكیه بر این ماده برای حفظ امنیت خویش، متوسل به انواع خشونت‌ها می‌شود. آیا این ملتی كه بر اساس اصل حق تعیین سرنوشت و از بین رفتن حقوق انسانی خویش و حقوق مربوط به جنگ‌های آزادی بخش از حقوق مشروع خود دفاع می‌كند باید تروریسم نامیده شود و كشوری كه كلیه مقررات بین‌المللی و قطعنامه‌های سازمان ملل را زیرپا می‌گذارد و به آنها اهمیت نمی‌دهد باید مورد حمایت قرار گیرد و یا هیچ اقدام جدی علیه وی صورت نگیرد؟ رژیم صهیونیستی در شصت سال عمر خود موجب اشغالگری، نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه و مانع دست یافتن ملتی بر حق تعیین سرنوشت خود شده و هر روز مرتكب جرم، جنایت جنگی و جنایات علیه بشریت می‌گردد و مردم غیرنظامی و بی‌دفاع را تحت محاصره، آزار و اذیت و كشتار قرار می‌دهد، باید جشن بگیرد و برخی از كشورها در این جشن شركت كرده و از آن حمایت كنند؟ آیا جامعه بین‌المللی نباید بجای این جشن عزادار باشد؟ ما دانشجویان و اساتید رشته حقوق جمهوری اسلامی ایران ضمن محكوم كردن جنایات رژیم اشغالگر صهیونیستی در طول این شصت سال، حمایت قاطع خود را از ملت مظلوم فلسطین اعلام كرده و از جنابعالی و اركان مربوط سازمان ملل خواستاریم به وظایف خویش در این خصوص به طور جدی عمل نمایند و پینشهاد منطقی ما این است تحت نظر سازمان ملل متحد رفراندومی با شركت همه فلسطینیان اعم از مسلمان، مسیحی، یهودی ساكن در فلسطین و آوارگان در دیگر نقاط برگزار شود تا آنان با توجه به اصل حق تعیین سرنوشت راجع به نظام حكومتی خود تصمیم گیری نمایند. جمعیت دانشجویی حامیان حقوق ملت‌های مظلوم گروهی از اساتید و حقوقدانان

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 209]