واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: سلمان فارسي از صحابه مشهور پيامبر اكرم (ص) و از شخصيت هاي بسيار بزرگ اسلام به شمار ميرود. وي دهقانزاده اي ايراني از ناحيه «جي» در اصفهان يا به روايت ديگر از نواحي رامهرمز خوزستان بود. نام اصلي او روزبه بود. در كودكي به آيين مسيحيت گرائيد و چون از كشيشان شنيده بود كه ظهور پيامبر جديد نزديك است، خانه را ترك گفت و به سفر پرداخت. مدتي در شام و موصل اقامت جست تا آن كه در سرزمينهاي عربي به اسارت قبيله بني كلب در آمد و مردي از بني قريظه او را خريد و به يثرب برد. سلمان در اين شهر از ظهور پيامبر آگاه شد و چون نشانهاي كه كشيشان گفته بودند، با پيامبر اسلام منطبق بود اسلام آورد. پيامبر اكرم (ص) او را از صاحبش خريد و آزادش كرد. از آن زمان، سلمان ملازم رسول خدا (ص) گشت و نزد او جايگاهي خاص يافت. در جنگ خندق، به پيشنهاد سلمان ، خندقي در اطراف مدينه كندند.بدين ترتيب سپاه ده هزار نفري مشركان تنوانست آسيبي به مسلمانان برساند. طبق روايتي مشهور، پيامبر (ص) سلمان را از اهل بيت خود شمرده و فرمودند:سلمان منا اهل البيت. پس از رحلت پيامبر(ص)، سلمان از معدود كساني بود كه از راه حق منحرف نشد و در شمار معتقدان به امامت حضرت اميرالمؤمنين علي (عليه السلام) قرار گرفت. او نزد اميرالمؤمنين نيز منزلتي بسيار والا داشت و در زمان خليفه دوم به حكومت مدائن منصوب شد. سلمان هيچگاه از حقوق بيت المال براي خود چيزي برنداشت و همه آنرا صدقه ميداد و براي امرار معاش زنبيل ميبافت. فضائل سلمان فراوان و روايات در شأن او بسيار است. شيخ طوسي در كتاب امالي خود از منصور بن رومي روايت ميكند: روزي به امام صادق (ع) گفتم:اي مولاي من، سخن سلمان فارسي را فراوان از شما ميشنوم. سبب چيست؟ فرمود:مگو سلمان فارسي. بگو سلمان محمدي. سبب آن كه او را زياد ياد ميكنم اين است كه او به سه خصلت بزرگ آراسته بود: اول آن كه خواستهي مولايش اميرالمؤمنين (ع) را بر خواستهي خود مقدم ميداشت؛ ديگر اينكه فقرا را دوست ميداشت و آنان را بر ثروتمندان ترجيح ميداد و سوم اينكه به علم و علما محبت داشت. در وجود سلمان ارزشهاي متعالي و فضيلتهاي گوناگوني وجود داشت كه برخي از آنها نمود و جلوه بيشتري دارد. يكي از فضايل سلمان تلاش براي كسب علم و آگاهي بود،تا جايي كه برخي از روايات، او را نظير لقمان حكيم دانستهاند. علي(ع) از سلمان بهعنوان دانا به علوم گذشتگان و آيندگان ياد كرده است. ويژگي ديگر سلمان، زهد او بود. آن بزرگوار هيچگاه اسير جاذبههاي فريبنده زندگي نشد و در پارسايي، الگو و نمونه مسلمانان بود و به زهدش مثل ميزدند ، زهد و وارستگي سلمان، از ايمان عميق و سرشار او سرچشمه ميگرفت. در زمان آغاز حكومت مدائن، مردم به سبب ذهنيت گذشته خود از حاكمان كه كاخهاي مجلل و لباسهاي فاخر داشتند، گمان ميكردند كه حاكم جديد با چنين جلال و شكوهي وارد شهر ميشود. براي آنان باوركردني نبود كه پيرمردي با لباس ساده و سوار بر مركب و بدون خدمتگزار، بتواند شهري باشكوه چون مدائن را اداره كند. او مدتها در مدائن خانه نداشت و محل سكونتش، سايه درختان و يا ديوارها بود. امروزه نيز اهالي شهر مدائن شهر خود را به نام سلمان پاك مي شناسند. سلمان، گذشته از مقام بزرگي كه نزد شيعيان دارد، نزد اهل سنت نيز داراي منزلت والايي است. وي در هشتم صفر سال 35 يا 36 هجري در مدائن وفات يافت و اكنون قبرش در همان جا قرار دارد. فراهنگ **2006** 1918
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 388]