سينماهاي ما مراكز تفريحي اند و نه فرهنگي

واضح آرشیو وب فارسی:برنا نيوز: سينماهاي ما مراكز تفريحي اند و نه فرهنگي
سينماهاي ما بيشتر يك مركز تفريحي هستند تا يك مركز فرهنگي. اين نگاه باعث شده است تا توقع مردم ما از سينما كم شود و در نتيجه سينما افت كند.

سرويس هنري برنا

"رضا رشيدپور" نشان داده است كه مي تواند پاي خيلي از اهالي سينما را به تلويزيون و جلوي دوربين برنامه زنده باز كند. او كه سال گذشته با برنامه "عبور شيشه اي" هر شب عده زيادي از مردم _چه عام و چه خاص_ را پاي تلويزين بنشاند، امسال نيز با برنامه "مثلث شيشه اي" بدون هيچ تغيير عمده و تأثيرگذاري سعي دارد مسير خود را ادامه دهد.

"پولاد كيميايي" فرزند سينماگر صاحب سبك سينماي ايران كه به تازگي از طريق بازي در يك سريال تلويزين چهره اي آشنا براي مخاطبان تلويزيون شده است، شب گذشته، ميهمان رشيد پور در "مثلث شيشه اي" بود.

وي فرزند "مسعود كيميايي" متولد تيرماه 1359 در تهران است. از سال 1367 با بازي در فيلم "سرب" وارد سينما شد. سابقه بازي در فيلم هاي متعدد سينمايي را دارد اما 90 درصد اين فيلم ها ساخته پدرش "مسعود كيميايي" است.

در زير گفتگوي "رضا رشيد پور" با وي آمده است.

"پولاد كيميايي" فيلمي را فيلم خوب دانست كه از تركيب همه المان هاي جذابيت، پيام، نوع اجرا و پرداخت قصه بهره مند باشد و دليل اصلي انتخاب يك فيلم براي ديدن را محتوا آن فيلم ذكر كرد و گفت: در سينماي ما اين بازيگر نيست كه مخاطب را به سينما مي كشاند بلكه بيشتر محتوا، نوع ساختار فيلم و پيامي است كه به مردم مي دهد. اگر فيلمي جذابيت هاي بالا داشته باشد و در ساختار كلي آن اعم از بازيگري، كارگرداني و به ويژه نوع سناريو در طرح داستان جديد براي جذب مخاطب موثر است.
كيميايي درباره علت افت كيفيت محتوايي فيلم هاي سينمايي گفت: سينماهاي ما بيشتر يك مركز تفريحي هستند تا يك مركز فرهنگي. مردم به سينما مي روند تا اوقات فراغت شان را در سينما بگذرانند و اين نگاه باعث شده است تا توقع مردم ما از سينما كم شود و در نتيجه سينما افت كند.

وي موفقيت يك فيلمساز را در گرو ارتباط برقرار كردن با مخاطب عام دانست به گونه اي كه در لايه هاي زيرين فيلم خود بتواند پيام و آن چيزي را كه مي خواهد به مخاطب انتقال دهد.

كيميايي با اشاره به مشكلات اقتصادي سينماي ايران اظهار داشت: سينماي ما نياز دارد تا به هر روشي مخاطب را جذب كند كه در نتيجه آن ما از سينماي هنري دور مي شويم و اين سينما كه هنر صرف باشد و مخاطب خاص داشته باشد را فقط در كشورهايي مي توانيم ببينيم كه دغدغه اقتصادي در سينماي آن ها وجود ندارد. چون آن ها خيلي راحت مي توانند، ضرر و زيان هاي افت اقتصادي فيلم خود را ناديده بگيرند و جبران كنند.

وي در همين رابطه افزود: سينما پاره اي است از دل شرايط فرهنگي، سياسي و اجتماعي مملكت كه نمي تواند بي ارتباط با اين شرايط جامعه باشد. اما متأسفانه سينما در گفتارش دچار عدم اعتماد به نفس شده است و نمي تواند به طور شفاف نمايانگر هويت اصلي خود باشد.

سينما زندگي مرا هدايت كرد

وي نقش پدرش را در زندگي خود بسيار موثر دانست و گفت: من همه چيز زندگي ام را مديون پدرم هستم و تنها چيزي كه از او ياد گرفتم، سينما بود. سينما توانست در مسائل خانوادگي و تربيتم تأثير بگذارد. چون مهمترين مسئله در زندگي ما از اول سينما بوده و زندگي ام را تحت تأثير مستقيم خود قرار داده است. وقتي در خانواده اي فرهنگي بزرگ شدم، هر دوست و هم بازي كه پيدا مي كردم سر صحنه بود، اولين چيزي كه خواندم فيلم نامه پدرم بود، تفريحم سينما بود، مهمان هاي ما سينمايي بودند و در نتيجه سينما زندگي من را هدايت كرد . حتي سفرم به خارج از كشور توسط سينما بود و بازگشتم به ايران هم همينطور.

پولاد كيميايي درباره اين كه اگر پسر مسعود كيميايي نبود، سينما را انتخاب مي كرد يا نه، گفت: هر شخصي نزديك ترين راه و آن چيزي را كه به آن اشراف دارد را براي موفقيت خود انتخاب مي كند و از آن جايي كه شناخت من از سينما به دوران كودك باز مي گشت نگرش و طرز تفكري در من بوجود آمد كه در رويه كاري ام سرنوشت ساز بود . پس اگر در چنين خانواده اي نبودم شايد بازيگر نمي شدم و اينقدر جدي به سينما نگاه نمي كردم بلكه فقط زرق وبرق هاي سينما و جذابيت هاي سطحي آن مرا جلب مي كرد.

اين بازيگر جوان سينما درباره نوع جذابيت و زيبايي در سينما تصريح كرد: زيبايي شناختي سينما با نگاه مدگرايانه و كليشه اي تفاوت بسياري دارد. زيبايي شناختي سينما به نوع كاراكتر آن بستگي دارد كه زيبايي يك انسان به تمام وجود او سرايت مي كند. يعني هرچه به عمق هنر بازيگري نزديك شويم، اين اتفاق و تجلي زيبايي بيشتر بروز مي كند.

كيميايي ادامه داد: سينما جدي تر و بي رحم تر از آن است كه بتوانيم با ظاهر زيبا در آن بمانيم و من هميشه سعي داشته ام كه صاف و شفاف وارد سينما شوم و سعي كنم راه هزار شبه را يك شبه نروم . توسط پدرم آرام آرام و در سنين مختلف محك خورده شدم ، براي اثبات خودم حتي در سينماي كيميايي زحمت كشيدم و الان به آن اندازه رسيده ام كه در سينما به صورت مستقل ديده شوم.

پدرم نوستالژي پسند و ناسيوناليست است

وي با اشاره به تحصيل در كانادا و بازگشت دوباره به ايران تأكيد كرد: يك ايراني حتي اگر تابعيتش را هم تغيير دهد و در كشوري ديگر بماند، باز هم ذهن و افكارش لهجه ايراني دارد. زندگي در قربت باعث بروز كمبودها در انسان مي شود. هر كسي جايي خوش است كه دلش خوش باشد و من مطمئنا در كنار خانواده و دوستانم خوش هستم.پدرم هم اين چنين است. نوستالژي پسند و ناسيوناليست.

پولاد كيميايي در پايان با ابراز علاقه به بازي در نقش يك رزمنده و يا جانباز فراموش شده گفت: هميشه آرزو دارم نقش يك جانباز را بازي كنم چون يك اسطوره تنهاست . حتي كوچك و بزرگ بودن نقش برايم مهم نيست اهميت و رسالتي كه آن نقش دارد، برايم اهميت دارد. اين نقش قداست، رسالت و تنهايي دارد و فكر مي كنم بتوانم به خوبي آن را بازي كنم.
چهارشنبه 8 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: برنا نيوز]

[مشاهده در: www.bornanews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 228]