تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته میشود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821013985
درآمدى بر مسايل زيست محيطى بين الملل
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: بهروزفياضي30th November 2008, 10:16 PMدرآمدى بر مسايل زيست محيطى بين الملل در اواخر قرن بيستم ، مسايل زيست محيطى جايگاه والايى در دستور كار اجلاس بين المللى يافته و اذهان رهبران سياسى ، مقامات دولتى ، دانشمندان ، كارشناسان صنعتى و ديگر افرادى كه به نوعى با اين گونه امور ارتباط داشتند را به خود معطوف نمود، ازا اواخر دهه 1960 تاكنون بر آگاهى عمومى نسبت به خطرات و عواقب طيف گسترده اى از معضلات زيست محيطى بين المللى افزوده شده و البته اين رشد آگاهى نيز بى دليل نبوده است . در همان سالها بود كه اقشار مختلف مردم دريافتند كه از حجم ماهيهاى اكثر درياها و اقيانوسها به ميزان بسيار زيادى كاسته شده است ، خاك اكثر نقاط دنيا به ميزان وسيعى در حال تخريب و فرسايش است و خلاصه اينكه منابع طبيعى در حال نابودى است براى نمونه ، از دهه 1950 تاكنون ، ميزان جنگلهاى حاره اى به نصف تقليل يافته و هيچ گونه كاهشى در سرعت اين روند مشاهده نمى گردد. در نتيجه هر ساله دهها گونه گياهى و جانورى رو به انقراض مى رود. دفع زباله ها و مواد زايد به درون آب ، خاك و هوا حكايت گر عالم گير بودن مشكلات ناشى از آلودگى است . انبوهى از مواد زايد شامل زباله هاى خطر آفرين شيميايى ، فلزات سنگين و مواد راديو اكتيو كه بصورت مستقيم يا غير مستقيم از طريق رودخانه ها وارد دريا شده است . اين آلاينده ها به همراه نشت نفت خام و فاضلاب ، به شدت اكوسيستم دريايى ، به ويژه درياچه ها و درياهاى تقريبا بسته را با خطر مواجه ساخته است . روزانه ميليونها نفر هواى آلوده استشمام مى كنند و اين هواى آلوده ، بارانهاى اسيدى ، نابودى لايه ازون و تغييرات آب و هوايى را به دنبال دارد. مشكلات زيست محيطى ، مشكلات تازه اى نيستند. بشر همواره بر محيط زيست خويش تاثير گذاشته است و تلاش او براى بهره بردارى از محيط اطرافش با اين تصور كه منابع زيست محيطى پايان پذيرند، مكررا به مشكلات و فاجعه هاى ناگوارى منجر شده و گاه تمامى حوامع بشرى را مورد تهديد قرار داده است . آنچه جوامع بشرى را مورد تهديد قرار داده است . آنچه كه در مورد بهره جويى هاى بى رويه بشر از منابع خدادادى و آلودگى محيط زيست در قرون گذشته شايان ذكر مى باشد اين است كه اثرات و عواقب اين اعمال عمدتا محدود و موضعى بوده است و بشر اوليه قادر بوده كه با مهاجرت به سرزمين هاى بكر و دست نخورده خود را از گزند عواقب اقدامات مخرب خويش رها سازد. علاوه بر اين ، ماهيت اقدامات مخرب انسان در محيط زيست آن زمان به گونه اى بود كه آسيبى به رفاه و آسايش جوامع همسايه وارد نمى ساخت . متاسفانه با رشد سريع جمعيت و پيشرفت علم و صنعت اوضاع دگرگون شد. كران تا كران دنيا شاهد تخريب گسترده محيط زيست و بهره جويى هاى پايان ناپذير گشت ، از اين رو در اواخر قرن بيستم جهان و جهانيان پيامدهاى ناگوار آنرا به چشم ديدند. مبحث پيش روى در نظر دارد سياستهاى ترسيم شده در زمينه مسايل جهانى محيط زيست را مورد بررسى قرار دهد. علت آنكه محيط زيست بصورت موضوعى جهانى در آمده است را مى توان در چند مورد جستجو كرد: O بعضى معضلات زيست محيطى ذاتا بعدى جهانى دارند. براى مثال ، كلروفلوروكربنهاى (cfc) وارد شده به جو زمين ، صرف نظر از محل ايجاد آنها، معضل جهانى تخريب لايه ازون را باعث مى گردد و همچنين توليد دى اكسيد كربن به گرم شدن كره زمين و تغيير آب و هوا در سرتاسر آن منجر مى شود. همان گونه كه ملاحظه كرديد اثرات دفع مواد آلاينده دامنه اى جهانى دارد و از اين رو جز از طريق همكاريهاى بين المللى نمى توان با آنها به مقابله برخواست . O برخى معضلات زيست محيطى به بهره جويى از منابع مشترك جهانى باز مى گردند، يعنى به منابعى چون اقيانوسها، بستر درياهاى عميق ، جو و فضاى بيرونى جو كه متعلق به تمامى افراد و ساكنان جامع بين المللى است . بد نيست بدانيد بسيارى بر اين عقيده اند كه منابع ژنتيك دنيا نيز در اين زمره جاى دارد و از اين رو بايد مورد محافظت قرار گيرند. O بسيارى از معضلات زيست محيطى ذاتا منطقه اى هستند يعنى از مرز يك كشور فراتر مى روند و ممكن است در كشورهاى مجاور نيز تاثير گذارند. به عنوان نمونه ، گاز دى اكسيد سولفور توليد شده در يك كشور ممكن است با باد به كشورهاى مجاور انتقال يابد و باعث ريزش بارانهاى اسيدى گردد. همچنين دفع مواد زايد و زباله بوسيله يكى از كشورهاى حوزه يك درياچه يا يك درياى تقريبا بسته بر محيط زيست تمامى كشورهاى آن حوزه تاثير مى گذارد اين قبيل معضلات منطقه اى در سرتاسر دنيا به چشم مى خورد بنابراين عواقبى جهانى دارد. علاوه بر اين كشورها و ديگر عوامل (محدودتر از كشورها) خارج از منطقه مى توانند در ايجاد معضلات و يا در تلاش براى مقابله با آنها تاثير گذار باشند. O برخى معضلات زيست محيطى داراى گستره اى تقريبا محدود و كشورى هستند، اما تعداد كشورهايى كه در آنها فرايند بهره جويى بى رويه از محيط زيست صورت مى گيرد، چنان زياد است كه اين گونه معضلات نيز خود به خود گستره اى جهانى مى يابند. اين معضلات عبارتند از: فعاليتهاى كشاورزى ناپايدار، فرسايش و تخريب خاك ، جنگل زدايى ، آلودگى رودخانه ها و بسيارى ديگر از معضلات ناشى از رشد شهر نشينى و فعاليتهاى صنعتى . O پنجمين و آخرين موردى كه مساله محيط زيست را به موضوعى جهانى تبديل مى كند اين است كه بسيارى از فرآيندهايى كه به بهره جويى بيش از حد منابع طبيعى و تخريب آنها منجر مى شود رابطه تنگاتنگ با فرآيندهايى چون سياست ، اجتماع و اقتصاد دارند، فرآيندهايى كه خود بخشى از اقتصاد سياسى جهانى هستند. از اين رو بسيارى عقيده دارند كه عوامل ايجاد كننده بسيارى از معضلات زيست محيطى به مواردى چون ايجاد و توزيع ثروت و درآمد، علم ، قدرت ، الگوى مصرف انرژى ، رشد صنعت ، گسترش جمعيت ، ثروت و فقر وابسته اند. بدين سبب فرآيندهاى جهانى شدن و وابستگى متقابل در حوزه اقتصاد و ديگر حوزه هاى بشرى به محيط زيست بعدى جهان شمول مى بخشد. عبارت (مسايل جهانى محيط زيست ) در برگيرنده مسايل و معضلات گوناگون است . معضلاتى كه هر يك راه حل خاصى را مى طلبد. البته اين معظلات مشتركاتى با هم دارند ولى تفاوتهى آنها نيز تا به حدى است كه بايد آنها را به گونه اى مجزا مورد بررسى و موشكافى قرار داد. اين بخش عمدتا به طرح مسايل زيست محيطى كه مبناى جهانى دارند، مى پردازد و بخصوص سير تاريخى واكنشهاى بين المللى در قبال اين مسايل را مورد تحقيق قرار مى دهد و همچنين مرورى بر خط مشى هاى ترسيم شده در جهت ترغيب (توسعه پايدار) دارد (منظور آن دسته از توسعه هاى اقتصادى و اجتماعى است كه به لحاظ زيست محيطى پايدارند) در بخش حاضر اين موارد زير نيز مطرح و بسط داده مى شود، سير تحول تاريخى سياستهاى زيست محيطى در عرصه بين الملل با ذكر مثالهايى در مورد مساله لايه ازون ، گرم شدن كره زمين و نقش نهادهاى بين المللى در ايجاد و گسترش توسعه پايدار. نكات اصلى o مسايل بين المللى محيط زيست از اواخر دهه 1960 به بعد توجه سياستمداران و كارشناسان را به خود معطوف ساخت . O گرچه معظلات زيست محيطى مسبوق به سابقه اند، اما گسترش صنعت و رشد سريع جمعيت بر ميزان و شدت بهره جويى بى رويه از منابع طبيعى افزوده و آهنگ تخريب محيط زيست را سرعت بخشيده است و از اين رو مشكلات بين المللى و جهانى گسترده اى را موجب گشته است . O به چند دليل مسايل محيط زيست در زمره مسايل جهانى قرار مى گيرند، بسيارى از مسايل زيست محيطى ذاتا منطقه اى يا جهانى هستند و يا با منافع مشترك جهانى ارتباط مى يابند. برخى ديگر از اين مشكلات كه به ظاهر كشورى و محدود هستند در نقاط بسيارى از دنيا مشاهده مى شوند و در نهايت اينكه فرايندهاى ايجاد كننده معضلات زيست محيطى رابطه اى تنگاتنگ با فرايندهاى سياسى و اجتماعى - اقتصادى دارند، فرايندهايى كه بخشى از نظام جهانى در گسترش مى باشند. O مسايل جهانى محيط زيست در شكلهاى گوناگونى ظاهر مى شوند، اگر چه اين انواع مختلف مشتركاتى با يكديگر دارند، اما بايد هر يك از اين مسايل را جداگانه بررسى كرد. مسايل زيست محيطى در دستور كار اجلاس بين المللى سالهاى نخستين سياستمداران دنيا در قرن نوزدهم ميلادى نيم نگاهى نيز به مسايل زيست محيطى دوختند و البته هدف از آن ايجاد توافقات بين المللى در زمينه نحوه بهره بردارى اقتصادى مشترك از منابع طبيعى بود. براى مثال هدف از تشكيل كميسيون براى دو رودخانه راين و دانوب و مهيا ساختن زمينه هاى لازم جهت تسهيل بهره بردارى اقتصادى از اين رودخانه ها به عنوان آبراههاى كشتيرانى بود (البته اين دو كميسيون در حال حاضر به طور عمده در جهت ارايه سياستهاى زيست محيطى فعالند) همچنين تشكيل سازمان بين المللى حمل و نقل دريايى (imo) در سال 1948 كه كم و بيش به عنوان (باشگاه كشتى داران ) نيز محسوب مى شد تسهيل در امر حمل و نقل دريايى و افزايش ضريب امنيت سفرهاى دريايى بود. اما در سال 1954 اين سازمان مسووليت اجراى يك معاهده بسيار ارزشمند در زمينه منع آلودگى دريايى را متقبل شد كه عبارت بود اتز كنوانسيون جلوگيرى از آلودگى درياها توسط نفت خام . اولين پيمان بين المللى در زمينه گونه هاى گياهى كه در سال 1889 در برن به امضا رسيد به طور عمده در جهت پيشگيرى از گسترش يك نوع بيمارى گياهى (شته درخت مو) بود كه تمامى تاكستانهاى اروپا را در معرض نابودى قرار داده بود. پس از آن نيز تعدادى موافقتنامه جهانى و منطقه اى در زمينه گونه هاى گياهى در دهه هاى 1920 و 1950 به امضا رسيد كه هدف از اين امر نيز توليد گونه هاى مرغوب محصولات كشاورزى و مقابله با شيوع بيماريهاى گياهى بود. همچنين الين معاهده امضا شده در زمينه گونه هاى جانورى در سال 1902 يعنى كنوانسيون محافظت از پرندگان مفيد براى كشاورزى نيز هدف مشابهى را دنبال مى كرد. در سال 1991 امريكا، كانادا و روسيه كنوانسيونى را براى محافظت از فك ها كه در آن دوران بى رحمانه صيد مى شدند امضا كردند. در سال 1945 سازمان خوار و بار و كشاورزى جهانى فائو (fao) وابسته به سازمان ملل براى حفظ منابع طبيعى كه بخشى از آيين نامه آن بود آغاز به كار كرد. كنوانسيون بين المللى شكار نهنگ كه در سال 1946 تشكيل شد، به طور عمده سعى داشت تا قانونى را در زمينه نحوه و ميزان صيد نهنگ توسط كشورهاى شكار كننده برقرار سازد. حتى در اين دوران نيز نگرانى فزاينده اى وجود داشت مبنى بر اين كه نبايد حيات وحش را فقط به دليل آنكه منبعى اقتصادى است محافظت كرد. به دليل فشارهاى افكار عمومى كه از سوى گروههايى چون انجمن سلطنتى حمايت از پرندگان بسيج شده بود كنوانسيون هايى در زمينه حافظت از پرندگان به امضا رسيد و تلاشهاى بين المللى در جهت تاسيس پارك ها و زيستگاههاى محافظت شده حيات وحش در سالهاى آغازين قرن بيستم از سوى دولتهاى استعمارى در آفريقا آغاز شد. پس از دهه 1930 به دليل تشكيل كنوانسيون هايى در اين زمينه بر ميزان اين تلاشها افزوده شد. در دهه 1960 بر دامنه نگرانيهاى بين المللى ، به خصوص در كشورهاى توسعه يافته ، در زمينه آلودگى محيط زيست و چگونگى حافظت آن در برابر آلودگى و تخريب به سرعت افزوده شد. كتاب بهار خاموش اثر راشل كارسون نه تنها اذهان جهانيان را به عواقب خطرناك مصرف بى رويه ددت و ديگر سموم دفع آفات معطوف ساخت ، بلكه مشوق جنبشهاى جديد زيست محيطى نيز گشت آگاهى فزاينده عمومى از خطرات تشعشات راديو اكتيو براى سلامتى به همراه فشارهاى وارد شده جهت امضاى نهايى منع آزمايشات هسته اى در جو كه در سال 1963 مورد موافقت قرار گرفته بود به ثمر نشست علاوه بر اين ، نگرانى در زمينه آلودگى درياها بواسطه فجايع زيست محيطى چون نشت نفت از كشتى نفتكش تورى كنيون بيش از پيش شد و از اين رو سازمان بين المللى حمل و نقل دريايى از آن به بعد بيشتر تلاش خود را صرف جلوگيرى از آلودگى درياها توسط نفت خام كرد. معضل آلودگى فرامرزى هوا و باران اسيدى نگاهها را به خصوص در كشورهاى شبه جزيره اسكانديناوى و كانادا به خود معطوف ساخت ، زيرا در اين كشورها تاثير آلودگى هوا بر جنگلها واكو سيستمهاى درياچه اى آسب پذير در حال رخ نمايى بود. در اواسط دهه 1960 بحث و بررسى هايى غير رسمى در زمينه تدوين قانون جديدى در مورد درياها براى نظام مند كردن دستيابى به درياهاى بين المللى و بستر درياهاى عميق و نيز بهره بردارى از آن ها آغاز شد. رژيمهاى وضع شده در اين زمينه در حال فروپاشى بود، زيرا كشورها با قايل شدن حق ترانزيت و همچنين حق كنترل بهره بردارى اقتصادى آبهاى ساحلى تا 200 مايل از سواحل خود، عملا آنها را زير پا گذاشتند. كنفرانس استكهلم در واقع برگزارى كنفرانس سازمان ملل در زمينه محيط زيست بشرى در سال 1972 در استكهلم ، پايتخت سوئد، نتيجه رشد چشمگير آگاهيى جهانى در مورد محيط زيست بين المللى در دهه 1960 بود برگزارى اين كنفرانس كه نقطه عطفى در زمينه توسعه سياستهاى بين المللى درباره محيط زيست بود با هدف ايجاد يك ساختار بين المللى بريا هماهنگ سازى بيشتر اقدامان بين المللى در زمينه آلودگى محيط زيست و ديگر معضلات زيست محيطى صورت گرفت . برخى از اصول وضع شده در اين كنفرانس و نيز نهادها و برنامه هاى ايجاد شده در آن اثرات جاويدانى بر جاى نهادند. علاوه بر اين موضوعات مطرح شده در اين كنفرانس ، توافقات حاصل از آن سنگ بناى سياستهاى بين المللى زيست محيطى ، حداقل تا 20 سال آينده شد. در اين كنفرانس اهميت مسايل بين المللى محيط زيست به عنوان بخشى از مسايل بين المللى نهادينه شد و اين اصل كه كشورها موظفند با اقدامات جهانى در زمينه اداره بهينه منابع جهانى مشترك و كاهش آلودگيهاى فرامرزى همكارى نمايند پايه ريزى گرديد. كشورهاى در حال توسعه اين اعتراض را داشتند كه به اندازه كشورهاى پيشرفته در آلودگى جهانى و كاهش منابع خدادادى نقش نداشته اند و از اين رو تلاش براى حفظ محيط زيست نبايد به تلاش آنها براى دستيابى به پيشرفتهاى اجتماعى اقتصادى لطمه اى وارد سازد و كشورهاى توسعه يافته نيز در آن مقطع در برابر اين استدلالها سر تسليم فرود آوردند. از جمله نكات شايان ذكر كنفرانس استكهلم مى توان به اين نكته اشاره كرد كه در اين كنفرانس براى نخستين بار رابطه كلى ميان محيط زيست و توسعه به صورت رسمى در قالب روابط كشورهاى شمال (پيشرفته ) و كشورهاى (جنوب در حال توسعه يا عقب مانده ) مطرح گشت . از خصوصيات ديگر اين كنفرانس ، حضور بى سابقه سازمانهاى غير دولتى محيط زيست به نمايندگى از بسيارى از كشورها بود كه به منظور نظارت بر تمامى مراحل كنفرانس و اعمال فشارهاى سياسى بر كشورهاى شركت كننده و همچنين مهيا ساختن شرايط براى حضور فعالتر و منسجم تر خويش در اجلاس آتى محيط زيست صورت پذيرفت . از استكهلم تا ريو در دهه هاى 1970 و 1980 برخى از توفقات بين المللى در زمينه محيط زيست حاصل و برنامه هايى نيز براى اجراى اين توافقات تدوين شد. به عنوان نمونه كنوانسيون هايى به منظور حفاظت از محيط زيست درياهاى مديترانه ، شمال و بالتيك و ديگر درياهاى منطقه تشكيل گرديد و در شكل دهى تمامى اين كنوانسيونها، برنامه حفاظت از محيط زيست سازمان ملل يونپ نقش رهبرى حياتى ايفا كرد در سال 1972 كنوانسيون دفع مواد زائد كه در لندن تشكيل شد چارچوبى را براى محدود سازى دفع مواد زائد سمى (مشتمل بر زباله هاى هسته اى ) به درياها ارايه نمود. در سال 1973 كنوانسيون بين المللى مارپل براى جلوگيرى از آلودگى درياها توسط كشتى ها تشكيل شد، در اين كنوانسيون در سال 1978 به دنبال اعتراضات روبه رشد عمومى در مورد آلودگى مكرر درياها توسط نفتكشها استحكام و اعتبار بيشترى يافت . در سال 1979 كشورهاى اروپايى و امريكاى شمالى با امضاى توافقنامه آلودگى فرامرزى هوا با دامنه گسترده مصمم شدند تا توليد گازهايى چون دى اكسيد سولفور و ديگر آلاينده هايى كه ايجادگر آلودگى هوا و بارانهاى اسيدى هستند را محدود سازند. در سال 1985 كنوانسيون وين براى حفاظت از لايه ازون تشكيل شد و دو سال پس از آن نيز پروتكل مونترال به امضا رسيد كه محدوديتهاى گسترده اى را بر كاربرد كلروفلرو كربنها و ديگر مواد شيميايى كه مخرب لايه ازون هستند اعمال كرد. در سال 1971 و به دنبال فشارهاى مداوم سازمان غير دولتى محافظت از محيط زيست ، كنوانسيون رامسر براى محافظت از پرندگان آبى كه زيستگاهشان زمينهاى خيس و مرداب (تالاب ) است تشكيل شد و يك سال پس از آن نيز كنوانسيون منع تجارت بين المللى در زمينه گونه هاى رو به انقراض تشكيل گرديد. بعدها نيز تعدادى موافقتنامه در زمينه حافظت و نگهدارى گونه هاى گياهى و جانورى چون فك و خرس قطبى به امضا رسيد علاوه بر اين رژيمهاى مستحكمى چون پيمان قطب جنوب و كنوانسيون كاهش شكار نهنگ كه با اهداف سود جويانه و اقتصادى وضع شده بودند تغيير ماهيت دادند و در قالب رژيمهاى حافظت از محيط زيست در آمدند. از اين رو امضاء كنندگان دو پيمان فوق توافق كردند كه به صورت موقت شكار نهنگ و بهره جويى اقتصادى از قطب جنوب را متوقف سازند كه اين امر حكايت گر چرخش قابل توجه اين دو پيمان از اهداف اوليه و اولويت بندى شان بود. كنفرانس استكهلم و پيامدهاى آن كنفرانس سازمان ملل در زمينه محيط زيست انسانى كه در سال 1972 در شهر استكهلم برگزار شد اولين كنفرانس عمده در زمينه مسايل بين المللى محيط زيست بود كنفرانس استكهلم توجه جهانيان را به خود معطوف ساخت و بى شك بسيارى از شركت كنندگان و ناظران كنفرانس از بحث و تبادل نظر در زمينه طيف گسترده اى از معضلات زيست محيطى مطالب بسيارى آموختند. نتايج كنفرانس فوق عبارت بود از: بيانه اى مشتمل بر 26 اصل در زمينه محيط زيست و توسعه دستور العملى متشكل از 109 پيشنهاد در مورد شش مساله كلى (اسكان انسانها، اداره منابع طبيعى ، آلودگى ، جنبه هاى اجتماعى و آموزشى محيط زيست ، رابطه توسعه و محيط زيست و سازمانهاى بين المللى محيط زيست ) قطعنامه اى درباره نهادهاى متعدد زيست محيطى و تمهيدات مالى آنها. در سالهاى پس از اين كنفرانس نيز موافقتنامه هاى بين المللى چند راجع به محيط زيست حاصل شد. پيامدهاى مثبت و ارزنده كنفرانس استكهلم علاوه بر ايجاد نگرانى و جلب توجه عمومى نسبت به محيط زيست و آموزش دولتها در اين زمينه عمدتا به شرح ذيل مى باشد: O برخى از اصول به تصويب رسيده بنيان همكاريهاى بين المللى آينده در زمينه محيط زيست را بسيار مستحكم تر كرد. البته اين اصول مقبوليت جهانى نيافت زيرا در آن هنگام كشورهاى بلوك شرق كنفرانس استكهلم را بنا به مصلحتهاى سياسى خويش تحريم كردند، اما با گذر زمان كشورهاى بسيارى بر آن مهر تاييد زدند و اين اصول به صورت مبنايى براى اكثر سياستهاى آتى زيست محيطى در آمدند. به عنوان نمونه اصل 21 اهميت خاصى داشت زيرا بر اساس اين اصل كشورها حق داشتند خود در مورد منابع طبيعى خويش و نحوه بهره بردارى از آنها تصميم بگيرند، اما اين موضوع نيز قيد شده بود كه (كشورها موظفند به گونه اى عمل نمايند كه آسيبى به محيط زيست ديگر كشورها و مناطقى كه خارج از قلمرو ملى و كنترل آنهاست وارد نيايد.) جامعه بين المللى بايد محدوديتهاى موجود در زمينه استفاده و سوء استفاده از منابع جهانى مشترك را تبيين كند. منابعى كه با عنوان (ميراث مشترك تمامى انسانها) (چون بستر درياهاى عميق ) شناخته شده اند بايد به صورت مشترك اداره شوند و نگهدارى و استفاده از آنها متضمن منافع تمامى جهانيان باشد. هر گونه اقدامى در جهت كاهش آلودگى و حفاظت از محيط زيست بايد با عنايت به لزوم توسعه اجتماعى و اقتصادى صورت گيرد. توافقهاى بين المللى بايد در برگيرنده شرايط و وظايف ويژه و متفاوت كشورهاى توسعه يافته و كشورهاى در حال توسعه باشد. O كنفرانس استكهلم شبكه هاى نظارتى منطقه اى و جهانى را در زمينه محيط زيست ايجاد كرد. اين شبكه كه در بهبود نحوه نظارت بر معظلات زيست محيطى ، چون آلودگى دريايى و تخريب لايه ازون بسيار موثر بوده و به صورت غير مستقيم باعث ترغيب دولتها براى مبارزه با اين گونه معضلات شده است . O اين كنفرانس به تشكيل برنامه حفاظت از محيط زيست سازمان ملل (كه به اختصار يونپ نيز خوانده مى شود) منجر شد كه موظف بود فعاليتهاى ديگر نهادهاى سازمان ملل را كه به نوعى با محيط زيست در ارتباط بودند هماهنگ سازد و توجه به امور زيست محيطى را نيز سرلوحه فعاليتهاى اين نهادها قرار دهد. يونپ در عمل نقش حياتى در زمينه هاى زير ايفا كرد: رشد آگاهى سياسى از معضلات زيست محيطى كمك به جمع آورى آراى علمى در زمينه معضلات زيست محيطى و نحوه مقابله با آنها و برقرارى نوعى اجماع ميان اين آراء. تسهيل برگزارى مذاكرات (به خصوص در زمينه هاى محافظت از درياهاى منطقه اى و لايه ازون ) افزايش توانمندى كشورها براى اداره بهتر محيط زيست . نهادينه كردن سياستهاى بين المللى در زمينه محيط زيست بدين معنا بود كه حتى در دورانى كه توجه عموم و سياستمداران نسبت به مسايل زيست محيطى رنگ مى باخت ، فرايند محافظت از محيط زيست هيچ گاه نيروى محركه خود را از دست نمى داد و در نهايت اينكه ، اين كنفرانس تغييرات سياسى و نهادى نيز بدنبال داشت . براى مثال ، بعدها بسيارى از دولتهاى شركت كننده در آن در كابينه هاى خود جايگاهى را به وزرات محيط زيست اختصاص دادند و نهادهاى ملى را مامور نظارت بر محيط زيست و تدوين قوانينى در اين زمينه ساختند. اين كنفرانس گسترش شبكه هاى سازمانهاى غير دولتى حفاظت از محيط زيست را نيز نويد داد. همچنين سازمانهاى غير دولتى كه در آن هنگام به طور عمده در اروپا و امريكاى شمالى استقرار داشتند گسترش يافته و به گونه اى نظام مند با مسايل مربوط به توسعه برخورد كردند و رابطه خود را با گروههاى زيست محيطى كشورهاى در حال توسعه مستحكم ساختند. در طى 20 سال پس از كنفرانس استكهلم ، سياستهاى ترسيم شده براى مسايل زيست محيطى گسترش و تكامل يافت . يونپ نيز به عنوان برگزار كننده و تسريع بخش اجلاس و توافقهاى بين المللى به ايفاى نقش مى پرداخت . روز به روز دولتها با مجموعه قوانين نهادهاى بين المللى زيست محيطى بيشترى روبرو مى شدند، قوانينى كه از سوى دبيرخانه هاى بين المللى محيط زيست و جامعه فراملى متشكل از دانشمندان و كارشناسان اين امر وضع مى گشت . در سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 318]
-
گوناگون
پربازدیدترینها