تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817126985
درباره ورزش قایقرانی
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
درباره ورزش قایقرانی انواع رشته های قایقرانی كلیه قایق هایی كه توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن ، به حركت در می آید، و به جهت نوع حركت و پارویی كه در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند كه تحت پوشش دو ارگان جداگانه كار می كنند. بخش اول كانوئینگ است كه تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی I.C.F می باشد و این فدراسیون شامل كمیته های زیر است: 1- كمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست). 2- كمیته اسلالوم (مارپیچ) و آبهای خروشان. 3- كمیته ماراتن. 4- كمیته كانوپولو. 5- كمیته بادبانی. 6- كمیته تورینگ. بخش دوم روئینگ است كه تحت نظر فدراسیون جهانی پاروزنی می باشد. کانوئینگ: 1- كمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست) - مسابقات سرعت كه در پیست برگزار می گردد (آب راكد و بدون امواج). - ابعاد پیست سرعت به این صورت است كه طول آن حداقل 2500 متر، عرض آن حداقل 90 متر و عمق آن حداقل 2 متر می باشد. - اختلاف ارتفاع پیست از سطح دریاهای آزاد نباید زیاد باشد، زیرا ورزشكاران دچار مشكلات تنفسی می شوند. - در انتهای پیست یك ساختمان چند طبقه كه محل قرار گرفتن داوران می باشد، نیاز است و همچنین در انتهای پیست بایستی در روی خشكی یك جاده مستقیم و موازی با پیست وجود داشته باشد. - در ابتدای خط استارت، اسكله های كوچك متحركی وجود دارد به نام پانتون كه در شروع مسابقه، انتهای قایق ها به این اسكله ها مماس می گردد. - مسابقات سرعت در سه مسافت 200 متر، 500 متر و 1000 متر برگزار می گردد كه مسافت های 500 متر و 1000 متر باید در مسیر مستقیم صورت پذیرد. انواع رشته های مسابقات سرعت عبارتند از: كایاك، كایاك تورینگ و كانو كانادایی. كایاك: به قایقهایی گفته می شود كه با استفاده از یك پاروی دو كفه ای به حركت در می آید كه دو كفه نسبت به هم زاویه دارند. علامت اختصاری K برای كایاك به كار می رود. طریقه نشستن پاروزنان، به حالت نشسته روی صندلی ها و پاهای آنها كشید می باشد. صندلی ثابت و از سكان كه در انتهای قایق قرار گرفته، جهت كنترل قایق استفاده می شود. انواع قایقهای كایاك عبارتند از: كایاك یك نفره، دو نفره و چهار نفره. طول پا روی كایاك متناسب با قد پاروزن می باشد. كایاك تورینگ: علامت اختصاری كایاك تورینگ TK می باشد و یكی از قایقهای خانواده كایاك می باشد كه توسط همان پاروی كایاك به حركت در می آید. مسابقات آن هم شامل تورینگ كایاك یك نفره و دو نفره می باشد. كانو كانادایی: كانو كانادایی كه با علامت اختصاری C شناخته می شود، نوعی از قایقهای مسابقات سرعت است كه با استفاده از یك پاروی یك كفه ای به حركت در می آید. طول این پارو از پاروی كایاك كوتاه تر است ولی كفه آن نسبتاً بزرگتر از پاروی كایاك است. طرز قرار گرفتن در این قایق، شبیه زانو زدن است و فاقد صندلی و سكان می باشد. كانو كانادایی اقسام مختلفی دارد، از جمله: كانو كانادایی یك نفره، دو نفره و چهار نفره. مسابقات كانو كانادایی برای مردان در مسافت های 500 متر و 1000 متر و برای زنان تنها در مسافت 500 متر انجام می شود. 2- كمیته اسلالوم و آبهای خروشان در این رشته هدف اصلی، طی مسیر و عبور از دروازه های قرار داده شده در مسیر، در كمترین زمان ممكن است و شامل رشته های كایاك یك نفره زنان، كایاك یك نفره مردان، كانو كانادایی یك نفره مردان و كانو كانادایی دو نفره مردان می باشد. در رشته اسلالوم، طول پیست- یعنی فاصله شروع تا پایان - نباید بیشتر از 600 متر باشد. تعداد دروازه ها، بین 20 تا 25 است كه از این تعداد، حداقل 6 دروازه خلاف جهت آب می باشد. محل قرار گرفتن آخرین دروازه، باید حداقل 25 متر قبل از خط پایان باشد. فاصله بین میله دو دروازه، حداقل 2/1 متر و حداكثر 5/3 می باشد و ارتفاع میله های دروازه 2 متر است. همچنین قسمت پائین میله ها باید 15 سانتی متر بالاتر از سطح آب، قرار داشته باشد. جریمه ها در رشته اسلالوم به این صورت است كه عبور صحیح از دروازه ها صفر امتیاز دارد و تماس با میله دروازه ها 5 امتیاز منفی. فشار آوردن عمودی به دروازه ها و عبور از سمت مخالف دروازه و واژگون كردن و عبور نكردن از دروازه مواردی است كه شامل 50 امتیاز منفی خواهد بود. رشته آبهای خروشان: در این رشته هدف، طی مسیر 3 كیلومتری در كمترین زمان از رودخانه ای است كه جریان آب در آن سرعت زیادی دارد. در این رشته، از قایق های كایاك یك نفره و كانو كانادایی مخصوص آب های خروشان و كلاه و جلیقه نجات استفاده می شود. 3- كمیته ماراتن در رشته ماراتن، هدف طی مسافت های طولانی - از 42 كیلومتر به بالا- در كمترین زمان ممكن است. در این رشته، از قایق كایاك با اندكی تفاوت در وزن و كانو كانادایی استفاده می شود. 4- كمیته كانوپولو قایق كانوپولو دارای صندلی ثابت یك نفره است و طول آن 3 متر می باشد و 2 جای پای متحرك دارد. در این رشته، بازی با توپ توسط قایقرانان صورت می گیرد. دو تیم كه هر یك شامل 5 بازیكن می باشند، در محیطی محصور شده توسط بویرها بازی می كنند. این محیط دارای طول حداكثر 50 متر و حداقل 25 متر، عمق بیشتر از 2 متر و عرضی به اندازه دو سوم طول زمین است. دروازه ها به ابعاد 2×5/1 متر هستند و 2 متر بالاتر از سطح آب نصب می شوند. زمان بازی می تواند در دو نیمه 10 دقیقه ای یا 7 دقیقه زنده (یعنی توپ در جریان بازی) برگزار گردد. بین هر نیمه هم 3 دقیقه وقت استراحت در نظر گرفته می شود. بازیكنان كانوپولو مجهز به جلیقه نجات و كلاه ایمنی با محافظ و روكش كه جلوی قایق قرار می گیرد، می باشند. مسابقات كانوپولو معمولاً در استخر برگزار شده و از توپ واترپلو برای بازی استفاده می شود.
5- كمیته بادبانی مسیر مسابقات قایقهای بادبانی اكثراً در دریا است. هدف اصلی، این است كه ورزشكاران به شكل یك مثلث، مسیر مسابقه را در كمترین زمان و با كمترین امتیاز منفی طی نمایند. مسیر مسابقه، با بویرهای شناور بزرگ مشخص گردیده است و از قایق های بادبانی استاندارد استفاده می شود.
6- كمیته تورینگ هدف از این رشته، طی كردن مسافت های طولانی در كمترین زمان ممكن در مسیر رودخانه ها و غیره می باشد. در این رشته از قایق های تورینگ استفاده می شود. روئینگ: هدف از این رشته، طی كردن مسیری مشخص در كمترین زمان ممكن است. قایق هایی كه در این رشته از آنها استفاده می شود، اسكال نام دارند كه شامل انواع مختلفی هستند: - اسكال یك نفره دو پارویی. - اسكال دو نفره چهار پارویی. - اسكال چهار نفره، چهار یا هشت پارویی. - اسكال هشت نفره، هشت یا شانزده پارویی. - اسكال دوازده نفره، دوازده یا بیست و چهار پارویی. - اسكال هیجده نفره، هیجده یا سی و شش پارویی. مسابقات روئینگ برای مردان و زنان در پیست و در مسافتهای 1000 متر و 2000 متر به بالا برگزار می شود.
قایقرانی در ایران ورزش قایقرانی سابقه ای هفتاد ساله در ایران دارد. در آن زمان با حضور انگلیسی ها در جنوب ایران، اولین باشگاه قایقرانی در مسجد سلیمان تاسیس شد. در پنجاه سال قبل نیز اولین باشگاه قایق های بادبانی تحت عنوان «یات کلاب» در آبادان راه اندازی شد. دراوایل دهه 40 هجری شمسی چند قایق از نوع 1-k و 2-k (کایاک یک نفره و دو نفره) از انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سد امیرکبیر که بر روی رودخانه کرج و در فاصله 75 کیلومتری شمال غرب تهران احداث شده است، به آب انداخته شده و به این ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیر نظر سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالم ایران به وجود آمد. جنس قایقهای اولیه ایران از چوب با پوشش برزنتی و وزن آنها بالای 20 کیلوگرم برای یک نفره و 24 کیلوگرم برای دو نفره بود. از سال 1342 اولین فعالیت رسمی فدراسیون قایقرانی ایران شروع شد و مدیریت آن را یک افسر ارشد نیروی دریایی عهده دار گردید. در سال 1344 سرهنگ امامی به ریاست فدراسیون گمارده و به مدت سه سال عهده دار این مسئولیت بود. از سال 1345 عنوان «فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب» بر این تشکیلات نهاده شد. پس از سرهنگ امامی، برادرش مهندس حسن امامی از سال 1347 تا 1356 ریاست فدراسیون را عهده دار بود. در دوره ریاست وی مسابقات داخلی قایقرانی در مسافت های متعدد سالانه برگزار می شد. همچنین ورزش اسکی روی آب که امامی شخصاً به آن علاقه وافری داشت در فصل تابستان روی دریاچه سد کرج در فصل زمستان و پائیز بر روی دریاچه سد دز (خوزستان) فعال بود. رقابت های قایقرانی هم در دریاچه سد امیرکبیر (سد کرج) و بعدها در تالاب انزلی برگزار می شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ریاست وقت سازمان تربیت بدنی، فدراسیون این ورزش را تعطیل کرد و آن را تحت عنوان ورزش های آبی با شنا ، شیرجه و واترپلو ادغام نمود تا در سال 1362 دوباره فدراسیون قایقرانی بازگشایی گردید. مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا بنا به پیشنهاد رئیس فدراسیون قایقرانی ایران در کنگره سالانه ICF (فدراسیون بین المللی قایقرانی) که در سال 1383 در صوفیه ی بلغارستان تشکیل یافته بود، مطرح و تصویب شد و در سال 1985 اولین دوره این رقابت ها در کشور ژاپن (در شهر کوبه) و با حضور 7 کشور آسیایی برگزار شد و اعضای تیم ایران عنوانهایی بهتر از ششم به دست نیاوردند، ولی از سومین دوره مسابقات به بعد قایقرانی ایران حرکت صعودی خود را آغاز نمود به طوریکه در سال 1999 و در جریان هشتمین دوره رقابت های قهرمانی آسیا در چین، تیم ایران نه تنها به اولین مدال طلای رشته کایاک خود دست یافت بلکه با کسب 5 مدال طلا، 5 مدال نقره و 1 برنز پس از کشور میزبان (6 طلا و 3 نقره) به عنوان نایب قهرمانی آسیا دست پیدا کرد. منبع:www.vesalsport.com ارسال مقاله توسط کاربر محترم سایت: hasan119
#سرگرمی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3194]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها