تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815533702
آسيب شناسي پديده فرار از منزل
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: فرار از خانه و عدم بازگشت به منزل و ترك اعضاي خانواده بدون اجازه والدين يا وصي قانوني خود را به عنوان تعريف فرار از خانه آورده اند. از اين رو به بررسي عوامل موثر بر فرار فرزندان به ويژه دخترها پرداخته ايم كه در ذيل مي خوانيد: **عوامل فردي اين دسته از عوامل معطوف به عدم تعادل شخصيتي و اختلال سلوك و رفتار فرد است. مانند كسي كه داراي شخصيت هاي ضد اجتماعي است. ( شخصيت خود شيفته و ...) ***عوامل محيطي، اجتماعي و خانوادگي خشونت: فرار از خانه يكي از بازتاب هاي خشونت خانگي است كه به دليل تاثيرات آن قابل تامل است. اعمال خشونت هاي روحي و جسمي از سوي اعضاي خانواده، عامل بسيار مهمي در فرار دختران است. بسياري از دختراني كه قرباني اين خشونت ها مي باشند به دليل ترس از آبروي خويش، جرات اظهار مشكلاتشان را ندارند، لذا از خانه فرار مي كنند. تبعيض: بسياري از والدين آگاهانه يا نا آگاهانه با تبعيض بين فرزندان، موجب اختلال بين آنها و دلسردي آنها از زندگي مي شوند. تبعيض در مواجهه با خطاها و اشتباهات فرزندان دختر و پسر و تنبيه آميز بر اساس برتري پسر و دختر يا بالعكس؛ موجب سلب اعتماد به نفس و بدبيني فرزندان نسبت به والدين مي شود. تبعيض با روحيه حساس و عزت نفس دختران منافات دارد و لطمات جبران ناپذيري را بر روح و روان آنها وارد مي كند. آزادي مطلق: همانطور كه عدم توجه به نيازهاي عاطفي فرزندان مي تواند عامل فرار از كانون خانواده باشد، توجه بيش از حد متعارف و در اختيار بودن امكانات بالاتر از ضرورت سني فرزند هم مي تواند زمينه مسايلي چون فرار از خانه را ايجاد كند؛ وقتي كه تمايلات و خواسته هاي فرزندان بلافاصله محقق مي شود؛به محض ايجاد مشكلات و بحران ها و فشارهاي زندگي كه در آن امكان تحقق برخي از آرزوها سلب مي شود و يا در شرايطي كه خواسته هاي فرزند به افراط مي گرايد و والدين با آن مخالفت مي نمايند، فرزند به دليل تربيت عاطفي ( نه عقلاني ) روحيه عدم درك منطقي رابطه، نازپروري و كاهش دامنه استقامت، عصيان و طغيان نموده و همين امر موجب دوري از والدين و اعضاي خانواده مي گردد كه نهايتا مي تواند زمينه فرار از خانه را فراهم كند. فرار دختران در واقع تعريض به قاعده كهن و مرسوم زمان هاي ديروز و امروز است كه نه خانه را محل امن، آرامش و آسايش مي دانند و نه محلي كه بايد از آن گريخت؛ اين تعريض و جدال، جامعه را تحريك كرده و آشفتگي هاي خاصي را دامن مي زند. هنگامي كه دختر به طور غير منطقي فرار مي كند، خود و پيرامونش يعني خانواده و جامعه را تا شعاعي وسيع به طرق مختلف در معرض آسيب قرار مي دهد. در اين رابطه سرهنگ عبدالرضا اميدي رييس مركز مشاوره و مددكاري معاونت اجتماعي پليس پايتخت در گفت و گو با خبرنگار ايرنا برخي از پيامدهاي فرار از منزل را در بعد فردي، خانوادگي و اجتماعي به اين شرح مطرح كرد: فرار، آغاز بي خانماني و بي پناهي است و همين امر زمينه ارتكاب بسياري از جرايم را فراهم مي كند. وي افزود: دختران فراري براي امرار معاش، دست به انجام بسياري از تخلفات مانند سرقت، تكدي گري، توزيع مواد مخدر، مشروبات الكلي و عضويت در باندها و شبكه هاي فساد مي زنند. سرهنگ اميدي ادامه داد: هر چند مدت زمان فرار از منزل طولاني باشد اين افراد بيش تر در مقابل اختلالات روحي و رواني قرار مي گيرند. وي با اشاره به رويكرد خانواده ها در برخورد با اين افراد، اظهار داشت: از طرف ديگر، دختران فراري با درگير شدن در مسايل غير اخلاقي نمي توانند به خانواده باز گردند مگر اينكه خانواده به اين نكته توجه كند كه عدم پذيرش فرد به معناي فرو غلطيدن بيش تر او در منجلاب فساد و تباهي است. اين مقام مسوول پديدهاي اجتماعي را مانند حلقه هاي زنجير به هم متصل و وابسته برشمرد و راه كارهايي را در اين رابطه ارائه كرد: -خانواده بايد به شناخت نيازهاي روحي و رواني فرزندان توجه داشته باشد اما اگر خانواده نيازها را نشناخت و فعالانه پاسخ نداد؛ آرامش روحي و رواني فرزندان دچار اختلال مي شود. - والدين نبايد در قبال مشكلات فرزندان سياست خشونت و شدت عمل و پرخاشگري را به كار ببرند زيرا اين سياست در سال هاي نوجواني و جواني به شدت با مقاومت بچه ها روبه رو مي شود. -نبايد فرزندان را در ناكامي ها و شكست ها تنها گذاشت. -خانواده بايد روي دوستان و معاشرت هاي فرزند خود نظارت داشته باشد. - با مدرسه فرزندانشان ارتباط داشته باشند زيرا بعضي از شكست هاي اوليه اگر زود به اطلاع خانواده برسد قابل پيشگيري است اما اگر دير بشود ممكن است از دست مدرسه و خانواده و جامعه كاري بر نيايد. - پرهيز از تبعيض، خشونت و تنبيه بدني در درون خانواده. - احترام گذاشتن به فرزندان و توجه به خواسته هاي منطقي آنها. - برقراري رابطه دوستي با فرزندان و گوش دادن به صحبت هاي آنها. تهرام/آ.خ/1666
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 302]
-
گوناگون
پربازدیدترینها