رنج مضاعف زنان مصدوم شيميايي

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

رنج مضاعف زنان مصدوم شيميايي شيرين رحيمي، دبير كل بانوان انجمن دفاع از حقوق مصدومين شيميايي سردشت بي ترديد در طول تاريخ و جوامع مختلف، زنان دوشادوش مردان در تمامي صحنه ها حاضر بوده اند و به جرئت مي توان گفت كه در اغلب موارد، نقش آنها از مردان بيشتر بوده است. مردان در صحنه هاي نبرد، جنگاوران دلاوري هستند و زنان نيز يار و ياور اين جنگاوران بوده اند. پيوسته گفته اند كه زنان نيمي از اجتماع هستند، ولي آيا در تقسيم و تسهيم امكانات و دستاوردها هم اين نسبت رعايت شده است؟ زن موجودي است كه مرد از دامان او به معراج مي رود، اما آيا اجحافهايي كه بر او مي رود، متباين با اين كلام و ناديده گرفتن اين موجود حساس نيست؟ در جريان بمبارانهاي هوايي نقاط مرزي و كردنشين ايران طي دوران جنگ هشت ساله، زنان بسياري، جانباز يا شهيد شدند و يا در پي اسارت، شهادت يا جانبازي همسرانشان، انجام وظايف آنان را به عهده گرفتند و همزمان، هر دو نقش مرد و زن را ايفا كردند. البته اين وضعيت براي زنان كرد،وضعيت جديد و ناآشنايي نيست، زيرا اين زنان به نيكي به ياد دارند كه در ايام كودكي به محض رسيدن به سن ده سالگي، پابه پاي پدران و مادرانشان به كار در مزارع و انجام امور محوله در خانه مشغول مي شدند. يكي از وحشتناك ترين حملات و بمبارانهاي رژيم بعث عراق عليه ايران، حمله به مناطق مسكوني ومرزي شهر سردشت با استفاده از گاز خردل و بر جاي گذاشتن بيش از 8000 مصدوم و حدود يك هزار شهيد است كه به جرئت مي توان گفت بيش از نصف اين شهدا و جانبازان، زنان بوده اند؛ اما تاكنون از انعكاس وضعيت اين زنان خودداري شده است كه نشانه بارزي از تبعيض نسبت به آنان است.
رنج مضاعف زنان مصدوم شيميايي

يکي از مشكلات عمده ناشي از مصدوميت شيميايي زنان، علاوه بر تحمل درد و رنج و مصدوميت، رفت و آمد بين سردشت و مراكز درماني است كه اغلب در تهران قرار دارند. اقامتهاي چندين ماهه در مراكز درماني باعث از هم گسيختگي خانواده ها و موجب وقفه جدي و عميق در تربيت فرزندان آنان شده است. با مطالعه وضعيت تحصيلي فرزندان اين زنان، صحت اين ادعا قابل اثبات است، از همين رو، رسيدگي جدي به اين زنان و فرزندان آنان، امري عاجل و ضروري است. با آنكه بيش از 50 درصد مصدومين شيميايي روز هفت تير سال 66، زنان ودختران بوده اند،‌اما عكسها ونوشته ها و اطلاعات منتشره، به هيچ وجه بيانگر وضعيت آنان نيست. به نظر من، علت اصلي اين امر،‌غيبت زنان مصدوم شيميايي در صحنه و بيان نشدن آلام، دردها و مصائب آنان است. اگر اجتماع در بيان مشكلات زنان ودختران مصدوم شيميايي، كوتاهي كرده است، خود زنان و دختران مصدوم براي تغيير فضا و آگاهي بخشيدن به اجتماع چه كرده اند جز سكوت ؟ انجمن دفاع از حقوق مصدومين شيميايي سردشت، در راستاي بيان كامل واقعيتهاي بمباران شيميايي سردشت و آشنايي جامعه با مشكلات زنان و دختران مصدوم شيميايي، اقدام به تشكيل كميته بانوان و اهداف خاصي را تعيين و تعريف كرده است. براي دستيابي به اين اهداف، همكاري گسترده ووسيع بانوان مصدوم شيميايي با اين كميته و نيز مساعدتهاي بانوان غير مصدوم و فعالين حقوق زنان، موجب دلگرمي و موفقيت انجمن خواهد بود. من بر اين باورم كه براي درمان يك درد، نخست بايد آن را به درستي تبيين كرد و تمامي جوانب آن را توضيح داد و سپس به چاره سازي پرداخت. بي ترديد همياري زنان مصدوم شيميايي و گام نهادن در اين راه، نخستين مرحله براي آشنا ساختن جامعه با حقوق انساني آنان است. منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 20 /ج

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 319]