محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829218510
روشهاي تشخيص دوپينگ
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
روشهاي تشخيص دوپينگ نويسنده:دكتر ريحانه مرتضيزاده بيشتر مردم با معناي عام واژه دوپينگ آشنايي دارند. دوپينگ به معني استفاده غيرمجاز از داروها يا محصولهاي خوني است كه ورزشكاران براي عملكرد بهتر در طول مسابقه مصرف مي‌كنند. اما ريشه اين واژه چيست؟ در گذشته، مردم آفريقاي جنوبي مشروبي خاص مي‌ساختند كه به زبان بوميان منطقه، دوپينگ ناميده مي‌شد. افراد قبيله قبل از شروع مراسم محلي خود از اين مشروب مي‌نوشيدند تا نيرو و استقامت بيشتري حين مسابقه‌ها داشته باشند. امروزه دوپينگ با مواد گوناگون و به اشكال بسيار متنوع اما با همان دلايل قديمي، يعني كسب قواي بدني بيشتر، استفاده مي‌شود. از سال 1960 ميلادي به بعد، دوپينگ به معناي امروزي آن و به شكل معضلي همه‌گير و بينالمللي تعريف شد. ولي شواهدي وجود دارد كه نشان مي‌دهد قبل از اين تاريخ هم برخي ورزشكاران از موادي تحت عنوان «ماده بهبوددهنده عملكرد» استفاده مي‌كرده‌اند. به عنوان نمونه، در قرن نوزدهم، شناگران مواد محرك مصرف مي‌كردند. همچنين قبل از شروع مسابقه‌هاي دوچرخه‌سواري اروپا بعضي شركت‌كنندگان، معجوني را كه از كافيين، اتِر و شكر ساخته شده بود، مي‌نوشيدند. در سال 1960 ميلادي، دوچرخه‌سواران براي اولين‌بار از دارويي به نام باربيتورات استفاده كردند. باربيتورات‌ها در حقيقت باعث تاخير در شروع خستگي و نيز سريع‌ترشدن رفلكس‌هاي بدن مي‌شوند. بازيكنان بيسبال در اكثر تيم‌هاي آمريكاي شمالي حتي تا قبل از سال 2005 ميلادي هم به‌طور معمول از «علف» يا آمفتامين براي كسب توانايي بيشتر حين بازي‌ها استفاده مي‌كردند. در سال 2005 ميلادي بالاخره كميته برگزاري مسابقه‌هاي بيسبال در آمريكا مصرف محرك‌ها را قبل از بازي ممنوع اعلام كرد و اين مواد در ليست دوپينگ قرار گرفتند. انواع و اقسام دوپينگ حدود يك قرن پيش، در سال 1928 ميلادي كميته بينالمللي المپيك (IOC) مصرف هرگونه ماده‌اي را كه باعث ايجاد نيروي غيرطبيعي در ورزشكاران شود، ممنوع كرد. اما در آن زمان، كميته ملي المپيك روشي براي كشف اين مواد نداشت و مجبور بود به گفته‌هاي خود مسابقه‌دهندگان اعتماد كند! اما اين وضع از سال 1970 ميلادي به بعد كمي بهتر شد. متخصصان كميته ملي المپيك به كمك فدراسيون ملي ورزشكاران آماتور، موفق به پيدا كردن تست‌هاي قابل اعتمادي براي تشخيص و كشف دوپينگ شدند. بدون اغراق مي‌توان گفت هر سال مواد و داروهاي جديدي كشف مي‌شوند كه ورزشكاران به كمك آنها دوپينگ مي‌كنند. اما بدون‌شك، استروييدها جزو ابتدايي‌ترين و مشهورترين اين مواد بوده‌اند. در المپيك 1988 سئول، بن‌جانسون رسوايي بسيار بزرگي به بار آورد. آزمايش‌هاي كميته ملي المپيك نشان داد اين قهرمان دوي 100 متر دنيا با استروييد دوپينگ كرده است. پس از آن، انجام تست دوپينگ روي ورزشكاران به شكل جدي‌تري دنبال شد. اما ماجرا به همين سادگي‌ها هم نيست. هر چقدر تست‌هاي تشخيصي پيشرفت مي‌كنند، روشهاي دوپينگ كردن هم بيشتر و مدرن‌تر مي‌شوند. بعضي از مشهورترين موادي كه قهرمانان دوپينگي مصرف مي‌كنند عبارتند از: • استروييدهاي آنابوليك (با فرمولاسيون‌هاي بسيار متنوع) • محرك‌ها (شامل آمفتامين و كوكايين) • تتراهيدروژسترون (اين ماده نوعي هورمون رشد است و و TGH هم ناميده مي‌شود) • مودافينيل (نوعي دارو مربوط به درمان اختلال خواب كه خواص محرك هم دارد) • اريتروپويتين (اين ماده كه EPO هم ناميده مي‌شود، در واقع، هورموني است كه در كليه ساخته شده و باعث تحريك ساخت گلبول‌هاي قرمز مي‌شود) • داروهاي ادرارآور (اين داروها باعث سريع‌تر بيرون ريختن مواد حاصل از ساير داروهاي دوپينگي مي‌شوند. علاوه بر اين، اگر قبل از مسابقه‌هايي كه نياز به وزن كشي دارند، داروهاي ادرارآور استفاده شود وزن شخص كمتر نشان داده خواهد شد) • دوپينگ ژني (دستكاري ژنتيكي روي سلول‌هاي عضلاني و عروقي ورزشكار بدن او را پرتوان‌تر از حالت عادي مي‌كند!) طرز تشخيص دوپينگ در حال حاضر، انجام تست‌هاي تشخيص دوپينگ در اكثر مسابقه‌هاي جهاني يكي از اركان اصلي محسوب مي‌شود. كميته بينالمللي المپيك، سازمان جهاني ضددوپينگ (WADA)، اتحاديه بينالمللي فدراسيون‌هاي دوميداني(IAAF) و فدراسيون بينالمللي بسكتبال (FIBA) همگي جزو سازمان‌هاي بينالمللي هستند كه آزمايش دوپينگ براي ورزشكاران حاضر در مسابقه‌هاي بينالمللي را اجباري مي‌دانند. اين تست‌ها از لحاظ تكنيكي روي نمونه خون، بيوپسي بافت يا روي هر يك از توليدات بدن مانند مدفوع، مايع مني يا مو قابل انجام هستند. البته سازمان ملي (سازمان جهاني ضد دوپينگ) پروتكل خاصي را براي تاييد دوپينگ تصويب كرده است. بر اساس اين پروتكل، نمونه ادرار و در موارد خاصي نمونه خون فرد ورزشكار بلافاصله پس از اتمام مسابقه بررسي مي‌شود. روند انجام تست دوپينگ كاملا دقيق و از پيش تعيين شده است. همه مراحل از زمان تهيه نمونه تا انجام آزمايش و در نهايت چاپ نتايج، تحت‌نظر مامور كنترل دوپينگ صورت مي‌گيرند. نتايج تست دوپينگ چه براي ماموران انجام آزمايش و چه براي ورزشكار موردنظر، حساسيت بالايي از لحاظ امنيتي دارند. حتي قبل از انجام آزمايش هم ورزشكار توسط يك گروه اسكورت همراهي مي‌شود. ادرار فرد ورزشكار در 2 ظرف جداگانه جمع‌آوري مي‌شود كه يكي را نمونه A و ديگري را نمونه B مي‌نامند. بعد از تهيه اين 2 نمونه ورزشكار بايد تاييد كند كه اين 2 ظرف مربوط به اوست. سپس تحت نظارت يك شاهد از كميته سازمان جهاني ضد دوپينگ، 100 ميلي‌ليتر از ادرار نمونه A وارد دستگاه آزمايش‌كننده مي‌شود. اگر نتيجه آزمايش دوپينگ مثبت شد آن وقت ادرار نمونه B هم آزمايش مي‌شود. وقتي جواب آزمايش دوم هم مثبت شد، ديگر جاي هيچ حرفي باقي نمي‌ماند. در واقع، با توجه به اقدام‌هاي حفاظتي و دقت علمي كه در طراحي اين تست‌ها صورت گرفته، احتمال اشتباه بسيار كم خواهد بود. ورزشكاري كه چنين خطايي مرتكب شده از دور بازي‌ها حذف مي‌شود و اگر جايزه‌اي هم به او داده شده پس گرفته مي‌شود. بدتر از همه اينكه دولت، مردم و تيم هم او را طرد خواهند كرد. تشخيص دوپينگ با آزمايش مو سوءمصرف موادمخدر و مسموميت با برخي داروها از طريق بررسي موي سر يا حتي بدن قابل تشخيص است. اما نكته جالب اين است كه حتي دوپينگ كردن هم روي موها آثاري به جا مي‌گذارد كه قابل رديابي است. داروهايي مانند كلن‌بوترول، كورتيكواستروييدها، افدرين، متنولون، متابوليت‌هاي ناندرولون، سالبوتامول، استانوزول و تستوسترون‌ها همگي روي مو شواهدي به جا مي‌گذارند. اين شواهد به نحوي است كه حتي تعداد دفعات دوپينگ و فاصله زماني موارد دوپينگ هم قابل كشف است. بعضي كارشناسان معتقدند به همين دليل است كه بسياري از ورزشكاران حرفه‌اي، موهاي خود را هميشه از ته مي‌تراشند. اما نكته اينجاست كه آزمايش دوپينگ روي موهاي همه نواحي بدن مانند موي زيربغل، ناحيه تناسلي و موهاي پوشاننده سطح بدن هم قابل انجام است. البته هر چه مو بلندتر باشد، بهتر است ولي تفاوتي در اصل ماجرا ندارد. با اين حال، آزمايش مو هم هميشه نتيجه قطعي و درستي ندارد. به عنوان نمونه، اگر فرد در اتاقي باشد كه ديگران آنجا مشغول مصرف كراك يا كوكايين هستند، دود حاصل از اين مواد روي موهاي او مي‌نشيند و نتيجه را مثبت مي‌كند. از طرفي موهاي رنگ‌شده هم باعث اختلال در نتيجه مي‌شوند.چيزي كه در اين ميان ارزشمند است جواب منفي تست دوپينگ روي مو است چون اين نتيجه با درصد بسيار بالايي احتمال دوپينگ توسط فرد را رد مي‌كند. دوپينگ ژني؛ بلاي جديد هرگونه استفاده غيردرماني از سلول‌ها، ژن‌ها يا مولكول‌هاي تنظيم عملكرد ژنتيكي در صورتي كه به منظور بالا بردن توان ورزشكاران باشد، نوعي دوپينگ محسوب مي‌شود. اين تعريفي است كه آژانس جهاني ضد دوپينگ (WADA) از «دوپينگ ژني» ارايه داده و آن را ممنوع اعلام كرده است. اصولا در مورد دوپينگ ژني به جز جنبه تقلب در مسابقه‌هاي ورزشي، بحث‌هاي اخلاقي و فلسفي هم مطرح مي‌شود. چون اين كار در واقع قدرتمندكردن بيش از حد بعضي انسان‌هاست؛ همان چيزي كه مدت‌ها دستمايه ساخت بسياري از فيلم‌هاي تخيلي و اكشن بوده است. ايده اصلي اين كار در واقع از سال 1970 وجود داشت. در آن زمان تغييرات ژنتيكي روي سلول‌هاي انسان براي درمان بيماري‌ها صورت مي‌گرفت. به عنوان نمونه اين متد، انقلاب بزرگي در درمان بيماري «تحليل عضلاني» به وجود آورد. اما تغيير يا به عبارت ديگر «تصحيح ژنتيكي» هم مانند بسياري از پيشرفت‌هاي علمي ديگر به سرعت مورد سوءاستفاده قرار گرفت. ژن‌هايي كه در روند دوپينگ ژني وارد بدن ورزشكار مي‌شوند، كاركردهاي متفاوتي دارند. بعضي از آنها باعث رشد عضلاني، برخي باعث توليد بيشتر سلول‌هاي خوني يا نياز كمتر خون و عضله به اكسيژن و گروهي ديگر هم باعث كاهش احساس درد مي‌شوند. به طور كلي مي‌توان گفت اين تغييرات در زمينه بالا بردن توان فرد مسابقه‌دهنده و ديرتر خسته شدن جسم او هستند. البته اين روش هم مانند همه انواع ديگر دوپينگ ممنوع است. اما واقعيت اين است كه تشخيص چنين دوپينگي بسيار سخت و حتي در اكثر موارد غيرممكن است چون هيچ ماده خارجي و قابل كشفي وارد جريان خون يا ادرار فرد نمي‌شود پس چيزي هم براي رديابي وجود ندارد. به هر حال چون اين ژن‌ها اكثرا از طريق ناقل‌هاي ويروسي به بدن فرد فرستاده مي‌شوند، دانشمندان دنبال يافتن راهي براي پيگيري اين ناقل‌ها هستند. اگرچه در نگاه اول دوپينگ ژني كم‌خطرتر از ساير انواع دوپينگ به نظر مي‌رسد اما در واقع اين روش عوارض وحشتناك شناخته شده و حتي ناشناخته بسيار زيادي دارد؛ از جمله اينکه: • بزرگ‌شدن غيرطبيعي عضله‌ها مي‌تواند باعث پارگي تاندون‌ها يا شكستگي استخوان‌ها شود. • توليد بيش از حد گلبول‌هاي خوني ممكن است به دليل غليظ شدن خون به سكته قلبي منجر شود. • برخي افراد هم ممكن است به دليل حساسيت به ناقل‌ها يا حتي حساسيت به روشهاي نقل و انتقال دچار حساسيت شديد و شوك آنافيلاكسي بشوند. آیا از روي ناخن ورزشكاران مي‌شود دوپينگ آنها را تشخيص داد؟ در سال 1984 براي اولين‌بار روشي ابداع شد كه سوءمصرف مواد را با بررسي ناخن تشخيص مي‌داد. امروزه اين روش با شكلي مدرن‌تر و به روشي ساده‌تر همچنان استفاده مي‌شود. نمونه‌اي كه به آزمايشگاه فرستاده مي‌شود، مي‌تواند از ناخن‌هاي دست، پا يا مخلوطي از آنها تهيه شده باشد. در واقع ماده اصلي موجود در ناخن همان پروتئيني است كه در مو هم وجود دارد. اين پروتئين كه جنس بسيار محكمي هم دارد كراتين ناميده مي‌شود. وقتي فردي مواد مخدر مصرف مي‌كند، اين مواد يا متابوليت‌هاي آنها از طريق جريان خون به ناخن‌ها مي‌رسند. پس از آن مواد مخدر در بافت ناخن باقي مي‌مانند و هيچ‌وقت هم از بين نمي‌روند. روش انجام آزمايش به اين صورت است كه ابتدا ناخن‌ها در مواد شيميايي خوابانده مي‌شوند تا همه پوشش خارجي آنها از بين برود و سپس از نظر وجود مواد مخدر و داروها بررسي مي‌شوند. كيت‌هايي كه در حال حاضر در بازار وجود دارند مي‌توانند 10 نوع ماده مخدر مختلف را در ناخن‌ها تشخيص دهند: آمفتامين، باربيتورات، بنزوديازپين، كوكايين، ماري جوآنا، متادون، مت‌آمفتامين، اپيوم‌هايي مانند مورفين و كديين، فن سيكليدين و پروپوكسي فن. آثار وجود اين مواد در بدن از يك تا 6 ماه پيش از مصرف آنها، روي ناخن‌ها قابل‌كشف است. اما نكته‌اي بسيار مهم در اين روش تشخيص وجود دارد كه باعث مي‌شود كاربردي در كشف دوپينگ نداشته باشد. در حقيقت ورود مواد به ناخن حداقل يك هفته طول مي‌كشد و بنابراين براي جست‌وجوي مواد مخدر در برهه‌هاي كوتاه‌تر زماني، تست مو پيشنهاد مي‌شود، نه تست ناخن. منبع: www.salamat.com /ج
#سرگرمی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 433]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها