نگاهي به زندگي نامه حضرت آيت الله العظمي گلپايگاني(ره)(47)

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

نگاهي به زندگي نامه حضرت آيت الله العظمي گلپايگاني(ره)(47) نویسنده: محمد لک علي آبادي در هشتمين روز ماه ذيقعده 1316 ه.ق. در بخش «گوگد» گلپايگان، کودکي پا به عرصه وجود نهاد که به مناسبت تقارن ولادتش با سالروز ولادت امام هشتم حضرت علي بن موسي الرضا (ع) نامش را «محمد رضا» و کنيه اش را ابوالحسن و لقبش را هبه الله نهادند. پدرش آقا سيد محمد باقر، عالمي معروف به زهد و تقوا، و پاي بند به آداب و مستحبات ديني و کوشا در امر به معروف و نهي از منکر بود که هم اينک مرقدش مورد احترام و زيارت مردم است. محمد رضا در سه سالگي مادر و در نه سالگي پدرش را از دست داد و دوران کودکي را با مشکلات و سختي هاي فراوان و از دست دادن پدر سپري کرد و تحصيلات ابتدائي را در مکتب خانه گذراند. نوجواني بيش نبود که شوق تحصيل علوم اسلامي او را مشتاق آيت الله محمد تقي گوگدي گردانيد و نزد ايشان ادبيات عرب را فرا گرفت. سپس نزد آيت الله سيد محمد حسن خوانساري زانوي ادب به زمين زد و ادبيات و بخشي از سطوح را نزد وي آموخت. نوزده ساله بود که به سوي اراک شتافت و در مدرسه آقا سيد ضياء الدين به تکميل سطوح عاليه پرداخت و در سال 1337 ه.ق. شايستگي حضور در درس خارج فقه و اصول حضرت آيت الله العظمي حاج شيخ عبدالکريم حائري يزدي را پيدا کرد و تا سال 1340 ه.ق. در آن شهر از آن مرجع بزرگ بهره برد. در بيست و چهار سالگي در پي مهاجرت استادش آيت الله حائري به قم و تأسيس حوزه علميه در اين شهر مقدس، به قم آمده و در مدرسه فيضيه سکونت گزيد و درس ها را با آيت الله سيد احمد خوانساري به مباحثه نشست. استاد با مشاهده استعداد و فهم شاگرد سخت کوش خود به او بسيار علاقه مند شد. او را در شمار اصحاب خاص و هيأت استفتاء قرار داد و «تصحيح کتاب الصلاه» خود را به او و آيت الله اراکي واگذار نمود. ايشان نيز تا پايان عمر استاد ملازم درس ايشان بود. وي از آيت الله حائري اجازه اجتهاد و از مرحوم حاج شيخ عباس محدث قمي و آقا شيخ محمد رضا اصفهاني اجازه نقل روايت اخذکرده است. آيت الله العظمي گلپايگاني (ره) در طول سي و دو سال مرجعيت يکي از ارکان فقاهت بودند و روزانه استفتائات گوناگون از سراسرجهان به محضر ايشان فرستاده مي شد و از همين رهگذر در تمام ابواب فقه فتوا داده اند و هم اينک مجموعه هاي بسياري از فتواهاي او در دسترس است. آيت الله العظمي گلپايگاني (ره) از بدو حرکت شجاعانه روحانيت به رهبري امام راحل، به مبارزات پيگير و بي امان خويش با استبداد پرداخت و نخستين اعلاميه اعتراض به لايحه ننگين «انجمن هاي ايالتي و ولايتي» در مهرماه 1341 شمسي از سوي ايشان صادر شد و به دنبال آن بود که پيام ها و بيانه هاي ايشان تا سقوط رژيم پهلوي ادامه يافت. مرجع بزرگ شيعه، در بردارنده ي فضايل اخلاقي و کمالات نفساني بود. ويژگي هاي بارز ايشان عبارتند از: زهد و بي اعتنايي به جلوه هاي دنيا، تواضع، بهره وري از فرصت ها، تجليل از مقام فقهاء و مراجع معاصر، تشويق عالمان و نويسندگان، اهتمام بسيار به حفظ و قرائت قرآن به طوري که در هر شبانه روز با تمام گرفتاري ها حداقل دو نوبت قرآن تلاوت مي فرمود. عشق به ساحت مقدس ائمه اطهار به گونه اي که سال ها حتي پس از مرجعيت به منبر تشريف برده، اخبار آل محمد (ص) را به گوش مردمان مي رساندند و روزهاي عاشورا روضه مي خواندند و در عزاي امامان بشدت مي گريستند و به زيارت مرقد آنان مکرر مشرف مي شدند. تقيد بسيار به مستحبات و ترک مکروهات، زنده کننده مراسم اعتکاف درسراسر ايران و ترويج کننده ي عزاداري فاطميه دوم از جمله اقدامات ايشان بود. احترام بسيار به استاد که هميشه پيش از درس فاتحه اي به روح ايشان نثار مي نمود. سرانجام آن عبد صالح خدا پس از عمري سرشار از توفيق و پربار از خدمات ديني و علمي و پس از طي بيماري کوتاه مدت در 96 سالگي در شامگاه روز پنجشنبه 18 آذر 1372 نداي حق را لبيک گفت و فقدانش قلب تمام مسلمين جهان را در هم فشرد. مردم در سوگ آن مرجع بزرگ از صميم قلب به سوگواري بپرداختند و از سوي دولت هفت روز عزاي عمومي بزرگ و يک روز تعطيل اعلام گرديد و مجالس بزرگداشت مقام علمي ايشان در گوشه و کنار جهان و جاي جاي کشور اسلامي مان تا مدت ها ادامه يافت. پيکر پاک آن مرجع بزرگ، روز جمعه نخست در تهران با حضور صدها هزار نفر و با شرکت رهبر معظم انقلاب تشييع شد و پس از پنج ساعت راهپيمايي به قم انتقال يافت و سپس در روز شنبه 20 آذر با حضور خيل عظيم و پرشکوه مردم قم تشييع و نماز به امامت حضرت آيت الله حاج شيخ لطف الله صافي گلپايگاني داماد آن مرحوم برايشان خوانده شد، آنگاه در مسجد بالا سر مرقد مطهر حضرت معصومه (س) در جوار تربت استادش به خاک سپرده شد. رهبر معظم انقلاب اسلامي حضرت آيت الله خامنه اي در بخشي از پيام خويش چنين فرمودند: «اين شخصيت والاي کهنسال، در ميان مراجع عظام تقليد، يکي ازموفق ترين و سعادتمندترين ها بودند. 32 سال مرجع تقليد، حدود 70 سال مدرس حوزه علميه قم و حدود 85 سال سرگرم فراگرفتن و آموختن فقه آل محمد (ص) بودند. اولين مدرسه علوم ديني به سبک جديد را ايشان در قم تأسيس نمودند. اولين مؤسسه بزرگ قرآني را ايشان در قم بنيان نهادند. اولين فهرست بزرگ فقهي و حديثي با استفاده از دانش و اختراعات جديد بشري را ايشان پديد آوردند. صدها مدرسه و مسجد و مؤسسه تبليغ دين در سراسر کشور و در کشورهاي ديگر بنياد کردند، هزاران شاگرد را از فقه پخته و عميق خود بهره مند ساختند. بسياري آراء و نظرات فقهي که حاکي از روشن بيني و ذهن نوگراي ايشان بود ارائه کردند و بالاتر از همه با منش و رفتار پرهيزکارانه و با طهارت و تقوايي که مي توانست براي علما و فقها، الگويي زنده و ملموس باشد، عمري پربرکت را به نزاهت کامل گذرانيدند.» پي نوشت ها : 47- برگرفته از کتاب «گلشن ابرار». منبع:لک علي آبادي،محمد،دلشدگان،انتشارات هنارس،1388
#فرهنگ و هنر#

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 613]