محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825920904
پناهی برای سینمای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - یکی از جدیترین تهدیدهای سینمای ایران در سالهای اولیه انقلاب اکران فیلم خارجی بود؛ مسئلهای که این روزها به عنوان راهکاری برای نجات سینمای ایران مطرح است. به گزارش خبرآنلاین، محمدعلی نجفی به عنوان نخستین مدیر سینمایی بعد از انقلاب اسلامی در سال 1358 و نیمه 1359 تلاش بسیاری کرد تا دست حاکمیت فیلمهای خارجی را از سینمای ایران کوتاه کند. این اقدام تا حدی جدی بود که برای روشن ماندن چراغ سینماهای بدون فیلم سراغ اکران فیلمهای قدیمیتر رفتند. بعد از رفتن نجفی از معاونت سینمایی مهدی مسعودشاهی رئیس اداره کل نظارت و ارشیابی در سالهای اولیه دهه 60 تلاش پیگیری انجام داد تا سلطه سینمادارانی که خود مسئول وارد کردن فیلمهای خارجی بودند از بین برود و در این میان سهمیه‌بندی صورت گرفت تا تناسبی میان اکران فیلمهای خارجی و ایرانی به وجود آید. همه تلاشها در آن سالها بر این اساس بود تا سینمای ایران در ایران و بعد از آن در سطح بینالمللی شکوفا شود. بنیاد سینمایی فارابی راهاندازی شد تا کیفیت تولیدات ایرانی بالاتر رود و در عین حال وارد کردن فیلمهای خارجی نیز به بخش بینالملل فارابی واگذار شود تا دستان فیلمهای خارجی گردن سینمای ایران را در روزهایی که میخواست شکل جدید خود را بشناسد نفشارد. همه این تلاشها برای ایجاد و حفظ سینمایی بود که نیاز به محافطت داشت، اما امروز وضعیت سینمای ایران به گونهای است که برای جذب تماشاگر به فیلمهای خارجی پناه میبرد. رکود جدی سینماها، کاهش نگرانکننده تعداد تماشاگران و بازماندن فیلمها از رسیدن به فروش میلیاردی این تصور را به وجود آورده که به مرور سینما به حاشیه رانده شود و آنقدر در گوشه قرار گیرد که همین گروه محدود سینمارو نیز رفتن به سالن را فراموش کنند. برنامهریزان و کارشناسان سینما در این میان پیشنهاد اکران فیلمهای خارجی را مطرح کردهاند؛ فیلمهایی که در چند سال اخیر به صورت تکسئانس به نمایش درمیآمدند و همین موجب پایین آمدن فروش آنها شده بود. موضعگیری منفی برخی از دستاندرکاران سینما که همواره نگران نبود فضا برای نمایش آثارشان بودند در مورد این پیشنهاد امری عادی است، اما اکنون بحث از یک بحران در میان است؛ بحرانی که راهکار آن کشاندن تماشاگر به سالن سینماست. لزوم اکران سالم فیلم خارجیاحمد طالبینژاد منتقد فیلم و کارگردان معتقد است برای نتیجهگیری از جریان اکران فیلمهای خارجی لازم است این آثار با کمترین تغییرات تمام سئانس اکران شوند. او در گفتوگو با خبرآنلاین درباره وضعیت اکران فیلمهای خارجی گفت: «بحث اکران فیلمهای خارجی یک موضوع خیلی قدیمی است و همواره این مسئله مطرح شده که اکران فیلمهای خارجی به سود سینمای ملی هست یا نه. در این سالها علیرضا داودنژاد از قبل از انقلاب همواره با داد و فریاد گفته اکران فیلم خارجی موجب نابودی سینمای ملی است، اما به اعتقاد من این نظر غلط است.» او ادامه داد: «اگر به سینما به عنوان یک صنعت نگاه کنیم سالن سینما باید اقتصاد رو به راهی داشته باشد و در هیچ کجای دنیا چنین نیست که فقط تولیدات سینمای آن کشور روی پرده برود و همواره فیلمهای خارجی نیز در میان تولیدات داخلی به نمایش درآمده است. در این میان تلویزیون که ادعای آموزشگاه و دانشگاه بودن داشته خود سراغ فیلمها و سریالهای خارجی رفته است.» طالبینژاد در مورد انتخاب فیلمهای خارجی برای اکران گفت: «این مسئله اهمیت زیادی دارد که چه نوع فیلم خارجی و به چه شکل اکران شود. اینکه فیلمها مثله شوند یعنی به صورت تکسئانس و در بعضی سینماها به نمایش درآیند وضعیت بسیار نامناسبی برای نمایش آثار است.» او ادامه داد: «اگر قرار است با اکران فیلمهای خارجی به سالنهای سینما رونق ببخشیم بهتر است فیلمها در یک گروه سینمایی در تهران و شهرستان به نمایش درآیند و از سوی دیگر جرح و تعدیل زیادی در آنها صورت نگیرد. اکران کردن یک فیلم 120 دقیقه به مدت 80 دقیقه به دلیل حذفیاتی که روی آن صورت گرفته موجب از بین رفتن اعتماد مخاطب به سینما میشود و قطعاً تماشاگر ترجیح میدهد نسخه کاملتری که در بازار وجود دارد و دسترسی به آن ساده است تهیه کند و فیلم را ببیند.» این منتقد فیلم با مثبت ارزیابی کردن نفس اکران فیلم خارجی گفت: «واقعیت این است که اکران فیلم خارجی تنها راه رونق بخشیدن به سینما و رفع مشکل کمبود تماشاگر نیست. یکی از مشکلات مخاطبان در شهر تهران دسترسی دشوار به سالن سینماست، مخاطب در شرایطی با این مشکل مواجه است که نسخه ویدئویی فیلمها با فاصله بسیار کوتاهی از اکران به شبکه نمایش خانگی میآید و خانوادهها میتوانند با تهیه یک سی‌دی فیلم همگی در خانه و با هزینه بسیار پایینی فیلم مورد نظر خود را تماشا کنند. حداقل برای برطرف کردن این مسئله باید فاصله بین اکران و عرضه فیلمها به شبکه نمایش خانگی شش ماه باشد.» طالبینژاد با اشاره به احداث پردیسهای سینمایی گفت: «پردیسهای سینمایی تاحدودی مشکل کمبود سالن را برطرف کردهاند اما از سوی دیگر قیمت بلیتهای سینما که تناسب چندانی با درآمد خانوادهها ندارد یکی از موانع حضور آنان در سالن سینما میشود.» او اظهار داشت: «در این میان اکران فیلمهای خارجی میتواند راهی برای جذب مخاطب باشد اما جهت رسیدن به هدف باید این مسائل رعایت شود که اولاً فیلمها به صورت تکسئانس به نمایش درنیایند و دوما فیلمهایی برای اکران انتخاب شوند که برای اکران نیاز زیادی به اعمال تغییرات روی آنها نباشد.» ایده خوب خارجیها و کمبود فضای نمایشسیدجمال ساداتیان تهیهکننده سینما اکران فیلم خارجی را ایدهای خوب میداند که به دلیل کمبود سالن سینما در ایران با مشکلاتی روبرو میشود. این تهیهکننده در گفتوگو با خبرآنلاین در مورد اکران فیلمهای خارجی اظهار داشت: «اینکه فیلم خارجی در سینماهای ایران روی پرده برود کار درستی است، کیفیت بالای فیلمهای خارجی به لحاظ تکنیکی میتواند حتی جنبه آموزشی نیز داشته باشد.» او ادامه داد: «به دلیل وجود ویژگیهای تکنیکی و نکاتی از این دست مخاطبان نیز قطعاً علاقه زیادی به تماشای این آثار در سالن سینما دارند، اما واقعیت این است که محدودیت فضای نمایشی موجود در کشور اجازه نمیدهد تا بتوان از اکران فیلم خارجی به درستی بهره برد و آن را در کنار آثار ایرانی روی پر ده نمایش اکران کرد.» ساداتیان گفت: «مخاطب دسترسی راحتی به فیلمهای خارجی دارد. این دسترسی موجب نزدیک شدن ذهنیت مخاطب به فیلمهای خارجی دارد و سینمای ایران هم میتواند سود خود را از این عرصه ببرد، اما در این میان نگرانی از وضعیت نمایش فیلمهای ایرانی به وجود میآید.» تهیهکننده «به رنگ ارغوان» گفت: «به هرحال در مورد اکران فیلم خارجی نباید این مسئله را نادیده گرفت که نمایش این گروه از آثار میتواند ظرفیتهای اکران آثار ایرانی را به خود اخصاص دهد و فرصت موجود را از سینمای ایران بگیرد.» او اظهار داشت: «اگر برنامهریزی درستی صورت بگیرد میتوانیم این دو نوع آثار را در کنار هم روی پرده سینماها داشته باشیم، اما نگرانی از کم شدن فرصت اکران فیلمهای ایرانی همچنان ادامه خواهد داشت.» عنوان فیلم اکران شده سال اکران میزان فروش (میلیون تومان) چشم 1389 16 یتیم‌خانه 1389 32 کینه2 1388 27 دره اله 1388 5/2 گوآنتانامو 1388 4/0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 515]
-
گوناگون
پربازدیدترینها